เราชอบเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ความรักมันเกิดจากความใก้ลชิด เพราะเราอยู่คณะเดียวกัน เรียนหมู่เดียวกัน เวลาเรียนก็นั่งข้างๆกันตลอด.
อาจเป็นเพราะเราหวั่นไหวกับคนง่ายด้วยมั้งมันเลยเกิดความรักขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว เวลาเราชอบใครเราจะเนียนๆเข้าไปใกล้ๆถามโน้นนี่นั้นบางครั้งก็เอาเรื่องงานมาเป้นข้ออ้างเพื่อสานบทสนทนาให้ยาวนานที่สุด เวลาเรียนก็ชอบเนียนๆให้ลูกอมคือจะยื่นลูกอมให้แล้วบอกให้เค้าแบ่งเพื่อนข้างๆด้วยใจจริงอ้ะอยากให้เค้ามากกว่า แล้วบางครั้งเราให้ขนมไอ้เพื่อนคนนี้แล้วมันปฏิเสธกลับบ้างก็มีแต่เป้นเพราะเราอยากให้เลยบอกมันไปว่าเอาไปๆเก็บเอาไว้กินเผื่อหิวๆเวลาผ่านไปไม่ถึง20นาที มันเอาขนมที่เราให้ขึ้นมากินซะงั้น เรานี่แอบด่ามันในใจเลยว่าเมื่อกี้ยังบอกไม่กินอยู่เลยทีนี้กินใหญ่เลยน้ะแหมะ แต่เราก้อแอบดีใจลึกๆเหมือนกันน้ะ เเล้วก่อนหน้านี้ก่อนที่เราจะมาชอบมันเราก้อแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งอยุ่ให้ชื่อว่าAล้ะกันคือช่วงนั้นแอบชอบAมานาน6เดือนตอนแรกเราก็แอบลุ้นในใจลึกๆเหมือนกันว่าเราคงมีหวังที่จะได้ขยับความสัมพันธ์จากเพื่อนเป็นแฟนแต่สุดท้ายฝันก็สลายไปในพริบตาเมื่อมีคนหนึ่งเดินเข้าจับมือAแล้วจากไปคือตอนนั้นอ้ะอย่างช็อค แล้วไอ้เพื่อนคนนี้นี่แหละเข้ามาในจังหวะนี้พอดีมันทักแชทเรามาว่าเป๊นไงบ้าง สบายดีไหม คือตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรคิดแค่ว่ามันคงทักมาเฉยๆ แล้วผ่านไปอีกสัปดาห์หนึ่ง มันทักมาอีกว่า เสา-อาทิดนี้ไม่อยุ่น้ะฝากเรียนด้วยห้ามหลับน้ะความรู้เราอยู่ที่เธอ เออคือตอนนั้นเกิดคำถามในใจว่ามาบอกเราทำไมว้ะเพื่ออะไร??แต่เราไม่ได้ใส่ใจนัก พอผ่านไปอีก2วัน ช่วงนั้นมันเป้นช่วงสอบด้วยล้ะและพรุ่งนี้เรามีสอบไบโอแต่เช้า มันทักมาอีกว่า สู้ๆน้ะเธอทำได้อยู่แล้ว คือแบบพอได้อ่านแล้วรู้สึกเริ่มหวั่นไหวเล็กน้อยถึงปานกลางคือแบบตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทักแชทมาให้กำลังใจเลยคือคนนี้เป็นคนแรกเลยปกติก็ไม่มีใครคุยด้วยอยู่แล้วจากภูมิเดิม พอถึงเช้าวันรุ่งขึ้นเรากับเพื่อนสอบไบโอเส็ดแล้วเราก็เดินมานั่งรอเพื่อนกลุ่มเราที่ยังสอบไม่เส้ดที่หน้าประตูห้องสอบเรานั่งอยู่ทางขวาของประตูส่วนเพื่อนอีกที่ออกมาพร้อมกันนั่งกันคนละฝั่งกับเรา เออแล้วนั้นนั่นแหละมันเดินออกมาปุ้บมันก้อถามหาเรากับเพื่อนเราปั้บ ว่าเราไปไหน เพื่อนมันก้อชี้มาทางเรา เรานี่ก้อคิดในใจว่าจะถามหาเราทำไมว้ะ แล้วมันก้อเดินมาหาเราในระหว่างนั้นเพื่อนกลุ่มเราที่เหลืออยู่ก้อสอบเส้ดแล้วเดินออกมาจากห้องสอบแล้วเพื่อนทุกคนก็เดินมาหาเราแล้วก็นั่งกับเราอยู่นั้น ส่วนมันก็เหมือนแบบเดินเล่นโทรศัพท์ไป-มา แถวๆนั้นล้ะ ในระหว่างที่เรานั่งคุยกับเพื่อนกันอยู่ก็มีอาจารย์คนหนึ่งเดินมาถามเวลาว่าตอนนี้กี่โมงแล้วเราก็ดูเวลาจากโทรศัพท์แล้วอาจารย์ถามอีกว่าโทรศัพท์เธอเข้าเน็ตได้ไหมเปิดไปดูพยากรณ์อากาศวันนี้หน่อยพอเปิดไปอาจารย์ก้อเริ่มร่ายรายละเอียดว่านี่ๆเห้นประเทศเราไหมตอนนี้กำลังมีพายุลูกที่2จากทะเลจีนใต้เข้ามาฝั่งไทยแล้วดูขึ้นเหนือไปตรงที่ละติจูด30องศาจะเห้นพายุลูกเล็กๆอีกลูกซึ่งมันอยู่ระหว่างเทือกตะนาวศรีอาจารย์ก็ร่ายไปแบบ บลา บลา ระหว่างนั้นมันก็เดินมาวนๆรอบกลุ่มเราแล้วทำเนียนๆมานั่งข้างๆเราเอาโทรสับขึ้นมาเล่นพรางตา แล้วในตอนนั้นอาจารย์ก็ยังพูดไม่จบน้ะคือพูดได้แบบยาวเยี่ยนมากรู้ไหมกว่าอาจารย์จะพูดจบสุดท้ายก็มาจบตรงที่คลองสุเอกทางตอนใต้ของประเทศไทย เราก้อคิดในใจว่าอาจารย์เก่งจังสามารถเริ่มจากดูพยากรณ์อาการจนสามารถมาจบตรงการติดต่อค้าขายระหว่างประเทศได้พออาจารย์พูดเส้ดแล้วอาจารย์ก็เดินไปส่วนพวกเราก็เเยกย้ายกลับหอไปนอนต่อ
เคยไหม?เค้าคบกับเราเพียงเพราะความสงสาร
อาจเป็นเพราะเราหวั่นไหวกับคนง่ายด้วยมั้งมันเลยเกิดความรักขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว เวลาเราชอบใครเราจะเนียนๆเข้าไปใกล้ๆถามโน้นนี่นั้นบางครั้งก็เอาเรื่องงานมาเป้นข้ออ้างเพื่อสานบทสนทนาให้ยาวนานที่สุด เวลาเรียนก็ชอบเนียนๆให้ลูกอมคือจะยื่นลูกอมให้แล้วบอกให้เค้าแบ่งเพื่อนข้างๆด้วยใจจริงอ้ะอยากให้เค้ามากกว่า แล้วบางครั้งเราให้ขนมไอ้เพื่อนคนนี้แล้วมันปฏิเสธกลับบ้างก็มีแต่เป้นเพราะเราอยากให้เลยบอกมันไปว่าเอาไปๆเก็บเอาไว้กินเผื่อหิวๆเวลาผ่านไปไม่ถึง20นาที มันเอาขนมที่เราให้ขึ้นมากินซะงั้น เรานี่แอบด่ามันในใจเลยว่าเมื่อกี้ยังบอกไม่กินอยู่เลยทีนี้กินใหญ่เลยน้ะแหมะ แต่เราก้อแอบดีใจลึกๆเหมือนกันน้ะ เเล้วก่อนหน้านี้ก่อนที่เราจะมาชอบมันเราก้อแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งอยุ่ให้ชื่อว่าAล้ะกันคือช่วงนั้นแอบชอบAมานาน6เดือนตอนแรกเราก็แอบลุ้นในใจลึกๆเหมือนกันว่าเราคงมีหวังที่จะได้ขยับความสัมพันธ์จากเพื่อนเป็นแฟนแต่สุดท้ายฝันก็สลายไปในพริบตาเมื่อมีคนหนึ่งเดินเข้าจับมือAแล้วจากไปคือตอนนั้นอ้ะอย่างช็อค แล้วไอ้เพื่อนคนนี้นี่แหละเข้ามาในจังหวะนี้พอดีมันทักแชทเรามาว่าเป๊นไงบ้าง สบายดีไหม คือตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรคิดแค่ว่ามันคงทักมาเฉยๆ แล้วผ่านไปอีกสัปดาห์หนึ่ง มันทักมาอีกว่า เสา-อาทิดนี้ไม่อยุ่น้ะฝากเรียนด้วยห้ามหลับน้ะความรู้เราอยู่ที่เธอ เออคือตอนนั้นเกิดคำถามในใจว่ามาบอกเราทำไมว้ะเพื่ออะไร??แต่เราไม่ได้ใส่ใจนัก พอผ่านไปอีก2วัน ช่วงนั้นมันเป้นช่วงสอบด้วยล้ะและพรุ่งนี้เรามีสอบไบโอแต่เช้า มันทักมาอีกว่า สู้ๆน้ะเธอทำได้อยู่แล้ว คือแบบพอได้อ่านแล้วรู้สึกเริ่มหวั่นไหวเล็กน้อยถึงปานกลางคือแบบตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทักแชทมาให้กำลังใจเลยคือคนนี้เป็นคนแรกเลยปกติก็ไม่มีใครคุยด้วยอยู่แล้วจากภูมิเดิม พอถึงเช้าวันรุ่งขึ้นเรากับเพื่อนสอบไบโอเส็ดแล้วเราก็เดินมานั่งรอเพื่อนกลุ่มเราที่ยังสอบไม่เส้ดที่หน้าประตูห้องสอบเรานั่งอยู่ทางขวาของประตูส่วนเพื่อนอีกที่ออกมาพร้อมกันนั่งกันคนละฝั่งกับเรา เออแล้วนั้นนั่นแหละมันเดินออกมาปุ้บมันก้อถามหาเรากับเพื่อนเราปั้บ ว่าเราไปไหน เพื่อนมันก้อชี้มาทางเรา เรานี่ก้อคิดในใจว่าจะถามหาเราทำไมว้ะ แล้วมันก้อเดินมาหาเราในระหว่างนั้นเพื่อนกลุ่มเราที่เหลืออยู่ก้อสอบเส้ดแล้วเดินออกมาจากห้องสอบแล้วเพื่อนทุกคนก็เดินมาหาเราแล้วก็นั่งกับเราอยู่นั้น ส่วนมันก็เหมือนแบบเดินเล่นโทรศัพท์ไป-มา แถวๆนั้นล้ะ ในระหว่างที่เรานั่งคุยกับเพื่อนกันอยู่ก็มีอาจารย์คนหนึ่งเดินมาถามเวลาว่าตอนนี้กี่โมงแล้วเราก็ดูเวลาจากโทรศัพท์แล้วอาจารย์ถามอีกว่าโทรศัพท์เธอเข้าเน็ตได้ไหมเปิดไปดูพยากรณ์อากาศวันนี้หน่อยพอเปิดไปอาจารย์ก้อเริ่มร่ายรายละเอียดว่านี่ๆเห้นประเทศเราไหมตอนนี้กำลังมีพายุลูกที่2จากทะเลจีนใต้เข้ามาฝั่งไทยแล้วดูขึ้นเหนือไปตรงที่ละติจูด30องศาจะเห้นพายุลูกเล็กๆอีกลูกซึ่งมันอยู่ระหว่างเทือกตะนาวศรีอาจารย์ก็ร่ายไปแบบ บลา บลา ระหว่างนั้นมันก็เดินมาวนๆรอบกลุ่มเราแล้วทำเนียนๆมานั่งข้างๆเราเอาโทรสับขึ้นมาเล่นพรางตา แล้วในตอนนั้นอาจารย์ก็ยังพูดไม่จบน้ะคือพูดได้แบบยาวเยี่ยนมากรู้ไหมกว่าอาจารย์จะพูดจบสุดท้ายก็มาจบตรงที่คลองสุเอกทางตอนใต้ของประเทศไทย เราก้อคิดในใจว่าอาจารย์เก่งจังสามารถเริ่มจากดูพยากรณ์อาการจนสามารถมาจบตรงการติดต่อค้าขายระหว่างประเทศได้พออาจารย์พูดเส้ดแล้วอาจารย์ก็เดินไปส่วนพวกเราก็เเยกย้ายกลับหอไปนอนต่อ