เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคืออะไร เมื่อคนเราเจ็บซ้ำๆเรื่องเดิมครั้งแล้วครั้งเล่ายังจะยอมทนอยู่อีกหรอ...

บอกก่อนเลยค่ะ นี่กระทู้แรกปกติเผือกแต่เรื่องชาวบ้าน ไม่ได้ต้องการกำลังใจมากมายนะค่ะ แค่จะมาเล่าให้ฟังกับเรื่องของผู้หญิงคนนึงที่ได้รับมาจากชายที่เป็นทั้งคนรัก สามี และพ่อของลูกเราอายุห่างจากสามี 7 ปีด้วยความที่ประสบการณ์ชิวิตน้อยกว่าจึงโดยเค้าจูงมาตลอด

เรื่องมันเริ่มเกิดเมื่อเดือน พ.ค.ที่ผ่านมา เมื่อสามีของเราเริ่มมีอาการที่แปลกไปจากเดิม คือเริ่มติดโทรศัพท์มากขึ้นเริ่มล็อคหน้าจอ เริ่มคุยโทรศัพท์บ่อยๆเวลาอยู่บ้านและเมื่อเค้าเริ่มไม่กลับบ้านและบอกว่าออกไปกินเหล้ากับเพื่อน 2-3วันจะกลับมาที เราก้อเริ่มรับไม่ไหว และเมื่อเราพูดก้อกลายเป็นคนผิดคือเรา เพราะเรามีลูกโดยไม่พร้อม เพราะเราปล่อยให้ตัวเองท้องโดยไม่ป้องกัน เพราะเราทำลายความฝัน ทำลายอนาคตของเค้า เพราะเราคนเดียว เราไม่ได้รักกัน อยู่กับมา 4 ปีกว่านี่ก้อเพราะลูก นี่คือคำพูดของเค้า เราได้แต่ก้มหน้ายอมรับว่าเราผิด เมื่อถึงเวลาที่ตัวตนของหญิงที่เป็นที่รักเค้าเปิดเผย เค้ายิ่งร้อนรนต้องการจะเลิกกับเรา เรายื่อ ยอม ทน อยู่ในสภาพที่อธิบายไม่ได้ว่าอะไร เราเป็นอะไร เมียหรอหรือหมา คืออะไร ถามตัวเองว่าทำไม แต่คำตอบคือความรัก ความผูกพันธ์ ความเป็นแม่ ที่ต้องทน

วันนึงที่ทะเลาะกันหนักมากอีกวัน เราโทรหาหญิงคนนั้น เทอพูดจาเย้ยหยันว่าสามีอยู่กับเทอตลอดเวลา ไม่เคยห่างกัน รักกันมาก พูดไม่ออกค่ะ ทั้งเจ็บใจทั้งสั่นไปหมด มองหน้าเค้า เค้าก้อพูดเรื่องเดิมเค้าต้องการชีวิตเค้าคืน และเมื่อทุกอย่างเย็นลงและดีขึ้นเค้ามาขอคืนดีมาคุยว่าจะเลิกกับเทอคนนั้น เราก้อยอมอีกล่ะ เค้าเริ่มแยกออกไปอยู่คนเดียว[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราอยู่บ้านญาติ แต่ยังโทรมาคุยยังแชทเฟสคุยกันอยู่บ้าง ยังมาหายังมานอนด้วยกัน และบอกเราแค่แยกกันอยู่สักพักให้อะไรๆมันดีขึ้นแล้วเราจะกลับมาเหมือนเดิม

เมื่อวันที่ 2  ก.ค.ที่ผ่านมา เค้าบอกจะเข้ามาบ้านแต่ก้อไม่มาให้เราทำกับข้าวรอ เช้าเราจึงตัดสินใจไปที่ห้องของเค้าสิ่งที่เห็นยิ่งกว่ามีดร้อยใบปักที่อก เค้าอยู่กับเทอคนนั้น นอนด้วยกันเทอใส่กางเกงของเค้านอนอยู่บนที่นอน เทอไม่พูดอะไรเทอเงียบเราถามเทอบอกคุยกันเองเราคุยกับเค้า เค้าบอกเราเลิกกันแล้วเราจบกันแล้ว เราถามเรื่องเดิมที่เค้าบอกที่ว่าแค่ขอแยกไปใช้ชีวิตสักพักและเมื่อคืนนี้ต้องกลับบ้าน แต่นี่ไม่มาคืออะไร เค้าบอกไม่ได้พูดเราเข้าไปใหห้องเค้าพยายามดันตัวเราออกมาจากห้อง เราตบเค้าหลายครั้งจนเทดคนนั้นลุกขึ้นไปเปลี่ยนกางเกงที่ห้องน้ำและพยายามเดินออกจากห้อง เค้าวิ่งไปดักเทอไว้เราหยิบกระเป๋าเทอคิดจะโยนออกแต่เค้าจับไว้ และจับแขนเรา เราโกรธมาก โมโหมาก เริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ ถามเทอเทอจะเอาไง เทอตอบก้อเค้าบอกว่าเลิกกันแล้ว คุยกันเองนี่ไม่ยุ่ง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพิ่งรู้ว่าคนสมัยนี่เค้าเป็นกันงี้ เอากันง่ายๆได้แล้วก้อไป เราเอื้อมมือไปขย้ำผมเทอและดึงเค้ากันไว้และดึงผมเราอีกแต่ไม่แรงมาก และเราปล่อยและตบหน้าเค้าอีก เค้าก้อตบหน้าเราและบอกให้เราไป เราบอกว่าเราท้องนี่เมนไม่มาตรวจขึ้น 2 ขีดเค้าบอกว่าเราจะเอาเด็กมาผูกมัดเค้าอีก ตอนนั้นเราพูดอะไรอีกไม่ออกแล้ว ได้แต่บอกไปว่าเราเคยบอกพี่แล้วเคยถามแล้วว่าถ้าพี่ทำใคท้องพี่จะเอาออกมั้ย (เอาออกสิไว้ไม) แล้วถ้ามีอีกคนที่เราจะเอาออกมั้ย ตอนนั้นไม่ตอบและเราเดินออกมาทั้งน้ำตา

ผ่านมาสักสัปดาห์โทรบอกขอกลับมาเมื่อวันที่ 8 ก.ค. เราคุยกับแม่เค้า แม่เค้าขอโอกาสให้ลูกชายอีกครั้ง ให้ทำเพื่อลูก ให้ลูกได้มีทั้งพ่อและแม่[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ความจิงเงินเค้าหมด หมดไปกับคืนสุดท้ายที่ไปนอนกับเทอคนนั้นเมื่อวันที่ 7  ที่ผ่านมาเพราะเทอเช็คอินสเตตันในวันที่เค้าไปประชุม เมื่อเรารับเค้ากลับมาทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้น เค้าได้เงินไปเราไม่ได้ให้มาก ให้พอไปใช้ กลับมานอนได้ 5-6วันก้อขอกลับไปที่ห้องขออยู่คนเดียวอีกเราก้อยอม เอาที่สบายใจค่ะ จะทำไรทำเลยค่ะ ณ ตอนนี้ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก แต่ยังมีเยื่อใยอยู่มันตัดไม่ได้จิงๆ ก่อนหน้านั้นเค้าบอกเค้าขอเวลาเคลียกับเทอคนนั้น จนถึงวันอาทิตย์ที่ผ่านมานี่ ผ่านมาเลยมาเคลียกันไม่ได้เพราะเค้าตามง้อเทอคนนั้นไม่ได้ขอเลิก และยังไปเที่ยวด้วยกันอยู่ เรารู้ถึงไม่เห็นแต่มันแสดงออกทั้งสีหน้าและท่าทางเมื่อเราถามมันมีความผิดปกติ เค้าบอกเป็นธรรมดาตอนนี้เป็นเพื่อนกัน ไม่ได้อะไรกันนี่ก้อนอนคนเดียว ไม่ได้อะไรกับใค เมาเสร็จก้อแยกย้ายกลับใคกลับมัน ไม่ได้มานอนด้วยกันผ่านมาจนถึงวันนี้ เค้ากลับมาเรารอกลับบ้านพร้อมเค้าซื้อข้าวเข้ามากิน กินเสร็จนั่งแชทเฟสคุยกับเทอ สักพักเทอโทมาให้ออกไป เค้าใส่เสื้อผ้าแต่งตัวและบอกให้ออกไปส่ง ตอนแรกเราจะนิ่งนะ ทำเป็นไม่เห็นทำเป็นไม่รู้ เพื่อลูกท่องไว้ เพื่อครอบครัวท่องไว้ แต่เมื่อเค้ายืนกรานจะไป นี่ก้อไปส่งและทะเลาะกัน เราถามตกลงไง นี่ถือว่าพี่ตัดสินใจแล้ว เมื่อพี่เดินออกนี่จะไม่ให้เข้ามาเหยียบบ้านนี้อีก ตกลงเลือกมันนะ เอางี้นะ จบกับแค่นี้เรา เค้าโมโหและบอกเพียงว่าไม่อยากทะเลาะทั้งที่เรายังไม่ได้ว่าอะไรหรือทำทีท่าไม่พอใจอะไรยังนิ่งยังยิ้ม แต้ดูเค้าพูดไปส่งยังไม่ทันได้ข้ามถนน เค้าทนไม่ได้และเดินลงจากรถและเดินต่อเพื่อไปขึ้นรถ

ผ่านมาสักครู่มาขอโทด มาบอกว่าแค่ไม่อยากทะเลาะไม่ได้มาหาใค มันจิงหรอมันคือความจิงหรอ บอกตามตงตลอดเวลาที่อยู้ด้วยกันมาอัตราความจิงมีไม่ถึง50%ด้วยซ้ำไป เค้าเป็นคนเจ้าชู้มีผู้หญิงไปทั่งตั้งแต่ก่อนครบเราแล้ว เราเองก้อรู้และคิดตลอดว่ามันจะดีขึ้น เวลาและลูกจะทำให้เค้าเปลี่ยน แต่มันไม่ใช่เลย เราผิดมากใช้มั้ยที่เป็นอย่างนี้ เรายอมรับว่าเรายังรัก ยังห่วง ยังรู้สึกหึงยังรู้สึกหวงเค้า เราพยายามตัดใจแล้วและมันก้อกลับมาอีก เื่อทำใจได้เค้ากลับมาอีก ตอนนี้ไม่มีคำอธิบายความรู้สึก ตอนนี้สับสนกลัวใจตัวเอง กลัวสู้ใจตัวเองไม่ได้และกลับให้เค้ามาเหยียบซ้ำอีก จะยังไง ถามว่าอยู่ได้มั้ยตอบเลยว่าได้ นี่ไม่ตาย แต่ใจมันไม่ยอมฟังเลยเพราะรักหรือแค่เราผูกพันธ์กับเค้ากันแน่นะ คืนนี้จบเเค่นี้และจะมีอีกมั้ย อาจจะมาเล่าให้ฟังต่อนะค่ะ

ต้องอภัยนะค่ะ ที่มันอาจจะอ่านดูสับสน คืออยากเล่าให้ฟังเป็นคำพูดมากกว่าเรื่องที่เขียน


ฝันดีค่ะ*****