กระทู้ดักทางคะ

เห็นหลายๆคน จากหลายๆที่ มั่นใจมากว่าเราจะทุบนังยุ่นได้ เพื่อล้างแค้น และล้างตาในวันพรุ่งนี้

อยากบอกทุกคนว่า ให้เชียร์แบบสนุกดีกว่านะคะ เอาแบบได้แต้มก็เฮ เสียแต้มก็ลุ้นอะไรแบบนี้จะสนุกกว่าเยอะเลยคะ ไม่เป็นการกดดันตัวเองที่คาดหวังไว้สูงๆด้วย ตกลงมาเจ็บแล้วอาจจะผันตัวเป็นโค้ชคีน์บอร์ดได้ ไม่ได้ว่าโค้ชคีย์บอร์ดไม่ดีนะคะ เพียงแต่บางท่านเนี่ย ใช้คำพูดคำจา เจตนา รุนแรงจนดิชั้นรู้สึกหวั่นไหวใจสั่น หน้ามืด จะอาเจียน วิงเวียนจะเป็นลม

ที่ออกมาพูดดักทางไว้ก่อนเนี่ย เป็นเพราะว่า ทีมเราไม่สมบูรณ์คะ
-แป้นไม่สบาย ได้ยินมาว่าไม่สบายไม่รู้เป็นอะไร ไข้ หรือหวัด
-ปูไม่สบาย มีไข้สูง เสียงหาย

ส่วนคนอื่นๆในทีมก็อ่อนล้าจากการเดินทางไกล อย่าคะ อย่าได้พุ่งพรวดคำพูดที่ว่า มาถึงตั้ง3วันแล้วน่าจะปรับตัวได้แล้ว อาการเจ็ทแล็ก ใช้เวลาเป็นอาทิตย์นะคะกว่าจะหายและกลับมาใช้ชีวิตตามเวลาปกติได้เหมือนเดิม

สู้เราคาดหวังกับสาวๆ มาเป็นเชียร์ให้ได้รับความบันเทิงดีกว่า ไหนๆก็ไม่ตกชั้นละ พรุ่งนี้ผลจะเป็นยังไง ไม่สำคัญ
ถามกลับว่า เราเคยเห็นนักกีฬาแสดงความเหนื่อย ท้อแท้ไหมเวลาลงแข่ง
อายุอานามของกัปตันขนาดนี้แล้ว นางยังขุด บล็อก เสิร์ฟ โดนตีใส่ วิ่งไล่บอล ได้แบบถวายหัว
เด็กใหม่ๆก็พร้อมที่จะช่วยรุ่นพี่อยู่แน่นอนเพียงแต่หนูๆยังขาดประสบการณ์อีกมาก ซึ่งจะหาได้จากไหน ก็จากในสนามนี่แหละ (บิ๋มโดนเยอะเลยวันนี้)

เราตัวเล็ก เราคนน้อย แต่เราใจสู้คะ ลองทำตามดูนะคะพวกที่คาดหวังสูงๆ หรือโค้ชคีย์บอร์ดเกรียนๆทั้งหลายเหล่านี้ ปล่อยใจให้สบาย เชียร์ไปกับเกมส์ แพ้ก็เชียร์ชนะก็เชียร์ ให้กำลัง ให้คำแนะนำแบบดีๆกันต่อไปคะ