“ จันทร์ เข้าไปข้างในเถอะข้างนอกยุงชุม คุณแพ้ยุงจนตัวเป็นเม็ดเป็นตุ่มหมดแล้ว ”
ตะวันเข้ามาบอกหญิงสาวใกล้ๆ จันทรายังนั่งนิ่ง เขาลงนั่งข้างๆหญิงสาวเอามือลูบแขนที่เย็นชืดของเธอ ”
“ ดูสิ ตัวเย็นเชียว เข้าไปข้างในเถอะนะ ผมจะเป่าขลุ่ยให้คุณฟัง ”
จันทราหันมองเขาตะวันจึงลุกขึ้นจูงมือเธอพาเดินเข้ามาในห้อง จันทรานั่งบนเตียงตะวันเดินไปหยิบขลุ่ยจากกระเป๋าเดินทางแล้วขึ้นมานั่งพิงพนักหัวเตียง เริ่มเป่าขลุ่ยเป็นเพลงที่หวานเศร้า จันทรามองตาปริบๆ เขาช่างมีความสามารถหลายอย่างในตัวนัก วาดภาพได้ แกะสลักไม้ได้เล่นเครื่องดนตรีไทยก็ได้ แต่ทำไมใจคอของเขาถึงได้โหดร้ายกับเธอนัก เขาคิดเขาทำกับเธออย่างนี้ได้อย่างไร เสียงเพลงดังโหยหวนเศร้าสร้อย ตะวันเป่าจนจบเพลง เขามองจันทราที่นั่งเงียบๆ
“ คุณจันทร์ ยกโทษให้ผมเถอะนะที่ผมทำอย่างนี้กับคุณ ผมรู้ว่าคุณเป็นคนดีคุณเหมาะสมที่จะเป็นผู้อภิบาลดูแลสุรียาบดีในภายภาคหน้า ”
ตะวันวางขลุ่ยเลื่อนตัวเข้าไปใกล้หญิงสาว จันทรามองเขาอย่างชอกช้ำ ตะวันกอดเธอเข้ามาในอ้อมแขน
“ จันทรา ผมรู้ว่าที่ทำอย่างนี้มันเลวทรามที่สุดในสายตาในความรู้สึกของคุณ แต่ถ้าคุณรักสุรียาบดี วันหนึ่งคุณจะเข้าใจ”
แม้การเสพสมจะเกิดจากความรู้สึกที่ต่างกัน สุรียาต้องการมีลูกส่วนจันทรายอมรับชะตากรรมของเธอแต่อารมณ์พิศวาสเมื่อก่อตัวจากการโลมเร้า โลกที่เคยหม่นหมองก็หยุดลงชั่วคราวมีแต่เวลาที่แสนหวานงดงาม ตะวันนุ่มนวลกับจันทราต่างกับที่เขาทำกับจามจุรีราวฟ้ากับดินกับผู้หญิงที่เขาจะฝากสายเลือดเอาไว้ในกายของเธอเขาแสนจะทะนุถนอมอ่อนหวาน จันทราเป็นสุขทุกครั้งที่เขาชิดชมเธอ
เวลาผ่านไป ตะวันพาจันทราไปตกปลาบ้าง ดำน้ำดูปะการังบ้างลอยเรือออกไปนอนตากลมกลางทะเลบ้าง ไม่นานจันทราก็หัวเราะได้ วิ่งเล่นหยอกล้อกับเขาได้ จันทรานอนอยู่บนเปลที่ผูกระหว่างต้นไม้ ตะวันเป่าขลุ่ยให้เธอฟังอย่างแสนเพลิน เขาทั้งสองไม่รู้เลยว่าที่บ้านสุรียาบดีวุ่นวายกันขนาดไหนที่จันทราหายตัวไปเกือบเดือนแล้ว
“ มันเกิดอะไรขึ้น ลูกข้าทั้งคนทำไมไม่มีวี่แววข่าวคราว พวกเอ็งตามหากันยังไง หา ”
“ ท่านครับ พวกผมสืบหากันจนทั่วแล้ว ไม่ทราบว่าคุณจันทร์เธอไปอยู่ที่ไหน ”
“ ข้าหวังว่าไอ้นรกพวกนั้นมันไม่ได้ฆ่าลูกของข้าไปแล้วนะโว๊ย แล้วพอจะรู้ไหมว่าเป็นฝีมือของไอ้พวกไหนที่มันพาลูกข้าไป ”
“ ไม่ทราบเลยครับท่าน ”
“ ไอ้เวรสมานมันก็บอกว่ายายจันทร์ไปกับใครมันก็ไม่ทันเห็นนี่ข้าจะทำยังไง พวกเอ็งไปสืบหากันมาให้ได้ ถ้าไม่ได้พวกเอ็งอย่าเสนอหน้ามาให้ข้าเห็นหน้า ”
สวาทเอาแต่ร้องไห้ นางเป็นห่วงลูกสาวคนเล็กนัก กลัวเขาจะฆ่าจันทราเสียตายไปแล้ว ทุติยะเคยทำกับคนอื่นเอาไว้เยอะ เขาจึงจับทิศทางไม่ถูกว่าเป็นฝีมือของพวกไหนที่เอาตัวจันทราไป
“ คุณคะ ลูกจันทร์คงไม่ถูกพวกมันฆ่าใช่ไหมคะ ”
“ คุณอย่าพูดให้ผมใจคอไม่ดีได้ไหม ตอนนี้เรายังไม่รู้เลยว่าเป็นฝีมือของพวกไหน มันมืดไปหมด ”
“ ตามหาแบบไม่รู้ทิศทางอย่างนี้ ป่านนี้ลูกจันทร์คง ”
“ พอ พอซะทีบอกว่าอย่าพูดให้ใจเสีย ผมห่วงลูกแค่ไหนคุณไม่รู้หรือไง ”
ทาทองเดินเข้ามา มองน้องชายอย่างกังวน
“ ใจเย็นๆเถอะตายะ ตอนนี้พวกคนของเราก็ออกสืบหากันหลายทาง คงได้ข่าวในไม่ช้านี้หรอก ”
“ ถ้าผมรู้ว่าเป็นฝีมือของใคร ผมจะไม่ปรานีพวกมันเลย จะถล่มให้เละไม่มีชิ้นดีเชียว ”
“ แล้วเรื่องหุ้นว่าอย่างไร ไอ้ตะวันมันลางานหนีไปกบดานอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ มันคงรู้ว่าเราจะตามเอาหุ้นจากมันคืน ”
“ ปล่อยมันไปก่อนเถอะพี่ ไอ้เวรนั่นน่ะไม่พ้นมือเราไปได้หรอก ตอนนี้ผมห่วงลูกจันทร์ ให้ได้ตัวลูกของผมคืนมาก่อนค่อยไปจัดการกับมัน ”
“ ทำไมเรื่องมันจะต้องมาเกิดติดๆกันด้วยนะ ”
“ ก็ใครล่ะที่เป็นคนรับมันเข้ามาทำงาน พี่ทองเองไม่ใช่หรือ ”
“ พี่จะไปรูได้อย่างไร ว่ายายจามจะไปหลงมันรักมัน คนดีๆในสังคมตั้งมากมาย ”
“ ไอ้นรกนั่นมันหน้าตาดี อีลูกชั่วมันถึงได้หลงยังไง คิดแล้วเจ็บใจจริงๆ ”
“ แล้วนี่ต้องรอให้ถึงวันประชุมใหญ่ประจำปีเลยหรือ ถึงวันนั้นมันมิเสนอหน้าเข้าร่วมประชุมด้วยหรอกหรือ ”
“ ก็ให้มันมา พ่อจะขย้ำมันในตอนนั้น ให้มันรู้ไปว่าคนอย่างนายทุติยะจะยอมให้ไอ้สวะนั่นคอยดูไปก็แล้วกัน ”
หนึ่งเดือนกว่าผ่านไป จามจุรีมักจะมานอนร้องไห้ที่ห้องพักของตะวันอยู่เสมอ หญิงสาวรู้สึกเหงาและว้าเหว่อย่างที่สุด ภาพถ่ายของตะวัน จามจุรีจะนั่งมองครั้งละนานๆ
“ ตะวัน คุณใจดำจริงๆนะคะ ไม่ยอมส่งข่าวให้จามรู้เลยว่าคุณไปอยู่ที่ไหน คุณคิดถึงจามบ้างหรือเปล่า ถ้าคุณกลับมาคราวนี้ จามจะมาอยู่กับคุณ จามไม่สนใจใครทั้งนั้น จามรักคุณ จามขาดคุณไม่ได้ ”
จามจุรีไม่รู้ว่าอีกมุมหนึ่งของเกาะสมุย ตะวันนั่งกอดจันทรามองสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก
“ จันทร์ คุณรู้ไหมเมื่อตอนที่ผมเด็กๆ เวลาฝนตกอย่างนี้ ผมจะดีใจมาก แล้วออกไปเล่นน้ำฝนอย่างสนุกสนาน ”
“ เล่นน้ำฝน เล่นได้ด้วยหรือคะ ”
“ เล่นได้สิ มันเย็นชื่นใจนักละ ”
“ อย่างนั้น เราออกไปเล่นกันไหมคะ ”
“ คุณอยากเล่นหรือ ”
“ อยากสิคะ จันทร์ไม่เคยเล่นมันสักที พอเวลาฝนตกป้าอองจะรีบให้เข้าบ้านทันที ”
“ อย่างนั้นเราไปเล่นน้ำฝนกัน วันนี้ผมจะให้คุณเล่นให้ชื่นใจเลย ”
ทั้งสองจึงวิ่งออกไปกลางสายฝนที่ตกหนัก วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานเบิกบานใจ จันทราแหงนหน้าอ้าปากรับสายฝนอย่างตื่นเต้น ตะวันช้อนอุ้มเธอวิ่งไปรอบๆ ทั้งคู่หัวเราะกันอย่างมีความสุข
“ เป็นยังไงเย็นไหม ”
“ เย็นค่ะ เย็นสบายที่สุดเลย ”
กว่าฝนจะซาเม็ดทั้งคู่ก็เล่นน้ำฝนกันเสียชุ่มปอด ทั้งคู่เข้ามาเล่นน้ำกันต่อในห้องน้ำเหมือนเด็กๆที่ทำอะไรโดยไม่ต้องกลัวผู้ใหญ่จะเห็น ตะวันเอายาสระผม สระผมที่ยาวถึงไหล่ให้จันทรา จันทราก็สระผมให้เขา เล่นกันจนฟองเต็มห้องน้ำ
“ โอย เกาเบาๆหน่อยเส้นผมหลุดติดมือเป็นกำมือแล้วมังจันทราจ๋า ”
“ อย่าบ่น จะสระให้สะอาดต้องเกาแรงๆสิคะ ผมของคุณน่ะยาวแล้วนะ ”
“ ผมของจันทร์ก็ยาว แต่ผมชอบคนผมยาวนะ ดูน่ารักกว่าคนผมสั้น ”
“ คนน่ะ ผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะคะ ”
“ ผู้หญิงสิ ผมไม่นิยมไม้ป่าเดียวกันหรอกนะ จะบอกให้ ”
อาบน้ำเสร็จทั้งคู่ก็ผลัดกันเช็ดผมให้กัน จันทราจามติดๆกันจนตะวันนึกเป็นห่วง
“ จันทร์ คุณจะเป็นหวัดหรือเปล่า เล่นน้ำฝนตั้งนาน ”
“ ไม่หรอกค่ะ ”
ตะวันเอาผ้าห่มมาห่มให้หญิงสาวแล้วอุ้มเธอไปที่เตียงนอน
“ ห่มผ้าให้อุ่นๆไว้ก่อนนะ ผมจะช่วยกอดให้อุ่นด้วย ”
“ ไม่ต้องค่ะ รู้หรอกว่าคุณคิดอะไร ”
จันทราบอกเขาหน้าแดงแก้มแดงตะวันจึงจูบเธอ
“ กอดกันอย่างเดียวมันไม่ค่อยอุ่นหรอก ผมจะถ่ายทอดไออุ่นให้คุณนะจันทรา ”
เขากระซิบและจูบซุกไซ้อย่างสเน่หาจันทรากอดคอเขารับกับจูบที่เขาเล้าโลมจนเธอสั่นสะท้านจันทราไม่ได้สั่นเพราะความหนาวแต่เธอสั่นเพราะความร้อนที่ตะวันจุดไฟสเน่หาหลอมละลายเธอจนกลายเป็นร่างเดียวกับเขาท่ามกลางสายฝนที่ตกพรำๆอยู่ภายนอก
ตกดึกจันทราก็ไข้ขึ้นตัวร้อนจัดเพราะเล่นน้ำฝนนานเกินไป ร่างกายที่ไม่เคยมาก่อนจึงรับกับความเปลี่ยนแปลงไม่ไหว ตะวันเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดตัวเพื่อช่วยลดไข้ให้อย่างเป็นห่วง
“ โธ่ จันทร์ ไม่น่าเลย ผมไม่น่าพาคุณออกไปเล่นน้ำฝนเลย ยาก็ไม่มีเสียด้วย จะทำยังไงดี ”
ตะวันคอยเอาผ้าชุบน้ำซับความร้อนให้หญิงสาว รอจนกระทั่งรุงเช้าเขาจึงรีบไปรับหมอที่คลินิกมาดูอาการให้จันทรา หมอตรวจอาการแล้วฉีดยาให้หญิงสาวหนึ่งเข็ม
“ คุณไม่ต้องกังวลนะ เธอเป็นไข้หวัดธรรมดาเท่านั้น ผมจะให้ยาให้เธอเอาไว้กินส่วนยาที่ฉีดให้เป็นยาบำรุงเพราะเธอตั้งครรภ์อ่อนๆด้วย ”
“ ตั้งครรภ์ ”
ตะวันตัวชาวาบด้วยความดีใจ โอสวรรค์ประทานลูกให้เขาแล้ว จันทราตั้งท้อง
“ ครับ ภรรยาของคุณเริ่มตั้งครรภ์ ต้องระวังหน่อยนะครับ ”
ตะวันรีบพาหมอไปส่งและกลับมาหาจันทราที่นอนหลับเพราะพิษไข้ ตะวันนั่งมองใบหน้าที่แดงเพราะพิษไข้นั้นอย่างปิติ จันทราตั้งท้องแล้ว ความหวังของเขาบรรลุเจตนา สุรียาบดีจะมีทายาทเพิ่มขึ้น ถ้าหากเขาเป็นอะไรไป สุรียาบดีก็จะไม่ตกไปเป็นของใคร เขาก้มจูบที่หน้าผากของจันทราเบาๆอย่างขอบคุณ ตะวันมองจันทราด้วยสายตาที่แสนจะอ่อนโยน เดือนกว่าๆที่อยู่ด้วยกัน ตะวันรู้สึกว่าผูกพันทางใจกับจันทราไม่น้อยและบัดนี้ เธอกำลังจะเป็นแม่ของลูกเขา ตะวันมองจันทราด้วยดวงใจที่มีรัก รักเธอไม่น้อย ตะวันสั่งข้าวต้มร้อนๆมารอ เมื่อจันทราตื่นเขาก็ป้อนข้าวต้มให้หญิงสาว
“ กินข้าวต้มนะ คุณจะได้แข็งแรง ”
“ แต่จันทร์ไม่หิวเลยนะคะ ”
“ ไม่หิวก็ต้องกิน ไม่อย่างนั้นลูกในท้องจะอดไปด้วย ”
“ ลูก ”
จัทราใจสั่นมองตะวันที่เป่าข้าวต้มให้เธอ
“ ใช่หมอบอกว่าคุณกำลังตั้งท้อง เราจะมีลูกด้วยกันแล้วนะจันทร์ ”
“ อย่างนั้นก็สมใจของคุณแล้วสิ ”
จันทราน้ำตาร่วง ตะวันวางถ้วยข้าวต้มกระเถิบเข้าไปนั่งใกล้หญิงสาว
“ จันทร์ คุณไม่ดีใจหรือที่สุรียาบดีจะมีทายาท ”
“ โดยที่อนาคตและชีวิตของฉันก็หมดลงใช่ไหมคะ ”
“ ผมรู้ว่าทำลายอนาคตของจันทร์ แต่สุรียาบดีก็ต้องการผู้ที่จะสืบทอดนะ ”
“ คุณคิดถึงแต่สุรียาบดี แต่ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของจันทร์ จันทร์เป็นคนนะคะ, มีหัวใจ มีความอับอาย จันทร์ยังจะมีหน้าอยู่ในสังคมได้หรือ คนเขาจะประณามจันทร์แค่ไหนที่มีลูกโดยไม่ได้แต่งงาน มีลูกกับพี่ชายของตัวเอง ”
“ จันทรา ”
ตะวันดึงร่างน้อยที่สะอื้นไหวเข้ามากอดแนบอก จริงสิ ในสายตาคนนอก สุรียาคือพี่ชายของจันทราและจามจุรี นามสกุลเดียวกัน เรียกได้ว่าเป็นสายเลือดเดียวกัน แม้ในความเป็นจริงเขากับจันทราจะไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลย แต่สังคมจะยอมรับหรือ เขาไม่ได้นึกถึงตรานี้เลย
ตะวันดูแลจันทราจนเธอหายไข้ จันทราหม่นหมองลงหญิงสาวกำลังสับสนที่ตั้งท้องหลายวันแล้วที่จันทราเงียบซึม แม้ตะวันจะคอยพูดปลอบใจเธอ ดึกมากแล้วตะวันยังนั่งเขียนบันทึกอยู่ที่โต๊ะ จันทรานอนลืมตามองตะวันที่นั่งเขียนหนังสืออย่างตั้งใจจนกระทั่งเสร็จ
“ ยังไม่หลับอีกหรือ ดึกมากแล้วนะ ”
เขาพับกระดาษใส่ซองแล้วเดินมานั่งที่เตียง
“ นอนซะ พรุ่งนี้เราจะกลับกรุงเทพฯกัน ”
“ กลับกรุงเทพ ”
“ ใช่ วันพฤหัสที่จะถึงนี้จะมีการประชุมคณะกรรมการผู้ถือหุ้นของบริษัทประจำปี จะมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในบริษัท ”
“ จันทร์ไม่เคยรู้เรื่อง เรื่องในบริษัทนั่นหรอก ”
“ แต่ต่อไป คุณต้องรู้แล้ว เมื่อลูกของผมเกิด คุณอาจจะต้องเป็นผู้ดูแลทุกอย่างให้เขา จนกว่าเขาจะบรรลุนิติภาวะ ”
“ ทำไมต้องเป็นจันทร์ คุณทำไมไม่ดูแลเอง ”
“ ผมกลัวว่าจะไม่มีชีวิตอยู่ได้ดูแลเขาน่ะสิ จันทร์ สัญญากับผมนะว่าคุณจะดูแลลูกดูแลสุรียาบดีให้ดี ”
“ ทำไมคุณพูดอย่างนี้ล่ะคะ ”
จันทรามองเขาอย่างใจหาย
“ ผมต้องเผื่อเอาไว้ทุกอย่าง อาทุติยะโหดเหี้ยมแค่ไหนคุณคงไม่รู้ เขาต้องไม่ไว้ผมแน่ถ้ารู้ว่าผมคือสุรียา ”
“ ทำไมคุณพ่อต้องทำคุณ คุณเป็นหลานของคุณพ่อนะคะ ”
“ เขาเคยทำมาแล้ว เขาฆ่าพ่อของผม ตามล่าผม ไม่เช่นนั้นผมจะหายสาบสูญไปกว่ายี่สิบปีหรือ เมื่อรู้ว่าผมกลับมา คุณคิดว่าเขาจะปล่อยผมหรือ ”
“ ทำไมคุณพ่อต้องทำอย่างนั้น ”
“ เพราะสุรียาบดีและทรัพย์สมบัติที่มหาศาลของสุรียาบดียังไง ”
“ ความเป็นพี่เป็นน้องกันมันสำคัญกว่าทรัพย์สินมากมายนักนะคะ จันทร์ไม่เชื่อว่าคุณพ่อจะเป็นอย่างที่คุณพูด คุณพ่อต้องไม่ทำอย่างนั้นแน่ ”
“ จันทร์ คุณมองโลกแต่ในแง่ดีตลอด คุณไม่เคยเห็นโลกอีกด้านหนึ่งของคุณพ่อของคุณ เชื่อผมเถอะ ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ รักษาลูกของเราไว้ให้ดีนะจันทรา เขาเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของผมและของสุรียาบดี ”
...พิมพ์พิลาสฒ์...
สิ้นแสงสุริยา ตอนที่ 18
ตะวันเข้ามาบอกหญิงสาวใกล้ๆ จันทรายังนั่งนิ่ง เขาลงนั่งข้างๆหญิงสาวเอามือลูบแขนที่เย็นชืดของเธอ ”
“ ดูสิ ตัวเย็นเชียว เข้าไปข้างในเถอะนะ ผมจะเป่าขลุ่ยให้คุณฟัง ”
จันทราหันมองเขาตะวันจึงลุกขึ้นจูงมือเธอพาเดินเข้ามาในห้อง จันทรานั่งบนเตียงตะวันเดินไปหยิบขลุ่ยจากกระเป๋าเดินทางแล้วขึ้นมานั่งพิงพนักหัวเตียง เริ่มเป่าขลุ่ยเป็นเพลงที่หวานเศร้า จันทรามองตาปริบๆ เขาช่างมีความสามารถหลายอย่างในตัวนัก วาดภาพได้ แกะสลักไม้ได้เล่นเครื่องดนตรีไทยก็ได้ แต่ทำไมใจคอของเขาถึงได้โหดร้ายกับเธอนัก เขาคิดเขาทำกับเธออย่างนี้ได้อย่างไร เสียงเพลงดังโหยหวนเศร้าสร้อย ตะวันเป่าจนจบเพลง เขามองจันทราที่นั่งเงียบๆ
“ คุณจันทร์ ยกโทษให้ผมเถอะนะที่ผมทำอย่างนี้กับคุณ ผมรู้ว่าคุณเป็นคนดีคุณเหมาะสมที่จะเป็นผู้อภิบาลดูแลสุรียาบดีในภายภาคหน้า ”
ตะวันวางขลุ่ยเลื่อนตัวเข้าไปใกล้หญิงสาว จันทรามองเขาอย่างชอกช้ำ ตะวันกอดเธอเข้ามาในอ้อมแขน
“ จันทรา ผมรู้ว่าที่ทำอย่างนี้มันเลวทรามที่สุดในสายตาในความรู้สึกของคุณ แต่ถ้าคุณรักสุรียาบดี วันหนึ่งคุณจะเข้าใจ”
แม้การเสพสมจะเกิดจากความรู้สึกที่ต่างกัน สุรียาต้องการมีลูกส่วนจันทรายอมรับชะตากรรมของเธอแต่อารมณ์พิศวาสเมื่อก่อตัวจากการโลมเร้า โลกที่เคยหม่นหมองก็หยุดลงชั่วคราวมีแต่เวลาที่แสนหวานงดงาม ตะวันนุ่มนวลกับจันทราต่างกับที่เขาทำกับจามจุรีราวฟ้ากับดินกับผู้หญิงที่เขาจะฝากสายเลือดเอาไว้ในกายของเธอเขาแสนจะทะนุถนอมอ่อนหวาน จันทราเป็นสุขทุกครั้งที่เขาชิดชมเธอ
เวลาผ่านไป ตะวันพาจันทราไปตกปลาบ้าง ดำน้ำดูปะการังบ้างลอยเรือออกไปนอนตากลมกลางทะเลบ้าง ไม่นานจันทราก็หัวเราะได้ วิ่งเล่นหยอกล้อกับเขาได้ จันทรานอนอยู่บนเปลที่ผูกระหว่างต้นไม้ ตะวันเป่าขลุ่ยให้เธอฟังอย่างแสนเพลิน เขาทั้งสองไม่รู้เลยว่าที่บ้านสุรียาบดีวุ่นวายกันขนาดไหนที่จันทราหายตัวไปเกือบเดือนแล้ว
“ มันเกิดอะไรขึ้น ลูกข้าทั้งคนทำไมไม่มีวี่แววข่าวคราว พวกเอ็งตามหากันยังไง หา ”
“ ท่านครับ พวกผมสืบหากันจนทั่วแล้ว ไม่ทราบว่าคุณจันทร์เธอไปอยู่ที่ไหน ”
“ ข้าหวังว่าไอ้นรกพวกนั้นมันไม่ได้ฆ่าลูกของข้าไปแล้วนะโว๊ย แล้วพอจะรู้ไหมว่าเป็นฝีมือของไอ้พวกไหนที่มันพาลูกข้าไป ”
“ ไม่ทราบเลยครับท่าน ”
“ ไอ้เวรสมานมันก็บอกว่ายายจันทร์ไปกับใครมันก็ไม่ทันเห็นนี่ข้าจะทำยังไง พวกเอ็งไปสืบหากันมาให้ได้ ถ้าไม่ได้พวกเอ็งอย่าเสนอหน้ามาให้ข้าเห็นหน้า ”
สวาทเอาแต่ร้องไห้ นางเป็นห่วงลูกสาวคนเล็กนัก กลัวเขาจะฆ่าจันทราเสียตายไปแล้ว ทุติยะเคยทำกับคนอื่นเอาไว้เยอะ เขาจึงจับทิศทางไม่ถูกว่าเป็นฝีมือของพวกไหนที่เอาตัวจันทราไป
“ คุณคะ ลูกจันทร์คงไม่ถูกพวกมันฆ่าใช่ไหมคะ ”
“ คุณอย่าพูดให้ผมใจคอไม่ดีได้ไหม ตอนนี้เรายังไม่รู้เลยว่าเป็นฝีมือของพวกไหน มันมืดไปหมด ”
“ ตามหาแบบไม่รู้ทิศทางอย่างนี้ ป่านนี้ลูกจันทร์คง ”
“ พอ พอซะทีบอกว่าอย่าพูดให้ใจเสีย ผมห่วงลูกแค่ไหนคุณไม่รู้หรือไง ”
ทาทองเดินเข้ามา มองน้องชายอย่างกังวน
“ ใจเย็นๆเถอะตายะ ตอนนี้พวกคนของเราก็ออกสืบหากันหลายทาง คงได้ข่าวในไม่ช้านี้หรอก ”
“ ถ้าผมรู้ว่าเป็นฝีมือของใคร ผมจะไม่ปรานีพวกมันเลย จะถล่มให้เละไม่มีชิ้นดีเชียว ”
“ แล้วเรื่องหุ้นว่าอย่างไร ไอ้ตะวันมันลางานหนีไปกบดานอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ มันคงรู้ว่าเราจะตามเอาหุ้นจากมันคืน ”
“ ปล่อยมันไปก่อนเถอะพี่ ไอ้เวรนั่นน่ะไม่พ้นมือเราไปได้หรอก ตอนนี้ผมห่วงลูกจันทร์ ให้ได้ตัวลูกของผมคืนมาก่อนค่อยไปจัดการกับมัน ”
“ ทำไมเรื่องมันจะต้องมาเกิดติดๆกันด้วยนะ ”
“ ก็ใครล่ะที่เป็นคนรับมันเข้ามาทำงาน พี่ทองเองไม่ใช่หรือ ”
“ พี่จะไปรูได้อย่างไร ว่ายายจามจะไปหลงมันรักมัน คนดีๆในสังคมตั้งมากมาย ”
“ ไอ้นรกนั่นมันหน้าตาดี อีลูกชั่วมันถึงได้หลงยังไง คิดแล้วเจ็บใจจริงๆ ”
“ แล้วนี่ต้องรอให้ถึงวันประชุมใหญ่ประจำปีเลยหรือ ถึงวันนั้นมันมิเสนอหน้าเข้าร่วมประชุมด้วยหรอกหรือ ”
“ ก็ให้มันมา พ่อจะขย้ำมันในตอนนั้น ให้มันรู้ไปว่าคนอย่างนายทุติยะจะยอมให้ไอ้สวะนั่นคอยดูไปก็แล้วกัน ”
หนึ่งเดือนกว่าผ่านไป จามจุรีมักจะมานอนร้องไห้ที่ห้องพักของตะวันอยู่เสมอ หญิงสาวรู้สึกเหงาและว้าเหว่อย่างที่สุด ภาพถ่ายของตะวัน จามจุรีจะนั่งมองครั้งละนานๆ
“ ตะวัน คุณใจดำจริงๆนะคะ ไม่ยอมส่งข่าวให้จามรู้เลยว่าคุณไปอยู่ที่ไหน คุณคิดถึงจามบ้างหรือเปล่า ถ้าคุณกลับมาคราวนี้ จามจะมาอยู่กับคุณ จามไม่สนใจใครทั้งนั้น จามรักคุณ จามขาดคุณไม่ได้ ”
จามจุรีไม่รู้ว่าอีกมุมหนึ่งของเกาะสมุย ตะวันนั่งกอดจันทรามองสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก
“ จันทร์ คุณรู้ไหมเมื่อตอนที่ผมเด็กๆ เวลาฝนตกอย่างนี้ ผมจะดีใจมาก แล้วออกไปเล่นน้ำฝนอย่างสนุกสนาน ”
“ เล่นน้ำฝน เล่นได้ด้วยหรือคะ ”
“ เล่นได้สิ มันเย็นชื่นใจนักละ ”
“ อย่างนั้น เราออกไปเล่นกันไหมคะ ”
“ คุณอยากเล่นหรือ ”
“ อยากสิคะ จันทร์ไม่เคยเล่นมันสักที พอเวลาฝนตกป้าอองจะรีบให้เข้าบ้านทันที ”
“ อย่างนั้นเราไปเล่นน้ำฝนกัน วันนี้ผมจะให้คุณเล่นให้ชื่นใจเลย ”
ทั้งสองจึงวิ่งออกไปกลางสายฝนที่ตกหนัก วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานเบิกบานใจ จันทราแหงนหน้าอ้าปากรับสายฝนอย่างตื่นเต้น ตะวันช้อนอุ้มเธอวิ่งไปรอบๆ ทั้งคู่หัวเราะกันอย่างมีความสุข
“ เป็นยังไงเย็นไหม ”
“ เย็นค่ะ เย็นสบายที่สุดเลย ”
กว่าฝนจะซาเม็ดทั้งคู่ก็เล่นน้ำฝนกันเสียชุ่มปอด ทั้งคู่เข้ามาเล่นน้ำกันต่อในห้องน้ำเหมือนเด็กๆที่ทำอะไรโดยไม่ต้องกลัวผู้ใหญ่จะเห็น ตะวันเอายาสระผม สระผมที่ยาวถึงไหล่ให้จันทรา จันทราก็สระผมให้เขา เล่นกันจนฟองเต็มห้องน้ำ
“ โอย เกาเบาๆหน่อยเส้นผมหลุดติดมือเป็นกำมือแล้วมังจันทราจ๋า ”
“ อย่าบ่น จะสระให้สะอาดต้องเกาแรงๆสิคะ ผมของคุณน่ะยาวแล้วนะ ”
“ ผมของจันทร์ก็ยาว แต่ผมชอบคนผมยาวนะ ดูน่ารักกว่าคนผมสั้น ”
“ คนน่ะ ผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะคะ ”
“ ผู้หญิงสิ ผมไม่นิยมไม้ป่าเดียวกันหรอกนะ จะบอกให้ ”
อาบน้ำเสร็จทั้งคู่ก็ผลัดกันเช็ดผมให้กัน จันทราจามติดๆกันจนตะวันนึกเป็นห่วง
“ จันทร์ คุณจะเป็นหวัดหรือเปล่า เล่นน้ำฝนตั้งนาน ”
“ ไม่หรอกค่ะ ”
ตะวันเอาผ้าห่มมาห่มให้หญิงสาวแล้วอุ้มเธอไปที่เตียงนอน
“ ห่มผ้าให้อุ่นๆไว้ก่อนนะ ผมจะช่วยกอดให้อุ่นด้วย ”
“ ไม่ต้องค่ะ รู้หรอกว่าคุณคิดอะไร ”
จันทราบอกเขาหน้าแดงแก้มแดงตะวันจึงจูบเธอ
“ กอดกันอย่างเดียวมันไม่ค่อยอุ่นหรอก ผมจะถ่ายทอดไออุ่นให้คุณนะจันทรา ”
เขากระซิบและจูบซุกไซ้อย่างสเน่หาจันทรากอดคอเขารับกับจูบที่เขาเล้าโลมจนเธอสั่นสะท้านจันทราไม่ได้สั่นเพราะความหนาวแต่เธอสั่นเพราะความร้อนที่ตะวันจุดไฟสเน่หาหลอมละลายเธอจนกลายเป็นร่างเดียวกับเขาท่ามกลางสายฝนที่ตกพรำๆอยู่ภายนอก
ตกดึกจันทราก็ไข้ขึ้นตัวร้อนจัดเพราะเล่นน้ำฝนนานเกินไป ร่างกายที่ไม่เคยมาก่อนจึงรับกับความเปลี่ยนแปลงไม่ไหว ตะวันเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดตัวเพื่อช่วยลดไข้ให้อย่างเป็นห่วง
“ โธ่ จันทร์ ไม่น่าเลย ผมไม่น่าพาคุณออกไปเล่นน้ำฝนเลย ยาก็ไม่มีเสียด้วย จะทำยังไงดี ”
ตะวันคอยเอาผ้าชุบน้ำซับความร้อนให้หญิงสาว รอจนกระทั่งรุงเช้าเขาจึงรีบไปรับหมอที่คลินิกมาดูอาการให้จันทรา หมอตรวจอาการแล้วฉีดยาให้หญิงสาวหนึ่งเข็ม
“ คุณไม่ต้องกังวลนะ เธอเป็นไข้หวัดธรรมดาเท่านั้น ผมจะให้ยาให้เธอเอาไว้กินส่วนยาที่ฉีดให้เป็นยาบำรุงเพราะเธอตั้งครรภ์อ่อนๆด้วย ”
“ ตั้งครรภ์ ”
ตะวันตัวชาวาบด้วยความดีใจ โอสวรรค์ประทานลูกให้เขาแล้ว จันทราตั้งท้อง
“ ครับ ภรรยาของคุณเริ่มตั้งครรภ์ ต้องระวังหน่อยนะครับ ”
ตะวันรีบพาหมอไปส่งและกลับมาหาจันทราที่นอนหลับเพราะพิษไข้ ตะวันนั่งมองใบหน้าที่แดงเพราะพิษไข้นั้นอย่างปิติ จันทราตั้งท้องแล้ว ความหวังของเขาบรรลุเจตนา สุรียาบดีจะมีทายาทเพิ่มขึ้น ถ้าหากเขาเป็นอะไรไป สุรียาบดีก็จะไม่ตกไปเป็นของใคร เขาก้มจูบที่หน้าผากของจันทราเบาๆอย่างขอบคุณ ตะวันมองจันทราด้วยสายตาที่แสนจะอ่อนโยน เดือนกว่าๆที่อยู่ด้วยกัน ตะวันรู้สึกว่าผูกพันทางใจกับจันทราไม่น้อยและบัดนี้ เธอกำลังจะเป็นแม่ของลูกเขา ตะวันมองจันทราด้วยดวงใจที่มีรัก รักเธอไม่น้อย ตะวันสั่งข้าวต้มร้อนๆมารอ เมื่อจันทราตื่นเขาก็ป้อนข้าวต้มให้หญิงสาว
“ กินข้าวต้มนะ คุณจะได้แข็งแรง ”
“ แต่จันทร์ไม่หิวเลยนะคะ ”
“ ไม่หิวก็ต้องกิน ไม่อย่างนั้นลูกในท้องจะอดไปด้วย ”
“ ลูก ”
จัทราใจสั่นมองตะวันที่เป่าข้าวต้มให้เธอ
“ ใช่หมอบอกว่าคุณกำลังตั้งท้อง เราจะมีลูกด้วยกันแล้วนะจันทร์ ”
“ อย่างนั้นก็สมใจของคุณแล้วสิ ”
จันทราน้ำตาร่วง ตะวันวางถ้วยข้าวต้มกระเถิบเข้าไปนั่งใกล้หญิงสาว
“ จันทร์ คุณไม่ดีใจหรือที่สุรียาบดีจะมีทายาท ”
“ โดยที่อนาคตและชีวิตของฉันก็หมดลงใช่ไหมคะ ”
“ ผมรู้ว่าทำลายอนาคตของจันทร์ แต่สุรียาบดีก็ต้องการผู้ที่จะสืบทอดนะ ”
“ คุณคิดถึงแต่สุรียาบดี แต่ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของจันทร์ จันทร์เป็นคนนะคะ, มีหัวใจ มีความอับอาย จันทร์ยังจะมีหน้าอยู่ในสังคมได้หรือ คนเขาจะประณามจันทร์แค่ไหนที่มีลูกโดยไม่ได้แต่งงาน มีลูกกับพี่ชายของตัวเอง ”
“ จันทรา ”
ตะวันดึงร่างน้อยที่สะอื้นไหวเข้ามากอดแนบอก จริงสิ ในสายตาคนนอก สุรียาคือพี่ชายของจันทราและจามจุรี นามสกุลเดียวกัน เรียกได้ว่าเป็นสายเลือดเดียวกัน แม้ในความเป็นจริงเขากับจันทราจะไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลย แต่สังคมจะยอมรับหรือ เขาไม่ได้นึกถึงตรานี้เลย
ตะวันดูแลจันทราจนเธอหายไข้ จันทราหม่นหมองลงหญิงสาวกำลังสับสนที่ตั้งท้องหลายวันแล้วที่จันทราเงียบซึม แม้ตะวันจะคอยพูดปลอบใจเธอ ดึกมากแล้วตะวันยังนั่งเขียนบันทึกอยู่ที่โต๊ะ จันทรานอนลืมตามองตะวันที่นั่งเขียนหนังสืออย่างตั้งใจจนกระทั่งเสร็จ
“ ยังไม่หลับอีกหรือ ดึกมากแล้วนะ ”
เขาพับกระดาษใส่ซองแล้วเดินมานั่งที่เตียง
“ นอนซะ พรุ่งนี้เราจะกลับกรุงเทพฯกัน ”
“ กลับกรุงเทพ ”
“ ใช่ วันพฤหัสที่จะถึงนี้จะมีการประชุมคณะกรรมการผู้ถือหุ้นของบริษัทประจำปี จะมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในบริษัท ”
“ จันทร์ไม่เคยรู้เรื่อง เรื่องในบริษัทนั่นหรอก ”
“ แต่ต่อไป คุณต้องรู้แล้ว เมื่อลูกของผมเกิด คุณอาจจะต้องเป็นผู้ดูแลทุกอย่างให้เขา จนกว่าเขาจะบรรลุนิติภาวะ ”
“ ทำไมต้องเป็นจันทร์ คุณทำไมไม่ดูแลเอง ”
“ ผมกลัวว่าจะไม่มีชีวิตอยู่ได้ดูแลเขาน่ะสิ จันทร์ สัญญากับผมนะว่าคุณจะดูแลลูกดูแลสุรียาบดีให้ดี ”
“ ทำไมคุณพูดอย่างนี้ล่ะคะ ”
จันทรามองเขาอย่างใจหาย
“ ผมต้องเผื่อเอาไว้ทุกอย่าง อาทุติยะโหดเหี้ยมแค่ไหนคุณคงไม่รู้ เขาต้องไม่ไว้ผมแน่ถ้ารู้ว่าผมคือสุรียา ”
“ ทำไมคุณพ่อต้องทำคุณ คุณเป็นหลานของคุณพ่อนะคะ ”
“ เขาเคยทำมาแล้ว เขาฆ่าพ่อของผม ตามล่าผม ไม่เช่นนั้นผมจะหายสาบสูญไปกว่ายี่สิบปีหรือ เมื่อรู้ว่าผมกลับมา คุณคิดว่าเขาจะปล่อยผมหรือ ”
“ ทำไมคุณพ่อต้องทำอย่างนั้น ”
“ เพราะสุรียาบดีและทรัพย์สมบัติที่มหาศาลของสุรียาบดียังไง ”
“ ความเป็นพี่เป็นน้องกันมันสำคัญกว่าทรัพย์สินมากมายนักนะคะ จันทร์ไม่เชื่อว่าคุณพ่อจะเป็นอย่างที่คุณพูด คุณพ่อต้องไม่ทำอย่างนั้นแน่ ”
“ จันทร์ คุณมองโลกแต่ในแง่ดีตลอด คุณไม่เคยเห็นโลกอีกด้านหนึ่งของคุณพ่อของคุณ เชื่อผมเถอะ ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ รักษาลูกของเราไว้ให้ดีนะจันทรา เขาเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของผมและของสุรียาบดี ”