สวัสดีครับทุกท่าน จริงๆแล้วผมอยากตั้งกระทู้แนะนำหนังสือมานานแล้วครับ คือบางทีอ่านหนังสือเล่มไหนแล้วพบว่ามันเจ๋งมากๆ (ในความรู้สึกของผม) ก็อยากบอกต่อให้คนที่เรารู้จักชอบพออ่าน ยิ่งบางเล่มชอบมากๆ อยากจะซื้อแจกห้องสมุดทุกโรงเรียนในประเทศเลยทีเดียว
พอดีช่วงนี้พอมีเวลาและมีไฟขึ้นมา เลยอยากลองตั้งกระทู้บอกต่อหนังสือ(ที่ผมคิดว่า)ดีๆ ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ
ตอนแรกว่าจะเขียนเล่มเดียว แต่พอดีว่าทั้งสองเล่มนี้เนื้อหาต่อเนื่องกัน เลยขออนุญาตเขียนถึงทั้งสองเล่มนะครับ
ชื่อหนังสือ : เด็กชายโรอัลด์ ดาห์ล (Boy - Tales of Childhood), บินเดี่ยว (Going solo)
ผู้เขียน : โรอัลด์ ดาห์ล (Roald Dahl)
ผู้แปล : สาลินี คำฉันท์
หนังสือแบบไหน : อัตชีวประวัติ
ถ้าพูดถึงโรอัลด์ ดาห์ล อาจจะมีหลายคนไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน แต่ถ้าพูดถึงชาลีกับโรงงานช็อกโกแลต (เข้าฉายเมื่อปี 2005 มีจอห์นนี่ เด็ปป์ แสดงนำ) แล้วละก็ คิดว่าน่าจะคุ้นหูคนบ้านเรามากกว่า
เอ๊ะ แล้วมันเกี่ยวกันยังไงครับ คืออย่างนี้ครับ โรอัลด์ ดาห์ล นั้นคือผู้แต่งเรื่องนี้ในฉบับหนังสือนั่นเอง (ฉบับแปลในบ้านเรา ปัจจุบันยังหาซื้อได้ครับ พิมพ์โดยสำนักพิมพ์ผีเสื้อ) โรอัลด์ ดาห์ล เป็นนักเขียนชาวอังกฤษ เกิดเมื่อปี 1916 ( ตรงกับบ้านเราสมัย ร.6) และเสียชีวิตในปี 1990
นอกจากเรื่องชาลี ที่ว่านี้แล้ว ปู่โรอัลด์ยังฝากฝีไม้ลายมือในหนังสืออ่านเล่นสำหรับเด็กอีกมากมายหลายเรื่อง ในต่างประเทศนั้นปู่แกถือว่าโด่งดังมากทีเดียวครับ หนังสือผลงานแกก็ได้รับความนิยมมากจนมีการแปลในหลายๆภาษา นอกจากนี้ก็ดูได้จากเมื่อตอนที่เสียชีวิต หนังสือพิมพ์หัวหลักๆในอังกฤษและอเมริกาต่างก็ลงข่าวพาดหัวให้เกรียวกราว
อย่างไรก็ตาม ส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบหนังสือนิยายเด็กของโรอัลด์ ดาห์ล เท่าไหร่ เพราะว่ามันจะออกแนวเว่อร์ๆ (ก็มันนิยายเด็กนี่ครับ) ผมกลับชอบเรื่องสั้น แนวโหดหวีดสยองของเขามากกว่า เรื่องที่ว่า เช่น วางไม่ลง เรื่องเหลือเชื่อ เหลือเชื่อกว่า ถ้ามีโอกาสจะเขียนถึงในคราวต่อๆไปนะครับ
กลับมาที่หนังสืออ่านเล่นสำหรับเด็ก เราจะพบว่าเกือบทุกเรื่องจะมีตัวละครในเรื่องที่เป็นผู้ใหญ่ ที่มักจะร้ายกาจกับเด็กเอามากๆ บางคนร้ายไม่พอยังโหดอีกต่างหาก ซึ่งเรื่องพวกนี้มันมีที่มาและสาเหตุครับ
สาเหตุที่ว่านั้นก็อยู่ในหนังสือสองเล่มที่ผมกำลังจะพูดถึงนี่เองครับ
ทั้งสองเล่มนี้ ผมคิดว่าควรจะเรียกว่า อัตชีวประวัติ นะครับ แต่ทว่าผู้เขียนบอกในส่วนของคำนำว่า เขาจะไม่เขียนอัตชีวประวัติเด็ดขาด เพราะมันน่าเบื่อ เขาแค่อยากแบ่งปันประสบการณ์ที่สนุกตื่นเต้น น่าประทับใจในชีวิตเขาเท่านั้นเอง ซึ่งก็น่าจะจริงเพราะตอนแรกเขียนเรื่อง Boy ก่อนในปี 1984 หลังจากนั้น 2 ปี ถึงจะเขียน Going solo
ส่วนที่ว่า ประสบการณ์ สนุกตื่นเต้นนั้น ผมว่าแกเขียนถ่อมตัวไปหน่อยครับ ชีวิตของปู่นั้นมันสุดยอดโคตรๆ คือ สนุก ตื่นเต้น เร้าใจ มันยังน้อยไป คงมีไม่กี่คนในโลกที่เกิดและโตในคฤหาสถ์ ใช้ชีวิตหรูหราในวัยเด็ก เรียนในโรงเรียนชั้นเลิศ ทำงานในแดนเถื่อนแอฟริกา (ถึงขนาดสิงโตคาบคนไปต่อหน้าต่อตา) เป็นนักบินขับไล่ในสงครามโลกครั้งที่ 2 ไล่ยิงข้าศึก เครื่องบินตก บาดเจ็บสาหัส รอดชีวิต และไปเป็นฑูตทหารในอเมริกา
เล่มแรก (แต่ผมได้อ่านทีหลัง) คือ เด็กชายโรอัลด์ ดาห์ล ชื่อภาคภาษาอังกฤษคือ Boy - Tales of Childhood ครับ ในเล่มนี้ เริ่มแรกเล่าย้อนไปตั้งแต่สมัยที่พ่อของเขาเริ่มก่อร่างสร้างตัวเลยทีเดียว เข้าใจว่าเขาคงอยากอธิบายถึงที่มาที่ไปของเชื้อสายนอร์วีเจี้ยนของเขา (โรอัลด์ ดาห์ลถือสัญชาติอังกฤษครับ และต่อมาก็เป็นนักบินในกองทัพอากาศอังกฤษ) เนื้อหาส่วนใหญ่ในเล่มก็จะพูดถึงประสบการณ์โหด มัน ฮา ของเขาในสมัยเด็กๆ ความร้ายกาจของครู และระบบรุ่นพี่สุดโหดของโรงเรียนในอังกฤษ ซึ่งส่วนตัวผมเข้าใจว่า ระบบในโรงเรียนอังกฤษนี่แหละนี่คือที่มาของระบบรับน้องในมหาวิทยาลัยบ้านเรา แต่ของต้นตำรับผู้ดีอังกฤษนั้นโหดกว่าเยอะครับ
ประสบการณ์เหล่านี้คงสร้างความรู้สึกขัดแย้งและแปลกแยกให้กับโรอัลด์ ดาห์ล ในขณะนั้น(ซึ่งยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนต้น) เป็นอย่างมาก และเป็นที่มาของตัวละครผู้ใหญ่ใจร้ายในหนังสือของเขาในอนาคต อ่านดูแล้วก็น่าเห็นใจแก (และเด็กอังกฤษในสมัยนั้น)โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สิ่งที่คอนทราสความรู้สึกที่สุดที่เจ้าตัวพูดถึงในหนังสือเล่มนี้นะครับ ขออนุญาตสปอยล์
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คือ อาจารย์ใหญ่ในโรงเรียนมัธยมที่แกเรียนอยู่ โรงเรียนเป็นโรงเรียนคริสต์ ดังนั้นอาจารย์ใหญ่จึงเป็นบาทหลวง ต่อมาบาทหลวงผู้นี้ได้ดิบได้ดีถึงขนาดเป็น อาร์คบิชอปแห่งแคนเทอเบอรี่ ประมุขของศาสนาคริสต์ของอังกฤษเลยทีเดียว (เทียบเท่าสมเด็จพระสังฆราชของเรา) และยังเป็นผู้สวมมงกุฏให้ควีนในพระราชพิธีราชาภิเษกอีกต่างหาก ซึ่งนักเขียนคนเก่งของเรารำพึงรำพันว่า ทำไมหนอพระเจ้าที่แสนดีในพระคัมภีร์ จึงมีสาวกที่สามารถทำเรื่องป่าเถื่อนนานาประการกับเด็กๆได้ถึงเพียงนี้ (อันนี้สำนวนของผมนะครับ ของจริงหาอ่านได้ในหนังสือนะครับ)
เดี๋ยวจะหาว่ามีแต่เรื่องโหดๆ ในเล่มมีเรื่องน่ารักๆ สนุกสนาน อยู่ด้วยเยอะเหมือนกันครับ หนึ่งในนั้นคือ แรงบันดาลใจที่ต่อมากลายเป็น ชาลีกับโรงงานช็อกแลตที่ได้ใจเด็กๆไปทั่วโลก
หนังสือเล่มนี้จบลงตอนที่ปู่เรียนจบมัธยมและได้งานทำ ส่วนตัวผมคิดว่าปู่แกตกไปเรื่องหนึ่งครับ เป็นเรื่องที่เจ๋งมากๆ และน่าจะเป็นหนึ่งในหลายๆเหตุผลที่ทำให้ปู่แกไม่เข้าสู่ด้านมืดไปเสียก่อน ในบ้านเราสามารถหาอ่านได้ในหนังสือรวมเรื่องสั้นของแกชื่อ เรื่องแรก เหตุการณ์นี้อยู่ในเรื่องจังหวะโชคดี
เล่มต่อมาครับ บินเดี่ยว เรื่องเริ่มต่อมาจากเล่มที่แล้ว คือปู่แกเริ่มต้นชีวิตการทำงาน และออกไปทำงานที่เหมือนเป็นการผจญภัยครั้งใหญ่ในแอฟริกา ต่อมาจับผลัดจับผลูกลายเป็นทหารอากาศร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่ 2 ปู่แกเล่าถึงการผึกบิน และการรบอย่างละเอียด ถ้าใครเคยอ่านประวัติศาสตร์สงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ อังกฤษเกือบจะแพ้เยอรมันอยู่รอมร่อ (ดีที่มีอเมริกายื่นมือเข้ามาในตอนหลังจึงกลับมาชนะได้) พอได้อ่านรายละเอียดของการรบในสายตาของทหารที่ปฏิบัติภารกิจอยู่ที่แนวหน้าแล้ว ก็เข้าใจได้ไม่ยากครับว่าทำไมถึงเกือบจะแพ้ ขออนุญาตสปอยตอนจบนิสนึงว่า โปรดระวังน้ำตาแตกได้ตอนอ่านประโยคสุดท้ายนะครับ
ส่วนตัวชอบเล่มนี้มากกว่า เล่ม Boy ครับ คงเพราะฉากการผจญภัยและการรบที่สนุกเร้าใจกว่านั่นเอง
อย่างไรก็ตาม ที่ผู้เขียนบอกไว้แล้วว่า มันไม่ใช่อัตชีวประวัติ ดังนั้นเหตุการณ์ที่ต่อมาปู่โรอัลด์จะได้เป็นนักเขียนจึงไม่อยู่ในนี้ 5555 เหตุการณ์ที่ว่านั้นจะอยู่ในเรื่อง จังหวะโชคดี ที่อยู่ในหนังสือรวมเรื่องสั้นชื่อ เรื่องแรกครับ
วันนี้ขออนุญาตจบนะครับ เจอกันคราวหน้าเล่มหน้า ถ้าฟีดแบ็คดีนะครับ 555
[CR] หนังสือดีบอกต่อ : เด็กชายโรอัลด์ ดาห์ล และ บินเดี่ยว
พอดีช่วงนี้พอมีเวลาและมีไฟขึ้นมา เลยอยากลองตั้งกระทู้บอกต่อหนังสือ(ที่ผมคิดว่า)ดีๆ ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ
ตอนแรกว่าจะเขียนเล่มเดียว แต่พอดีว่าทั้งสองเล่มนี้เนื้อหาต่อเนื่องกัน เลยขออนุญาตเขียนถึงทั้งสองเล่มนะครับ
ชื่อหนังสือ : เด็กชายโรอัลด์ ดาห์ล (Boy - Tales of Childhood), บินเดี่ยว (Going solo)
ผู้เขียน : โรอัลด์ ดาห์ล (Roald Dahl)
ผู้แปล : สาลินี คำฉันท์
หนังสือแบบไหน : อัตชีวประวัติ
ถ้าพูดถึงโรอัลด์ ดาห์ล อาจจะมีหลายคนไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน แต่ถ้าพูดถึงชาลีกับโรงงานช็อกโกแลต (เข้าฉายเมื่อปี 2005 มีจอห์นนี่ เด็ปป์ แสดงนำ) แล้วละก็ คิดว่าน่าจะคุ้นหูคนบ้านเรามากกว่า
เอ๊ะ แล้วมันเกี่ยวกันยังไงครับ คืออย่างนี้ครับ โรอัลด์ ดาห์ล นั้นคือผู้แต่งเรื่องนี้ในฉบับหนังสือนั่นเอง (ฉบับแปลในบ้านเรา ปัจจุบันยังหาซื้อได้ครับ พิมพ์โดยสำนักพิมพ์ผีเสื้อ) โรอัลด์ ดาห์ล เป็นนักเขียนชาวอังกฤษ เกิดเมื่อปี 1916 ( ตรงกับบ้านเราสมัย ร.6) และเสียชีวิตในปี 1990
นอกจากเรื่องชาลี ที่ว่านี้แล้ว ปู่โรอัลด์ยังฝากฝีไม้ลายมือในหนังสืออ่านเล่นสำหรับเด็กอีกมากมายหลายเรื่อง ในต่างประเทศนั้นปู่แกถือว่าโด่งดังมากทีเดียวครับ หนังสือผลงานแกก็ได้รับความนิยมมากจนมีการแปลในหลายๆภาษา นอกจากนี้ก็ดูได้จากเมื่อตอนที่เสียชีวิต หนังสือพิมพ์หัวหลักๆในอังกฤษและอเมริกาต่างก็ลงข่าวพาดหัวให้เกรียวกราว
อย่างไรก็ตาม ส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบหนังสือนิยายเด็กของโรอัลด์ ดาห์ล เท่าไหร่ เพราะว่ามันจะออกแนวเว่อร์ๆ (ก็มันนิยายเด็กนี่ครับ) ผมกลับชอบเรื่องสั้น แนวโหดหวีดสยองของเขามากกว่า เรื่องที่ว่า เช่น วางไม่ลง เรื่องเหลือเชื่อ เหลือเชื่อกว่า ถ้ามีโอกาสจะเขียนถึงในคราวต่อๆไปนะครับ
กลับมาที่หนังสืออ่านเล่นสำหรับเด็ก เราจะพบว่าเกือบทุกเรื่องจะมีตัวละครในเรื่องที่เป็นผู้ใหญ่ ที่มักจะร้ายกาจกับเด็กเอามากๆ บางคนร้ายไม่พอยังโหดอีกต่างหาก ซึ่งเรื่องพวกนี้มันมีที่มาและสาเหตุครับ
สาเหตุที่ว่านั้นก็อยู่ในหนังสือสองเล่มที่ผมกำลังจะพูดถึงนี่เองครับ
ทั้งสองเล่มนี้ ผมคิดว่าควรจะเรียกว่า อัตชีวประวัติ นะครับ แต่ทว่าผู้เขียนบอกในส่วนของคำนำว่า เขาจะไม่เขียนอัตชีวประวัติเด็ดขาด เพราะมันน่าเบื่อ เขาแค่อยากแบ่งปันประสบการณ์ที่สนุกตื่นเต้น น่าประทับใจในชีวิตเขาเท่านั้นเอง ซึ่งก็น่าจะจริงเพราะตอนแรกเขียนเรื่อง Boy ก่อนในปี 1984 หลังจากนั้น 2 ปี ถึงจะเขียน Going solo
ส่วนที่ว่า ประสบการณ์ สนุกตื่นเต้นนั้น ผมว่าแกเขียนถ่อมตัวไปหน่อยครับ ชีวิตของปู่นั้นมันสุดยอดโคตรๆ คือ สนุก ตื่นเต้น เร้าใจ มันยังน้อยไป คงมีไม่กี่คนในโลกที่เกิดและโตในคฤหาสถ์ ใช้ชีวิตหรูหราในวัยเด็ก เรียนในโรงเรียนชั้นเลิศ ทำงานในแดนเถื่อนแอฟริกา (ถึงขนาดสิงโตคาบคนไปต่อหน้าต่อตา) เป็นนักบินขับไล่ในสงครามโลกครั้งที่ 2 ไล่ยิงข้าศึก เครื่องบินตก บาดเจ็บสาหัส รอดชีวิต และไปเป็นฑูตทหารในอเมริกา
เล่มแรก (แต่ผมได้อ่านทีหลัง) คือ เด็กชายโรอัลด์ ดาห์ล ชื่อภาคภาษาอังกฤษคือ Boy - Tales of Childhood ครับ ในเล่มนี้ เริ่มแรกเล่าย้อนไปตั้งแต่สมัยที่พ่อของเขาเริ่มก่อร่างสร้างตัวเลยทีเดียว เข้าใจว่าเขาคงอยากอธิบายถึงที่มาที่ไปของเชื้อสายนอร์วีเจี้ยนของเขา (โรอัลด์ ดาห์ลถือสัญชาติอังกฤษครับ และต่อมาก็เป็นนักบินในกองทัพอากาศอังกฤษ) เนื้อหาส่วนใหญ่ในเล่มก็จะพูดถึงประสบการณ์โหด มัน ฮา ของเขาในสมัยเด็กๆ ความร้ายกาจของครู และระบบรุ่นพี่สุดโหดของโรงเรียนในอังกฤษ ซึ่งส่วนตัวผมเข้าใจว่า ระบบในโรงเรียนอังกฤษนี่แหละนี่คือที่มาของระบบรับน้องในมหาวิทยาลัยบ้านเรา แต่ของต้นตำรับผู้ดีอังกฤษนั้นโหดกว่าเยอะครับ
ประสบการณ์เหล่านี้คงสร้างความรู้สึกขัดแย้งและแปลกแยกให้กับโรอัลด์ ดาห์ล ในขณะนั้น(ซึ่งยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนต้น) เป็นอย่างมาก และเป็นที่มาของตัวละครผู้ใหญ่ใจร้ายในหนังสือของเขาในอนาคต อ่านดูแล้วก็น่าเห็นใจแก (และเด็กอังกฤษในสมัยนั้น)โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สิ่งที่คอนทราสความรู้สึกที่สุดที่เจ้าตัวพูดถึงในหนังสือเล่มนี้นะครับ ขออนุญาตสปอยล์
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เดี๋ยวจะหาว่ามีแต่เรื่องโหดๆ ในเล่มมีเรื่องน่ารักๆ สนุกสนาน อยู่ด้วยเยอะเหมือนกันครับ หนึ่งในนั้นคือ แรงบันดาลใจที่ต่อมากลายเป็น ชาลีกับโรงงานช็อกแลตที่ได้ใจเด็กๆไปทั่วโลก
หนังสือเล่มนี้จบลงตอนที่ปู่เรียนจบมัธยมและได้งานทำ ส่วนตัวผมคิดว่าปู่แกตกไปเรื่องหนึ่งครับ เป็นเรื่องที่เจ๋งมากๆ และน่าจะเป็นหนึ่งในหลายๆเหตุผลที่ทำให้ปู่แกไม่เข้าสู่ด้านมืดไปเสียก่อน ในบ้านเราสามารถหาอ่านได้ในหนังสือรวมเรื่องสั้นของแกชื่อ เรื่องแรก เหตุการณ์นี้อยู่ในเรื่องจังหวะโชคดี
เล่มต่อมาครับ บินเดี่ยว เรื่องเริ่มต่อมาจากเล่มที่แล้ว คือปู่แกเริ่มต้นชีวิตการทำงาน และออกไปทำงานที่เหมือนเป็นการผจญภัยครั้งใหญ่ในแอฟริกา ต่อมาจับผลัดจับผลูกลายเป็นทหารอากาศร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่ 2 ปู่แกเล่าถึงการผึกบิน และการรบอย่างละเอียด ถ้าใครเคยอ่านประวัติศาสตร์สงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ อังกฤษเกือบจะแพ้เยอรมันอยู่รอมร่อ (ดีที่มีอเมริกายื่นมือเข้ามาในตอนหลังจึงกลับมาชนะได้) พอได้อ่านรายละเอียดของการรบในสายตาของทหารที่ปฏิบัติภารกิจอยู่ที่แนวหน้าแล้ว ก็เข้าใจได้ไม่ยากครับว่าทำไมถึงเกือบจะแพ้ ขออนุญาตสปอยตอนจบนิสนึงว่า โปรดระวังน้ำตาแตกได้ตอนอ่านประโยคสุดท้ายนะครับ
ส่วนตัวชอบเล่มนี้มากกว่า เล่ม Boy ครับ คงเพราะฉากการผจญภัยและการรบที่สนุกเร้าใจกว่านั่นเอง
อย่างไรก็ตาม ที่ผู้เขียนบอกไว้แล้วว่า มันไม่ใช่อัตชีวประวัติ ดังนั้นเหตุการณ์ที่ต่อมาปู่โรอัลด์จะได้เป็นนักเขียนจึงไม่อยู่ในนี้ 5555 เหตุการณ์ที่ว่านั้นจะอยู่ในเรื่อง จังหวะโชคดี ที่อยู่ในหนังสือรวมเรื่องสั้นชื่อ เรื่องแรกครับ
วันนี้ขออนุญาตจบนะครับ เจอกันคราวหน้าเล่มหน้า ถ้าฟีดแบ็คดีนะครับ 555