ไม่เข้าใจว่าทำไมหนอความรัก
ทั้งประจักษ์ใครรักอยู่ตูสังสัย
เอ็งหักหน้าปารักจริงทิ้งทำไม?
ทีรักใครโดนผลักไสไล่ส่งกัน
พอใครรักก็เจือกมักไม่รักตอบ
คนที่ชอบเพื่อนแม่มบอกอย่าได้ฝัน
ความพอดีมีบ้างไหมในชีวัน
จะรักกันมันช่างยากลำบากจริง
เรื่องเบ้าหน้าบอกว่าอย่าให้ได้said
ดั่งอาเพศแสนทุเรศเปรตเข้าสิง
หวัง Make – up จะปรับใหม่ให้พึ่งพิง
พอแต่งจริงตูกับลิงไม่ต่างกัน
สารหน้าก็ว่าหารักยากแล้ว
ยังไม่แคล้วแนวช่างเลือกเจือกช่างสรร
ชอบแบบนู้นคูณแบบนี้มีไหนกัน
หากสำคัญตัวเองผิดมีสิทธิคาน
หมอดูว่าคนอย่างข้าอย่ามีคู่
ความรักสูคู่ทำลายกลายล้างผลาญ
จงอยู่โสดโลดโผนไปให้นานนาน
ยิ่งมีคานจะพานรวยด้วยบารมี
พวกมีคู่อยากให้รู้ตรูหนาวเหน็บ
ฟังยิ่งเจ็บเหน็บตัวเราเอาหูหนี
หมายังเมินคนเคียงเดินก็ไม่มี
เป็นสตรีผู้แห้งเหี่ยวเปลี่ยวอุรา
Why so pale, I will tell you the truth
Wish I could love someone พลันหรรษา
Just wonder where are you, who you are
วอนขอฟ้าพาพบกันฉันจะรอ
กลอนฉงนบ่นความรัก (ฉบับเกรียน)