เพิ่งเคยเขียนกระทู้ครั้งแรก คิดอยู่ว่าจะเอามาเขียนมาเล่าดีมั้ย เราเป็น เด็กม.ปลายกำลังจะเข้าปี1 คะ มีเพื่อนสนิท คนนึง ขอเรียกว่า ง. นะ ง. เป็นคนน่ารักเข้ากับเพื่อนๆได้ง่ายดูใสๆจริงใจ คุยง่าย ง. ขยันและเรียนได้ดี เพื่อนๆให้ความนิยมมาก เราก็เช่นกันคะ ตอนแรกๆเราไม่ค่อยคุยกับใคร เราเป็นคนเงียบๆ น่าดุๆ ไม่ค่อยยิ้ม แต่ตัวจริงเรา เฮาฮานะคะ ถ้าสนิทกันจะรู้ว่ารั่วมาก วันหนึ่งเราได้มาเป็นเพื่อนสนิทกับ ง.คะ เรารู้จัก ง. มากขึ้น ง. เป็นเด็ก กตัญญู ช่วยที่บ้านทำงาน เราก็เป็นเพื่อนที่ดี (เรียกแบบนี้น่าจะได้นะ) เวลา ง. เรียนไม่ทัน ไม่มาเรียน เราจะคอยเก็บให้ตลอด คอยบอกตลอด เห้ยแก เห้ย ทุกวัน มีเรื่องมีงานมีกิจกรรมอะไรที่เป็นประโยค กับ ง. หรือกับเรา เราจะคอยบอกตลอด (เราจุ้นจ้านไปมั้ย) แต่ที่เราบอกเพราะ ง. ไม่ทันอะไรเลย เราอยากให้เขา ทันเรื่องราวสำคัญๆ เช่น แนวข้อสอบ สรุปแนวข้อสอบ วันสอบ เอกสารต่างๆ แม้กระทั่ง โควต้ามหาลัย เราก็เป็นคนหาให้ (นี่ลูกกะโร่รึป่าว555) แต่เราก็ไม่ได้อะไรนะ เรารู้สึกเป็นห่วงอ่ะ เลยอยากจะช่วยในฐานะเพื่อน แต่ก่อน ง. ไม่ได้สนิทกับเรา เราถาม ง. ว่าถ้า แกยังสนิทกับคนนั้นอยู่ แกจะได้เรียนอย่างที่ชอบจริงๆมั้ย ง. ก็ตอบเรานะ ไม่แน่ใจวะ คงไม่ละมั้ง คงตามมันไปเรียน เราเลยบอกว่า สุดท้ายแล้วยังไง มันก็ไม่ได้เรียนอย่างที่พูดกับแก แกก็จะไปเรียนอย่างใหม่กับมันใช่ป่ะ
ง. บอกว่าก็คงอย่างนั้น เราก็คอยสอน คอยบอกเหมือนเป็นพี่น้องกัน เพราะเรารู้สึกสนิทกันมากๆ (รู้สึกคนเดียวป่าวไม่รู้) เราคิดว่า ง. เป็นคนในครอบครัวคนนึงไปเลย ดูแล ง. ทุกเรื่อง เหมือนพี่น้อง ไปไหนมาไหน เราจะคุยกับแฟนเสมอ พามันไปด้วยนะ แฟนก็บอก อืมได้ๆ มันจะได้ไม่เหงา ชวนมันหน่อย เห็นอาการแย่ๆนิ (แฟนเราเป็นคนใจดีมากคะ ไม่ถือสาไปด้วยก็โอเคเลี้ย) ไม่ใช่ว่าพา ง.ไปด้วยแล้วเราจะไปหนุงหนิงกะแฟนนะ ป่าวเลย แฟนเราเดิน ตามตลอด แฟนบอกไปเดินกับเพื่อนตลอด เขาบอกไม่เป็นไร เราเกรงใจแฟนมากอ่ะ แจ่เราก็ไม่อยากให้เพื่อนเศร้าหรือคิดว่าพามันมาให้อิจฉา ยังไงก็ต้องอยู่กับมัน
และแล้วเราก็เริ่มซึ้งคะ มีช่วงนึงที่เราเหนื่อยเราอยากพัก รู้สึกไม่อยากทำอะไรเพื่อ ง. แล้ว เราเลยเริ่มหยุดพักตัวเอง ไม่ทำงานอะไรทั้งสิน ขอเอาตัวเองให้รอดก่อน แค่ไม่กี่วันเท่านั้น เพื่อนๆในห้องนี้มองเราเป็นคนเห็นแก่ตัวเลยคะ เราอึ้งมาก เป็นเพราะอะไร? เราเลยไปถามเพื่อนที่ไว้ไจได้อีกคนนึงคะ ว่าทำไมเพื่อนๆถึงว่าเราแบบนั้น เพื่อนบอกว่า งานกลุ่ม เราไม่ทำอะไรเลยคะ ปล่อยให้ ง. ทำงานทั้งหมด ดึกดื่นอยู่คนเดียว ทั้งๆที่ไม่สบาย เรานี่งงเลย เราบอกเพื่อนคนนั้นไปว่า จะบ้าหรอแก เราทำเอกสารและข้อมูล ตรวจเช็คแล้วด้วย ส่งให้ ง. ไปปริ้น เหมือนๆคนอื่นที่ทำ เราถึงเข้านอน ก่อนนอนเรายังคุยกับ ง. อยู่เลย
ถามว่าเสร็จยัง ง. บอกเสร็จแล้ว เราเห็น 5 ทุ่มแล้ว เราก็บอกให้ ง.ไปนอนยิ่งไม่สบายอยู่ ง. ก็บอก เออๆ ตอบเฟสแปป แล้วเราก็ไปนอนตามใจเขาไม่ได้อะไร
ที่บอกว่าทำงานดึกคือตอบเฟส? แล้วเราต้องเป็นคนเห็นแก่ตัวไปข้ามคืน เราพูดไปใครๆก็ไม่เชื่อเราเลยคะ ง. เป็นคนน่ารัก ใครๆก็เชื่อเขาอยู่แล้ว ตอนนั้นนะที่เราคิด (น้อยใจอ่ะ) แต่เราก็คิดว่าช่างเถอะเดี๋ยวก็จบ ม.ปลายแล้ว เราไม่เก็บอะไรมาคิดอีก ทุกวันนี้เราก็ยังเป็นเพื่อนสนิทกับ ง. อยู่ ทำทุอย่างเหมือนเดิม
เรื่องราวต่างๆแฟนเรารับรู้หมด แฟนบอกว่าพอเถอะเลิกสนใจได้แล้ว สนใจมันแล้วได้อะไร ตัวเองก็มาเสียใจ เราก็ไม่รู้จะตอบยังไงคะ เราก็เข้าใจแฟนที่เป็นห่วงเรา แต่ ง. ก็เพื่อนเรา ทิ้งมันไม่ลงหรอกคะ เพราะมันก็ทำดีกับเราเหมือนกัน ความดีมันก็มี แต่ที่มาเล่าวันนี้ มันยังไม่สนิทใจเลยว่า ง. คิดว่าเราเป็นเพื่อนรัก อย่างที่เราคิดว่า ง. เป็นครอบครัวเราคนนึงรึป่าว ...
เพื่อนมันคิดว่าเราเป็นเพื่อนรักมันรึป่าว?
ง. บอกว่าก็คงอย่างนั้น เราก็คอยสอน คอยบอกเหมือนเป็นพี่น้องกัน เพราะเรารู้สึกสนิทกันมากๆ (รู้สึกคนเดียวป่าวไม่รู้) เราคิดว่า ง. เป็นคนในครอบครัวคนนึงไปเลย ดูแล ง. ทุกเรื่อง เหมือนพี่น้อง ไปไหนมาไหน เราจะคุยกับแฟนเสมอ พามันไปด้วยนะ แฟนก็บอก อืมได้ๆ มันจะได้ไม่เหงา ชวนมันหน่อย เห็นอาการแย่ๆนิ (แฟนเราเป็นคนใจดีมากคะ ไม่ถือสาไปด้วยก็โอเคเลี้ย) ไม่ใช่ว่าพา ง.ไปด้วยแล้วเราจะไปหนุงหนิงกะแฟนนะ ป่าวเลย แฟนเราเดิน ตามตลอด แฟนบอกไปเดินกับเพื่อนตลอด เขาบอกไม่เป็นไร เราเกรงใจแฟนมากอ่ะ แจ่เราก็ไม่อยากให้เพื่อนเศร้าหรือคิดว่าพามันมาให้อิจฉา ยังไงก็ต้องอยู่กับมัน
และแล้วเราก็เริ่มซึ้งคะ มีช่วงนึงที่เราเหนื่อยเราอยากพัก รู้สึกไม่อยากทำอะไรเพื่อ ง. แล้ว เราเลยเริ่มหยุดพักตัวเอง ไม่ทำงานอะไรทั้งสิน ขอเอาตัวเองให้รอดก่อน แค่ไม่กี่วันเท่านั้น เพื่อนๆในห้องนี้มองเราเป็นคนเห็นแก่ตัวเลยคะ เราอึ้งมาก เป็นเพราะอะไร? เราเลยไปถามเพื่อนที่ไว้ไจได้อีกคนนึงคะ ว่าทำไมเพื่อนๆถึงว่าเราแบบนั้น เพื่อนบอกว่า งานกลุ่ม เราไม่ทำอะไรเลยคะ ปล่อยให้ ง. ทำงานทั้งหมด ดึกดื่นอยู่คนเดียว ทั้งๆที่ไม่สบาย เรานี่งงเลย เราบอกเพื่อนคนนั้นไปว่า จะบ้าหรอแก เราทำเอกสารและข้อมูล ตรวจเช็คแล้วด้วย ส่งให้ ง. ไปปริ้น เหมือนๆคนอื่นที่ทำ เราถึงเข้านอน ก่อนนอนเรายังคุยกับ ง. อยู่เลย
ถามว่าเสร็จยัง ง. บอกเสร็จแล้ว เราเห็น 5 ทุ่มแล้ว เราก็บอกให้ ง.ไปนอนยิ่งไม่สบายอยู่ ง. ก็บอก เออๆ ตอบเฟสแปป แล้วเราก็ไปนอนตามใจเขาไม่ได้อะไร
ที่บอกว่าทำงานดึกคือตอบเฟส? แล้วเราต้องเป็นคนเห็นแก่ตัวไปข้ามคืน เราพูดไปใครๆก็ไม่เชื่อเราเลยคะ ง. เป็นคนน่ารัก ใครๆก็เชื่อเขาอยู่แล้ว ตอนนั้นนะที่เราคิด (น้อยใจอ่ะ) แต่เราก็คิดว่าช่างเถอะเดี๋ยวก็จบ ม.ปลายแล้ว เราไม่เก็บอะไรมาคิดอีก ทุกวันนี้เราก็ยังเป็นเพื่อนสนิทกับ ง. อยู่ ทำทุอย่างเหมือนเดิม
เรื่องราวต่างๆแฟนเรารับรู้หมด แฟนบอกว่าพอเถอะเลิกสนใจได้แล้ว สนใจมันแล้วได้อะไร ตัวเองก็มาเสียใจ เราก็ไม่รู้จะตอบยังไงคะ เราก็เข้าใจแฟนที่เป็นห่วงเรา แต่ ง. ก็เพื่อนเรา ทิ้งมันไม่ลงหรอกคะ เพราะมันก็ทำดีกับเราเหมือนกัน ความดีมันก็มี แต่ที่มาเล่าวันนี้ มันยังไม่สนิทใจเลยว่า ง. คิดว่าเราเป็นเพื่อนรัก อย่างที่เราคิดว่า ง. เป็นครอบครัวเราคนนึงรึป่าว ...