สับสนหัวใจตัวเอง...

แอบชอบเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งมาเป็นเวลากว่า 4 ปีแล้วค่ะ เค้าก็รู้ค่ะว่าเราชอบ แต่เค้าไม่มีท่าทีจะมาชอบเราเลย เราก็เคยตัดใจนะคะ แต่ทำไม่ได้เลยและก็คิดว่าการชอบเค้าอย่างน้อยก็มีข้อดีอยู่ คือเราเป็นคนหวั่นไหวง่ายมากเลยค่ะ ปกติเป็นคนไม่สุงสิงกับใครค่ะ เป็นคนเงีบยๆ แต่เพื่อนที่ไปไหนมาไหนด้วยกันเปป็นคนเฟรนลี่เลยทำให้เรารู้จักคนอื่นด้วย แต่ส่วนมากก็ไม่ค่อยมีใครจะมาสนใจเราเท่าไหร่ สมมุติเราอยู่กันสามคน เค้าก้จะคุยกันสองคนค่ะ เราก้ไม่กล้าไปแทรกหรือสบตากับคนที่เพิ่งรู้จักเลย นั่นทำให้ดูเป็นคนหยิ่งๆมั้งคะ พอดีคนมาทำความรู้จักกับเราหรือทักเราบ่อยๆ เราก็รู้สึกดีกับคนนั้น แต่เราก็จะบอกตัวเองอยู่ตลอดว่าเราชอบใครเพราะไม่อยากจำทำลายความสัมพันธ์ที่พึ่งจะก่อตัวขึ้น(ยังไงก็ไม่มีใครชอบเรา) แต่ก็มีผู้ชายอีกคน เค้าเป็นคนดีมาก เป็นสุภาพบุรุษและก็แคร์คนรอบข้างด้วย ที่สำคัญเค้าเห็นเราอยู่ในสายตาของเราตลอด(ไปเจอกันที่ไหนก็ทัก) ไม่เหมือนคนที่เราแอบชอบ เพราะคนนั้นจะทำเหมือนเราไม่มีตัวตน ถ้าเห็นเราเดินมากับใครจะทักแค่คนนั้นไม่ทักเราเลย แต่ผู้ชายอีกคนเค้าเป็นแฟนกับคนที่เรารู้จักค่ะ เราควรทำไงดี?