สมัยวัะยรุ่น ผมมีความรู้สึกอย่างนี้ทุกที เมื่อขี่มอไซค์คนเดียวตอนกลางคืน กลัวว่าอยู่ๆจะมีใครมาซ้อนข้างหลัง
ช่วงนั้นผมเรียนภาคสมทบ เลิกค่ำ กลับบ้านดึก บางครั้งก้ไปบ้านญาติดื่มกินกับเพื่อนๆ กลับดึก เที่ยงคืน ตีหนึ่ง
เเถวบ้านเป็นชุมชนย่อยๆ ทางที่ผ่านบ้านจะห่างๆกัน สองข้างทางเป็นทุ่งนา เเละสวนขนุน มะม่วง ป่ายูคาลิปตัส ทางค่อนข้างมืด
ยิ่งก่อนจะถึงบ้านผม ข้างทางไม่มีไฟ มืดมากมองอะไรไม่เห็น มีอยู่ครั้งหนึ่งกลับดึก หลังฝนตก มีต้นไม้หักล้มมาพาดถนน ผมมองไม่เห็น เพราะมึดมาก
ดีที่ผมขี่ช้า ตอนนั้นเองมี มอไซค์ ขับเเซงผมไปด้วยความเร็ว เป็นวัยรุ่นสองคนซ้อนกันมา พุ่งเข้าชนต้นไม้ที่หักมาพาดทางอย่างจัง
ถ้าผมขี่มาด้วยความเร็วก็คงจะชนเช่นกัน
ทุกครั้งที่กลับดึกๆ มืดๆค่ำๆ ผมจะเอามือข้างหนึ่งไปเเตะเบาะหลังไว้ ให้เหมือนว่า ไม่ว่าง เเละให้อุ่นใจว่าไมมีใครกระโดดมาซ้อนท้ายผม ( ผี )
ใครมีความรู้สึกคล้ายๆผมบ้างครับ เวลาขี่มอร์ไซมืดๆค่ำๆ
เคยไหมครับ ขี่มอไซค์คนเดียวตอนกลางคืน กลัวว่าจะมีใคนมาซ้อนข้างหลัง
ช่วงนั้นผมเรียนภาคสมทบ เลิกค่ำ กลับบ้านดึก บางครั้งก้ไปบ้านญาติดื่มกินกับเพื่อนๆ กลับดึก เที่ยงคืน ตีหนึ่ง
เเถวบ้านเป็นชุมชนย่อยๆ ทางที่ผ่านบ้านจะห่างๆกัน สองข้างทางเป็นทุ่งนา เเละสวนขนุน มะม่วง ป่ายูคาลิปตัส ทางค่อนข้างมืด
ยิ่งก่อนจะถึงบ้านผม ข้างทางไม่มีไฟ มืดมากมองอะไรไม่เห็น มีอยู่ครั้งหนึ่งกลับดึก หลังฝนตก มีต้นไม้หักล้มมาพาดถนน ผมมองไม่เห็น เพราะมึดมาก
ดีที่ผมขี่ช้า ตอนนั้นเองมี มอไซค์ ขับเเซงผมไปด้วยความเร็ว เป็นวัยรุ่นสองคนซ้อนกันมา พุ่งเข้าชนต้นไม้ที่หักมาพาดทางอย่างจัง
ถ้าผมขี่มาด้วยความเร็วก็คงจะชนเช่นกัน
ทุกครั้งที่กลับดึกๆ มืดๆค่ำๆ ผมจะเอามือข้างหนึ่งไปเเตะเบาะหลังไว้ ให้เหมือนว่า ไม่ว่าง เเละให้อุ่นใจว่าไมมีใครกระโดดมาซ้อนท้ายผม ( ผี )
ใครมีความรู้สึกคล้ายๆผมบ้างครับ เวลาขี่มอร์ไซมืดๆค่ำๆ