[แชร์ประสบการ์ณความรัก(เกย์)จากชีวิตจริงของผม]ว่าด้วยเรื่องของ "โลกกลม เวรกรรม หรือเนื้อคู่"

ความรักหรือเวรกรรมที่ทำให้”โลกต้องกลม”และทำให้เรามาเจอกัน

สวัสดีเพื่อนๆพี่ๆ น้องๆชาวพันทิปทุกคนนะครับ ^^
ก่อนอื่นขอบอกก่อนเลยนะครับ ผมเพิ่งจะเขียนกระทู้นี้จริงจังเป็นกระทู้แรก หากทำให้ใครรำคาญผมกราบขอโทษจริงๆครับ
แนะนำตัวนะครับ
ผมชื่อ ไปป์
อายุ 18 ปี เป็นคนกรุงเทพครับ
และแน่นอนครับ ผมเป็น”เกย์”
เริ่มเรื่องเลยนะครับ...  ผมเป็นคนนึงที่ติดโซเชี่ยลมากๆเลยครับ เฟสบุ๊ค ไลน์ อินสตราแกรม และอื่นๆอีกมากมาย
เรื่องก็มีอยู่ว่า เมื่อปีที่แล้วนะครับ ผมเล่นเฟสบุ๊คแล้วบังเอิญไปเจอเฟสคนนึงเข้า ผมรู้สึกถูกชะตามากครับ เค้าดูน่ารักดี ผมเลยตัดสินใจแอดไป ปรากฏว่าเค้ารับแอดครับ *คือความรู้สึกแบบ เยสสสสส เค้ารับแอดกูแล้วเว่ย ดีใจเว่อนเวอร์*
ต่อครับ..
จากนั้นผมก็แอบเข้าไปส่องเฟสเค้าตลอดครับ ส่องทุกวี่ทุกวัน ส่องมาตลอด จนเห็นเค้าขึ้นสถานะกับผู้หญิงคนหนึ่งครับ *คือความรู้สึกตอนนั้นแบบเจ็บมาก แบบทำไมไม่เลือกกูวะ มันจุกๆ* คือผมชอบเค้ามากครับ แต่ก็ไม่ทำให้ผมเลิกชอบเค้านะครับ ผมยังตามส่องมาตลอดหลายๆเดือน ตามดูชีวิตเค้าว่าเค้าเป็นไง  ผมต้องทนดูเค้าคบคนนู้นทีคนนั้นที แบบเหมือนคบแปปๆก็เลิก ผมเจ็บจนเริ่มชาครับ      แต่ก็ทนดูเค้ามาเป็นปี  >>จนวันนึงวันที่ฟ้าและโชคชะตาขีดเส้นให้เรามาเจอกัน.......

ประมาณปีกว่าๆผ่านไปครับ
   ช่วงนั้นเป็นช่วงสงกรานครับ ผมเลยตัดสินใจที่จะไปเที่ยววันไหลพัทยา ผมนัดหมายวันกันเรีบยร้อย แล้วจะชวนพี่หนุ่มกับนุ่นไปด้วยครับ *พี่หนุ่มนี่เป็นลูกพี่ลูกน้องของผมครับ เป็นลูกของลุง ส่วนนุ่นเป็นน้องสาวพี่หนุ่ม* คือตอนนั้นผมขับรถไปหาพี่หนุ่มกับนุ่นที่บ้านครับ คือบ้านของพี่หนุ่มกับนุ่นเนี่ยอยู่ติดกะบ้านย่าผมครับซึ่งบ้านย่าเนี่ยห่างจากบ้านผมแค่ 1 ซอยได้ครับ บ้านย่าผมเปิดห้องเช่าครับคล้ายๆอพาร์ทเม้นต์ไรประมาณนั้น พี่หนุ่มก็เช่าห้องย่าอยู่ ตอนนั้นผมไปชวนพี่หนุ่มที่ห้อง  แต่แล้วก็มีเสียงนึงแว่วมา เสียงคนแปลกหน้าครับ  เค้าเดินมาจากด้านหลังพี่หนุ่ม ผมก็เอ๊ะ!! ไอคนนี้หน้าคุ้นๆ
ก็เลยถาม ‘พี่หนุ่มๆ นั่นใครอ่ะ? ‘ พี่หนุ่มบอก’อ๋อ..ไอพจเพื่อนพี่เอง มันมาขออยู่กะพี่อ่ะ’
ยอมรับว่าตอนนั้นไม่ได้คิดไร (แค่แอบชมเห้ยไอนี่หน้าตาน่ารักว่ะ) จนเราเริ่มทำความรู้จักคุ้นเคยกันครับ
ผมจึงเริ่มนึกๆออก ว่าเอ้ะไอนี่มันคนในเฟสนี่หว่า  ก็เลยถามว่าใช่คนนี้มั้ย?? เค้าตอบว่าใช่  แล้วเค้าก็บอกว่าเนี่ยจำได้คนนี้ที่เคยแอดพจมาใช่ป้ะ  ตอนนั้นผมดีใจมากครับ แบบเห้ยยจำกูได้ว่ะ  และที่สำคัญไปกว่านั้นเค้ายังเป็นเพื่อนกับกลุ่มเพื่อนที่โรงเรียนเก่าผมด้วยครับ แบบ “โลกกลมมาก”
-หลังจากกลับจากพัทยา-
เราได้มีโอกาสพูดคุยกันมากขึ้นครับ จนบางทีผมก็รู้สึกว่าเค้าก็คงชอบผมเหมือนกันเพราะเค้าจะเขิลตลอดเวลาได้อยู่ใกล้กัน  น้องๆยังเชียร์ผมเลยครับ  บอกว่าเนี่ยพจมันชอบพี่ไปป์จริงๆนะหนูดูออก
จนวันนั้นครับวันที่ทำให้ผมแน่ใจว่าพจชอบผมจริงๆ คือวันที่ผมไปบ้านย่าแล้วพจไปทำธุระ พจสั่งน้องผมไว้ครับว่าอย่าให้ผมกลับนะให้รอพจมาก่อนเสร็จแล้วพอพจมาผมก็ไปยืนแอบฟังว่าพจคุยไรกะน้องผม พจบอกน้องผมว่า “อยากถ่ายรูปกะไปป์อ่ะ ขอไปป์ให้พี่หน่อยดิ”ผมนี่ฟินเลยครัช   เสร็จแล้วเราก็ถ่ายรูปคู่กัน  พจเอารูปคู่ไปป์ไปตั้งเป็นภาพโปรไฟล์ครับ  ผมนี่เขิลมาก   จากนั้นเราก็คุยกันมากขึ้น พจทักหาผมทุกวันเลยครับ  ไม่ว่าจะไปเรียน  กลับบ้าน  ตื่นนอน  นอนหลับ  ทักมาตลอดเลยครับ  ผมรักเค้ามาก  

จนวันเวลาของความสุขก็ค่อยๆหมดไป

เด่วมาต่อให้นะครับ อยากให้ต่อบอกเน้ออออ ไม่งั้นไม่เล่าต่อ
บอกก่อนเลยตอนต่อไปจะมีเรื่องของเพื่อนพจเข้ามาเกี่ยวด้วยครับ

อยากถามไรเพิ่มเติมทักหลังไมค์มาได้นะครับ  ยินดีตอบทุกคำถาม