สวัสดีค่ะ....เราพึ่งเป็นสมาชิกพันทิป.....กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก
ผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วยนะ....คือวันนี้อยากมาระบาย...ตอนนี้เราคุยกับพี่คนหนึ่งอยู่.....เป็นทอม.....และที่สำคัญคือ....เค้ามีแฟนแล้ว...เศร้าเนอะ..
..เพราะเราก็ไม่รู้ทุกวันนี้
มันเป็นความรักหรือความเคยชินกันแน่.....?????
คือเรารูนะว่าเราก็เห็นแก่ตัว....
..เราคุยกับพี่คนหนึ่งมานานด้สักพักแล้ว
...เรารู้จักกันมาได้ประมา 5-6ปีแล้วค่ะ
เราแอบชอบพี่คนนี้มาตั้งแต่สมัยเรียนค่ะ
แบบชอบจน...เค้าเลิกกะเเฟนคนแรกของเค้าไป
..และเค้าก็มีแฟนใหม่แล้วด้วย
..พอสักพักเราก็มีแฟน....ถึงเรามีแฟนเราก็รู้สึกดีกับพี่เค้านะ
เราก็รู้นะว่าพี่เค้าก็มีแฟน....เราก็คุยกันมาตลอด...
จนวันหนึ่งเราเลิกกับเเฟนเราที่ครบกันมา2ปี
ก็มีพี่คนนี้แหละที่คอยดูแล..คอยเป็นห่วงเราตลอด..
มันทำให่เรารู้สึกดีมากขึ้นเรื่อยๆ....เราเข้ามาสนิดกันมากขึ้นเรื่อยๆ
ในขนาดที่เรากำลังอ่อนแอ....เราเริ่มคุยเฟสกันทุกวัน
เริ่มมากินเล่ากันบ่อยขึ้น....คือในตอนนั้น....เราไม่เสัยใจเรื่องอฟนเก่าที่พึ่งเลิกกันเลยค่ะ
พี่คนนี้ทำให้เราลืมทุกอย่าง....ทำให้เรายิ้นกับหน้าจอโทรศัพท์ได้ตลอด
และจนวันหนึ่ง...ความคิดในสมองมันก็ขึ้น....ว่านี้มันคืออะไร....
พี่เค้าคิดยังไงกับเรา.....เค้ามีใจหรือแค่พี่เค้าอัธยาศัยดี....
วันนั้นเค้าได้หายไปทั้งวัน....ไม่ทักเฟส..ไม่ทักไลน์มาเหมือนเคย
หนูก้ได้โพสสเตตัสว่า....เธอมีใจหรืออัธยาศัยดี...และก็แชร์ลิงค์เพลง
(โปรดอย่าทำให้ฉันคิดไกล) พอตอนเช้าเค้าก็มาทีกไลน์เรา...แต่เราไม่ได้ตอบ
เพราะเรากำลังยุ่ง....เค้าก็ส่งมาเรื่อยๆ....พี่เค้าเห็นสเตตัสที่เรสโพส
เค้าเรยคิดง่าเรางอล...แต่ปล่าวเรยเราแค่ไมว่างตอบ
พอเรามาเปิดไลน์อ่านเราอึงมาก....คือพี่เค้าส่งมาว่า
"ไม่ต้องงงไม่ต้องสับสน....ที่พี่คุยกับเราไม่ใช่อัธยาศัยดี
ตอนแรกที่พี่คุยกับเราเปนแค่พี่น้องนะ....เพราะเห็นว่าเราไม่มีใคร
จนเวลาผ่านไป....พี่ก้บอกไม่ถูกนะ....มันเริ่มรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุย...
บอกตามตรงนะพี่ชอลเรานะ....เราน่ารักดีทำให้พี่ยิ้มได้ตลอด..แต่พี่มีแฟนแล้ว
พี่ก็ปล่อยให้ใจมันเลยเถิดไปไกล...คิดกับเรามากเกินคำว่าพี่น้อง
.บางทีพี่ก็แอลหวงเรา....จนพี่มาฟังเพลงที่เราโพส..อย่าทำให้ฉันคิดไกล...
พี่ก็คิดนะว่าควรต่อหรือหยุดดี...พี่ไม่รุ้นะว่าเราคิดยังไงกับพี่...เราจะไม่คุยกับพี่แล้วก็ได้นะ"
พอเราได้อ่าน...ใจหนึ่งก็ดีใจ....แต่อีกใจหนึ่งก็คิดถึงแฟนพี่เค้านะ
แต่เคยป่ะอยากจะห้ามความรู้สึกตัวเอง....แต่มันห้ามมันได้...คือเราแอบชอบพี่เค้ามานานแล้วจริงๆ
และวันหนึ่งเราก็ได้คุยกันจริงๆ...มันเหมือนสมหวังเรยนะ
แต่มันก็แย่นะแย่ที่ได้เกือบทุกอย่างแต่ไม่ได้ครบ...เพราะพี่เค้าก็มีแฟนอยู่....
เพราะพี่เค้าเหมือนรักแฟนเค้ามาก....แต่เราก็งงนะทำมัยเค้าต้องคอยห่วงและหวงเราตลอด..
พอเราคิดที่จะห่าง...เค้าก็มาทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ...เค้าคอยเป็นห่วงทุกอย่าง
ไม่รู้สิ....ความรู้สึกพวกนี้ที่พี่เค้าทำให้กับเรา.....เราก็ไม่เคยได้จากใคร.....
ก็ได้จากพี่เค้าคนนี้นี้แหละ........
แต่เราก็สับสนทุกครั้งเรยนะ...ที่เค้าคุยกับ...เพราะเค้าก็ดูรักแฟนเค้ามากๆเรย
ถ้ารู้สึกดีกับเราจริงๆบางทีบางเรื่อง.....ก็ไม่ต้องให้เรารับรู้ป่ะว่ะ.......คือ....ก็น้อยใจเป็นนะเว้ย...เคยป่ะพูดกับตัวเองเป็นร้อยเป็นพันครั้งว่า...พอเหอะ....
ถอยห่างออกมา.....แต่คือ...ทำไม่ได้.....
เราเรยคิดว่าสิ่งที่พี่เค้าทำอาจจะคงเป็นเพียงแค่ความเคยชิน......มันคงม่ช่ความรักหรอก......******เศร้า*****......แฮร่..มันดูน้ำเน่าเนอะ
***************ขอบคุณนะที่อ่านจนจบ**********************
ความรักหรือความเคยชิน
ผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วยนะ....คือวันนี้อยากมาระบาย...ตอนนี้เราคุยกับพี่คนหนึ่งอยู่.....เป็นทอม.....และที่สำคัญคือ....เค้ามีแฟนแล้ว...เศร้าเนอะ..
..เพราะเราก็ไม่รู้ทุกวันนี้
มันเป็นความรักหรือความเคยชินกันแน่.....?????
คือเรารูนะว่าเราก็เห็นแก่ตัว....
..เราคุยกับพี่คนหนึ่งมานานด้สักพักแล้ว
...เรารู้จักกันมาได้ประมา 5-6ปีแล้วค่ะ
เราแอบชอบพี่คนนี้มาตั้งแต่สมัยเรียนค่ะ
แบบชอบจน...เค้าเลิกกะเเฟนคนแรกของเค้าไป
..และเค้าก็มีแฟนใหม่แล้วด้วย
..พอสักพักเราก็มีแฟน....ถึงเรามีแฟนเราก็รู้สึกดีกับพี่เค้านะ
เราก็รู้นะว่าพี่เค้าก็มีแฟน....เราก็คุยกันมาตลอด...
จนวันหนึ่งเราเลิกกับเเฟนเราที่ครบกันมา2ปี
ก็มีพี่คนนี้แหละที่คอยดูแล..คอยเป็นห่วงเราตลอด..
มันทำให่เรารู้สึกดีมากขึ้นเรื่อยๆ....เราเข้ามาสนิดกันมากขึ้นเรื่อยๆ
ในขนาดที่เรากำลังอ่อนแอ....เราเริ่มคุยเฟสกันทุกวัน
เริ่มมากินเล่ากันบ่อยขึ้น....คือในตอนนั้น....เราไม่เสัยใจเรื่องอฟนเก่าที่พึ่งเลิกกันเลยค่ะ
พี่คนนี้ทำให้เราลืมทุกอย่าง....ทำให้เรายิ้นกับหน้าจอโทรศัพท์ได้ตลอด
และจนวันหนึ่ง...ความคิดในสมองมันก็ขึ้น....ว่านี้มันคืออะไร....
พี่เค้าคิดยังไงกับเรา.....เค้ามีใจหรือแค่พี่เค้าอัธยาศัยดี....
วันนั้นเค้าได้หายไปทั้งวัน....ไม่ทักเฟส..ไม่ทักไลน์มาเหมือนเคย
หนูก้ได้โพสสเตตัสว่า....เธอมีใจหรืออัธยาศัยดี...และก็แชร์ลิงค์เพลง
(โปรดอย่าทำให้ฉันคิดไกล) พอตอนเช้าเค้าก็มาทีกไลน์เรา...แต่เราไม่ได้ตอบ
เพราะเรากำลังยุ่ง....เค้าก็ส่งมาเรื่อยๆ....พี่เค้าเห็นสเตตัสที่เรสโพส
เค้าเรยคิดง่าเรางอล...แต่ปล่าวเรยเราแค่ไมว่างตอบ
พอเรามาเปิดไลน์อ่านเราอึงมาก....คือพี่เค้าส่งมาว่า
"ไม่ต้องงงไม่ต้องสับสน....ที่พี่คุยกับเราไม่ใช่อัธยาศัยดี
ตอนแรกที่พี่คุยกับเราเปนแค่พี่น้องนะ....เพราะเห็นว่าเราไม่มีใคร
จนเวลาผ่านไป....พี่ก้บอกไม่ถูกนะ....มันเริ่มรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุย...
บอกตามตรงนะพี่ชอลเรานะ....เราน่ารักดีทำให้พี่ยิ้มได้ตลอด..แต่พี่มีแฟนแล้ว
พี่ก็ปล่อยให้ใจมันเลยเถิดไปไกล...คิดกับเรามากเกินคำว่าพี่น้อง
.บางทีพี่ก็แอลหวงเรา....จนพี่มาฟังเพลงที่เราโพส..อย่าทำให้ฉันคิดไกล...
พี่ก็คิดนะว่าควรต่อหรือหยุดดี...พี่ไม่รุ้นะว่าเราคิดยังไงกับพี่...เราจะไม่คุยกับพี่แล้วก็ได้นะ"
พอเราได้อ่าน...ใจหนึ่งก็ดีใจ....แต่อีกใจหนึ่งก็คิดถึงแฟนพี่เค้านะ
แต่เคยป่ะอยากจะห้ามความรู้สึกตัวเอง....แต่มันห้ามมันได้...คือเราแอบชอบพี่เค้ามานานแล้วจริงๆ
และวันหนึ่งเราก็ได้คุยกันจริงๆ...มันเหมือนสมหวังเรยนะ
แต่มันก็แย่นะแย่ที่ได้เกือบทุกอย่างแต่ไม่ได้ครบ...เพราะพี่เค้าก็มีแฟนอยู่....
เพราะพี่เค้าเหมือนรักแฟนเค้ามาก....แต่เราก็งงนะทำมัยเค้าต้องคอยห่วงและหวงเราตลอด..
พอเราคิดที่จะห่าง...เค้าก็มาทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ...เค้าคอยเป็นห่วงทุกอย่าง
ไม่รู้สิ....ความรู้สึกพวกนี้ที่พี่เค้าทำให้กับเรา.....เราก็ไม่เคยได้จากใคร.....
ก็ได้จากพี่เค้าคนนี้นี้แหละ........
แต่เราก็สับสนทุกครั้งเรยนะ...ที่เค้าคุยกับ...เพราะเค้าก็ดูรักแฟนเค้ามากๆเรย
ถ้ารู้สึกดีกับเราจริงๆบางทีบางเรื่อง.....ก็ไม่ต้องให้เรารับรู้ป่ะว่ะ.......คือ....ก็น้อยใจเป็นนะเว้ย...เคยป่ะพูดกับตัวเองเป็นร้อยเป็นพันครั้งว่า...พอเหอะ....
ถอยห่างออกมา.....แต่คือ...ทำไม่ได้.....
เราเรยคิดว่าสิ่งที่พี่เค้าทำอาจจะคงเป็นเพียงแค่ความเคยชิน......มันคงม่ช่ความรักหรอก......******เศร้า*****......แฮร่..มันดูน้ำเน่าเนอะ
***************ขอบคุณนะที่อ่านจนจบ**********************