เพราะรักใช่มั้ย ถีงยอม**

แนะนำตัวก่อนน่ะค่ะวันนี้ ดิฉันมาเล่าเรื่องความรักของดิฉันซึ่งมันยิ่งกว่าละครน้ำเน่าอิกอ่ะค่ะ เข้าเรื่องเลยน่ะค่ะ
ดิฉัน ชื่อ บ. ตอนนั้นกำลังศึกษาอยู่ชั้น ปวช.1 เฟรชชี่เลยล่ะค่ะ ทุกเที่ยงของวิทยาลัยแห่งนี้ จะมีซุ้มริมน้ำให้นั่งพักผ่อน กลุ่มดิฉันก็ไม่พลาดน่ะค่ะที่จะไปนั่ง
แบบว่าวิวมันดีค่ะ อยู่ข้างสนามบอล เอิ๊กๆ เหล่หนุ่มๆนิสนึงง ก็ไปนั่งทุกวัน ทุกเวลาว่างซื้อขนมมากินกะเพื่อนๆ แต่นั่งไปนั่งมา มีรุ่นพี่ ปี3 ช่างยนต์กลุ่มนี้แบบว่าเป็นห้องที่เสียงดังเฮฮามากค่ะ เลยทำให้เราหันไปมอง จนสะดุดสายตากับรุ่นพี่คนนึง ซึ่งเราชอบอ่ะค่ะ ไม่มีเหตุผลเลยตอนนั้น คือชอบอ่ะ เข้าใจมั้ยค่ะ 55+ เราก็นั่งดูเค้าเล่นบอลทุกเที่ยง (พี่เค้าเรียนรอบบ่ายค่ะ เราเรียนรอบเช้า) ไม่ค่อยได้เจอกันหรอกค่ะ เพื่อนๆก็รู้น่ะค่ะว่าชอบ
** มีวันนึงน่ะค่ะ แบบว่ากำลังตั้งใจมองพี่เค้ามาก ฟินเลย เป็นนักกีฬา เตะบอล โครตชอบอ่ะ อย่างเท่เลย สูงๆผอม ตาคม กวนๆเฮฮา แบบว่าใช่
แต่แล้วทันใดนั้นได้มี ผญ. คนนึงเดินเข้ามาหาพี่เค้า นาทีนั้นแบบว่า ใจแทบจะสลาย คือพี่เค้ามีแฟนแล้วหรอนี่ ไม่จริงใช่มั้ย แต่มันก็จริง ทำให้เราเลิกสนใจไปเลย เพราะเราไม่ชอบคนมีแฟนแล้ว แห้งแดรกสิค่ะ ฮึฮึ แต่ก็แอบหวังนิสนุง 555+

*** ไปทำงานก่อนน่ะค่ะเดี๋ยวมาเล่าใหม่  ***
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่