คือเราคบกับแฟนมา3ปีละ
ตอนแรกที่เราคบกัน คือแบบว่า เค้าเป็นสุภาพบุรุษมากไม่เคยล่วงเกินคะ เค้าเป็นคนดูแลสุขภาพมากคะ เป็นห่วงเป็นใยดูแลเราตลอดเลย
ดูแลดีมากๆ ตอนเช้าเค้าก็มารอเราเข้าโรงเรียนพร้อมกัน อยู่ในโรงเรียนเราก็คุยกันบ้างถ้ามีโอกาศ ตอนเย็นเค้าก็เดินไปส่งที่คิวรถ หรือบางทีเราก็รอเค้าซ้อมบอลเสร็จ กลับบ้านไป เราก็เฟคธามกันเกือบจะทุกวันแต่เราโทรและแชทกันทุกวันคะ เรามีช่วงเวลาดีๆร่วมกันเยอะมากคะ แต่ไม่นานมานี้
เค้าเริ่มเปลี่ยนไปคะ เราสองคนเริ่มมีโอกาศเจอหรือคุยกันน้อยลง เราก็ทะเลอะกันบ่อยขึ้น ทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องเลย เค้าชอบบ่นว่าเรางี่เงาคอยตามเค้าตลอด
แต่ที่จริงแล้วเราก็ไม่เคยไปไหนด้วยกันเกินวันด้วยซ้ำ อยู่ที่โรงเรียนเราก็ไม่ได้คุยกัน ที่บ้านก็ไม่ค่อยคุยกันแล้ว เหมือนเค้าจะแคร์เราน้อยลง
เราคิดว่าเค้าจะมีคนใหม่ เพราะเค้าก็หน้าตาดี มันทำให้เริ่มคิดมากขึ้น คือเราก็เตรียมใจไว้แล้วจริงๆ คือเหนื่อยมากแล้วจริงๆ
กับการทะเลอะที่มันไม่รู้จะจบเมื่อไหร่ แต่ที่ทนอยู่อย่างนี่เพราะว่ารัก เค้าก็เป็นผู้ชายที่เรารักคนที่สองรองจากพ่อ
คือเราควรจะทนต่อไป หรือ หยุดไว้แค่นี้
เราจะเลิกกันจริงๆใช่มั้ย
ตอนแรกที่เราคบกัน คือแบบว่า เค้าเป็นสุภาพบุรุษมากไม่เคยล่วงเกินคะ เค้าเป็นคนดูแลสุขภาพมากคะ เป็นห่วงเป็นใยดูแลเราตลอดเลย
ดูแลดีมากๆ ตอนเช้าเค้าก็มารอเราเข้าโรงเรียนพร้อมกัน อยู่ในโรงเรียนเราก็คุยกันบ้างถ้ามีโอกาศ ตอนเย็นเค้าก็เดินไปส่งที่คิวรถ หรือบางทีเราก็รอเค้าซ้อมบอลเสร็จ กลับบ้านไป เราก็เฟคธามกันเกือบจะทุกวันแต่เราโทรและแชทกันทุกวันคะ เรามีช่วงเวลาดีๆร่วมกันเยอะมากคะ แต่ไม่นานมานี้
เค้าเริ่มเปลี่ยนไปคะ เราสองคนเริ่มมีโอกาศเจอหรือคุยกันน้อยลง เราก็ทะเลอะกันบ่อยขึ้น ทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องเลย เค้าชอบบ่นว่าเรางี่เงาคอยตามเค้าตลอด
แต่ที่จริงแล้วเราก็ไม่เคยไปไหนด้วยกันเกินวันด้วยซ้ำ อยู่ที่โรงเรียนเราก็ไม่ได้คุยกัน ที่บ้านก็ไม่ค่อยคุยกันแล้ว เหมือนเค้าจะแคร์เราน้อยลง
เราคิดว่าเค้าจะมีคนใหม่ เพราะเค้าก็หน้าตาดี มันทำให้เริ่มคิดมากขึ้น คือเราก็เตรียมใจไว้แล้วจริงๆ คือเหนื่อยมากแล้วจริงๆ
กับการทะเลอะที่มันไม่รู้จะจบเมื่อไหร่ แต่ที่ทนอยู่อย่างนี่เพราะว่ารัก เค้าก็เป็นผู้ชายที่เรารักคนที่สองรองจากพ่อ