เรื่องมีอยู่ว่า เราลาออกจากที่ทำงานเก่าเพราะอยากจะหาประสบการณ์และสิ่งที่ใช่สำหรับตัวเราเอง เราจึงมุ่งมั่นในสิ่งที่ทำ คือเรียนรู้ภาษามากขึ้น ตั้งใจในการที่จะหางานและทำงาน มีอยู่บ. นึ่งซึ่งเราต้องใจว่าอยากจะทำงานให้ได้ ด้วยความหลงรักและอยากจะทำบ. นี้จึงศึกษาบ. มาเป็นอย่างดี ทั้งข้อดี ข้อเสียของบ. และสินค้าบริการ (ตำแหน่งงานที่จะไปทำคือ กระตุ้นยอดขายดูแลสาขาที่รับผิดชอบ) และเราก็ทำได้คือ ได้เข้าไปทำจริงๆ แค่ชีวิตเส้นทางได้สวยหรูเพราะตอนเข้าไปแรกๆมีการเตือนจากน้องผู้ใจดีนางนึ่ง( แต่นางคือนางมารร้าย) นางได้เตือนถึงหัวหน้าว่าเลวร้ายอย่างไร เราก็เงียบๆไป แต่ไม่คิดว่านางนี่แหละร้ายกาจมาก สมมุดินางชื่อน้อง ย นางชอบยุแยงคนอื่นเขาไปทั่วซึ่งหน่วยเรามี 3 คน ตอนน้อง ย กะ หัวหน้าอยู่กันสองคนเกลียดกันอย่างกะ .... แล้วพอมีสามคนเท่านั้นแหละคุณขา น้อง ย เริ่มคะ เริ่มมีลิ้นยาวๆ เอาไว้ประจบประแจง
เข้าเรื่องเลยดีกว่า คือมีการประชุมเพื่อจะเสนองานว่าอ้าวน้องใหม่มีผลงานอะไรจะนำเหนอให้ผลงานประจักษ์จะได้ผ่านโปร สรุป ตบมือกัน ( 3 คน) ตามด้วยคำชมเก่งมาก ดีมาก เราก้เอ่อดีงานคงเป็นไปด้วยดี ทำงานเป็นกลุ่ม รวมหัวกัน ............เช้าวันถัดมา (ดันได้ยินแล้วรู้สึกช็๋อคมาก) คำพูดที่เราพูด ผลงานที่เราคิดว่าจะต้องทำอะไร หน.ได้นำเหนอกับเจ้าของ บ. โดยที่เรียกประชุมกันว่าทำไงต่อไปโดยที่คนต้นคิดผลงาน ต้นคิดว่าควรทำไง ไม่ได้เข้าประชุม(หน.ไม่ให้เข้า)
คำถาม
1. เป็๋นคุณ คุณคิดว่าอย่างไร
ต่อเลย...เราเลยเข้าไปถามว่าทำไงต่อไปเรื่องโปรเจ๊คนี้ ...วิ้งๆๆๆๆ ไม่มีคำตอบ เราก็คิดเองว่าเราควรดำเนินการต่อ แต่ชะลอดูท่าทีเพราะรู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่ไปถามว่าเราควรทำไงต่อไปกับโปรเจ๊คนี้ ทั้งน้อง ย และหัวหน้า ต่างแปลกๆกับท่าทีที่มีต่อเรา ห่างเหิน มุบมิบ ทำไรไม่บอก ไม่มีคำว่าทีมอีกต่อไป (ก่อนหน้านี้ด่ากันสาด พอตอนนี้น้อง น และหัวหน้ารักกันปานจะกลืนกิน)
คำถาม
2. เขาเรียกว่าขโมยไอเดียหรือเปล่า (บอกตรงนะ ทำงานมาไม่เคยเจอแบบนี้เลยอ่ะ หน้าตาเฉยมาก เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คืออยู่กันมาตั้งนานไม่คิดทำพอเราคิดเราจะทำกันแย่งกันไปหน้า...หนาๆ)
ต่อคะ.. พอมาจนสุดทาง ที่เราจะดำเนินงานต่อซึ่งเราก็ดำเนินงานไปได้สักระยะนึ่ง วันนึ่งช็อคมากบอกไม่ต้องทำละโปรเจ๊คนี้พี่ให้น้อง ย และพี่จะทำเอง ซึ่ง..........เคว้งคะ แล้วเราทำไร มีผลงานไหม หรือไง อะไร เขาทำอะไรกัน
คุณคิดอย่างไรกับคนประเภทนี้ และจะทำอย่างไรต่อไปดี รู้สึกว่า โลกอยู่ยาก
กลั่นแกล้งแย่งผลงาน มีใครโดนแบบนี้บ้างมาแชร์กันหน่อยว่าควรทำไงกับนางพวกนี้?
เข้าเรื่องเลยดีกว่า คือมีการประชุมเพื่อจะเสนองานว่าอ้าวน้องใหม่มีผลงานอะไรจะนำเหนอให้ผลงานประจักษ์จะได้ผ่านโปร สรุป ตบมือกัน ( 3 คน) ตามด้วยคำชมเก่งมาก ดีมาก เราก้เอ่อดีงานคงเป็นไปด้วยดี ทำงานเป็นกลุ่ม รวมหัวกัน ............เช้าวันถัดมา (ดันได้ยินแล้วรู้สึกช็๋อคมาก) คำพูดที่เราพูด ผลงานที่เราคิดว่าจะต้องทำอะไร หน.ได้นำเหนอกับเจ้าของ บ. โดยที่เรียกประชุมกันว่าทำไงต่อไปโดยที่คนต้นคิดผลงาน ต้นคิดว่าควรทำไง ไม่ได้เข้าประชุม(หน.ไม่ให้เข้า)
คำถาม
1. เป็๋นคุณ คุณคิดว่าอย่างไร
ต่อเลย...เราเลยเข้าไปถามว่าทำไงต่อไปเรื่องโปรเจ๊คนี้ ...วิ้งๆๆๆๆ ไม่มีคำตอบ เราก็คิดเองว่าเราควรดำเนินการต่อ แต่ชะลอดูท่าทีเพราะรู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่ไปถามว่าเราควรทำไงต่อไปกับโปรเจ๊คนี้ ทั้งน้อง ย และหัวหน้า ต่างแปลกๆกับท่าทีที่มีต่อเรา ห่างเหิน มุบมิบ ทำไรไม่บอก ไม่มีคำว่าทีมอีกต่อไป (ก่อนหน้านี้ด่ากันสาด พอตอนนี้น้อง น และหัวหน้ารักกันปานจะกลืนกิน)
คำถาม
2. เขาเรียกว่าขโมยไอเดียหรือเปล่า (บอกตรงนะ ทำงานมาไม่เคยเจอแบบนี้เลยอ่ะ หน้าตาเฉยมาก เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คืออยู่กันมาตั้งนานไม่คิดทำพอเราคิดเราจะทำกันแย่งกันไปหน้า...หนาๆ)
ต่อคะ.. พอมาจนสุดทาง ที่เราจะดำเนินงานต่อซึ่งเราก็ดำเนินงานไปได้สักระยะนึ่ง วันนึ่งช็อคมากบอกไม่ต้องทำละโปรเจ๊คนี้พี่ให้น้อง ย และพี่จะทำเอง ซึ่ง..........เคว้งคะ แล้วเราทำไร มีผลงานไหม หรือไง อะไร เขาทำอะไรกัน
คุณคิดอย่างไรกับคนประเภทนี้ และจะทำอย่างไรต่อไปดี รู้สึกว่า โลกอยู่ยาก