จำเป็นมั้ยว่ารักแท้ต้องแพ้ระยะทาง?

สำหรับเรา เราเป็นโรคจิตมั้งชอบมีแฟนไกล คือสำหรับเราเราคิดในมุมที่ว่า ไกลกันเราจะมีช่องว่างซึ่งการมีช่องว่างมันเหมือนพิสูจน์ไรหลายอย่างความเชื่อใจความซื่อสัตย์ ความเชื่อมั่น แล้วแบบเจอกันทีนึงมันรู้สึก

เรารู้จักกันมา8ปี ในฐานะพี่น้อง แล้วพึ่งจะเริ่มคบกัน ก่อนที่จะมาคบกัน โดนเทมาทั้งคู่ ระยะทางเรากับเขาอยู่คนละจังหวัด นานๆทีจะได้เจอกัน แต่ก่อนคุยก็ตกลงกันว่าระยะทางไม่ใช่ปัญหา จะติดอย่างเดียวคือเขาอยู

คือเราอยากมีแฟนมากๆคะ รู้สึกเหงาและเบื่อโลกมากๆไปไหนเพื่อนก็เอาแฟนไปกันด้วย😓มีเราคนเดียวที่โสด คนอื่นๆก็ชมเราว่าเราหน้ารัก แต่ทำไมเราถึงยังไม่มีแฟนล่ะ (เราเลือกเยอะเพราะบางคนที่เข้ามาก็หลอกฟันเล่นๆเรา

คือเราคบกับแฟนเรามาได้3เดือนกว่าแล้ว แต่ที่พีคก็คือไม่เคยเจอหน้ากันเพราะอยู่ไกลกันอ่ะครับ คือเราก็กลัวนะกลัวว่าเค้าจะไปหวั่นไหวกับคนใกล้ตัวแทนคนไกลอย่างเราอ่ะครับ

เราเป็นทอมแอบชอบรุ่นน้องที่ทำงาน เราขอถามดี้หน่อยว่าทำแบบนี้เขารู้สึกยังไง มันเป็นเรื่องปกติไหม ก็คือว่าเรารู้จักกับน้องมา 3 เดือนได้เป็นน้องที่ทำงานปัจจุบัน น้องน่ารัก คุยเก่ง เฟรนลี่ ตอนแรกๆน้องหยอก

เรา32คนคุย48ปีคุยกันได้10เดือน เขาเป็นคนเข้ามาจีบเขาเป็นผู้ชายสุภาพเรียบร้อยแต่ประวัติเจ้าชู้เหมือนกันเขาเพิ่งเลิกกับแฟนเราก็คบเขาได้ประมาณหนึ่งเรารู้สึกว่าเขายังไม่ลืมคนเก่าเขาไม่เคยบอกรักแต่บอกคิดถึ

คือเพื่อนเราคนนี้เป็นผู้หญิงนะคะ เราคบเพื่อนคนนี้มานานมากกกก 3 ปีได้ค่ะ แต่พอมาเข้าปีที่ 2 เราก็รู้สึกหวั่นไหวเวลาเพื่อนคนนี้ทำอะไรให้เราแม้จะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ และเราก็มารู้ตัวว่าเราชอบเพื่อนคนนี้ป

คนที่ได้แต่งงานกันจำเป็นมั้ยว่าพอเจอกันก็สมหวังได้คบกันเลย หรือแค่เห็นกันแล้วต่างใช้ชีวิตของตัวเองต่อ เวลาผ่านไปถึงกลับมาเจอกันอีกครั้ง ใครมีประสบการณ์เล่าให้ฟังหน่อยนะคะ