กระทูนี้เกิดขึ้นจากความคิดที่ว่า....
.... อยากเขียน
.... อยากบอก
.... อยากแนะนำ
.... อยากเตือน
ไล่หาคำถามยอดฮิตสักพัก....
อย่ามัวรีรอ เรามาเข้าประเด็นกันเลยดีกว่า
มา work and travel จะได้ภาษาไหม?????
คำตอบคือได้ค่ะ ไม่ว่าจะขี้ริวขี้เหร่ขนาดไหน ไม่ว่าจะงานประเภทอะไร ถ้าคุณเป็นคนที่ไขว่คว้าที่จะพูด คุณได้ภาษากลับไปแน่นอน
เหตุผลก็คือ คุณมาอยู่ที่นี่ มาทำงานที่นี่ มาใช้ชีวิตที่นี่ ต้องได้พูด ได้ฟังอยู่แล้วค่ะ ส่วนตัวของจขกท.เองคิดว่า เด็กไทยมีพื้นฐานของภาษาอังกฤษมาพอสมควร พอจะพูดได้บ้าง ฟังออกบ้าง ขาดแต่ประสบการณ์ที่จะได้พูด ได้คุย ได้ฟัง จากปากเจ้าของภาษาเอง มาอยู่ที่นี่แล้วจะเข้าใจว่า มันไม่เหมือนฟังเทปนะคะ ไม่เหมือนฟังเพลง เหมือนเรามาเรียนรู้ใหม่อีกครั้ง คนที่นี่เค้ายินดีจะสอน จะบอก เหมือนที่เรายินดีจะบอก จะสอนกับชาวต่างชาตินั่นแหละค่ะ
จขกท.อ่านเจอข้อความหนึ่งใน พันครั้งที่หวั่นไหว...ของคิมรันโด
เขาบอกว่า ตอนเรียนความรู้เหมือนถูกขังอยู่ในกระดาษ ตอนทำงานถึงจะได้ดึงออกมาใช้จริงๆ
เป็นประโยคที่อธิบายได้ดีมากๆค่ะ
"มานี่ภาษาอังกฤษเราก็อยู่ในกระดาษ จะได้ดึงออกมาใช้ก็ตอนที่คนรอบข้างเราเค้าพูดภาษาเราไม่ได้นี่แหละค่ะ"
ไปกับเพื่อน จะได้ภาษาไหม?????
คำตอบคือได้ค่ะ เพื่อนกับเรา ความรู้ของภาษาต่างกันแน่นอน เรารู้คำนี้ ส่วนเพื่อนรู้อีกคำหนึ่ง ได้แลกเปลี่ยนภาษากันค่ะ
เพราะบางครั้งถามเพื่อนง่ายกว่าถามพจนานุกรม ง่ายกว่าถามคนต่างชาติ แถมเพื่อนจะยังเป็น"เพื่อน"ให้เราได้อีก เรียกได้ว่าไม่เหงา
"การมีเพื่อนมาด้วย มีแต่ส่งเสริมกันค่ะ ถ้าคุณจริงใจให้กันนะ"
ถ้าเป็นเพื่อนที่ไม่สนิท จะดีไหม?????
คำตอบคือดีค่ะ ในส่วนนี้ขึ้นอยู่กับตัวเราเองทั้งนั้น คนส่วนใหญ่จะเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ เหมือนกับคนข้างบนกำลังส่งแบบทดสอบมาให้เราทำค่ะ แน่นอนว่าไม่มีใครที่รับกับนิสัยเพื่อนใหม่ได้ทั้งหมด บางคนคุณหนู บางคนลุยๆ
วิธีแก้ไขก็คือ คุณต้องคิดบวก ถ้าทำไม่ได้ก็หลีกเลี่ยงการอยู่ใกล้กัน ดีที่สุดค่ะ บางครั้งการพูดกันตรงๆไม่ใช่ทางออกที่ดีสักเท่าไหร่
"ถ้าเข้ากันได้ดีนี่ เพื่อนกันไปอีกนานเลยค่ะ"
เสียเงินเท่าไหร่ หาได้คุ้มทุนไหมได้กำไรหรือเปล่า?????
คำตอบคือมีทั้งคุ้มและไม่คุ้มค่ะ ก่อนจะหางาน เขาก็มีอัตราค่าจ้างบอก ก็ลองคำนวนค่าใช้จ่ายดูนะคะ ในส่วนของรายจ่าย มันมักจะเกินกว่าที่คาดไว้มากพอสมควร เพราะเอเจนซี่เขาต้องโฆษณาค่ะ ราคาก็ไม่รวมนู่นนี่นั่น ซึ่งไอ้นู่นนี่นั่นเป็นรายจ่ายที่ต้องต้องจ่ายทั้งสิ้น ตัวจขกท.เอง จ่ายไปประมาณ 160,000 นะคะ ไม่รวมpocket money ไม่รวมรายจ่ายระหว่างทำเรื่องนะคะ ส่วนใหญ่แล้ว รายได้หักรายจ่าย มักจะไม่คุ้มทุนค่ะ
การแก้ปัญหาก็คือ ประหยัด และ หางานเพิ่มค่ะ
งานสองหายากไหม?????
อันนี้แล้วแต่พื้นที่นะคะ ที่ที่คนเยอะงานก็เยอะ ที่ที่คนน้อยงานก็น้อย ต้องเลือกเมืองดีๆค่ะ งานหาไม่ยาก เจอร้านก็เข้าไปถามเลยค่ะ
Do you have a job? หรือ I'm looking for a job. อะไรประมาณนี้ จขกท.ไม่เก่งอังกฤษเท่าไรนะคะ งูๆปลาๆ ส่วนใหญ่แล้วเขาจะให้เรากรอกใบสมัครไว้
แล้วโทรบอก หรือ นัดวัดมาสัมภาษย์กับ manager ค่ะ จขกท.แนะนำเมืองที่คนเยอะงานเยอะดีกว่า ถึงจะการแข่งขันสูงก็อย่าได้กลัวค่ะ ได้งานแน่นอน และ tip หนาดีนักค่ะ 55555 ส่วนเมืองสงบ คนน้อยค่ะงานก็จะน้อยเงินก็น้อยไปด้วย อีกอย่างเมืองสงบการเดินทางลำบากค่ะ
"เมืองดี เลือกงานตามใจชอบ"
การจัดกระเป๋า ต้องเอาอะไรมาบ้าง?????
ของใช้ส่วนตัวค่ะ ตามถนัด แต่ที่สำคัญมาก และขาดไม่ได้เลยจริงๆ มาม่า อาหารกระป๋อง เครื่องปรุงสำเร็จรูป คนอร์ น้ำพริก คือไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกันค่ะ ตอน จขกท. หาข้อมูลก่อนมา ก็มีคนบอกแบบนี้นะคะ แต่ก็มีคนบอกว่าที่นี่ก็มี ซึ่งราคาพอๆกัน และแล้ว จขกท หอบมาน้อยมากค่ะ
ตอนนี้อดอยากมากกกกกกกกกค่ะ 555555 หอบมาเถอะค่ะ ไม่ขอเรียกว่าคำเตือน เอาเป็นคำขอร้องแล้วกัน เอามาเถอะค่ะ อาจจะโดนญาติๆบอกว่าไปอยู่นู่นก็กินแบบเขา ใช้ชีวิตแบบเขา ไม่ไหวหรอกค่ะ จริงๆ ส่วนที่บอกว่าที่นี่มี หายากเหลือเกินค่ะ ต้องเมืองหลักๆ ที่คนไทยอยู่เยอะๆ ราคาของจากไทย ไม่ถูกหรอกค่ะ ถ้าเป็นจากที่อื่น ถูกค่ะ พอๆกับบ้านเรา ซองละประมาณ 5-10 บาท แต่รสชาติ บ้านเรา10/10 ส่วนอันที่พูดถึง 2/10 เลยค่ะ แงงงงงงง
"ไม่ว่าจะอยากใช้ชีวิตแบบเขาแค่ไหน สุดท้ายเราก็กลับมาตายรังในแบบที่เราเป็นอยู่ดี"
เรื่องของผู้หญิง ผ้าอนามัย?????
ไม่ต้องเอามามากก็ได้ค่ะ จขกท.อยู่เมืองที่ว่าไม่ค่อยมีอะไรแล้ว ยังมีผ้าอามัยค่ะ แบบเป็นแผ่น ราคาพอๆกับไทย มีให้เลือกเยอะค่ะ ไม่ต้องกลัว
คำแนะนำ คำเดือน
1. เตรียมใจกับเหตุการณ์ฉุกเฉิน เช่นตกเครื่อง ฝนตก น้ำท่วม
2. เอเจนซี่ไหนๆก็เหมือนกัน สุดท้ายเขารับผิดชอบเราไม่ได้หรอกค่ะ (จขกท.มากับเอเจนซี่ที่แทบจะหาข่าวเสียไม่ได้เลย)
3. เอเจนแบ่งเป็น 2 ฝั่ง ไทย-อเมริกา ที่ไทยอาจจะดี ให้ข้อมูลเราได้ทุกอย่าง แต่พอมาถึงนี่ เอเจนไม่ช่วยอะไรเราเลยก็ว่าได้ค่ะ ตอบเมลยังช้า 55555
4. เอเจนไทย ให้คำตอบกับคำถามเราได้ดีมาก แต่อย่าเชื่อไปทุกอย่างนะคะ สุดท้ายแล้ว เราต้องหาคำตอบเอง และจะพบคำตอบเอง
5. ตัดสินใจเรื่องวันกลับให้ดีๆ อย่าลังเล อย่าตามเพื่อน ส่วนคนที่เป็นเพื่อนก็ไม่ต้องจัดการให้คนอื่นนะคะ คุยกันให้ตรงกัน เดียวจะเปลี่ยนนู่นนี่นั่นลำบาก
ใจเขาใจเรา เราอยากแวะ เขาไม่อยากแวะ เขาอยากแวะ เราไม่อยากแวะ เดียวจะผิดใจกันเปล่าๆ
6. แนะนำให้เชคราคาของที่จะซื้อ ในเว็บออนไลน์กับราคาที่เจอ บางครั้งที่ที่อยู่เป็นที่ท่องเที่ยว ของแพงค่ะ สั่งในเว็บถูกกว่ามาก ไม่นานด้วย
7. อย่าคาดหวังกับคำว่าชาวต่างชาติไว้สูงนะคะ เขาก็เหมือนเรา มีนิสัยดีไม่ดีเหมือนกัน ใช่ว่าทุกคนจะ friendly หมด
8. งาน หนักนะคะ ไม่ใช่เล่นๆ ถ้าเป็นคนชอบอู้งาน ก็สบายค่ะ แต่ถ้าเป็นคนทำงาน ก็เหนื่อยหน่อยค่ะ
9. พกบัตร เครดิตเถอะค่ะ มันช่วยได้เยอะ ซื้อของออนไลน์ จ่ายค่านู่นนี่ออนไลน์ ค่าตั๋วเครื่องบิน อะไรทำนองนี้ค่ะ
10. ต้องมีระเบียบนะคะ อยู่กันหลายคน ถึงจะสนิท มารยาทก็เป็นเรื่องที่ดี
11. คุยกับพ่อกับแม่บ้างนะคะ ท่านเป็นห่วง
12. เสื้อผ้าไม่ต้องเอามาเยอะ เสื้อผ้าที่นี่แพงค่ะ แต่เอาที่ใส่อย่างอื่นดีกว่า ส่วนใหญ่ที่นี่เครื่องซักผ้าอัตโนมัติ(ไม่ต้องตาก) ซักทุกวันยังได้ ถ้าไม่ ขก 555
13. ทำใจเรื่องภาษี นิดนึงนะคะ ของที่นี่ราคาไม่รวมภาษีค่ะ มารวมตอนจ่ายเงิน รู้อีกทีก็จ่ายไปแล้ว 555555
ไม่ค่อยชอบทำกระทู้ยาวๆ เพราะไม่ชอบอ่านกระทู้ยาวๆ สรุปใจความสั้นๆไปเลย 55555
สุดท้ายนี้ จขกท.ยังเหลือเวลาอีกเป็นเดือนในการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ สงสัยอะไรถามได้นะคะ
ผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย 55555 บางครั้งก็ใใส่อารมณ์ไปบ้างค่ะ
เงินที่ได้กลับมาอาจจะไม่คุ้ม แต่เทียบกับประสบการณ์ที่ได้กลับมาแล้วคุ้มค่ะ
[CR] คำถาม-คำตอบ work and travel [by.ดินสอยางลบ]
.... อยากเขียน
.... อยากบอก
.... อยากแนะนำ
.... อยากเตือน
ไล่หาคำถามยอดฮิตสักพัก....
อย่ามัวรีรอ เรามาเข้าประเด็นกันเลยดีกว่า
เหตุผลก็คือ คุณมาอยู่ที่นี่ มาทำงานที่นี่ มาใช้ชีวิตที่นี่ ต้องได้พูด ได้ฟังอยู่แล้วค่ะ ส่วนตัวของจขกท.เองคิดว่า เด็กไทยมีพื้นฐานของภาษาอังกฤษมาพอสมควร พอจะพูดได้บ้าง ฟังออกบ้าง ขาดแต่ประสบการณ์ที่จะได้พูด ได้คุย ได้ฟัง จากปากเจ้าของภาษาเอง มาอยู่ที่นี่แล้วจะเข้าใจว่า มันไม่เหมือนฟังเทปนะคะ ไม่เหมือนฟังเพลง เหมือนเรามาเรียนรู้ใหม่อีกครั้ง คนที่นี่เค้ายินดีจะสอน จะบอก เหมือนที่เรายินดีจะบอก จะสอนกับชาวต่างชาตินั่นแหละค่ะ
จขกท.อ่านเจอข้อความหนึ่งใน พันครั้งที่หวั่นไหว...ของคิมรันโด
เขาบอกว่า ตอนเรียนความรู้เหมือนถูกขังอยู่ในกระดาษ ตอนทำงานถึงจะได้ดึงออกมาใช้จริงๆ
เป็นประโยคที่อธิบายได้ดีมากๆค่ะ
"มานี่ภาษาอังกฤษเราก็อยู่ในกระดาษ จะได้ดึงออกมาใช้ก็ตอนที่คนรอบข้างเราเค้าพูดภาษาเราไม่ได้นี่แหละค่ะ"
เพราะบางครั้งถามเพื่อนง่ายกว่าถามพจนานุกรม ง่ายกว่าถามคนต่างชาติ แถมเพื่อนจะยังเป็น"เพื่อน"ให้เราได้อีก เรียกได้ว่าไม่เหงา
"การมีเพื่อนมาด้วย มีแต่ส่งเสริมกันค่ะ ถ้าคุณจริงใจให้กันนะ"
วิธีแก้ไขก็คือ คุณต้องคิดบวก ถ้าทำไม่ได้ก็หลีกเลี่ยงการอยู่ใกล้กัน ดีที่สุดค่ะ บางครั้งการพูดกันตรงๆไม่ใช่ทางออกที่ดีสักเท่าไหร่
"ถ้าเข้ากันได้ดีนี่ เพื่อนกันไปอีกนานเลยค่ะ"
การแก้ปัญหาก็คือ ประหยัด และ หางานเพิ่มค่ะ
Do you have a job? หรือ I'm looking for a job. อะไรประมาณนี้ จขกท.ไม่เก่งอังกฤษเท่าไรนะคะ งูๆปลาๆ ส่วนใหญ่แล้วเขาจะให้เรากรอกใบสมัครไว้
แล้วโทรบอก หรือ นัดวัดมาสัมภาษย์กับ manager ค่ะ จขกท.แนะนำเมืองที่คนเยอะงานเยอะดีกว่า ถึงจะการแข่งขันสูงก็อย่าได้กลัวค่ะ ได้งานแน่นอน และ tip หนาดีนักค่ะ 55555 ส่วนเมืองสงบ คนน้อยค่ะงานก็จะน้อยเงินก็น้อยไปด้วย อีกอย่างเมืองสงบการเดินทางลำบากค่ะ
"เมืองดี เลือกงานตามใจชอบ"
ตอนนี้อดอยากมากกกกกกกกกค่ะ 555555 หอบมาเถอะค่ะ ไม่ขอเรียกว่าคำเตือน เอาเป็นคำขอร้องแล้วกัน เอามาเถอะค่ะ อาจจะโดนญาติๆบอกว่าไปอยู่นู่นก็กินแบบเขา ใช้ชีวิตแบบเขา ไม่ไหวหรอกค่ะ จริงๆ ส่วนที่บอกว่าที่นี่มี หายากเหลือเกินค่ะ ต้องเมืองหลักๆ ที่คนไทยอยู่เยอะๆ ราคาของจากไทย ไม่ถูกหรอกค่ะ ถ้าเป็นจากที่อื่น ถูกค่ะ พอๆกับบ้านเรา ซองละประมาณ 5-10 บาท แต่รสชาติ บ้านเรา10/10 ส่วนอันที่พูดถึง 2/10 เลยค่ะ แงงงงงงง
"ไม่ว่าจะอยากใช้ชีวิตแบบเขาแค่ไหน สุดท้ายเราก็กลับมาตายรังในแบบที่เราเป็นอยู่ดี"
1. เตรียมใจกับเหตุการณ์ฉุกเฉิน เช่นตกเครื่อง ฝนตก น้ำท่วม
2. เอเจนซี่ไหนๆก็เหมือนกัน สุดท้ายเขารับผิดชอบเราไม่ได้หรอกค่ะ (จขกท.มากับเอเจนซี่ที่แทบจะหาข่าวเสียไม่ได้เลย)
3. เอเจนแบ่งเป็น 2 ฝั่ง ไทย-อเมริกา ที่ไทยอาจจะดี ให้ข้อมูลเราได้ทุกอย่าง แต่พอมาถึงนี่ เอเจนไม่ช่วยอะไรเราเลยก็ว่าได้ค่ะ ตอบเมลยังช้า 55555
4. เอเจนไทย ให้คำตอบกับคำถามเราได้ดีมาก แต่อย่าเชื่อไปทุกอย่างนะคะ สุดท้ายแล้ว เราต้องหาคำตอบเอง และจะพบคำตอบเอง
5. ตัดสินใจเรื่องวันกลับให้ดีๆ อย่าลังเล อย่าตามเพื่อน ส่วนคนที่เป็นเพื่อนก็ไม่ต้องจัดการให้คนอื่นนะคะ คุยกันให้ตรงกัน เดียวจะเปลี่ยนนู่นนี่นั่นลำบาก
ใจเขาใจเรา เราอยากแวะ เขาไม่อยากแวะ เขาอยากแวะ เราไม่อยากแวะ เดียวจะผิดใจกันเปล่าๆ
6. แนะนำให้เชคราคาของที่จะซื้อ ในเว็บออนไลน์กับราคาที่เจอ บางครั้งที่ที่อยู่เป็นที่ท่องเที่ยว ของแพงค่ะ สั่งในเว็บถูกกว่ามาก ไม่นานด้วย
7. อย่าคาดหวังกับคำว่าชาวต่างชาติไว้สูงนะคะ เขาก็เหมือนเรา มีนิสัยดีไม่ดีเหมือนกัน ใช่ว่าทุกคนจะ friendly หมด
8. งาน หนักนะคะ ไม่ใช่เล่นๆ ถ้าเป็นคนชอบอู้งาน ก็สบายค่ะ แต่ถ้าเป็นคนทำงาน ก็เหนื่อยหน่อยค่ะ
9. พกบัตร เครดิตเถอะค่ะ มันช่วยได้เยอะ ซื้อของออนไลน์ จ่ายค่านู่นนี่ออนไลน์ ค่าตั๋วเครื่องบิน อะไรทำนองนี้ค่ะ
10. ต้องมีระเบียบนะคะ อยู่กันหลายคน ถึงจะสนิท มารยาทก็เป็นเรื่องที่ดี
11. คุยกับพ่อกับแม่บ้างนะคะ ท่านเป็นห่วง
12. เสื้อผ้าไม่ต้องเอามาเยอะ เสื้อผ้าที่นี่แพงค่ะ แต่เอาที่ใส่อย่างอื่นดีกว่า ส่วนใหญ่ที่นี่เครื่องซักผ้าอัตโนมัติ(ไม่ต้องตาก) ซักทุกวันยังได้ ถ้าไม่ ขก 555
13. ทำใจเรื่องภาษี นิดนึงนะคะ ของที่นี่ราคาไม่รวมภาษีค่ะ มารวมตอนจ่ายเงิน รู้อีกทีก็จ่ายไปแล้ว 555555
ไม่ค่อยชอบทำกระทู้ยาวๆ เพราะไม่ชอบอ่านกระทู้ยาวๆ สรุปใจความสั้นๆไปเลย 55555
สุดท้ายนี้ จขกท.ยังเหลือเวลาอีกเป็นเดือนในการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ สงสัยอะไรถามได้นะคะ
ผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย 55555 บางครั้งก็ใใส่อารมณ์ไปบ้างค่ะ
เงินที่ได้กลับมาอาจจะไม่คุ้ม แต่เทียบกับประสบการณ์ที่ได้กลับมาแล้วคุ้มค่ะ