ตั้งกระทู้ครั้งแรกค่ะ ไม่แน่ใจว่าแท็กถูกหมวดรึเปล่า  ยาวมากค่ะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ

ตรงนี้เป็นส่วนปัญหาชีวิตของคนหน้าสิวอย่างเรานะคั
เราเป็นคนหน้าหนอนค่ะ สิวปรุเต็มหน้า ไม่ได้อักเสบเว่อวังแต่แค่อุดตันไม่เหลือรูขุมขนไว้เลยแค่นั้น
หน้าไม่เรียบเลย อยากหน้าเนียนๆเหมือนคนอื่นเขาบ้าง

ใครๆก็ว่าเรากระแดะอยากสวยนะ แต่เราไม่โอเคจริงๆค่ะ
ที่รร.เพื่อนก็ล้อ เอามาพูดกันตลกๆขำๆ แต่อย่างเราไม่ขำเลย เราทนมันมาเกือบ 6 ปีแล้ว
พวกผู้ชายนิสัยไม่ดีบางคนเวลาเราไปเรียนมันต้องนั่งติดกันมันก็อี๋ใส่ ขอแลกที่กับคนอื่นบ้าง มองหน้าเราทั้งคาบบ้าง
แล้วเอามาล้อ เพื่อนสนิทเราทุกคนหน้าตาดี(กว่าเรา)ทุกคนค่ะ เวลาเราปรึกษา อยากหาย มันก็บอกกิจวัตรปกติพวกมันมา
ล้างโฟมบ้าง ล้างเปล่าบ้าง สระผม เปลี่ยนปลอกหมอน ทำปกติค่ะ ไม่ต้องพยายามดูแลอะไรมาก
ก็เกิดมาหน้าดี บางทีเราก็อิจฉานะ แต่ก็เข้าใจว่าเรามันคนมีปัญหา จะทำแบบนั้นไม่ได้

เรามีงานอดิเรกเป็นการเต้น ขึ้นเวทีรร.บ้างแข่งเวทีนอกบ้าง เรามั่นใจนะว่าเราเต้นได้ดีในระดับนึง
แต่บางทีนักเรียนคนอื่นกับครูที่รร.ก็พูดว่าเรา  จะเต้นไปทำไม เอาเวลาไปรักษาหน้าก่อนเถอะ ไม่สวยแล้วใครจะอยากดู
(ในทีมเราขี้เหร่ที่สุดค่ะ) เรารู้สึกท้อมาก คนหน้าตาดีเท่านั้นเหรอที่จะมีสิทธิ์โชว์ความสามารถ ?
บางทีเราต้องพรีเซ้นงาน แข่งโครงงานบ้าง ก็อดคะแนนไปเยอะเพราะบุคลิกภาพลักษณ์ดูเป็นคนสกปรก

เราเสียดายสิทธิ์ที่จะแสดงความสามารถ เพียงเพราะเราเป็นคนหน้าสิว T^T

แล้วเราก็เสียใจมากด้วยที่ไม่น่ามอง เราก็คนปกติออกเฮฮาด้วยซ้ำ เราไม่ได้อายที่เราเป็นสิว
แต่เราเจ็บที่ไม่ดีพอที่จะก้าวข้ามจุดด้อยตัวเอง เพื่อนๆเคยรู้จักเคยเห็นคนที่เป็นสิวทั้งหน้ามั้ยคะ
ช่วยอย่าแสดงสีหน้ารังเกียจทีนะคะ ตอนนี้เราไปไหนก็ถูกมองเหยียดๆ เสียเซลฟ์มาก
บางทีต้องเดินเข้าไปสอบถามคนแปลกหน้าทำโพลไรงี้ บางคนทำแหยงใส่เราแล้วเดินหนีเลย
ช้ำสุดๆ บางทีเราขึ้นบีทีเอสไปพญาไท เด็กคนอื่นๆก็มองเรากันเยอะ ไม่ติดว่าหน้าเป็นแบบนี้นี่หลงตัวเองล่ะนะ
จ้องกันซะพรุนเลยค่ะ น่ารังเกียจมากเหรอคะ
บางทีก็โดนมองเป็นพวกแบบไม่มีใครคบงี้ เอาไปนินทากัน
หาว่าเราตามเกาะกลุ่มเพื่อนสนิทเราทั้งที่เขาไม่เต็มใจงี้  ทำไมคนถึงมองกันแบบนี้คะ แค่เราหน้าตาดีไม่เท่าแค่นั้นเอง
คนหน้าตาไม่ดีผิดอะไรเหรอคะ
บางคนเราเห็นก็บอกไม่ได้มองกันที่หน้าตา ดูที่ผลงานมากกว่า
แต่พอเราจะทำผลงาน ก็ดันโดนสกัดซะอย่างนั้น

พ่อแม่เราก็บ่นเราหาว่าเราไม่ดูแลตัวเอง พ่อกับแม่ยังไม่เคยเป็นเลย
ท้อค่ะ อยากปรึกษาใครสักคนที่เข้าใจเรา เหนื่อยกับสายตาเหยียดๆหรือการหลบเลี่ยงแบบรังเกียจกัน



****เข้าเรื่องสภาพหน้าเรานะคะขอเล่าทั้งหมดเลยมันหลายปีจริงๆ ขอปรึกษาห้องแป้งตรงนี้นะคะ
เราเป็นเด็กม.ปลายค่ะอายุแค่ 17 แต่เราท้อมากๆเรื่องหน้าเราเองนี่แหละค่ะ
เราเริ่มเป็นสิวตอนอายุ 11-12 ช่วงนั้นยังไม่มีประจำเดือนเลยค่ะ แต่เริ่มขึ้นแล้วเม็ดสองเม็ด
บวกกับอากาศร้อนเหงื่อออกแล้วยังต้องเดินทางไปรร.เจอมลภาวะทุกวัน ทั้งฝุ่นควัน
ทั้งผดทั้งสิวอักเสบเต็มหน้าผากเลยค่ะ แม่เลยเริ่มซื้อสมูทอีมาให้ล้างหน้า
พออายุ 13 มีประจำเดือนก็ลามลงมาที่แก้ม อายุ 14-15 เราเริ่มดัดฟัน
ไม่รู้ว่าเกี่ยวกันรึเปล่าแต่จนถึงตอนนี้มันลามไปถึงหน้าอกและหลังเลยค่ะ
เป็นมาหลายปีมากแล้วไม่หายสักที บนหน้าเหมือนทุกรูขุมขนที่มีอัดแน่นไปด้วยสิว จะตรงไหนผุดตรงนั้น
ทั้งผดทั้งหนองทั้งอักเสบ บวมเป็นก้อนบ้าง เป็นติ่งขึ้นมาที่มุมปากเลยบ้าง
เราตามอ่านคนเป็นสิวมาหลายกระทู้ เขาว่าสิวอุดตันเม็ดเล็กๆเยอะ ให้กดก็ไปหาหมอ
เราหมดไปหลายพันแต่ไม่ยอมหาย เราก็ไม่หาต่อเพราะเราเกรงใจแม่ กับไม่ไหว(อีกแล้ว)ที่ต้องทนหน้าช้ำเลือดช้ำหนองของตัวเอง
ประจำเดือนเราก็ไม่ปกติ มาบ้างขาดบ้าง สามเดือนมาบ้าง ไม่ได้กินยาคุมนะคะแต่มันเป็นแบบนี้แต่แรกเลย
อะไรเขาว่าดีเขาว่าอ่อนโยนปลอดภัยก็ลองค่ะ เท่าที่มีเงินซื้อ
Acne aid , เมนโทลาทั่ม , สมูทอี ลองแค่พวกนี้ค่ะ กับเคยใช้ยาทายากินเจลล้างหน้าของพรเกษม
มันดีขึ้นแค่ช่วงที่เขายังไม่กดสิวให้+ให้ครีมอะไรสักอย่างที่ผสมสเตอรอยด์หรือปรอทนี่แหละสัปดาห์แรก(เคยอ่านมาค่ะ)
ก็ไม่หายไม่ดีขึ้น จนมาเมื่อเดือนที่แล้วจู่ๆสิวผดหาย 555 ดีใจไปแล้วว่าจะหลุดพ้นกรรมสักที
เมื่อวานตื่นมา ทั้งสิวอุดตันตรงแก้มเม็ดเล็กตามรูขุมขน หน้าผาก ข้างแก้ม มันพร้อมใจปะทุขึ้นมาค่ะ
เราเซ็งมากกก ทนไม่ไหวแล้ว ไม่รู้แน่ด้วยว่าเป็นที่ฮอร์โมนรึมลพิษหรืออากาศร้อน

เพื่อนที่เคยเป็นเท่าๆกับเราเขาก็หายกันหมดแล้ว เซ็งสุดๆค่ะ ควรทำไงดีคะ