สวัสดีค่ะ
สำหรับหลายๆท่าน วัยรุ่น นับเป็นช่วงวัยที่สับสนและน่าวิตกังวลมากที่สุด ตอนนี้หนูอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนต้นค่ะ (14-17 ปี) และกำลังพบเจอปัญหาน่าหนักใจ ที่แก้ไม่ตกเสียที หนูเป็นเด็กที่มีความเป็นตัวเองสูงมากค่ะ กล้าพูด กล้าแสดงความเห็นอย่างตรงไปตรงมา และบางครั้งก็ถูกตัดสินว่าเป็นพฤติกรรมก้าวร้าว (ด้วยความสัจจริง ทุกๆครั้งที่หนูแสดงความเห็น หนูไม่เคยใช้ถ่อยคำหยาบคาย และไม่มีแนวโน้มจะใช้ความรุนแรงใดๆค่ะ และทุกครั้งหนูจะพูดด้วยเหตุผลตามแง่มุมที่หนูมอง)
และนี้เป็นปัญหาที่หนูเผชิญมาตลอดสองปีค่ะ
"หนูพร้อมจะช่วยเหลือเพื่อนๆทุกคน แต่กลับมีพฤติกรรมต่อต้านเวลาคุณแม่เรียนใช้งานบ้านค่ะ"
หนูไม่เคยใช้ความรุนแรง แต่จะมีอาการหงุดหงิดที่หนูควบคุมไม่ได้แสดงออกมาอย่างชัดเจน อย่างเช่น ชักสีหน้า หรือ ตะคอกว่า"รู้แล้วๆ" (โดยเฉพาะเรื่องที่หนูคิดและกำลังจะทำ และคุณแม่มาพูดซ้ำอีกรอบ)
ที่สำคัญคือหนูจะมีพฤติกรรมก้าวร้าวแบบนี้เฉพาะแค่ในบ้านค่ะ.... เวลาอยู่ข้างนอก เพื่อนๆ และผู้ใหญ่หลายๆท่าน มักบอกว่า หนูควบคุมอารมณ์เก่ง ใจเย็น มีสติและแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี
คุณแม่ กล่าวว่า เวลาหนูอยู่ในบ้านหนูกลับเป็นเด็กโมโหร้าย หนูมีาการต่อต้านผู้ใหญ่บางท่านและเรื่องที่หนูรู้สึกผิดที่สุดคือ หนูต่อต้านคุณแม่ของตัวเองอย่างรุนแรงค่ะ หนูทำงานทุกอย่างที่แม่บอก แต่มันมักตามมาด้วยอาการหงุดหงิด ไม่อยากทำ แบบที่หนูควบคุมไม่ได้แม้ว่าหนูจะว่างในตอนนั้นก็ตาม
หนูรู้สึกว่าพฤติกรรมของหนู มันอันตรายค่ะ หนูรู้สึกว่าตัวเองอกกตัญญู หนูรู้สึกผิดทุกครั้งหลังจากทีแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวแบบนั้นออกไป
หนูพยายามแก้ไขแล้ว เช่น พยายามใจเย็น หนูคิดว่าตัวเองดีขึ้นมากหากเทียบกับสองปีก่อน คือ ในหนึ่งหนูจะทนรับพฤติกรรทต้อต้านได้ สามถึงสี่ครั้งอย่างมาก เช่น หากคุณแม่เรียกใช้งาน แม้ใจหนูจะหงุดหงิด แต่หนูจะเพียงแค่ตอบรับกลับไปเบาๆแล้วลงมืดทำงาน แต่พอเริ่ม้เป็นครั้งที่ห้าหรือหกหนูจะเริ่มแสดงอาการหงุดหงิดอย่างชัดเจนอีกครั้ง หนูเคยเล่าเรื่องนี้ให้คุณแม่ฟัง ว่าหนูพอจะควบคุมตัวเองได้แล้วนะ แต่คุณแม่กลับบอกว่า พฤติกรรมหนูมัยแย่และต่อต้านมากกว่าแต่ก่อนอีก นั้นทำให้หนูกังวลมากจริงๆ หนูพยายามแก้แล้ว แต่มันไม่หาย หนูไม่อยากเป็นแบบนี้ไปจนโต
หนูคิดว่านี้ไม่ได้มาจากความขี้เกียจค่ะ เพราะพวกงานที่เป็นหน้าที่ที่ต้องทำประจำหนูจะสามารถทำได้แบบปกติ แต่พอเป็นงานที่สั้งนอกเหนือจากนั้นต่างหากที่มักจะทำให้หนูหงุดหงิด
คุณแม่มักพูดเสมอว่า ตอนอายุเท่าหนูคุณแม่ไม่เคยเป็นแบบนี้ คุณแม่สามารถช่วยงานบ้านได้ทุกอย่าง โดยที่เห็นเป็นเรื่องปกติ คุณแม่บอกว่า น้องชายที่มีอายุห่างกับหนูแค่หนึ่งปี ก็ไม่เคยมีพฤติกรรมก้าวร้าวแบบหนู หนูจึงคิดว่านี้อาจไม่ใช่พฤติกรรมวัยรุ่นแบบปกติ ที่หนูพยายามแก้ไข หนูอาจมีปัญหาทางด้านจิตใจหรือความคิดตรงไหนหรือเปล่าคะ? และหากมันแก้ได้ หนูควรแก้อย่างไร? หนูอยากเป็นลูกที่ดี พร้อมช่วยงานแบ่งเบาภาระที่คุณแม่หนูมี แต่หนูควบคุมตัวเองไม่ได้ และคุณแม่ก็ไม่เข้าใจตรงจุดนี้ และไม่สามารถแนะนำวิธีแก้ให้หนูได้เลย หนูจึงต้องการคำแนะนำจากพี่ๆและเพื่อนๆชาวพันทิปที่พอจะรู้วิธีแก้พฤติกรรมต่อต้านเหล่านี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
หนูเป็นวัยรุ่น หนูไม่เข้าใจพฤติกรรมของตัวเอง หนูผิดปกติหรือเปล่า?
สำหรับหลายๆท่าน วัยรุ่น นับเป็นช่วงวัยที่สับสนและน่าวิตกังวลมากที่สุด ตอนนี้หนูอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนต้นค่ะ (14-17 ปี) และกำลังพบเจอปัญหาน่าหนักใจ ที่แก้ไม่ตกเสียที หนูเป็นเด็กที่มีความเป็นตัวเองสูงมากค่ะ กล้าพูด กล้าแสดงความเห็นอย่างตรงไปตรงมา และบางครั้งก็ถูกตัดสินว่าเป็นพฤติกรรมก้าวร้าว (ด้วยความสัจจริง ทุกๆครั้งที่หนูแสดงความเห็น หนูไม่เคยใช้ถ่อยคำหยาบคาย และไม่มีแนวโน้มจะใช้ความรุนแรงใดๆค่ะ และทุกครั้งหนูจะพูดด้วยเหตุผลตามแง่มุมที่หนูมอง)
และนี้เป็นปัญหาที่หนูเผชิญมาตลอดสองปีค่ะ
"หนูพร้อมจะช่วยเหลือเพื่อนๆทุกคน แต่กลับมีพฤติกรรมต่อต้านเวลาคุณแม่เรียนใช้งานบ้านค่ะ"
หนูไม่เคยใช้ความรุนแรง แต่จะมีอาการหงุดหงิดที่หนูควบคุมไม่ได้แสดงออกมาอย่างชัดเจน อย่างเช่น ชักสีหน้า หรือ ตะคอกว่า"รู้แล้วๆ" (โดยเฉพาะเรื่องที่หนูคิดและกำลังจะทำ และคุณแม่มาพูดซ้ำอีกรอบ)
ที่สำคัญคือหนูจะมีพฤติกรรมก้าวร้าวแบบนี้เฉพาะแค่ในบ้านค่ะ.... เวลาอยู่ข้างนอก เพื่อนๆ และผู้ใหญ่หลายๆท่าน มักบอกว่า หนูควบคุมอารมณ์เก่ง ใจเย็น มีสติและแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี
คุณแม่ กล่าวว่า เวลาหนูอยู่ในบ้านหนูกลับเป็นเด็กโมโหร้าย หนูมีาการต่อต้านผู้ใหญ่บางท่านและเรื่องที่หนูรู้สึกผิดที่สุดคือ หนูต่อต้านคุณแม่ของตัวเองอย่างรุนแรงค่ะ หนูทำงานทุกอย่างที่แม่บอก แต่มันมักตามมาด้วยอาการหงุดหงิด ไม่อยากทำ แบบที่หนูควบคุมไม่ได้แม้ว่าหนูจะว่างในตอนนั้นก็ตาม
หนูรู้สึกว่าพฤติกรรมของหนู มันอันตรายค่ะ หนูรู้สึกว่าตัวเองอกกตัญญู หนูรู้สึกผิดทุกครั้งหลังจากทีแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวแบบนั้นออกไป
หนูพยายามแก้ไขแล้ว เช่น พยายามใจเย็น หนูคิดว่าตัวเองดีขึ้นมากหากเทียบกับสองปีก่อน คือ ในหนึ่งหนูจะทนรับพฤติกรรทต้อต้านได้ สามถึงสี่ครั้งอย่างมาก เช่น หากคุณแม่เรียกใช้งาน แม้ใจหนูจะหงุดหงิด แต่หนูจะเพียงแค่ตอบรับกลับไปเบาๆแล้วลงมืดทำงาน แต่พอเริ่ม้เป็นครั้งที่ห้าหรือหกหนูจะเริ่มแสดงอาการหงุดหงิดอย่างชัดเจนอีกครั้ง หนูเคยเล่าเรื่องนี้ให้คุณแม่ฟัง ว่าหนูพอจะควบคุมตัวเองได้แล้วนะ แต่คุณแม่กลับบอกว่า พฤติกรรมหนูมัยแย่และต่อต้านมากกว่าแต่ก่อนอีก นั้นทำให้หนูกังวลมากจริงๆ หนูพยายามแก้แล้ว แต่มันไม่หาย หนูไม่อยากเป็นแบบนี้ไปจนโต
หนูคิดว่านี้ไม่ได้มาจากความขี้เกียจค่ะ เพราะพวกงานที่เป็นหน้าที่ที่ต้องทำประจำหนูจะสามารถทำได้แบบปกติ แต่พอเป็นงานที่สั้งนอกเหนือจากนั้นต่างหากที่มักจะทำให้หนูหงุดหงิด
คุณแม่มักพูดเสมอว่า ตอนอายุเท่าหนูคุณแม่ไม่เคยเป็นแบบนี้ คุณแม่สามารถช่วยงานบ้านได้ทุกอย่าง โดยที่เห็นเป็นเรื่องปกติ คุณแม่บอกว่า น้องชายที่มีอายุห่างกับหนูแค่หนึ่งปี ก็ไม่เคยมีพฤติกรรมก้าวร้าวแบบหนู หนูจึงคิดว่านี้อาจไม่ใช่พฤติกรรมวัยรุ่นแบบปกติ ที่หนูพยายามแก้ไข หนูอาจมีปัญหาทางด้านจิตใจหรือความคิดตรงไหนหรือเปล่าคะ? และหากมันแก้ได้ หนูควรแก้อย่างไร? หนูอยากเป็นลูกที่ดี พร้อมช่วยงานแบ่งเบาภาระที่คุณแม่หนูมี แต่หนูควบคุมตัวเองไม่ได้ และคุณแม่ก็ไม่เข้าใจตรงจุดนี้ และไม่สามารถแนะนำวิธีแก้ให้หนูได้เลย หนูจึงต้องการคำแนะนำจากพี่ๆและเพื่อนๆชาวพันทิปที่พอจะรู้วิธีแก้พฤติกรรมต่อต้านเหล่านี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ