ขอเล่าคร่าวๆนะคะ คือครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่ ยายเรามีลูกหลายคน แต่ว่าแต่ละคนก็มีครอบครัวกันแล้ว ตอนนี้บ้านหลังใหญ่ (บ้านของตากับยาย) ก็มีแค่ครอบครัวของเราอาศัยอยู่ มี พ่อ แม่ เรา น้องชาย แล้วก็ยายค่ะ (ตาเสียชีวิตแล้ว) แล้วเรื่องนี้มันก็เกิดขึ้นกับยายของเราเองค่ะ ยายมีโรคประจำตัวเมื่อแก่ลง ตอนนี้อายุประมาณ 79 ปีแล้ว เคยผ่าตัดเส้นเลือดในสมองแตกหนึ่งครั้งเมื่อประมาณเกือบ 10 ปีที่แล้ว ผ่าตัดออกยายเราก็ปกติค่ะ ไม่มีอาการอัมพาตใดๆ แข็งแรงมาก แบบที่คุณหมอก็ยังชมว่ายายเราฟื้นตัวเร็วแถมแข็งแรงพร้อม แต่ก็หลังผ่าตัดก็จะมีอาการข้างเคียงนิดหน่อยคือวิงเวียน เป็นมาเรื่อยๆจนกระทั่งทุกวันนี้ อาการวิงเวียนไม่มีให้เห็นแต่ยายเกิดอาการจุกแน่นหน้าอก หายใจไม่สะดวกค่ะ ลูกหลานพาไปรักษาตามโรงพยาบาลหลายๆที่ก็ยังไม่หาย ได้รับผ่าตัดครั้งที่สองเมื่อประมาณปลายปีที่แล้วค่ะ เพราะหมอวินิจฉัยว่ายายเราเป็นโรคกระบังลมหย่อน พอผ่าตัดมาลูกหลานก็หวังว่าจะหายแต่สุดท้ายก็ไม่ใช่ค่ะ ยังเป็นเหมือนเดิม บางครั้งก็เหมือนจะหนักกว่าเก่า พาไปหาหมอที่ไหนๆก็ไม่หาย บ้างก็ว่าเป็นกรดไหลย้อน บ้างก็ว่าเป็นกรดแก๊สเกินในกระเพาะอาหาร ตอนนี้ครอบครัวเราก็ได้แต่รักษาตามอาการไป...แต่ยายเราเป็นคนคิดมาก เป็นคนมองโลกในแง่ลบ(ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับตัวเอง) ยายบ่นทุกวัน ย้ำว่าทุกวันและทั้งวันว่าแน่นหน้าอก ขอยากินทั้งวัน แต่เราให้ไม่ได้เพราะว่ายาต้องกินตามเวลาที่เขากำหนด ยายเราก็จะบ่นทั้งวันค่ะ บ่นจนเราเครียดไปด้วย ไม่รู้ว่าจะทำวิธีไหนแล้ว ยายบ่นทุกวันตั้งแต่ก่อนผ่าตัด หลังผ่าตัดมายายก็ไม่หายยังบ่นอยู่ตลอดจนตอนนี้ลูกหลานคนอื่นเขาบอกว่าไม่อยากมาหาแล้ว เพราะว่าเวลาเจอหน้าใครก็เอาแต่พูดว่าแน่น ไม่ยอมพูดเรื่องอื่นเลยทั้งวัน...เราเองบางครั้งขอยอมรับเลยค่ะว่าเครียด เครียดมากเรื่องยายด้วยเรื่องเรียนด้วย
จนล่าสุดประมาณเดือนที่แล้วยายเราก็พยายามจะผูกคอตายค่ะ ดีที่เราเอะใจว่ายายเราไม่ชอบอยู่คนเดียวมากๆ แต่ทำไมถึงปลีกตัวไปนอนคนเดียวที่ร่มไม้หน้าบ้าน ทั้งที่ถ้าไม่มีใครไปนอนเป็นเพื่อนยายเราก็จะไม่ยอมไปค่ะ นอนเงียบๆคนเดียว เราเองก็ไม่ได้นอนใจเลยแอบสังเกตอยู่ห่างๆจนกระทั่งเราแน่ใจแล้วว่ายายเราเอาเชือกคล้องคอแล้วจริงๆเราจึงวิ่งออกไป...ยายเรานอนค่ะ นอนผูกคอ พอยายเห็นเราเค้าก็รีบเอาเชือกออกค่ะแต่ไม่ทัน เราเห็นหมดค่ะเราเลยได้แต่พูดกับยายว่าทำไมทำแบบนี้ ยายเราก็เอาแต่บ่ายเบี่ยงว่าทำอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง เราเยเรียกป้ามาค่ะ แต่ป้าเราเค้าก็ไม่ได้กระโตกกระตากอะไร เค้าทำเหมือนไม่รู้แต่ก็ไม่ยอมให้ยายเราไปนอนคนเดียวอีก แล้วก็บอกให้เราคอยดูยายด้วย เราก็ตกลงเรื่องครั้งแรกเราไม่ได้บอกแม่หรือพ่อหรือคนอื่นๆค่ะ เราไม่รู้เหมือนกันว่าทำถูกไหมตรงนี้ ทั้งที่เราก็คิดว่ายายต้องทำอีกแน่ แล้วมันก็จริงค่ะ...
วันนี้ตอนหกโมงเช้า...แม่กับพ่อเราไปช่วยลุงกับป้าหว่านปุ๋ยนาข้าวแต่เช้า แต่เกิดอะไรไม่รู้พ่อเรากลับมาเอาของแล้วเอะใจว่าประตูหลังบ้านปิดหรือยังเลยเดินไปดู...เรายังไม่ตื่นดีเลยค่ะ แล้วพ่อเราก็เจอยายกำลังจะผูกคอ คราวนี้พ่อเราก็ตกใจโวยลั่นบ้านเลยค่ะ เราเองก็ตกใจว่าเรื่องอะไรก็เลยลุกขึ้นมาดู พ่อเราก็บอกว่ายายเราจะผูกคอตาย เราก็รู้สึกใจแป้วเลยค่ะ พ่อเราก็พายายมาหน้าบ้านพ่อก็พูดไปหลายคำค่ะ ว่าทำไมทำแบบนี้ แล้วก็เรียกป้าอีกคนเมา คนที่รู้เรื่องกับเราเมื่อครั้งแรกนั่นแหละค่ะ ป้าเราก็เครียดหนักเลยมานั่งคุยด้วย แล้วก็ไล่พ่อเราไปทำธุระต่อ พ่อเราก็ยอมไป เราเองก็นั่งอยู่ด้วย ยายเราก็ร้องไห้เอาแต่พูดว่ามันแน่น ทรมาน ไม่อยากอยู่ เราก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่พูดเตือนสติเท่าที่จะทำได้ แล้วตอนนี้ยายเราก็นอนเล่นได้เหมือนเดิมแล้ว ไม่มีเค้าลางเหมือนคนจะฆ่าตัวตายเลย แถมทำเหมือนไม่มีอะไร้กิดขึ้นอีก...เราควรทำยังไงดี
...เราอยากรู้ว่านี่เป็นอาการทางจิตด้วยหรือเปล่า ควรพาเค้าไปหาหมอเฉพาะทางเพื่อคุยไหม เราจนปัญญาจริงๆ
คนในครอบครัวพยายามจะฆ่าตัวตาย...ควรทำไงดีคะ
จนล่าสุดประมาณเดือนที่แล้วยายเราก็พยายามจะผูกคอตายค่ะ ดีที่เราเอะใจว่ายายเราไม่ชอบอยู่คนเดียวมากๆ แต่ทำไมถึงปลีกตัวไปนอนคนเดียวที่ร่มไม้หน้าบ้าน ทั้งที่ถ้าไม่มีใครไปนอนเป็นเพื่อนยายเราก็จะไม่ยอมไปค่ะ นอนเงียบๆคนเดียว เราเองก็ไม่ได้นอนใจเลยแอบสังเกตอยู่ห่างๆจนกระทั่งเราแน่ใจแล้วว่ายายเราเอาเชือกคล้องคอแล้วจริงๆเราจึงวิ่งออกไป...ยายเรานอนค่ะ นอนผูกคอ พอยายเห็นเราเค้าก็รีบเอาเชือกออกค่ะแต่ไม่ทัน เราเห็นหมดค่ะเราเลยได้แต่พูดกับยายว่าทำไมทำแบบนี้ ยายเราก็เอาแต่บ่ายเบี่ยงว่าทำอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง เราเยเรียกป้ามาค่ะ แต่ป้าเราเค้าก็ไม่ได้กระโตกกระตากอะไร เค้าทำเหมือนไม่รู้แต่ก็ไม่ยอมให้ยายเราไปนอนคนเดียวอีก แล้วก็บอกให้เราคอยดูยายด้วย เราก็ตกลงเรื่องครั้งแรกเราไม่ได้บอกแม่หรือพ่อหรือคนอื่นๆค่ะ เราไม่รู้เหมือนกันว่าทำถูกไหมตรงนี้ ทั้งที่เราก็คิดว่ายายต้องทำอีกแน่ แล้วมันก็จริงค่ะ...
วันนี้ตอนหกโมงเช้า...แม่กับพ่อเราไปช่วยลุงกับป้าหว่านปุ๋ยนาข้าวแต่เช้า แต่เกิดอะไรไม่รู้พ่อเรากลับมาเอาของแล้วเอะใจว่าประตูหลังบ้านปิดหรือยังเลยเดินไปดู...เรายังไม่ตื่นดีเลยค่ะ แล้วพ่อเราก็เจอยายกำลังจะผูกคอ คราวนี้พ่อเราก็ตกใจโวยลั่นบ้านเลยค่ะ เราเองก็ตกใจว่าเรื่องอะไรก็เลยลุกขึ้นมาดู พ่อเราก็บอกว่ายายเราจะผูกคอตาย เราก็รู้สึกใจแป้วเลยค่ะ พ่อเราก็พายายมาหน้าบ้านพ่อก็พูดไปหลายคำค่ะ ว่าทำไมทำแบบนี้ แล้วก็เรียกป้าอีกคนเมา คนที่รู้เรื่องกับเราเมื่อครั้งแรกนั่นแหละค่ะ ป้าเราก็เครียดหนักเลยมานั่งคุยด้วย แล้วก็ไล่พ่อเราไปทำธุระต่อ พ่อเราก็ยอมไป เราเองก็นั่งอยู่ด้วย ยายเราก็ร้องไห้เอาแต่พูดว่ามันแน่น ทรมาน ไม่อยากอยู่ เราก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่พูดเตือนสติเท่าที่จะทำได้ แล้วตอนนี้ยายเราก็นอนเล่นได้เหมือนเดิมแล้ว ไม่มีเค้าลางเหมือนคนจะฆ่าตัวตายเลย แถมทำเหมือนไม่มีอะไร้กิดขึ้นอีก...เราควรทำยังไงดี
...เราอยากรู้ว่านี่เป็นอาการทางจิตด้วยหรือเปล่า ควรพาเค้าไปหาหมอเฉพาะทางเพื่อคุยไหม เราจนปัญญาจริงๆ