ปล.กระทู้นี้รีวิวทั้งคอนเสิร์ตGenerations From Exile Tribe  และติ่งตะลุยฮ่องกงนะคะ5555555

สาวกเจป็อป เจแด๊นซ์รู้จัก Exile Tribe กันไหมคะ  ค่ายนี้ก็มีทั้งบิ๊กๆอย่าง Exile Atsushi ,Takahiro, Nidaime J Soul Brothers ,Sandaime J Soul Brothers บลาๆๆ รวมทั้งฝ่ายผู้หญิงอย่าง E-girls ก็หลายวงอยู่เนอะ เท่ห์ๆกันทั้งนั้นเลยย >_<



>>ขอแนะนำสมาชิกในวง Generations from Exile Tribe ก่อนนะคะ <<

Shirahama Alan (白濱亜嵐)  
คนนี้เป็น Leader & Performer ของวงจ้า (เป็น Exile Performer ด้วยค่ะ)


Katayose Ryota (片寄涼太)  
Vocal & Performer  นักร้องนำจ้า  น้องเรียวตะของป้า แก้มป่องมากก >///< (可愛いナニワのbaby face）


Kazuhara  Ryuto (数原龍友)  
Vocal & Performer นักร้องนำอีกคน ริวโตะขวัญใจป้า >_<


Komori Hayato (小森隼)
Performer  ฮายาโตะคุงเต้นมีสไตล์เป็นของตัวเองสุดๆค่ะ


Sano Reo (佐野玲於)
Performer  คนนี้เด็กสุดในวง แต่การเต้นนี้ระดับเทพนะคะ


Sekiguchi Mandy (関口メンディー)
Performer  แมนดี้ซังเป็นหนึ่งใน Exile performer ด้วย เก่งจริงๆค่ะ  


Nakatsuka Yuta (中務裕太)
Performer ยูปี้คุงขี้อายมากๆเลยแหละ 5555


ก่อนหน้าคอนเสิร์ต2-3อาทิตย์ เราก็ติดตามเฟสเพจของเจเนฮ่องกง ซึ่งมีประกาศออกมาว่าจะมีการทำเซอร์ไพร์สหนุ่มๆโดยการจัดทำแบนเนอร์ข้อความเล็กๆให้น้องๆค๊า คือออ ตื่นเต้นมากกกก จะได้เขียนข้อความให้น้องๆด้วยล้าาาาา แอร้ยย  ตอนนั้นคิดนะว่าจะเขียนไรให้น้องๆจำได้55555  อาทิตย์ถัดมา เพื่อนคนนึงที่ติ่งพอกันได้แปะข้อความจากเพจฮ่องกงว่า เห้ยย ตกลงว่าจะมีการแปะมือกับหนุ่มๆด้วยหรออ  คือด้วยความที่คิดว่าไม่น๊ะ ไม่น่าจะได้ไฮทัชหรอก มันคงไม่เซอร์ไพร์สขนาดนี้มั้ง...
แต่!!!พระเจ้า มันจริงค๊า จริงที่สุด!!ความรู้สึกตอนนั้นคือ เย้ยยยยย  จริงหรอเนี้ยยยยย จะได้แปะมือกับเรียวตะคุงหรออออ  กรี๊ดดดดด ไปคอนครั้งแรกก็ได้แปะมือทำความรู้จักกันเลยย  ในหัวมีแต่คิดว่าจะพูดอะไรต่อหน้าหนุ่มๆ จะทำหน้ายังไง แบบนี้ต้องบำรุงมือให้นุ่มละ5555 (เพ้ออ) คอนที่ฮ่องกงเป็นเวิล์ดทัวร์ที่สุดท้ายที่น้องๆเจเนจะไปสำหรับปีนี้  เพราะงั้นเลยแบบเซอร์ไพร์สส >_< ดีงามมากก  และมีอีกเรื่องที่เข้าใจมากขึ้นคือ  สต๊าฟเจเนชอบประกาศอะไรก็แล้วแต่แบบสายฟ้าแลบมากกก  เกือบตามไม่ทันแน่ะ ฮ่าๆๆ  สรุปแล้วดีใจก็ดีใจนะ แต่ก็ต้องมาเขียนรีวิวเพราะพูดเอาไว้ก่อนไปดูคอน TT_TT

ก่อนหน้านั้น จริงๆแล้วเราก็(เกือบจะ)ได้ไปคอนที่โอซาก้าเหมือนกัน แต่แบบว่าตอนซื้อตั๋วของญี่ปุ่น เรากะเพื่อนไม่ได้ตั๋วอ่ะ เพราะเหมือนมันจะสุ่มเลือก ทำให้อดดูคอนไปจ้า ร้องไห้TT_TT แต่เราก็ไม่ยอมแพ้ยังไงก็ยังเดินไปรอเข้าคิวซื้อกู๊ด (สินค้าของวง) ตั้งแต่9โมง หน้าฮอลที่จัดคอนของเจเน  ขอบอกว่าคนเป็นพันๆเลยจ้า ต่อคิวเกือบสามชั่วโมงเพื่อรอซื้อของหน้าคอน (คอนเริ่มสองทุ่ม = =) พอมาถึงหน้าช็อปที่ขายของแล้วก็ต้องเบียดเสียดพวกเด็กญี่ปุ่นทั้งหลายเพื่อซื้อของ  เราซื้อมาสี่ชิ้น เพื่อนเรานี้หมดไปหลายพันเยนเลยทีเดียว  หึหึ  แต่!!ความฟินมันกำลังจะเกิดค๊า  หลังจากเราซื้อของเสร็จแล้ว ก็มายืนวนๆๆอยู่ที่โต๊ะหน้าทีมงานหน้าทางเข้าคอน  ตรงนั้นมันมีโต๊ะรับ Gift Box สำหรับให้น้องๆอยู่  ไอเราก็แบกทั้งขนมหลากหลายอย่างจากไทยใส่ถุงอย่างสวยงามให้น้องๆและยืนเขียนข้อความเล็กๆกันอยู่สองคน ไม่สนใจใครทั้งนั้น รู้สึกว่าจะยืนเกือบสองชั่วโมงได้นะ  
สักพักเริ่มเกิดความรู้สึกแปลกๆและเสียงของสาวๆญี่ปุ่นดังขึ้น พร้อมกับเสียงเรียกร้องระรัว!!!  อินี้ไม่รอช้าหันควับไปมองข้างหลังด้วยความเร็วเสียงงงง!! พระเจ้า!!! น้องเรียวตะ!!  โวคอลผู้แสนน่ารักของเจ๊แอบอยู่ข้างหลังพาร์ติชั่นสีขาว และวิ่งไปหลบอย่างรวดเร็วววว โอ้วววว!! ใกล้มากกกกก ชัดมากกกก  กรี๊ดร้องอย่าบ้าคลั่งไปกับเด็กสาวญี่ปุ่น (ทำตัวเป็นยุ่นแบบเนียน55) น้องทะเล้นมากมายยยยย     แอร้ยย ป้าจิเป็นลมมมม ถึงแม้จะไม่ได้เข้าคอนเสิร์ตที่โอซาก้า แต่แค่นั้นก็เพียงพอล้าววว >_< หลังกลับมาบ้าน  มีพี่ที่ติ่งเจเนเหมือนๆกัน เสนอว่าไปคอนที่ฮ่องกงไหม  ก็ไม่คิดไรมาก ตอบว่าไป!!อย่างชัดเจน55555

และแล้ว  วันที่ 27 มิถุนายน ก็ถึงเวลาเดินทางไปฮ่องกงกันนะคะ โฮะๆๆๆ
ตอนเดินทางไปฮ่องกงค่ะ  เราทั้ง3สาว ผู้หลงใหล่ในเด็กผู้ชายญี่ปุ่นก็พร้อมออกเดินทางกันแล้ว โดยที่พี่คนนึงเพิ่งกลับจากญี่ปุ่น ลงเครื่องวันนั้นแล้วก็ขึ้นเครื่องต่อไปฮ่องกงเลย  สุดยอดค่ะ ไม่พักกันเลยทีเดียว55555  เราเดินทางโดยสายการบินหางแดงค่ะ  ใช้เวลาแค่ 2ชั่วโมง40 นาทีก็ถึงฮ่องกงแล้ว  ยังไม่ทันหลับด้วยซ้ำ เม้ามอยเพลิน ฮ่าๆ  ขณะที่รอผู้โดยสารท่านอื่นทะยอยๆขึ้นเครื่อง เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อคนจีนที่นั่งฝั่งขวามือของเราทั้งสาม ยกมือและยกขา นั้งขัดสมาธิขึ้นมาตัดเล็บ...ใช่!!ตัดเล็บบนเครื่องบินจ้า!! สุดยอดดด  ไม่ใช่แค่คนเดียวนะ มันทำกันเป็นขบวนการ5555555  นี้ก็นั่งเงิบกันไปสิคะ  เพิ่งเคยเจอ = = (ดีที่ไม่ยกขึ้นมาดมด้วย คงได้อ้วกกันหมดอ่ะ)

อุปสรรคมันไม่จบแค่นี้จ้า เรามาถึงฮ่องกงกับเกือบทุ่มครึ่งแนะ และพยายามหาซื้อซิมเน็ต แต่ด้วยความที่คิดว่ามาแค่สามวันเอง ใช้ไวไฟฟรีเอาละกัน   เพราะมันแพง (Simnet สำหรับ8วัน แต่เรามาอยู่แค่สามวันนี้ไม่คุ้มจริงๆ)  ต่อมาก็แวะไปซื้อบัตร Octobus ซึ่งมันคล้ายๆบัตร Rabbit บ้านเราใช้ขึ้นรถไฟ รถบัสได้หมดเลยจ้า เงินในบัตร+ค่ามัดจำ 150 เหรียญ  เคาเตอร์ที่ขายบัตรโดยสารนี้อยู่ในสนามบินเลยนะคะ ออกจากเกทเดินตรงมาก็เจอเลย


(รูปภาพขออนุญาติดึงมาจากในอินเตอร์เน็ตนะคะ จขกท ไม่ได้ถ่ายมาเลย แหะๆ)

หลังจากนั้นก็เดินออกไปขึ้นรถShuttle Bus สาย A21 จากหน้าตัวอาคารขาออกเข้าตัวเมืองจ้า  ราคาประมาณ 32 เหรียญฮ่องกง  (ฮ่องกงมีระบบขนสนสาธารณะที่ยอดเยี่ยมมาก ถ้าไม่นับว่ามัน Fast and furious เกินไป - -‘’) เราพักอยู่ที่ฝั่งเกาลูนกันค่ะ  ย่านTsim Sha Tsui


พอมาถึงป้ายที่จะต้องลง แบบเราสามคนก็ฟังภาษาจีนไม่ออกเน๊ะ  แล้วอ่านภาษาจีนที่เป็นอิ๊งก็ไม่ออกอีก  ทำให้แบบจะลงตรงไหนก็ไม่รู้  พอเห็นว่าคนลงกันเกือบหมดละ ก็เลยโอเค!! คงสุดป้ายแล้วมั้ง เลยเดินลงไปรอชั้นล่าง (รถบัสสองชั้น ชมวิว)  ปรากฏว่าชั้นล่างคนยืนออเต็มหน้าประตูเลยจ้า แถมเราก็นึกว่าจะลงป้ายหน้ากันก็ตามๆเค้าไป  สักพักพี่ที่มาด้วยกันคือบอกว่า ป้ายนี้แหละ เราต้องลงป้ายนี้... ทุกคนบนรถก็ไม่มีใครกดออด แต่ยืนกันเต็มหน้าประตู - - คนขับก็หันมาพูดไรไม่รู้โวยวายมากกก  และมีป้าคนนึงก็พูดตอบกลับอย่างเมามันในอารมณ์ ประหนึ่งดูหนังจีนเลยทีเดียว -.,- คนขับก็ฟาสต่อไปที่ป้ายรถเมล์หนึ่งซึ่งไกลจากป้ายที่เราต้องลงมาก  และทุกอย่างเป็นไปด้วยความรวดเร็ว เบรกทีนี้หัวทิ่มเลยจ้า  มันส์มาก!! พอลงรถมาได้ก็พอเดาๆได้ว่า คนขับน่าจะหันมาถามว่ามีใครจะลงป้ายนั้นไหม นี้ละมั้ง แต่พี่แกไม่หยุดป้ายนั้น (เอ่อะ แล้วถามเพื่อ...) อิป้าก็คงบอกว่า ตรูจะลงแล้วทำไมไม่จอด ไรแง๊ (เดานะฮ่าๆๆ) #นี้ถ้าไม่ใช่เพราะGenerations พี่ไม่ตามมาถึงฮ่องกงหรอกนะTT__TT





โรงแรมที่เราพักกันอยู่ที่ย่าน จิมซาจุ่ย  ซึ่งอยู่ในตึก Chungking Mansion มาถึงเกือบๆสองทุ่มครึ่งได้...แล้ว..ไหนละโรงแรม??? มองไปรอบๆตัวตึกชั้น1 มีแต่ชาวอินเดียหรือชาวแขกดำเยอะแยะมากมาย ความรู้สึกแรกคือกลัว กลัวมากก แต่แบบเรามากันสามคนเนะ คงไม่เป็นไรหรอก  เดินวนเวียนหาทางขึ้นโรงแรมก็ปาไปเกือบ30นาทีละ ไหนจะต้องขึ้นไปติดต่อเคาเตอร์ที่ชั้น 10 ก่อน  โรงแรมนี้มีเครือเยอะมาก แบบชั้นนึงมีหลายโรงแรมด้วย ดูจากชื่อห้องพักและป้ายหน้าประตูที่ต่างกัน  ทางเข้าโรงแรมซับซ้อนหลายประตูมาก เข้าช่องนี้ต้องกรอกรหัสเลขนี้ - - เหนื่อยกับการเข้าออกมาก และพอพนักงานพาเราไปที่ชั้น17ขณะเดินไปก็บ่นไปด้วย (ตอนนั้นไม่รู้ว่าพนักงานส่วนใหญ่ฟังภาษาไทยออก ไอเราก็บ่นไปซะเยอะเชียว5555 จะแก้ก็ไม่ทันละ) พนักงานพาเราขึ้นลิฟต์ แต่สังเกต...ลิฟต์มีแค่ 16 ชั้น??? แล้วยังไงต่อ??5555 เดินสิคะ เดินขึ้นชั้น 17 พร้อมกับกระเป๋าเดินทาง(ช่องแคบมาก) ตลอดการขึ้นบรรได  ได้กลิ่นหอมหวนของเครื่องเทศแบบอินเดี๊ยอินเดีย หิวก็หิว ตอนแรกคิดว่าไม่ประทับใจโรงแรมเลย แต่พอเข้าไปให้ห้องก็ดีกว่าที่คิดไว้เยอะเลยนะ  พนักงานก็ถือว่าโอเคด้วย



รูปหน้าแมนชั่นที่เราไปพักกันนะคะ  บนตึกนี้แบ่งแยกเป็นโรงแรมต่างๆ  ชั้น1 เป็นโซนลักษณะเหมือนประตูน้ำบ้านเราค่ะ ขายพวกกระเป๋าเดินทาง  ตู้ขายโทรศัพท์  ขายเสื้อผ้า และของกิน ปนกันอยู่มากมาย ส่วนใหญ่จะเป็นพ่อค้าชาวอินเดียค่ะ  ย่านนี้คนเยอะเพราะเป็นถนนสายช็อปปิ้งยาวไปจนถึงย่านมงก๊กเลยค่ะ

หลังจากเก็บของแล้วก็ชวนกันไปกินข้าวจ้า  น่าจะสักเกือบสี่ทุ่มได้มั้ง ตอนนั้นยังไม่มีเน็ตใช้ เดินหาของกินจนมาเจอร้านอาหารจีนที่หนุ่มเสริฟ์หล่อมากกกกกกกกก แถมมีไวไฟอีก ก็ไม่รีรอจ้า สั่งของกินกันไปอย่างรีบร้อน  จำชื่อไม่ได้แต่อร่อยและคุ้มอยู่  พอมีไวไฟเท่านั้นแหละ ตัวใครตัวมันเลย ทั้งอัพ ทั้งเช็คสถานะ ทั้งตามข่าวเจเน  และได้รู้ว่าน้องๆถ่ายรูปอัพลงทวิตว่าอยู่แถวๆ สตาร์ ฮาเบอร์ ไม่ไกลกันเลยย  จะรออะไรละคะ ก็ตามหาสิ  ด้วยความที่ไม่มีเน็ตเลยติดตามหรือติดต่อใครไม่ได้ เดินอ้อมโลกไปตามหาเด็กๆซึ่งก็คิดว่าคงไม่อยู่แล้วแหละ  แต่ก็ยังเดินวนไปวนมาอยู่ตรงนั้น  เสียดายนะอีกนิดเดียวเอง แต่ก็คิดว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็จะได้เจอน้องๆละ รอพรุ่งนี้เถอะ! สุดท้ายก็เดินกลับโรงแรมมม...ต่างคนต่างนอนไม่หลับ ตื่นเต้น555


ไม่รู้เรียกว่าอะไรบ้าง แต่เป็นโจ๊กเหมือนบ้านเรา อร่อยค่ะ


(สถานที่ ：ริมอ่าว Star Harbour นะคะ แถวนี้ตอนกลางคืน ลมเย็นๆแบบนี้ เต็มไปด้วยเหล่าเด็กวัยรุ่นเป็นกลุ่มๆ ตั้งวงร้องเพลง เล่นดนตรี เปิดหมวกกันหลายกลุ่มเลยค่ะ น่ารักๆทั้งนั้นเยย ）



เดี๋ยวมาต่อวันคอนนะคะ