ยืมไอดีเพื่อนมาค่ะ
ที่บ้านรักหมาค่ะ รักมาก แต่ปัญหามันเกิดเพราะว่าหมาพันธุ์ที่แต่ละคนอยากได้มันคนละพันธ์ุ พ่อแม่เลี้ยงบางแก้ว เราเลี้ยงไซ 8 ตัว พี่ชายเลี้ยง พิทบูล ตอนแรกที่คุยกันรู้ค่ะว่าพิทบูลเป็นหมาดุ แต่เฮียมันชอบ อยากได้จริงจังมาก แต่เราก็รักไซของเรา เถียงกันสักพักพ่อเลยบอกว่างั้นต่างคนต่างเลี้ยง ลูกใครลูกมัน เรากับเฮียก็โอเคนะ คือไซ 8 ตัวของเรา มันเป็นพันธุ์เลี้ยงยาก เราเลยทำห้องใหญ่ติดแอร์ไว้ห้องหนึ่ง ในห้องซอยย่อยๆ ไว้เป็นบล็อก ห้องใครห้องมัน ปูหญ้าเทียมให้ โคตรผลาญเงินอ่ะ แต่เวลาเห็นเค้าดูสบายเราก็โอเคนะ บางแก้ว ของพ่อแม่ ส่วนใหญ่จะอยู่ในบ้านค่ะ เป็นหมาที่ตอแ_ลมาก ขี้ประจบ ขี้อ้อนสุดๆ น่ารักน่าหมั่นไส้มาก ส่วนพิทบูลของเฮียเลี้ยงนอกบ้านค่ะ เรื่องเหมือนจะจบนะคะ แต่ไม่ค่ะ คือหมา 3 พันธุ์มันต้องวิ่งเล่น ต้องออกกำลังทั้งหมดอะ เลยตกลงกันว่าถ้าเราจะเอาไซออกมาเฮียต้องเอาพิทชี่ใส่กรงนะ คือหน้าบ้านมีสนามหญ้าค่ะ ทำไว้ให้หมาวิ่งเล่นกัน แต่กรงพิชชี่มันก็อยู่หน้าบ้านเหมือนกัน คือมันก็เห็นหมาไซของเรานะ มีบ้างที่เห่าแต่พอเฮียดุมันก็เงียบ ส่วนนังแก้วของแม่ไม่ค่อยมีอะไรค่ะ วันๆ เอาแต่ประจบพ่อกับแม่วิ่งตามทั้งวัน
เนื่องจากหมาไซของเราเยอะสิ่งที่สุด เราเลยเป็นคนที่ค่อยดูแลเรื่องวัคซีนให้ทุกตัว ฉีดเองบ้าง ไปร้านบ้าง ขนม อาบน้ำ แปรงขนให้ทุกตัวจะเป็นเราทำหมดเลยค่ะ อาจจะเป็นเพราะเราต้องรับมือกับไซอินดี้บ่อยๆ เลยค่อยข้างเชี่ยวชาญเรื่องอาบน้ำหมา หน้าที่อาบน้ำพิชชี่กับนังแก้วเลยเป็นของเราไปเลย ทำไปทำมากลายเป็นว่าพิชชี่มันติดเราค่ะ
ตอนกลางคืนนังแก้วเป็นคุณนายประจำบ้านจะทำหน้าที่นอนเฝ้าพ่อแม่หน้าเตียง พิชชี่จะถูกปล่อยเดินเฝ้าหน้าบ้าน ส่วนไซทั้งแปดเข้าห้องนอนค่ะ ไม่เคยคาดหวังอยู่แล้วว่าจะเฝ้าอะไรได้
มีอยู่วันหนึ่งค่ะ แม่ไม่อยู่ นังแก้วเลยไม่มีใครให้อ้อนมันเลยมาอ้อนเรา เรากับแก้วนอนเล่นอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน กำลังเคลิ้มๆ จะหลับ เห็นพิชชี่มันเดินตรงเข้ามาหา ตกใจเลยทีเดียว คือไม่รู้ว่าเฮียมันปล่อยพิทบูลเทอร์เรียออกมาตอนนี้ พอพิชชี่เห็นนังแก้วนอนอยู่กับเรามันชะงักเลยอะ จ้องนังแก้วเขม้นเลย ส่วนนังแก้วเหมือนรู้สัญญาณอันตรายรีบลุกขึ้นมาเลยทีเดียว ตอนนั้นเราเอาตัวกันนังแก้วไว้ค่ะ ให้แก้วมันหลบข้างหลัง จ้องพิชชี่มันแบบระแวงมาก คือทุกตัวเลี้ยงมาด้วยกันตอนเด็กก็จริงนะคะ แต่พอโตก็แยก เพราะเคยศึกษามาว่าพิทบูลเทอร์เรียมันดุโหดในสายเลือด กลัวมันไปกัดตัวอื่น เลยแยกกันอยู่มานานแล้ว ตาเรามองพิชชี่แล้วรีบตะโกนเรียกเฮียให้รีบพานังแก้วเข้าบ้าน พอแก้วพ้นสายตาเราเลยไปเล่นกับพิชชี่ดึงเค้ามากอด ให้เค้ารู้ว่าเรารักเค้านะ เพราะเคยได้ยินว่าพิทบูลเทอร์เรียหวงเจ้าของมาก หวงอาณาเขต มันคงคิดว่ารอบตัวบ้านคือที่ของมัน มันคงคิดรวมระเบียงไปด้วยแหละ เพราะไม่เคยให้มันเข้าบ้านเลย แอบคิดนะว่าถ้าเราไม่อยู่ด้วยนังแก้วโดนแน่ ส่วนไซไม่ต้องห่วงค่ะ ตอนนั้นนอนขึ้นอืดตากแอร์อยู่ ตอนเด็กเป็นหมาโตมาเป็นหมู
คือตอนพิทบูลมาแรกๆ เราไม่ชอบนะ อาจเป็นเพราะเรารู้ว่ามันดุ เลยไม่ชอบ แต่อยู่ไปอยู่มา ช่วยเฮียฝึกบ้าง อาบน้ำฉีดยาให้บ้าง เราก็รู้สึกว่าเรารักมันนะ ตอนวันหยุดมันก็ช่วยเฮียทำสวน (ลากถุงปุ๊ย) ต้องทำสวนบ่อยเพราะไซเรามันชอบมาขุด ตอนกลางคืนก็เป็นยามให้ มีอยู่วันหนึ่งเราเล่นกับน้องชายแล้วล้มคือเผลอร้องโอ๊ยออกมา พิชชี่มันวิ่งตรงมาอย่างไว ตั้งท่าเตรียมขย้ำมาเลย มาถึงเหมือนมันมองหาเลยว่าใครทำอะไรเรา เฮียเดินเข้าปลอบว่าเราล้มไม่มีอะไรมันถึงนิ่ง รู้สึกจริงๆ นะคะว่ามันห่วงเราอะ เฮียจะพาไปทำแผลในบ้านมันเดินตาม กลัวไปเจอกับนังแก้ว เลยตัดปัญหาให้น้องไปเอากล่องยามานั่งทำแผลข้างนอก พอมันเห็นเราลุกเดินได้ตามปกติถึงเลิกสนใจ ถ้าเราจะไปข้างนอกดึกๆ เฮียมันก็ให้เอาพิชชี่นั่งไปด้วย ไม่รู้ไปสอนกันยังไง กระโดดมานั่งเบาะหน้าคู่กับเราเฉยเลย เวลาเจอด่านงี้ ต้องแง้มกระจกคุยกับตำรวจ พิชชี่มันจ้องอยู่ค่ะ คุณตำรวจรีบปล่อยเราไปอย่างไวเลย
ตอนเย็นๆ จะพาไปออกกำลังกันที่สวน ต้องเอารถไปสองคัน คันเล็กจะเป็นเราไปกับพิชชี่ คันใหญ่ของเฮียจะเป็นไซกับแก้ว เจ้าพิชชี่นี่เฮียจับมัดปากทุกครั้ง นะคะ กลัวมันจะไปไล่ใครเขา พากันไปวิ่งเล่นคนละทางค่ะ เรากับน้องเอาไซกับบางแก้ว เฮียไปกับพิทบูล ไซเราใช้สายแบบพ่วงค่ะ ทุกตัวจะมีตัวติดกันของสาย คือถ้าเราทำเผลอทำหลุด มันจะวิ่งไปเป็นแผง มันจะหาเจอง่ายกว่าหลุดเป็นตัวๆ แต่เสี่ยงโดนลากมากอะ
วันหนึ่งมีญาติมาบ้านค่ะ คือพิชชี่มันเป็นมิตรกับคนนะคะ แต่เป็นศัตรูกับหมา ญาติเค้าเห็นหมาบ้านเราทั้งหมดเค้าก็ทักน่ะค่ะ ว่าจะไมเลี้ยงปนกันแบบนี้ ทำไมเอาพิทบลูมาเลี้ยงกับพันธุ์อื่นด้วย มันเสี่ยงนะ คือเราก็รู้แหละ แต่จะให้ทำไงอ่ะ ทุกวันนี้เราก็พยายามแยกทุกอย่างแล้วนะ อาณาเขต อาหาร ที่นอน แยกหมดอะ
วันที่เกิดเรื่องก็มาถึงค่ะ คือเกริ่นนานเพราะอยากให้เข้าใจว่าเราเลี้ยงยังไง วันนั้นคือตอนเย็นเราปล่อยไซออกมาวิ่งเล็กที่สนามหน้าบ้าน หางตาเหลือบไปเห็นพิทบูลตรงเข้ามา ใจหายวาบเลย เรารีบวิ่งไปดึงสายจูงพิชชี่ไว้ ลากสุดแรง จับสายไปพันๆ ไว้กับเสา เรารู้สึกว่าพิชชี่มันโกรธ คือมีไซตัวหนึ่งไปเล่นต้นไม้ที่เฮียเราปลูก ที่พิชชี่มันลากของมาให้น่ะแหละ เราแหกปากเรียกเฮียลั่นบ้านเลย ให้เฮียมาเอาพิชชี่ไปเก็บ น้ำตาคลอ มือสั่น คือกลัวไปหมด กลัวมันไปกัดไซก็กลัว แอบกลัวพิชชี่มันหันมาเล่นเราด้วยก็กลัว ตอนนั้นรู้สึกได้ว่าพิชชี่มันน่ากลัวมากอะ ตอนนั้นเราโกรธมากค่ะ เพราะเวลานี้พิชชี่มันต้องอยู่ในกรง เฮียก็บอกนะว่าเฮียไม่ได้ปล่อย ซักไปซักมาฝีมือญาติเราค่ะ เค้าบอกค่ะว่าเราจะได้รู้ไงว่ามันเลี้ยงรวมไม่ได้ คือแบบ ใช่เรื่องปะ คือเราเลี้ยงของเรามานานไม่เคยมีเรื่อง มีเห่ากันบ้าง แต่จับแยกก็จบ แต่นี่คือพิชชี่มันโกรธจริงๆ อะ แล้วเห็นว่าหมาพันธุ์นี้มันอาฆาตแรง
เราโทรไปปรึกษาเพื่อนที่เค้าเลี้ยงพิทบลู มันบอกว่าระวังตัวดีๆ แล้วกัน ตอนนี้ไซเราโดนหมายหัวแล้ว มาจ๊ะกันเมื่อไหร่มันเอาแน่ ยิ่งตัวที่ไปคุ้ยต้นไม้นี่ระวังเลย นังแก้วอาจจะโดนเล่งไปแล้วเหมือนกัน
ตอนนี้คือเครียดนะ ถึงจะระวังอยู่ตลอดแต่ก็กลัวพลาด แล้วถ้าพลาดขึ้นมาไม่รู้ตัวไหนจะซวย แก้ปัญหาตอนนี้คือตกลงเวลากันดีๆ ถ้าจะปล่อยพิชชี่ต้องไม่มีตัวไหนอยู่นอกบ้าน นังแก้วอยู่ในบ้าน ไซอยู่ในห้อง ตอนนี้เปลี่ยนที่ตั้งกรงพิชชี่เลยค่ะ ไม่ให้เห็นเวลาไซออกมา
ปรึกษากัน พ่อ แม่บอกว่าให้เอาพิชชี่ไปให้คนอื่นเลี้ยงไหม คือถ้าเราเลี้ยงเองมันเสี่ยงที่จะกัดตัวอื่นนะ ตัดไฟแต่ต้นลม เรากับพี่ชายมองหน้ากันแบบใจเสียมาก ถึงตอนแรกจะไม่ชอบแต่ตอนนี้เรารักมันนะ ถ้ามันไปอยู่กับคนอื่นเค้าจะดูแลมันดีหรอ จะตีมันไหม จะฉีดยาให้มัน อาบน้ำให้มันหรือเปล่า ถ้าดูแลไม่ดีมันไปกัดใครเค้าจะฆ่ามันไหม ถ้ามันไม่อยู่ใครจะช่วยเฮียทำสวน ใครจะเดินเฝ้าบ้าน ใครจะนั่งรถไปเป็นเพื่อนเราตอนกลางคืน ใครจะทำขนมหมาให้มันกิน ให้มันไปอยู่กับเพื่อนที่เลี้ยงพิทบลูก็กลัวมันเข้ากับเค้าไม่ได้ กลัวมันโดนรุม
เอาไงดีคะ พอมีวิธีไหนไหมที่จะทำให้พิชชี่มันอยู่ร่วมกับตัวอื่นได้เหมือนเมื่อก่อน คือถึงเห็นกันก็แค่มองๆ จ้องๆ ไม่ใช่ตรงจะเข้าไปขย้ำ
จะให้เอาพิชชี่แล้วให้ตัวอื่นก็ไม่ได้เหมือนกัน ยิ่งนังแก้วยิ่งไม่ได้ แค่แม่แกล้งแหย่ว่าจะเอาไปให้น้าเลี้ยงมันซึมเลย
หมาที่บ้าน สิบตัว เรารักทุกตัวค่ะ ขนาดหมาสตอเบอรี่ขี้ประจบอย่างนังแก้วเรายังรักเลย ยอมรับว่า ไซ เรารัก เราโอ๋ ที่สุด เพราะทุกตัวเลือกมาเองกับมือ ถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น กับพิชชี่ถึงมันจะดุ แต่มันน่ารักกับเรามาก
หรือเราควรจะตัดใจยกพิชชี่ให้เพื่อนจริงๆ ดีคะ
บางแก้ว ไซบีเรีย พิทบูลเทอร์เรีย เลี้ยงด้วยกันไม่ได้จริงๆ ใช่ไหมคะ
ที่บ้านรักหมาค่ะ รักมาก แต่ปัญหามันเกิดเพราะว่าหมาพันธุ์ที่แต่ละคนอยากได้มันคนละพันธ์ุ พ่อแม่เลี้ยงบางแก้ว เราเลี้ยงไซ 8 ตัว พี่ชายเลี้ยง พิทบูล ตอนแรกที่คุยกันรู้ค่ะว่าพิทบูลเป็นหมาดุ แต่เฮียมันชอบ อยากได้จริงจังมาก แต่เราก็รักไซของเรา เถียงกันสักพักพ่อเลยบอกว่างั้นต่างคนต่างเลี้ยง ลูกใครลูกมัน เรากับเฮียก็โอเคนะ คือไซ 8 ตัวของเรา มันเป็นพันธุ์เลี้ยงยาก เราเลยทำห้องใหญ่ติดแอร์ไว้ห้องหนึ่ง ในห้องซอยย่อยๆ ไว้เป็นบล็อก ห้องใครห้องมัน ปูหญ้าเทียมให้ โคตรผลาญเงินอ่ะ แต่เวลาเห็นเค้าดูสบายเราก็โอเคนะ บางแก้ว ของพ่อแม่ ส่วนใหญ่จะอยู่ในบ้านค่ะ เป็นหมาที่ตอแ_ลมาก ขี้ประจบ ขี้อ้อนสุดๆ น่ารักน่าหมั่นไส้มาก ส่วนพิทบูลของเฮียเลี้ยงนอกบ้านค่ะ เรื่องเหมือนจะจบนะคะ แต่ไม่ค่ะ คือหมา 3 พันธุ์มันต้องวิ่งเล่น ต้องออกกำลังทั้งหมดอะ เลยตกลงกันว่าถ้าเราจะเอาไซออกมาเฮียต้องเอาพิทชี่ใส่กรงนะ คือหน้าบ้านมีสนามหญ้าค่ะ ทำไว้ให้หมาวิ่งเล่นกัน แต่กรงพิชชี่มันก็อยู่หน้าบ้านเหมือนกัน คือมันก็เห็นหมาไซของเรานะ มีบ้างที่เห่าแต่พอเฮียดุมันก็เงียบ ส่วนนังแก้วของแม่ไม่ค่อยมีอะไรค่ะ วันๆ เอาแต่ประจบพ่อกับแม่วิ่งตามทั้งวัน
เนื่องจากหมาไซของเราเยอะสิ่งที่สุด เราเลยเป็นคนที่ค่อยดูแลเรื่องวัคซีนให้ทุกตัว ฉีดเองบ้าง ไปร้านบ้าง ขนม อาบน้ำ แปรงขนให้ทุกตัวจะเป็นเราทำหมดเลยค่ะ อาจจะเป็นเพราะเราต้องรับมือกับไซอินดี้บ่อยๆ เลยค่อยข้างเชี่ยวชาญเรื่องอาบน้ำหมา หน้าที่อาบน้ำพิชชี่กับนังแก้วเลยเป็นของเราไปเลย ทำไปทำมากลายเป็นว่าพิชชี่มันติดเราค่ะ
ตอนกลางคืนนังแก้วเป็นคุณนายประจำบ้านจะทำหน้าที่นอนเฝ้าพ่อแม่หน้าเตียง พิชชี่จะถูกปล่อยเดินเฝ้าหน้าบ้าน ส่วนไซทั้งแปดเข้าห้องนอนค่ะ ไม่เคยคาดหวังอยู่แล้วว่าจะเฝ้าอะไรได้
มีอยู่วันหนึ่งค่ะ แม่ไม่อยู่ นังแก้วเลยไม่มีใครให้อ้อนมันเลยมาอ้อนเรา เรากับแก้วนอนเล่นอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน กำลังเคลิ้มๆ จะหลับ เห็นพิชชี่มันเดินตรงเข้ามาหา ตกใจเลยทีเดียว คือไม่รู้ว่าเฮียมันปล่อยพิทบูลเทอร์เรียออกมาตอนนี้ พอพิชชี่เห็นนังแก้วนอนอยู่กับเรามันชะงักเลยอะ จ้องนังแก้วเขม้นเลย ส่วนนังแก้วเหมือนรู้สัญญาณอันตรายรีบลุกขึ้นมาเลยทีเดียว ตอนนั้นเราเอาตัวกันนังแก้วไว้ค่ะ ให้แก้วมันหลบข้างหลัง จ้องพิชชี่มันแบบระแวงมาก คือทุกตัวเลี้ยงมาด้วยกันตอนเด็กก็จริงนะคะ แต่พอโตก็แยก เพราะเคยศึกษามาว่าพิทบูลเทอร์เรียมันดุโหดในสายเลือด กลัวมันไปกัดตัวอื่น เลยแยกกันอยู่มานานแล้ว ตาเรามองพิชชี่แล้วรีบตะโกนเรียกเฮียให้รีบพานังแก้วเข้าบ้าน พอแก้วพ้นสายตาเราเลยไปเล่นกับพิชชี่ดึงเค้ามากอด ให้เค้ารู้ว่าเรารักเค้านะ เพราะเคยได้ยินว่าพิทบูลเทอร์เรียหวงเจ้าของมาก หวงอาณาเขต มันคงคิดว่ารอบตัวบ้านคือที่ของมัน มันคงคิดรวมระเบียงไปด้วยแหละ เพราะไม่เคยให้มันเข้าบ้านเลย แอบคิดนะว่าถ้าเราไม่อยู่ด้วยนังแก้วโดนแน่ ส่วนไซไม่ต้องห่วงค่ะ ตอนนั้นนอนขึ้นอืดตากแอร์อยู่ ตอนเด็กเป็นหมาโตมาเป็นหมู
คือตอนพิทบูลมาแรกๆ เราไม่ชอบนะ อาจเป็นเพราะเรารู้ว่ามันดุ เลยไม่ชอบ แต่อยู่ไปอยู่มา ช่วยเฮียฝึกบ้าง อาบน้ำฉีดยาให้บ้าง เราก็รู้สึกว่าเรารักมันนะ ตอนวันหยุดมันก็ช่วยเฮียทำสวน (ลากถุงปุ๊ย) ต้องทำสวนบ่อยเพราะไซเรามันชอบมาขุด ตอนกลางคืนก็เป็นยามให้ มีอยู่วันหนึ่งเราเล่นกับน้องชายแล้วล้มคือเผลอร้องโอ๊ยออกมา พิชชี่มันวิ่งตรงมาอย่างไว ตั้งท่าเตรียมขย้ำมาเลย มาถึงเหมือนมันมองหาเลยว่าใครทำอะไรเรา เฮียเดินเข้าปลอบว่าเราล้มไม่มีอะไรมันถึงนิ่ง รู้สึกจริงๆ นะคะว่ามันห่วงเราอะ เฮียจะพาไปทำแผลในบ้านมันเดินตาม กลัวไปเจอกับนังแก้ว เลยตัดปัญหาให้น้องไปเอากล่องยามานั่งทำแผลข้างนอก พอมันเห็นเราลุกเดินได้ตามปกติถึงเลิกสนใจ ถ้าเราจะไปข้างนอกดึกๆ เฮียมันก็ให้เอาพิชชี่นั่งไปด้วย ไม่รู้ไปสอนกันยังไง กระโดดมานั่งเบาะหน้าคู่กับเราเฉยเลย เวลาเจอด่านงี้ ต้องแง้มกระจกคุยกับตำรวจ พิชชี่มันจ้องอยู่ค่ะ คุณตำรวจรีบปล่อยเราไปอย่างไวเลย
ตอนเย็นๆ จะพาไปออกกำลังกันที่สวน ต้องเอารถไปสองคัน คันเล็กจะเป็นเราไปกับพิชชี่ คันใหญ่ของเฮียจะเป็นไซกับแก้ว เจ้าพิชชี่นี่เฮียจับมัดปากทุกครั้ง นะคะ กลัวมันจะไปไล่ใครเขา พากันไปวิ่งเล่นคนละทางค่ะ เรากับน้องเอาไซกับบางแก้ว เฮียไปกับพิทบูล ไซเราใช้สายแบบพ่วงค่ะ ทุกตัวจะมีตัวติดกันของสาย คือถ้าเราทำเผลอทำหลุด มันจะวิ่งไปเป็นแผง มันจะหาเจอง่ายกว่าหลุดเป็นตัวๆ แต่เสี่ยงโดนลากมากอะ
วันหนึ่งมีญาติมาบ้านค่ะ คือพิชชี่มันเป็นมิตรกับคนนะคะ แต่เป็นศัตรูกับหมา ญาติเค้าเห็นหมาบ้านเราทั้งหมดเค้าก็ทักน่ะค่ะ ว่าจะไมเลี้ยงปนกันแบบนี้ ทำไมเอาพิทบลูมาเลี้ยงกับพันธุ์อื่นด้วย มันเสี่ยงนะ คือเราก็รู้แหละ แต่จะให้ทำไงอ่ะ ทุกวันนี้เราก็พยายามแยกทุกอย่างแล้วนะ อาณาเขต อาหาร ที่นอน แยกหมดอะ
วันที่เกิดเรื่องก็มาถึงค่ะ คือเกริ่นนานเพราะอยากให้เข้าใจว่าเราเลี้ยงยังไง วันนั้นคือตอนเย็นเราปล่อยไซออกมาวิ่งเล็กที่สนามหน้าบ้าน หางตาเหลือบไปเห็นพิทบูลตรงเข้ามา ใจหายวาบเลย เรารีบวิ่งไปดึงสายจูงพิชชี่ไว้ ลากสุดแรง จับสายไปพันๆ ไว้กับเสา เรารู้สึกว่าพิชชี่มันโกรธ คือมีไซตัวหนึ่งไปเล่นต้นไม้ที่เฮียเราปลูก ที่พิชชี่มันลากของมาให้น่ะแหละ เราแหกปากเรียกเฮียลั่นบ้านเลย ให้เฮียมาเอาพิชชี่ไปเก็บ น้ำตาคลอ มือสั่น คือกลัวไปหมด กลัวมันไปกัดไซก็กลัว แอบกลัวพิชชี่มันหันมาเล่นเราด้วยก็กลัว ตอนนั้นรู้สึกได้ว่าพิชชี่มันน่ากลัวมากอะ ตอนนั้นเราโกรธมากค่ะ เพราะเวลานี้พิชชี่มันต้องอยู่ในกรง เฮียก็บอกนะว่าเฮียไม่ได้ปล่อย ซักไปซักมาฝีมือญาติเราค่ะ เค้าบอกค่ะว่าเราจะได้รู้ไงว่ามันเลี้ยงรวมไม่ได้ คือแบบ ใช่เรื่องปะ คือเราเลี้ยงของเรามานานไม่เคยมีเรื่อง มีเห่ากันบ้าง แต่จับแยกก็จบ แต่นี่คือพิชชี่มันโกรธจริงๆ อะ แล้วเห็นว่าหมาพันธุ์นี้มันอาฆาตแรง
เราโทรไปปรึกษาเพื่อนที่เค้าเลี้ยงพิทบลู มันบอกว่าระวังตัวดีๆ แล้วกัน ตอนนี้ไซเราโดนหมายหัวแล้ว มาจ๊ะกันเมื่อไหร่มันเอาแน่ ยิ่งตัวที่ไปคุ้ยต้นไม้นี่ระวังเลย นังแก้วอาจจะโดนเล่งไปแล้วเหมือนกัน
ตอนนี้คือเครียดนะ ถึงจะระวังอยู่ตลอดแต่ก็กลัวพลาด แล้วถ้าพลาดขึ้นมาไม่รู้ตัวไหนจะซวย แก้ปัญหาตอนนี้คือตกลงเวลากันดีๆ ถ้าจะปล่อยพิชชี่ต้องไม่มีตัวไหนอยู่นอกบ้าน นังแก้วอยู่ในบ้าน ไซอยู่ในห้อง ตอนนี้เปลี่ยนที่ตั้งกรงพิชชี่เลยค่ะ ไม่ให้เห็นเวลาไซออกมา
ปรึกษากัน พ่อ แม่บอกว่าให้เอาพิชชี่ไปให้คนอื่นเลี้ยงไหม คือถ้าเราเลี้ยงเองมันเสี่ยงที่จะกัดตัวอื่นนะ ตัดไฟแต่ต้นลม เรากับพี่ชายมองหน้ากันแบบใจเสียมาก ถึงตอนแรกจะไม่ชอบแต่ตอนนี้เรารักมันนะ ถ้ามันไปอยู่กับคนอื่นเค้าจะดูแลมันดีหรอ จะตีมันไหม จะฉีดยาให้มัน อาบน้ำให้มันหรือเปล่า ถ้าดูแลไม่ดีมันไปกัดใครเค้าจะฆ่ามันไหม ถ้ามันไม่อยู่ใครจะช่วยเฮียทำสวน ใครจะเดินเฝ้าบ้าน ใครจะนั่งรถไปเป็นเพื่อนเราตอนกลางคืน ใครจะทำขนมหมาให้มันกิน ให้มันไปอยู่กับเพื่อนที่เลี้ยงพิทบลูก็กลัวมันเข้ากับเค้าไม่ได้ กลัวมันโดนรุม
เอาไงดีคะ พอมีวิธีไหนไหมที่จะทำให้พิชชี่มันอยู่ร่วมกับตัวอื่นได้เหมือนเมื่อก่อน คือถึงเห็นกันก็แค่มองๆ จ้องๆ ไม่ใช่ตรงจะเข้าไปขย้ำ
จะให้เอาพิชชี่แล้วให้ตัวอื่นก็ไม่ได้เหมือนกัน ยิ่งนังแก้วยิ่งไม่ได้ แค่แม่แกล้งแหย่ว่าจะเอาไปให้น้าเลี้ยงมันซึมเลย
หมาที่บ้าน สิบตัว เรารักทุกตัวค่ะ ขนาดหมาสตอเบอรี่ขี้ประจบอย่างนังแก้วเรายังรักเลย ยอมรับว่า ไซ เรารัก เราโอ๋ ที่สุด เพราะทุกตัวเลือกมาเองกับมือ ถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น กับพิชชี่ถึงมันจะดุ แต่มันน่ารักกับเรามาก
หรือเราควรจะตัดใจยกพิชชี่ให้เพื่อนจริงๆ ดีคะ