สมานเฝ้ารอที่จะได้เห็นหน้าตะวันอีกแต่ก็ยังไม่ได้พบ เขาอดไม่ได้จึงถามจันทราเมื่อขับรถมาส่งหญิงสาว
“ คุณตะวันเธอไม่มาหาคุณจันทร์อีกหรือครับ ”
“ ไม่รู้สิ เขาคงไม่กล้ามาหาจันทร์อีกแล้วละ เมื่อสองอาทิตย์ก่อนเขาไปที่บ้าน แล้วไปเจอกับพี่จาม คงถูกพี่จามว่าเอา เลยไม่กล้ามาอีก จันทร์ก็อยากเจอเขา จะคืนอุปกรณ์แกะสลักให้เขา ”
“ คุณจามห้ามไม่ให้คุณจันทร์คบกับคุณตะวันหรือครับ ”
“ ก็ไม่ถึงกับห้าม แต่ไม่อยากให้จันทร์ไปยุ่งกับพวกพนักงานที่บริษัท ”
“ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยครับ คุณตะวันก็ดูเป็นคนดีออก คุณจันทร์น่าจะลองคบกับเธอดู ”
“ แน่ น้าหมาน ปกติหวงจันทร์แทนคุณพ่อจะตาย ทีนี้ทำไมจะให้จันทร์ไปคบกับเขา ”
“ ก็ผมเห็นคุณจันทร์ไม่ค่อยมีเพื่อน คบเพื่อนเอาไว้บ้างมันก็ดีนะครับ ”
“ แต่คุณตะวันเขาเป็นผู้ชายนะ ”
“ ไม่เป็นไรนี่ครับ แค่คบกันเป็นเพื่อน เห็นไหมคุณจันทร์ได้วิชาจากเขาด้วย นี่แหระข้อดีของการมีเพื่อน ”
“ จริงของน้า มีเพื่อนเราก็ได้แลกเปลี่ยนความรู้กัน แต่เขาคงไม่มาแล้วละ ไม่รู้วันนั้นโดนพี่จามเล่นงานไปมากขนาดไหน ”
ตอนเย็นล้อมเดือนและตะวันไปกินข้าวมื้อเย็นด้วยกัน ตะวันอยากเลี้ยงอาหารล้อมเดือนเพราะนานๆเธอจึงจะลงมากรุงเทพ
“ คุณตะวัน คุณรู้ไหมตอนนี้สวนลำในและลิ้นจี่ของคุณกลายเป็นรีสอร์ทไปแล้วนะคะ ”
“ ผมรู้ คุณหญิงทาทองกับคุณจามจุรีไปหุ้นกันสร้างรีสอร์ทที่นั่น ”
“ แต่ก็ไม่ได้ตัดต้นลำไยทิ้งไปมากหรอกนะคะ ยังคงสภาพสวนเอาไว้ แล้วสร้างบ้านพักเป็นจุดๆ
“ คงสร้างไปได้เยอะแล้วสินะ ”
“ ค่ะ แต่บรรยากาศดีจังเลยนะคะ ถ้ารีสอร์ทของจามสร้างเสร็จเปิดนำเนินกิจากร ก็ถือเป็นสถานที่พักผ่อนที่มีคุณภาพอีกแห่งหนึ่งของเชียงรายทีเดียว ”
“ มันจะเป็นคู่แข่งของชมเดือนรีสอร์ทไหมครับ ”
“ ไม่หรอกค่ะคนละแบบกัน ถ้าลูกค้าชอบบรรยากาศแบบสวนก็ไปที่นั่นแต่ถ้าชอบดอกไม้ ชอบน้ำตกก็มาที่ชมเดือน ”
“ ดีนะครับถ้าไม่กระทบกระเทือนกัน ไม่ต้องแย่งลูกค้ากัน ”
“ คุณตะวันล่ะ ทำงานสบายใจขึ้นแล้วใช่ไหม จามคงรามือกับคุณแล้ว ”
“ ก็ ไม่มีอะไรนี่ครับ เขาคงเบื่อที่จะมาตอแยกับผม ”
“ ดีแล้วละค่ะล้อมจะได้สบายใจ ”
“ คุณล้อมเป็นห่วงผมหรือ ”
“ ค่ะ กลัวจามจะตอแยกับคุณไม่เลิก แล้วคุณก็จะทำงานอย่างลำบากใจ ”
“ ไม่มีอะไรหรอกครับคุณล้อมสบายใจได้ เขากับผมมีอย่างอื่นที่ต้องทำด้วยกันมากกว่าจะมานั่งหาเรื่องไล่ผมออก ”
ล้อมเดือนยิ้มอย่างสบายใจ ตะวันไปส่งล้อมเดือนแล้วเลยไปหามารดาของเขา
“ แม่จ๋า คิดถึงแม่จังเลย ”
“ ตะวัน ดูสิมาหนุนตักแม่ตัวออกโต ”
“ ก็ตอนเล็กๆผมไม่เคยได้หนุนตักแม่นี่นา ”
“ หนุนตักตาไม่สบายหรือไงวะ ”
ตาเอี้ยงว่า
“ โธ่ตา เหมือนกันที่ไหน ตักตาก็ตักตา ตักแม่ก็ตักแม่ มันต่างกันนะครับ ”
“ แล้วตักเมียล่ะ ”
ตาเอี้ยงถาม
“ ตักเมียยังไม่เคยหนุน เพราะยังไม่มี ”
“ ตะวันพักนี้ไม่ค่อยได้มาหาแม่งานยุ่งหรือลูก ”
“ งานก็เรื่อยๆครับ ผมกำลังเดินตามหมากที่ผมวางไว้ มันใกล้ตัวไอ้ทุติยะเต็มทีแล้วแม่ แม่คอยดูนะ มันต้องกระอักเลือดตาย ตายอย่างทรมานใจที่สุด ”
“ ตะวัน ”
สุทธินีมองแววตาที่เรืองโรจน์ของลูกชายอย่างหวาดหวั่นนางไม่รู้ว่าลูกของนางดำเนินการไปถึงไหนแล้ว ตะวันกลับถึงคอนโดเกือบห้าทุ่ม จามจุรีคอยเขาอยู่อย่างหงุดหงิด
“ คุณไปไหนมาตะวันกลับเอาจนป่านนี้ ”
หล่อนแหวเขาทันที่ที่เขาเปิดประตูห้องเข้ามา
“ ผมจะไปไหนมันก็เรื่องของผม คุณมาคอยผมนานแล้วหรือ ”
“ ก็ตั้งแต่งานเลิก ”
“ ผมพาคุณล้อมไปทานข้าวและก็ไปส่งเธอที่บ้าน ”
“ นี่ คุณบอกฉันมานะว่าคุณคิดจะจีบยายล้อม ”
“ คุณหึงหรือ ”
“ ยายล้อมเป็นเพื่อนของฉันนะ คุณอย่าไปยุ่งกับเพื่อนของฉัน ”
“ แต่ให้ผมยุ่งกับคุณคนเดียว ผมไม่ใช่ผัวเก็บของคุณนะ ”
“ แล้วคุณจะแต่งงานกับฉันไหมล่ะ ”
ตะวันมองจามจุรีอย่างเห็นของแปลก
“ คุณเมาหรือเปล่าคุณจาม คุณเนี่ยนะที่คิดจะแต่งงานกับผม คุณเป็นคนพูดเองไม่ใช่หรือว่าผมอย่าคิดสะเออะไปเทียบกับพวกคุณ ผมเป็นแค่พนักงานบัญชีขืนไปแต่งงานกับคุณคนทั้งบริษัทจะได้ชี้หน้าด่าว่าผมเป็นคางคกกินเนื้อหงส์น่ะสิ ”
“ ทำไม ทำไมฉันจะแต่งงานกับพนักงานบัญชีไม่ได้ ”
“ คุณทำได้ แต่ผมทำไม่ได้ ผมไม่มีทางยอมให้ใครมาก่นด่าผมหรอกว่า กระจอกจะเทียมฟ้า เราอย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนี้กันเลย คุณก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรไม่ใช่หรือ อยากสนุกเราก็มาสนุกกันแล้วก็จบ ”
ตะวันรั้งร่างสะสวยนั้นเข้ามากอดสนองอารมณ์ที่ร้อนแรงของเธออย่างเต็มที่ จามจุรีก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งหากได้ตกเป็นสมบัติของใคร เธอก็อยากจะครอบครอง เขายิ่งพยศเธอก็ยิ่งอยากเอาชนะอยากได้ ตะวันหลอกล่อหล่อนจนเดินหลงทางเข้าสู่ขวากหนามที่เขาวางดักเอาไว้
จันทรานั่งอ่านหนังสือเงียบๆที่โคนต้นไม้ใกล้สระน้ำสมานนั่งมองเธออยู่ห่างๆแล้วเขาก็ตาพองใจเต้นตึกตักเมื่อชายหนุ่มคนหนึ่งเดินถือม้วนกระดาษและกล่องไม้เดินเข้าไปหาจันทรา ตะวัน ชายหนุ่มที่สมานรอจะเห็นหน้ามาหลายวัน ใช่เขาจริงๆสมานนั่งมองเขาตาไม่กระพริบปากก็พึมพำ
“ คุณสุรียา คุณสุรียาของไอ้หมาน ”
ตะวันเดินมาหยุดยืนใกล้ๆกับที่จันทราอ่านหนังสืออยู่
“ สวัสดีครับคุณจันทร์ ”
“ คุณตะวัน นั่งสิคะ ”
“ ผมไม่ได้ไปสอนคุณทำตุ๊กตาไม้อีก คุณทำเป็นหรือยัง ”
“ ก็พอทำได้ค่ะ จำจากที่คุณแนะนำไว้ แต่มันไม่สวยเหมือนที่คุณทำ ”
“ ค่อยๆทำไปสิครับ นานๆไปก็ชำนาญเอง มันก็จะออกมาสวย ”
“ วันนี้คุณเอาเครื่องมือวาดรูปมาด้วยหรือคะ ”
“ ใช่ ผมจะมาวาดรูปของคุณ ”
“ วาดรูปฉันน่ะหรือ ”
“ ใช่ ผมจะวาดรูปคุณวาดให้เต็มหน้า ในท่าที่คุณตั้งใจให้ออกมา ”
“ แล้วคุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันจะให้คุณวาดรูปของฉัน ”
“ คุณต้องยอมสิ เพราะผมวาดเอาไว้ให้คุณ ”
“ ให้ฉันจริงๆนะ อย่างนั้นด้วยความเต็มใจ ”
“ มาผมจะจัดท่านั่งให้ คุณนั่งพิงต้นไม้นี่นะวางท่าแบบสบายๆ ผมใช้เวลาไม่นานหรอก ”
จันทรานั่งพิงต้นไม้ ตะวันเริ่มร่างภาพด้วยดินสอดำ เขาวาดเธออย่างตั้งใจ สมานแอบมองชายหนุ่มอย่างตื่นเต้นหนุ่มน้อยที่เขาเห็นช่างงดงามเหลือเกินในความรู้สึกของสมาน
“ คุณท่านครับ ลูกชายของคุณท่านช่างงดงามเหลือเกิน สง่าสมชายชาตรี ไอ้หมานได้เห็นเต็มตาแล้วครับคุณท่าน ”
สมานคิดในใจอย่างปลาบปลื้มสุดขีด
“ เสร็จแล้วครับ ที่นี้ก็เหลือแต่ลงรายละเอียด ผมจะเอากลับไปลงสีและตกแต่ง เรียบร้อยสมบรูณ์แล้วจะเอามาให้คุณตกลงไหม ”
“ ค่ะ แล้วเมื่อไหร่ล่ะคะ ”
“ วันเสาร์ไหม วันเสาร์ผมจะมารอคุณที่นี่ ”
“ วันเสาร์หรือ ก็ได้ค่ะ ฉันจะมาเอานะคะ กี่โมงดี ”
“ หลังเที่ยงไปแล้วดีกว่านะครับ บ่ายโมงก็แล้วกัน ”
“ ค่ะ บ่ายโมง ”
“ อย่างนั้นผมกลับก่อนนะครับ ”
“ ไปกับฉันไหมคะ ฉันก็จะกลับเหมือนกัน ”
“ ผมเอารถของผมมาครับ ขอบคุณนะครับที่จะไปส่ง ”
สมานมองตามชายหนุ่มไปจนเขาเดินไปขึ้นรถและขับออกไป ข้าเก่าของธารเทพใจพองจนคับอกอย่างดีใจเหลือเกิน
ตะวันนั่งลงสีเบาๆบนภาพของจันทราจนภาพของหญิงสาวมีชีวิตชีวาสวยงาม ริมฝีปากที่อวบเต่งเขาลงสีชมพูเบาๆให้ดูระเรื่อตามธรรมชาติ เมื่อให้สีบนภาพเสร็จสมบูรณ์ตะวันนั่งมองภาพนึกชม จันทราสวยเหลือเกินชายหนุ่มเอามือลูบเบาๆบนภาพตรงส่วนแก้มและริมฝีปากงาม
“ จันทรา ใครใช้ให้คุณเกิดมาเป็นลูกสาวของไอ้ทุติยะถึงคุณจะงดงามเพียงใด คุณก็คือดอกว่านพิษที่จะต้องถูกเด็ดทิ้งไปตามต้นของมัน อย่าโทษผมเลยนะ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษคุณที่เกิดมาเป็นลูกของไอ้ทุติยะเอง ”
ตะวันสนิทสนมกับกุลธิดาเพราะทำงานด้วยกัน เมื่อไม่มีอะไรตอนพักเที่ยงเขาก็จะชวนหญิงสาวไปกินข้าวด้วยกัน
วันนี้ตะวันชวนเธอออกไปกินข้าวเที่ยงที่ร้านใกล้ๆกับบริษัท ทั้งสองเดินออกมาด้วยกันกุลธิดาเดินพลาดส้นรองเท้าเหยียบไปในรูท่อหญิงสาวเสียหลักเซเกือบล้มดีที่ตะวันคว้าตัวประคองเอาไว้ได้ทันเป็นจังหวะเดียวกับที่จามจุรีขับรถออกมาจากลานจอดรถหล่อนเห็นภาพตะวันกำลังประคองกุลธิดาเต็มตา
และวันรุ่งขึ้นหลังจากที่จามจุรีเรียกกุลธิดาเข้าไปพบ ไม่นานหญิงสาวก็เดินร้องไห้ออกมา ชาตรีและตะวันเข้าไปถามเธออย่างตกใจ
“ กุล คุณร้องไห้ทำไม ท่านผู้จัดการเรียกคุณไปว่าเรื่องอะไร ”
“ คุณชาตรี คุณตะวัน กุลถูกไล่ออก ฮือๆๆ ”
“ ไล่ออก คุณทำอะไรผิด ถึงกับถูกไล่ออก ”
ตะวันถามหญิงสาวหน้าตื่น
“ ไม่ทราบ กุลไม่ได้ทำอะไรแต่ผู้จัดการสั่งให้รับเงินชดเชยและออกไปในวันนี้ ”
“ กุล คุณอย่าเพิ่งไปไหนนะ เดี๋ยวผมจะเข้าไปถามเขาเองว่าไล่คุณออกเรื่องอะไร คุณไม่ได้ทำผิดอะไรจะมาไล่กันออกง่ายๆได้อย่างไร ”
ตะวันไปขอพบจามจุรีกับเรขาหน้าห้อง
“ ผมขอเข้าพบท่านผู้จัดการคุณเข้าไปเรียนท่านให้ที ”
“ ค่ะ คุณตะวันรอสักครู่นะคะ ”
เรขากดโฟนเข้าไปในห้อง
“ ท่านผู้จัดการคะ คุณตะวันขอเข้าพบค่ะ ”
“ บอกเขาว่าฉันยังไม่ว่างเอาไว้ตอนบ่ายค่อยเข้าพบ ”
จามจุรีตอบกลับมาแต่ตะวันไม่ยอม
“ คุณฝนช่วย เรียนท่านผู้จัดการ ถ้าไม่ว่างให้ผมพบตอนนี้ ผมจะนั่งรอจนกว่าท่านจะว่าง ”
“ ท่านผู้จัดการคะ คุณตะวันบอกว่ามีเรื่องด่วนค่ะ บอกว่าจะรอจนกว่าท่านจะว่างค่ะ ”
“ งั้นให้เขาเข้ามา ”
“ ค่ะ ”
เรขาหันมาบอกตะวัน
“ เชิญค่ะคุณตะวัน ท่านผู้จัดการให้พบได้แล้วค่ะ ”
ตะวันเปิดประตูเข้ามา จามจุรีนั่งตรวจงานเฉยไม่สนใจ
“ ท่านผู้จัดการผมอยากทราบเหตุผล ว่าทำไมถึงต้องไล่คุณกุลธิดาออก เขามีความผิดอะไร ”
“ นี่หรือคือเรื่องด่วนของคุณ คุณตะวัน ”
“ ใช่ นี่คือเรื่องด่วนเรื่องสำคัญ อยู่ดีๆคุณไล่คุณกุลธิดาออก โดยไม่บอกเหตุผล คุณเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคลประสาอะไร ”
“ ตะวันทำไมคุณถึงต้องเดือดร้อนนัก ถ้าฉันจะไล่ใครออกสักคน หรือว่ากุลธิดามีความสำคัญกับคุณมาก ”
“ เพื่อนร่วมงานของผมทุกคนมีความสำคัญเหมือนกันหมด ถ้าเขาไม่มีความผิดจะไปไล่เขาออกได้อย่างไร ”
“ มันเป็นความพอใจของฉัน หรือว่าคุณกลัวจะขาดคู่ขาของคุณไปอีกคน ตะวันฉันไม่ชอบให้พนักงานในบริษัทมามั่วกันเองหรอกนะ ”
“ มั่ว อ๋อผมรู้แล้ว คุณหึงผมกับกุลธิดาใช่ไหม คุณถึงได้ไล่เขาออก คุณนี่มันบ้า ไม่มีเหตุผล ”
“ นี่อย่ามาว่าฉันนะ ใครใช้ให้คุณไปอี๋อ๋อกับเขา ไปเดินควงกับเขา ”
“ ผมกับกุลธิดาไม่เคยคิดอะไรต่อกันเลยนะ นอกจากเป็นเพื่อนร่วมงานกันเท่านั้น ”
“ เพื่อนร่วมงาน เดินประคองกันกลางแจ้งนี่น่ะหรือเพื่อนร่วมงาน ตะวัน คุณจะไปเจ้าชู้กับใครที่ไหนฉันก็ไม่ว่าแต่อย่ามามั่วกับคนในบริษัทนี่ ”
“ บ้า บ้าไปใหญ่ ผมบอกว่าไม่ คุณก็เชื่อผมมั่งสิ ”
“ ตะวัน คุณอย่าคิดว่าคุณเหนือฉันนะ จะทำอะไรให้เห็นแก่หน้าฉันบ้าง ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ ”
จามจุรีน้ำตาร่วง ตะวันมองหล่อน พูดเสียงอ่อนลง
“ คุณจาม คุณเชื่อผมสิ ผมกับกุลธิดาไม่มีอะไรกัน และไม่คิดจะมี ”
“ ตะวัน ถ้าคุณได้เลื่อนตำแหน่งสูงขึ้น คุณจะแต่งงานกับฉันไหม ”
“ คุณพูดอะไรน่ะคุณจาม ”
“ จริงๆนะตะวัน จามจะให้คุณพ่อตั้งให้คุณเป็นผู้จัดการ ”
“ ได้เลื่อนตำแหน่งเพราะชายกระโปงของคุณนี่น่ะนะ ไม่มีทาง ผมรับไม่ได้ ”
“ แล้วคุณจะเอายังไง เลื่อนตำแหน่งคุณก็ไม่ยอม คุณจะอยู่กับฉันไปอย่างนี้ตลอดไปหรือไง แล้วถ้าฉันท้องขึ้นมาล่ะ ”
“ ผมรู้ว่าคุณไม่ท้องหรอก และไม่มีวันให้ท้องด้วย คนอย่างคุณรอบคอบเสมอ ”
“ คุณรักฉันบ้างไหมตะวัน ”
ตะวันชะงักมองหน้าจามจุรีสายตาอ่อนลง
...พิมพ์พิลาสฒ์...
สิ้นแสงสุริยา ตอนที่ 13
“ คุณตะวันเธอไม่มาหาคุณจันทร์อีกหรือครับ ”
“ ไม่รู้สิ เขาคงไม่กล้ามาหาจันทร์อีกแล้วละ เมื่อสองอาทิตย์ก่อนเขาไปที่บ้าน แล้วไปเจอกับพี่จาม คงถูกพี่จามว่าเอา เลยไม่กล้ามาอีก จันทร์ก็อยากเจอเขา จะคืนอุปกรณ์แกะสลักให้เขา ”
“ คุณจามห้ามไม่ให้คุณจันทร์คบกับคุณตะวันหรือครับ ”
“ ก็ไม่ถึงกับห้าม แต่ไม่อยากให้จันทร์ไปยุ่งกับพวกพนักงานที่บริษัท ”
“ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยครับ คุณตะวันก็ดูเป็นคนดีออก คุณจันทร์น่าจะลองคบกับเธอดู ”
“ แน่ น้าหมาน ปกติหวงจันทร์แทนคุณพ่อจะตาย ทีนี้ทำไมจะให้จันทร์ไปคบกับเขา ”
“ ก็ผมเห็นคุณจันทร์ไม่ค่อยมีเพื่อน คบเพื่อนเอาไว้บ้างมันก็ดีนะครับ ”
“ แต่คุณตะวันเขาเป็นผู้ชายนะ ”
“ ไม่เป็นไรนี่ครับ แค่คบกันเป็นเพื่อน เห็นไหมคุณจันทร์ได้วิชาจากเขาด้วย นี่แหระข้อดีของการมีเพื่อน ”
“ จริงของน้า มีเพื่อนเราก็ได้แลกเปลี่ยนความรู้กัน แต่เขาคงไม่มาแล้วละ ไม่รู้วันนั้นโดนพี่จามเล่นงานไปมากขนาดไหน ”
ตอนเย็นล้อมเดือนและตะวันไปกินข้าวมื้อเย็นด้วยกัน ตะวันอยากเลี้ยงอาหารล้อมเดือนเพราะนานๆเธอจึงจะลงมากรุงเทพ
“ คุณตะวัน คุณรู้ไหมตอนนี้สวนลำในและลิ้นจี่ของคุณกลายเป็นรีสอร์ทไปแล้วนะคะ ”
“ ผมรู้ คุณหญิงทาทองกับคุณจามจุรีไปหุ้นกันสร้างรีสอร์ทที่นั่น ”
“ แต่ก็ไม่ได้ตัดต้นลำไยทิ้งไปมากหรอกนะคะ ยังคงสภาพสวนเอาไว้ แล้วสร้างบ้านพักเป็นจุดๆ
“ คงสร้างไปได้เยอะแล้วสินะ ”
“ ค่ะ แต่บรรยากาศดีจังเลยนะคะ ถ้ารีสอร์ทของจามสร้างเสร็จเปิดนำเนินกิจากร ก็ถือเป็นสถานที่พักผ่อนที่มีคุณภาพอีกแห่งหนึ่งของเชียงรายทีเดียว ”
“ มันจะเป็นคู่แข่งของชมเดือนรีสอร์ทไหมครับ ”
“ ไม่หรอกค่ะคนละแบบกัน ถ้าลูกค้าชอบบรรยากาศแบบสวนก็ไปที่นั่นแต่ถ้าชอบดอกไม้ ชอบน้ำตกก็มาที่ชมเดือน ”
“ ดีนะครับถ้าไม่กระทบกระเทือนกัน ไม่ต้องแย่งลูกค้ากัน ”
“ คุณตะวันล่ะ ทำงานสบายใจขึ้นแล้วใช่ไหม จามคงรามือกับคุณแล้ว ”
“ ก็ ไม่มีอะไรนี่ครับ เขาคงเบื่อที่จะมาตอแยกับผม ”
“ ดีแล้วละค่ะล้อมจะได้สบายใจ ”
“ คุณล้อมเป็นห่วงผมหรือ ”
“ ค่ะ กลัวจามจะตอแยกับคุณไม่เลิก แล้วคุณก็จะทำงานอย่างลำบากใจ ”
“ ไม่มีอะไรหรอกครับคุณล้อมสบายใจได้ เขากับผมมีอย่างอื่นที่ต้องทำด้วยกันมากกว่าจะมานั่งหาเรื่องไล่ผมออก ”
ล้อมเดือนยิ้มอย่างสบายใจ ตะวันไปส่งล้อมเดือนแล้วเลยไปหามารดาของเขา
“ แม่จ๋า คิดถึงแม่จังเลย ”
“ ตะวัน ดูสิมาหนุนตักแม่ตัวออกโต ”
“ ก็ตอนเล็กๆผมไม่เคยได้หนุนตักแม่นี่นา ”
“ หนุนตักตาไม่สบายหรือไงวะ ”
ตาเอี้ยงว่า
“ โธ่ตา เหมือนกันที่ไหน ตักตาก็ตักตา ตักแม่ก็ตักแม่ มันต่างกันนะครับ ”
“ แล้วตักเมียล่ะ ”
ตาเอี้ยงถาม
“ ตักเมียยังไม่เคยหนุน เพราะยังไม่มี ”
“ ตะวันพักนี้ไม่ค่อยได้มาหาแม่งานยุ่งหรือลูก ”
“ งานก็เรื่อยๆครับ ผมกำลังเดินตามหมากที่ผมวางไว้ มันใกล้ตัวไอ้ทุติยะเต็มทีแล้วแม่ แม่คอยดูนะ มันต้องกระอักเลือดตาย ตายอย่างทรมานใจที่สุด ”
“ ตะวัน ”
สุทธินีมองแววตาที่เรืองโรจน์ของลูกชายอย่างหวาดหวั่นนางไม่รู้ว่าลูกของนางดำเนินการไปถึงไหนแล้ว ตะวันกลับถึงคอนโดเกือบห้าทุ่ม จามจุรีคอยเขาอยู่อย่างหงุดหงิด
“ คุณไปไหนมาตะวันกลับเอาจนป่านนี้ ”
หล่อนแหวเขาทันที่ที่เขาเปิดประตูห้องเข้ามา
“ ผมจะไปไหนมันก็เรื่องของผม คุณมาคอยผมนานแล้วหรือ ”
“ ก็ตั้งแต่งานเลิก ”
“ ผมพาคุณล้อมไปทานข้าวและก็ไปส่งเธอที่บ้าน ”
“ นี่ คุณบอกฉันมานะว่าคุณคิดจะจีบยายล้อม ”
“ คุณหึงหรือ ”
“ ยายล้อมเป็นเพื่อนของฉันนะ คุณอย่าไปยุ่งกับเพื่อนของฉัน ”
“ แต่ให้ผมยุ่งกับคุณคนเดียว ผมไม่ใช่ผัวเก็บของคุณนะ ”
“ แล้วคุณจะแต่งงานกับฉันไหมล่ะ ”
ตะวันมองจามจุรีอย่างเห็นของแปลก
“ คุณเมาหรือเปล่าคุณจาม คุณเนี่ยนะที่คิดจะแต่งงานกับผม คุณเป็นคนพูดเองไม่ใช่หรือว่าผมอย่าคิดสะเออะไปเทียบกับพวกคุณ ผมเป็นแค่พนักงานบัญชีขืนไปแต่งงานกับคุณคนทั้งบริษัทจะได้ชี้หน้าด่าว่าผมเป็นคางคกกินเนื้อหงส์น่ะสิ ”
“ ทำไม ทำไมฉันจะแต่งงานกับพนักงานบัญชีไม่ได้ ”
“ คุณทำได้ แต่ผมทำไม่ได้ ผมไม่มีทางยอมให้ใครมาก่นด่าผมหรอกว่า กระจอกจะเทียมฟ้า เราอย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนี้กันเลย คุณก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรไม่ใช่หรือ อยากสนุกเราก็มาสนุกกันแล้วก็จบ ”
ตะวันรั้งร่างสะสวยนั้นเข้ามากอดสนองอารมณ์ที่ร้อนแรงของเธออย่างเต็มที่ จามจุรีก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งหากได้ตกเป็นสมบัติของใคร เธอก็อยากจะครอบครอง เขายิ่งพยศเธอก็ยิ่งอยากเอาชนะอยากได้ ตะวันหลอกล่อหล่อนจนเดินหลงทางเข้าสู่ขวากหนามที่เขาวางดักเอาไว้
จันทรานั่งอ่านหนังสือเงียบๆที่โคนต้นไม้ใกล้สระน้ำสมานนั่งมองเธออยู่ห่างๆแล้วเขาก็ตาพองใจเต้นตึกตักเมื่อชายหนุ่มคนหนึ่งเดินถือม้วนกระดาษและกล่องไม้เดินเข้าไปหาจันทรา ตะวัน ชายหนุ่มที่สมานรอจะเห็นหน้ามาหลายวัน ใช่เขาจริงๆสมานนั่งมองเขาตาไม่กระพริบปากก็พึมพำ
“ คุณสุรียา คุณสุรียาของไอ้หมาน ”
ตะวันเดินมาหยุดยืนใกล้ๆกับที่จันทราอ่านหนังสืออยู่
“ สวัสดีครับคุณจันทร์ ”
“ คุณตะวัน นั่งสิคะ ”
“ ผมไม่ได้ไปสอนคุณทำตุ๊กตาไม้อีก คุณทำเป็นหรือยัง ”
“ ก็พอทำได้ค่ะ จำจากที่คุณแนะนำไว้ แต่มันไม่สวยเหมือนที่คุณทำ ”
“ ค่อยๆทำไปสิครับ นานๆไปก็ชำนาญเอง มันก็จะออกมาสวย ”
“ วันนี้คุณเอาเครื่องมือวาดรูปมาด้วยหรือคะ ”
“ ใช่ ผมจะมาวาดรูปของคุณ ”
“ วาดรูปฉันน่ะหรือ ”
“ ใช่ ผมจะวาดรูปคุณวาดให้เต็มหน้า ในท่าที่คุณตั้งใจให้ออกมา ”
“ แล้วคุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันจะให้คุณวาดรูปของฉัน ”
“ คุณต้องยอมสิ เพราะผมวาดเอาไว้ให้คุณ ”
“ ให้ฉันจริงๆนะ อย่างนั้นด้วยความเต็มใจ ”
“ มาผมจะจัดท่านั่งให้ คุณนั่งพิงต้นไม้นี่นะวางท่าแบบสบายๆ ผมใช้เวลาไม่นานหรอก ”
จันทรานั่งพิงต้นไม้ ตะวันเริ่มร่างภาพด้วยดินสอดำ เขาวาดเธออย่างตั้งใจ สมานแอบมองชายหนุ่มอย่างตื่นเต้นหนุ่มน้อยที่เขาเห็นช่างงดงามเหลือเกินในความรู้สึกของสมาน
“ คุณท่านครับ ลูกชายของคุณท่านช่างงดงามเหลือเกิน สง่าสมชายชาตรี ไอ้หมานได้เห็นเต็มตาแล้วครับคุณท่าน ”
สมานคิดในใจอย่างปลาบปลื้มสุดขีด
“ เสร็จแล้วครับ ที่นี้ก็เหลือแต่ลงรายละเอียด ผมจะเอากลับไปลงสีและตกแต่ง เรียบร้อยสมบรูณ์แล้วจะเอามาให้คุณตกลงไหม ”
“ ค่ะ แล้วเมื่อไหร่ล่ะคะ ”
“ วันเสาร์ไหม วันเสาร์ผมจะมารอคุณที่นี่ ”
“ วันเสาร์หรือ ก็ได้ค่ะ ฉันจะมาเอานะคะ กี่โมงดี ”
“ หลังเที่ยงไปแล้วดีกว่านะครับ บ่ายโมงก็แล้วกัน ”
“ ค่ะ บ่ายโมง ”
“ อย่างนั้นผมกลับก่อนนะครับ ”
“ ไปกับฉันไหมคะ ฉันก็จะกลับเหมือนกัน ”
“ ผมเอารถของผมมาครับ ขอบคุณนะครับที่จะไปส่ง ”
สมานมองตามชายหนุ่มไปจนเขาเดินไปขึ้นรถและขับออกไป ข้าเก่าของธารเทพใจพองจนคับอกอย่างดีใจเหลือเกิน
ตะวันนั่งลงสีเบาๆบนภาพของจันทราจนภาพของหญิงสาวมีชีวิตชีวาสวยงาม ริมฝีปากที่อวบเต่งเขาลงสีชมพูเบาๆให้ดูระเรื่อตามธรรมชาติ เมื่อให้สีบนภาพเสร็จสมบูรณ์ตะวันนั่งมองภาพนึกชม จันทราสวยเหลือเกินชายหนุ่มเอามือลูบเบาๆบนภาพตรงส่วนแก้มและริมฝีปากงาม
“ จันทรา ใครใช้ให้คุณเกิดมาเป็นลูกสาวของไอ้ทุติยะถึงคุณจะงดงามเพียงใด คุณก็คือดอกว่านพิษที่จะต้องถูกเด็ดทิ้งไปตามต้นของมัน อย่าโทษผมเลยนะ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษคุณที่เกิดมาเป็นลูกของไอ้ทุติยะเอง ”
ตะวันสนิทสนมกับกุลธิดาเพราะทำงานด้วยกัน เมื่อไม่มีอะไรตอนพักเที่ยงเขาก็จะชวนหญิงสาวไปกินข้าวด้วยกัน
วันนี้ตะวันชวนเธอออกไปกินข้าวเที่ยงที่ร้านใกล้ๆกับบริษัท ทั้งสองเดินออกมาด้วยกันกุลธิดาเดินพลาดส้นรองเท้าเหยียบไปในรูท่อหญิงสาวเสียหลักเซเกือบล้มดีที่ตะวันคว้าตัวประคองเอาไว้ได้ทันเป็นจังหวะเดียวกับที่จามจุรีขับรถออกมาจากลานจอดรถหล่อนเห็นภาพตะวันกำลังประคองกุลธิดาเต็มตา
และวันรุ่งขึ้นหลังจากที่จามจุรีเรียกกุลธิดาเข้าไปพบ ไม่นานหญิงสาวก็เดินร้องไห้ออกมา ชาตรีและตะวันเข้าไปถามเธออย่างตกใจ
“ กุล คุณร้องไห้ทำไม ท่านผู้จัดการเรียกคุณไปว่าเรื่องอะไร ”
“ คุณชาตรี คุณตะวัน กุลถูกไล่ออก ฮือๆๆ ”
“ ไล่ออก คุณทำอะไรผิด ถึงกับถูกไล่ออก ”
ตะวันถามหญิงสาวหน้าตื่น
“ ไม่ทราบ กุลไม่ได้ทำอะไรแต่ผู้จัดการสั่งให้รับเงินชดเชยและออกไปในวันนี้ ”
“ กุล คุณอย่าเพิ่งไปไหนนะ เดี๋ยวผมจะเข้าไปถามเขาเองว่าไล่คุณออกเรื่องอะไร คุณไม่ได้ทำผิดอะไรจะมาไล่กันออกง่ายๆได้อย่างไร ”
ตะวันไปขอพบจามจุรีกับเรขาหน้าห้อง
“ ผมขอเข้าพบท่านผู้จัดการคุณเข้าไปเรียนท่านให้ที ”
“ ค่ะ คุณตะวันรอสักครู่นะคะ ”
เรขากดโฟนเข้าไปในห้อง
“ ท่านผู้จัดการคะ คุณตะวันขอเข้าพบค่ะ ”
“ บอกเขาว่าฉันยังไม่ว่างเอาไว้ตอนบ่ายค่อยเข้าพบ ”
จามจุรีตอบกลับมาแต่ตะวันไม่ยอม
“ คุณฝนช่วย เรียนท่านผู้จัดการ ถ้าไม่ว่างให้ผมพบตอนนี้ ผมจะนั่งรอจนกว่าท่านจะว่าง ”
“ ท่านผู้จัดการคะ คุณตะวันบอกว่ามีเรื่องด่วนค่ะ บอกว่าจะรอจนกว่าท่านจะว่างค่ะ ”
“ งั้นให้เขาเข้ามา ”
“ ค่ะ ”
เรขาหันมาบอกตะวัน
“ เชิญค่ะคุณตะวัน ท่านผู้จัดการให้พบได้แล้วค่ะ ”
ตะวันเปิดประตูเข้ามา จามจุรีนั่งตรวจงานเฉยไม่สนใจ
“ ท่านผู้จัดการผมอยากทราบเหตุผล ว่าทำไมถึงต้องไล่คุณกุลธิดาออก เขามีความผิดอะไร ”
“ นี่หรือคือเรื่องด่วนของคุณ คุณตะวัน ”
“ ใช่ นี่คือเรื่องด่วนเรื่องสำคัญ อยู่ดีๆคุณไล่คุณกุลธิดาออก โดยไม่บอกเหตุผล คุณเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคลประสาอะไร ”
“ ตะวันทำไมคุณถึงต้องเดือดร้อนนัก ถ้าฉันจะไล่ใครออกสักคน หรือว่ากุลธิดามีความสำคัญกับคุณมาก ”
“ เพื่อนร่วมงานของผมทุกคนมีความสำคัญเหมือนกันหมด ถ้าเขาไม่มีความผิดจะไปไล่เขาออกได้อย่างไร ”
“ มันเป็นความพอใจของฉัน หรือว่าคุณกลัวจะขาดคู่ขาของคุณไปอีกคน ตะวันฉันไม่ชอบให้พนักงานในบริษัทมามั่วกันเองหรอกนะ ”
“ มั่ว อ๋อผมรู้แล้ว คุณหึงผมกับกุลธิดาใช่ไหม คุณถึงได้ไล่เขาออก คุณนี่มันบ้า ไม่มีเหตุผล ”
“ นี่อย่ามาว่าฉันนะ ใครใช้ให้คุณไปอี๋อ๋อกับเขา ไปเดินควงกับเขา ”
“ ผมกับกุลธิดาไม่เคยคิดอะไรต่อกันเลยนะ นอกจากเป็นเพื่อนร่วมงานกันเท่านั้น ”
“ เพื่อนร่วมงาน เดินประคองกันกลางแจ้งนี่น่ะหรือเพื่อนร่วมงาน ตะวัน คุณจะไปเจ้าชู้กับใครที่ไหนฉันก็ไม่ว่าแต่อย่ามามั่วกับคนในบริษัทนี่ ”
“ บ้า บ้าไปใหญ่ ผมบอกว่าไม่ คุณก็เชื่อผมมั่งสิ ”
“ ตะวัน คุณอย่าคิดว่าคุณเหนือฉันนะ จะทำอะไรให้เห็นแก่หน้าฉันบ้าง ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ ”
จามจุรีน้ำตาร่วง ตะวันมองหล่อน พูดเสียงอ่อนลง
“ คุณจาม คุณเชื่อผมสิ ผมกับกุลธิดาไม่มีอะไรกัน และไม่คิดจะมี ”
“ ตะวัน ถ้าคุณได้เลื่อนตำแหน่งสูงขึ้น คุณจะแต่งงานกับฉันไหม ”
“ คุณพูดอะไรน่ะคุณจาม ”
“ จริงๆนะตะวัน จามจะให้คุณพ่อตั้งให้คุณเป็นผู้จัดการ ”
“ ได้เลื่อนตำแหน่งเพราะชายกระโปงของคุณนี่น่ะนะ ไม่มีทาง ผมรับไม่ได้ ”
“ แล้วคุณจะเอายังไง เลื่อนตำแหน่งคุณก็ไม่ยอม คุณจะอยู่กับฉันไปอย่างนี้ตลอดไปหรือไง แล้วถ้าฉันท้องขึ้นมาล่ะ ”
“ ผมรู้ว่าคุณไม่ท้องหรอก และไม่มีวันให้ท้องด้วย คนอย่างคุณรอบคอบเสมอ ”
“ คุณรักฉันบ้างไหมตะวัน ”
ตะวันชะงักมองหน้าจามจุรีสายตาอ่อนลง