สิ้นแสงสุริยา ตอนที่ 13

กระทู้สนทนา
สมานเฝ้ารอที่จะได้เห็นหน้าตะวันอีกแต่ก็ยังไม่ได้พบ เขาอดไม่ได้จึงถามจันทราเมื่อขับรถมาส่งหญิงสาว

“  คุณตะวันเธอไม่มาหาคุณจันทร์อีกหรือครับ  ”
“  ไม่รู้สิ เขาคงไม่กล้ามาหาจันทร์อีกแล้วละ เมื่อสองอาทิตย์ก่อนเขาไปที่บ้าน แล้วไปเจอกับพี่จาม คงถูกพี่จามว่าเอา เลยไม่กล้ามาอีก จันทร์ก็อยากเจอเขา จะคืนอุปกรณ์แกะสลักให้เขา  ”
“  คุณจามห้ามไม่ให้คุณจันทร์คบกับคุณตะวันหรือครับ  ”
“  ก็ไม่ถึงกับห้าม แต่ไม่อยากให้จันทร์ไปยุ่งกับพวกพนักงานที่บริษัท  ”
“  ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยครับ คุณตะวันก็ดูเป็นคนดีออก คุณจันทร์น่าจะลองคบกับเธอดู  ”
“  แน่ น้าหมาน ปกติหวงจันทร์แทนคุณพ่อจะตาย ทีนี้ทำไมจะให้จันทร์ไปคบกับเขา  ”
“  ก็ผมเห็นคุณจันทร์ไม่ค่อยมีเพื่อน คบเพื่อนเอาไว้บ้างมันก็ดีนะครับ  ”
“  แต่คุณตะวันเขาเป็นผู้ชายนะ  ”
“  ไม่เป็นไรนี่ครับ แค่คบกันเป็นเพื่อน เห็นไหมคุณจันทร์ได้วิชาจากเขาด้วย นี่แหระข้อดีของการมีเพื่อน  ”
“  จริงของน้า มีเพื่อนเราก็ได้แลกเปลี่ยนความรู้กัน แต่เขาคงไม่มาแล้วละ ไม่รู้วันนั้นโดนพี่จามเล่นงานไปมากขนาดไหน  ”

ตอนเย็นล้อมเดือนและตะวันไปกินข้าวมื้อเย็นด้วยกัน ตะวันอยากเลี้ยงอาหารล้อมเดือนเพราะนานๆเธอจึงจะลงมากรุงเทพ

“  คุณตะวัน คุณรู้ไหมตอนนี้สวนลำในและลิ้นจี่ของคุณกลายเป็นรีสอร์ทไปแล้วนะคะ  ”
“  ผมรู้ คุณหญิงทาทองกับคุณจามจุรีไปหุ้นกันสร้างรีสอร์ทที่นั่น  ”
“  แต่ก็ไม่ได้ตัดต้นลำไยทิ้งไปมากหรอกนะคะ ยังคงสภาพสวนเอาไว้ แล้วสร้างบ้านพักเป็นจุดๆ
“  คงสร้างไปได้เยอะแล้วสินะ  ”
“  ค่ะ แต่บรรยากาศดีจังเลยนะคะ ถ้ารีสอร์ทของจามสร้างเสร็จเปิดนำเนินกิจากร ก็ถือเป็นสถานที่พักผ่อนที่มีคุณภาพอีกแห่งหนึ่งของเชียงรายทีเดียว  ”
“  มันจะเป็นคู่แข่งของชมเดือนรีสอร์ทไหมครับ  ”
“  ไม่หรอกค่ะคนละแบบกัน ถ้าลูกค้าชอบบรรยากาศแบบสวนก็ไปที่นั่นแต่ถ้าชอบดอกไม้ ชอบน้ำตกก็มาที่ชมเดือน  ”
“  ดีนะครับถ้าไม่กระทบกระเทือนกัน ไม่ต้องแย่งลูกค้ากัน  ”
“  คุณตะวันล่ะ ทำงานสบายใจขึ้นแล้วใช่ไหม จามคงรามือกับคุณแล้ว  ”
“  ก็ ไม่มีอะไรนี่ครับ เขาคงเบื่อที่จะมาตอแยกับผม  ”
“  ดีแล้วละค่ะล้อมจะได้สบายใจ  ”
“  คุณล้อมเป็นห่วงผมหรือ  ”
“  ค่ะ กลัวจามจะตอแยกับคุณไม่เลิก แล้วคุณก็จะทำงานอย่างลำบากใจ  ”
“  ไม่มีอะไรหรอกครับคุณล้อมสบายใจได้ เขากับผมมีอย่างอื่นที่ต้องทำด้วยกันมากกว่าจะมานั่งหาเรื่องไล่ผมออก  ”

ล้อมเดือนยิ้มอย่างสบายใจ ตะวันไปส่งล้อมเดือนแล้วเลยไปหามารดาของเขา

“  แม่จ๋า คิดถึงแม่จังเลย  ”
“  ตะวัน ดูสิมาหนุนตักแม่ตัวออกโต  ”
“  ก็ตอนเล็กๆผมไม่เคยได้หนุนตักแม่นี่นา  ”
“  หนุนตักตาไม่สบายหรือไงวะ  ”

ตาเอี้ยงว่า

“  โธ่ตา เหมือนกันที่ไหน ตักตาก็ตักตา ตักแม่ก็ตักแม่ มันต่างกันนะครับ  ”
“  แล้วตักเมียล่ะ  ”

ตาเอี้ยงถาม

“  ตักเมียยังไม่เคยหนุน เพราะยังไม่มี  ”
“  ตะวันพักนี้ไม่ค่อยได้มาหาแม่งานยุ่งหรือลูก  ”
“  งานก็เรื่อยๆครับ ผมกำลังเดินตามหมากที่ผมวางไว้ มันใกล้ตัวไอ้ทุติยะเต็มทีแล้วแม่ แม่คอยดูนะ มันต้องกระอักเลือดตาย ตายอย่างทรมานใจที่สุด  ”
“  ตะวัน  ”

สุทธินีมองแววตาที่เรืองโรจน์ของลูกชายอย่างหวาดหวั่นนางไม่รู้ว่าลูกของนางดำเนินการไปถึงไหนแล้ว  ตะวันกลับถึงคอนโดเกือบห้าทุ่ม จามจุรีคอยเขาอยู่อย่างหงุดหงิด

“  คุณไปไหนมาตะวันกลับเอาจนป่านนี้   ”

หล่อนแหวเขาทันที่ที่เขาเปิดประตูห้องเข้ามา

“  ผมจะไปไหนมันก็เรื่องของผม คุณมาคอยผมนานแล้วหรือ  ”
“  ก็ตั้งแต่งานเลิก  ”
“  ผมพาคุณล้อมไปทานข้าวและก็ไปส่งเธอที่บ้าน  ”
“  นี่ คุณบอกฉันมานะว่าคุณคิดจะจีบยายล้อม  ”
“  คุณหึงหรือ  ”
“  ยายล้อมเป็นเพื่อนของฉันนะ คุณอย่าไปยุ่งกับเพื่อนของฉัน  ”
“  แต่ให้ผมยุ่งกับคุณคนเดียว ผมไม่ใช่ผัวเก็บของคุณนะ  ”
“  แล้วคุณจะแต่งงานกับฉันไหมล่ะ  ”

ตะวันมองจามจุรีอย่างเห็นของแปลก

“  คุณเมาหรือเปล่าคุณจาม คุณเนี่ยนะที่คิดจะแต่งงานกับผม คุณเป็นคนพูดเองไม่ใช่หรือว่าผมอย่าคิดสะเออะไปเทียบกับพวกคุณ ผมเป็นแค่พนักงานบัญชีขืนไปแต่งงานกับคุณคนทั้งบริษัทจะได้ชี้หน้าด่าว่าผมเป็นคางคกกินเนื้อหงส์น่ะสิ  ”
“  ทำไม ทำไมฉันจะแต่งงานกับพนักงานบัญชีไม่ได้  ”
“  คุณทำได้ แต่ผมทำไม่ได้ ผมไม่มีทางยอมให้ใครมาก่นด่าผมหรอกว่า กระจอกจะเทียมฟ้า  เราอย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนี้กันเลย คุณก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรไม่ใช่หรือ อยากสนุกเราก็มาสนุกกันแล้วก็จบ  ”

ตะวันรั้งร่างสะสวยนั้นเข้ามากอดสนองอารมณ์ที่ร้อนแรงของเธออย่างเต็มที่ จามจุรีก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งหากได้ตกเป็นสมบัติของใคร เธอก็อยากจะครอบครอง เขายิ่งพยศเธอก็ยิ่งอยากเอาชนะอยากได้ ตะวันหลอกล่อหล่อนจนเดินหลงทางเข้าสู่ขวากหนามที่เขาวางดักเอาไว้
จันทรานั่งอ่านหนังสือเงียบๆที่โคนต้นไม้ใกล้สระน้ำสมานนั่งมองเธออยู่ห่างๆแล้วเขาก็ตาพองใจเต้นตึกตักเมื่อชายหนุ่มคนหนึ่งเดินถือม้วนกระดาษและกล่องไม้เดินเข้าไปหาจันทรา ตะวัน ชายหนุ่มที่สมานรอจะเห็นหน้ามาหลายวัน ใช่เขาจริงๆสมานนั่งมองเขาตาไม่กระพริบปากก็พึมพำ

“  คุณสุรียา คุณสุรียาของไอ้หมาน  ”

ตะวันเดินมาหยุดยืนใกล้ๆกับที่จันทราอ่านหนังสืออยู่  

“  สวัสดีครับคุณจันทร์  ”
“  คุณตะวัน นั่งสิคะ  ”
“  ผมไม่ได้ไปสอนคุณทำตุ๊กตาไม้อีก คุณทำเป็นหรือยัง  ”
“  ก็พอทำได้ค่ะ จำจากที่คุณแนะนำไว้ แต่มันไม่สวยเหมือนที่คุณทำ  ”
“  ค่อยๆทำไปสิครับ นานๆไปก็ชำนาญเอง มันก็จะออกมาสวย  ”
“  วันนี้คุณเอาเครื่องมือวาดรูปมาด้วยหรือคะ  ”
“  ใช่ ผมจะมาวาดรูปของคุณ  ”
“  วาดรูปฉันน่ะหรือ  ”
“  ใช่ ผมจะวาดรูปคุณวาดให้เต็มหน้า ในท่าที่คุณตั้งใจให้ออกมา  ”
“  แล้วคุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันจะให้คุณวาดรูปของฉัน  ”
“  คุณต้องยอมสิ เพราะผมวาดเอาไว้ให้คุณ  ”
“  ให้ฉันจริงๆนะ อย่างนั้นด้วยความเต็มใจ  ”
“  มาผมจะจัดท่านั่งให้ คุณนั่งพิงต้นไม้นี่นะวางท่าแบบสบายๆ ผมใช้เวลาไม่นานหรอก  ”

จันทรานั่งพิงต้นไม้ ตะวันเริ่มร่างภาพด้วยดินสอดำ เขาวาดเธออย่างตั้งใจ สมานแอบมองชายหนุ่มอย่างตื่นเต้นหนุ่มน้อยที่เขาเห็นช่างงดงามเหลือเกินในความรู้สึกของสมาน

“  คุณท่านครับ ลูกชายของคุณท่านช่างงดงามเหลือเกิน สง่าสมชายชาตรี ไอ้หมานได้เห็นเต็มตาแล้วครับคุณท่าน  ”

สมานคิดในใจอย่างปลาบปลื้มสุดขีด

“  เสร็จแล้วครับ  ที่นี้ก็เหลือแต่ลงรายละเอียด ผมจะเอากลับไปลงสีและตกแต่ง เรียบร้อยสมบรูณ์แล้วจะเอามาให้คุณตกลงไหม  ”
“  ค่ะ แล้วเมื่อไหร่ล่ะคะ  ”
“  วันเสาร์ไหม วันเสาร์ผมจะมารอคุณที่นี่  ”
“  วันเสาร์หรือ  ก็ได้ค่ะ ฉันจะมาเอานะคะ กี่โมงดี  ”
“  หลังเที่ยงไปแล้วดีกว่านะครับ บ่ายโมงก็แล้วกัน  ”
“  ค่ะ บ่ายโมง  ”
“  อย่างนั้นผมกลับก่อนนะครับ  ”
“  ไปกับฉันไหมคะ ฉันก็จะกลับเหมือนกัน  ”
“  ผมเอารถของผมมาครับ  ขอบคุณนะครับที่จะไปส่ง   ”

สมานมองตามชายหนุ่มไปจนเขาเดินไปขึ้นรถและขับออกไป ข้าเก่าของธารเทพใจพองจนคับอกอย่างดีใจเหลือเกิน
ตะวันนั่งลงสีเบาๆบนภาพของจันทราจนภาพของหญิงสาวมีชีวิตชีวาสวยงาม ริมฝีปากที่อวบเต่งเขาลงสีชมพูเบาๆให้ดูระเรื่อตามธรรมชาติ เมื่อให้สีบนภาพเสร็จสมบูรณ์ตะวันนั่งมองภาพนึกชม จันทราสวยเหลือเกินชายหนุ่มเอามือลูบเบาๆบนภาพตรงส่วนแก้มและริมฝีปากงาม

“  จันทรา ใครใช้ให้คุณเกิดมาเป็นลูกสาวของไอ้ทุติยะถึงคุณจะงดงามเพียงใด คุณก็คือดอกว่านพิษที่จะต้องถูกเด็ดทิ้งไปตามต้นของมัน อย่าโทษผมเลยนะ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษคุณที่เกิดมาเป็นลูกของไอ้ทุติยะเอง  ”

ตะวันสนิทสนมกับกุลธิดาเพราะทำงานด้วยกัน เมื่อไม่มีอะไรตอนพักเที่ยงเขาก็จะชวนหญิงสาวไปกินข้าวด้วยกัน
วันนี้ตะวันชวนเธอออกไปกินข้าวเที่ยงที่ร้านใกล้ๆกับบริษัท ทั้งสองเดินออกมาด้วยกันกุลธิดาเดินพลาดส้นรองเท้าเหยียบไปในรูท่อหญิงสาวเสียหลักเซเกือบล้มดีที่ตะวันคว้าตัวประคองเอาไว้ได้ทันเป็นจังหวะเดียวกับที่จามจุรีขับรถออกมาจากลานจอดรถหล่อนเห็นภาพตะวันกำลังประคองกุลธิดาเต็มตา
และวันรุ่งขึ้นหลังจากที่จามจุรีเรียกกุลธิดาเข้าไปพบ ไม่นานหญิงสาวก็เดินร้องไห้ออกมา ชาตรีและตะวันเข้าไปถามเธออย่างตกใจ

“  กุล คุณร้องไห้ทำไม ท่านผู้จัดการเรียกคุณไปว่าเรื่องอะไร  ”
“  คุณชาตรี คุณตะวัน กุลถูกไล่ออก ฮือๆๆ  ”
“  ไล่ออก คุณทำอะไรผิด ถึงกับถูกไล่ออก  ”

ตะวันถามหญิงสาวหน้าตื่น

“  ไม่ทราบ กุลไม่ได้ทำอะไรแต่ผู้จัดการสั่งให้รับเงินชดเชยและออกไปในวันนี้  ”
“  กุล คุณอย่าเพิ่งไปไหนนะ เดี๋ยวผมจะเข้าไปถามเขาเองว่าไล่คุณออกเรื่องอะไร คุณไม่ได้ทำผิดอะไรจะมาไล่กันออกง่ายๆได้อย่างไร  ”

ตะวันไปขอพบจามจุรีกับเรขาหน้าห้อง

“  ผมขอเข้าพบท่านผู้จัดการคุณเข้าไปเรียนท่านให้ที  ”
“  ค่ะ คุณตะวันรอสักครู่นะคะ  ”

เรขากดโฟนเข้าไปในห้อง

“  ท่านผู้จัดการคะ คุณตะวันขอเข้าพบค่ะ  ”
“  บอกเขาว่าฉันยังไม่ว่างเอาไว้ตอนบ่ายค่อยเข้าพบ  ”

จามจุรีตอบกลับมาแต่ตะวันไม่ยอม

“  คุณฝนช่วย เรียนท่านผู้จัดการ ถ้าไม่ว่างให้ผมพบตอนนี้ ผมจะนั่งรอจนกว่าท่านจะว่าง  ”
“  ท่านผู้จัดการคะ คุณตะวันบอกว่ามีเรื่องด่วนค่ะ บอกว่าจะรอจนกว่าท่านจะว่างค่ะ  ”
“  งั้นให้เขาเข้ามา  ”
“  ค่ะ  ”

เรขาหันมาบอกตะวัน

“  เชิญค่ะคุณตะวัน ท่านผู้จัดการให้พบได้แล้วค่ะ  ”

ตะวันเปิดประตูเข้ามา จามจุรีนั่งตรวจงานเฉยไม่สนใจ

“  ท่านผู้จัดการผมอยากทราบเหตุผล ว่าทำไมถึงต้องไล่คุณกุลธิดาออก เขามีความผิดอะไร  ”
“  นี่หรือคือเรื่องด่วนของคุณ คุณตะวัน  ”
“  ใช่ นี่คือเรื่องด่วนเรื่องสำคัญ อยู่ดีๆคุณไล่คุณกุลธิดาออก โดยไม่บอกเหตุผล คุณเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคลประสาอะไร  ”
“  ตะวันทำไมคุณถึงต้องเดือดร้อนนัก ถ้าฉันจะไล่ใครออกสักคน หรือว่ากุลธิดามีความสำคัญกับคุณมาก  ”
“  เพื่อนร่วมงานของผมทุกคนมีความสำคัญเหมือนกันหมด ถ้าเขาไม่มีความผิดจะไปไล่เขาออกได้อย่างไร  ”
“  มันเป็นความพอใจของฉัน หรือว่าคุณกลัวจะขาดคู่ขาของคุณไปอีกคน ตะวันฉันไม่ชอบให้พนักงานในบริษัทมามั่วกันเองหรอกนะ  ”
“  มั่ว  อ๋อผมรู้แล้ว คุณหึงผมกับกุลธิดาใช่ไหม คุณถึงได้ไล่เขาออก คุณนี่มันบ้า ไม่มีเหตุผล  ”
“  นี่อย่ามาว่าฉันนะ ใครใช้ให้คุณไปอี๋อ๋อกับเขา ไปเดินควงกับเขา  ”
“  ผมกับกุลธิดาไม่เคยคิดอะไรต่อกันเลยนะ นอกจากเป็นเพื่อนร่วมงานกันเท่านั้น  ”
“  เพื่อนร่วมงาน เดินประคองกันกลางแจ้งนี่น่ะหรือเพื่อนร่วมงาน ตะวัน คุณจะไปเจ้าชู้กับใครที่ไหนฉันก็ไม่ว่าแต่อย่ามามั่วกับคนในบริษัทนี่  ”
“  บ้า บ้าไปใหญ่ ผมบอกว่าไม่ คุณก็เชื่อผมมั่งสิ  ”
“  ตะวัน คุณอย่าคิดว่าคุณเหนือฉันนะ จะทำอะไรให้เห็นแก่หน้าฉันบ้าง ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ  ”

จามจุรีน้ำตาร่วง ตะวันมองหล่อน พูดเสียงอ่อนลง

“  คุณจาม คุณเชื่อผมสิ ผมกับกุลธิดาไม่มีอะไรกัน และไม่คิดจะมี  ”
“  ตะวัน ถ้าคุณได้เลื่อนตำแหน่งสูงขึ้น คุณจะแต่งงานกับฉันไหม  ”
“  คุณพูดอะไรน่ะคุณจาม  ”
“  จริงๆนะตะวัน จามจะให้คุณพ่อตั้งให้คุณเป็นผู้จัดการ  ”
“  ได้เลื่อนตำแหน่งเพราะชายกระโปงของคุณนี่น่ะนะ ไม่มีทาง ผมรับไม่ได้  ”
“  แล้วคุณจะเอายังไง เลื่อนตำแหน่งคุณก็ไม่ยอม คุณจะอยู่กับฉันไปอย่างนี้ตลอดไปหรือไง แล้วถ้าฉันท้องขึ้นมาล่ะ  ”
“  ผมรู้ว่าคุณไม่ท้องหรอก และไม่มีวันให้ท้องด้วย คนอย่างคุณรอบคอบเสมอ  ”
“  คุณรักฉันบ้างไหมตะวัน  ”

ตะวันชะงักมองหน้าจามจุรีสายตาอ่อนลง




...พิมพ์พิลาสฒ์...
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่