อย่าไว้ใจใคร แม้แต่ไอ้คนใกล้บ้านที่เรียกว่า "เราญาติกัน"

เรื่อง มีอยุ่ว่า  ตอนนั้นเราอยุ่ ม.3  เราดูเปนคนแรงๆๆ  เรียกว่า แรส ก้อได้  แต่ในความแรสยังรู้ นะว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ   เราพึ่งเลิกกันแฟน เหตุเพราะแฟนขอมีอะไรด้วยแต่เราไม่ยอม #เราคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาป่ะ  อายุก้อแค่นี้ 15นะเห้ย  แฟนเราเลิกคิดว่าเราไม่รัก เค้าเลยบอกเลิกเรา  จากที่เลิกกันแฟนมา 2เดือน ก้อมีเหตุการที่ไม่น่าจดจำเกิดขึ้นค่ะ   **พี่แถวบ้านมารอหน้าโรงเรียน  ขอแทนว่าเค้า  กับหนูนะค่ะ
เค้า:หนู ๆๆ  มานี้หน่อยดิ ช่วยอะไรพี่หน่อย
หนู:มีไรพี่  
เค้า :รู้จักคนชื่อ ตูม ป่ะว่ะ เหมือนเพื่อนพี่ว่า อยุ่ม.เดียวกับหนูอะ
หนู: (นึกถึงเพื่อนที่ชื่อตูม) อ่อ ไอ้ตูมอะ รู้จักดิ    แต่มัน ไม่ค่อยมาโรงเรียนนะ  ไม่รู้วันนี้มารึป่าว
เค้า: รู้จักบ้านมันป่ะ
หนู:ก้อรู้จักอะนะ  แต่มีอะไรรึป่าว
เค้า:มันมีเรื่องกับเพื่อนพี่นิดหน่อย อะ    พาไปดูหน่อยพี่อยากเหนหน้ามัน
หนู:อืม แต่ แป๊บเด๋วนะ  พาไปดูหน้าปากซอยแล้วกับนะ    โรงเรียนจะเข้าแล้ว
เค้า:เออ  แป๊บเดียวจิงๆๆ   เดี๋ยวพี่มาส่ง  ไม่นานๆๆ  ถ้าไม่ทันเข้าแถวเดี๋ยวพี่เค้าไป อธิบายกับครูให้ (โรงเรียนอยุ่ใกล้กับบ้าน เด็กๆๆแถวนั้นล้วนแต่เรียนที่นี้)
หนูยืนคิด เออพี่เค้าคงไม่โกหกหรอก) ได้ๆๆพี่ (พร้อมกับเดินขึ้นรถเค้าโดยไม่เอะใจอะไรเลย)
มีต่อจ้า  **** อันนี้เปนเรื่องจิงนะ  เจอมากับตัว เมื่อ 10ปีที่แล้ว ความรู้สึก การกระทำ คำพูด  มันฝังอยุ่ในใจไม่มีวันลืม