หลายๆคนคงเคยฟังเพลงของพี่ดา เอ็นโดรฟินนะคะไม่รู้เขียนถูกรึเปล่านะ ที่เค้าร้องว่า ห่างแค่เพียงเอื้อมมือแต่มันคือเเสนไกลอะไรซักอย่าง คือ จขกท ไม่รู้ว่าจะเรียกความรู้สึกแบบนี้ว่าอะไรเหมือนกัน ลองมาอ่านกันดูนะคะ เข้าเรื่องเลย ปิ้วววว.....
คือเพื่อนเรามันเลิกกับแฟนมาได้ซักพักแล้วค่ะ เราเองก็เหมือนกันคือง่ายๆว่า ต่างคนต่างโสด แล้วเพื่อนคนนี้มันก็จะสนิทแค่เรานะคะ ช่วงแรกที่มันเลิกกับแฟนมันติดโปรมาก (โปรโคดิลนั่นแหละค่ะ) ติดจนนั่งๆเรียนอยู่เกือบจะชักก็มี อ้วกแตกก็มี แล้วเราก็ขอให้มันเลิกนะคะ แล้วมันก็เลิกให้เรา เราจะช่วยเหลิอมันตลอดค่ะ ก็เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ แต่เราจะคุยกันมากกว่าเพื่อนคนอื่นนะไม่รู้ว่ามันเหงาหรืออะไรเหมือนกัน คือกลุ่มเราจะมีเพื่อนผู้หญิงทั้งหมด11คน ผู้ชาย5คน (นี่คือที่สนิทๆเลยนะ)คือไปไหนเราก็ไปด้วยกันตลอดมีเรื่องก็ช่วยกันทุกครั้ง เเต่เราเหมือนต้องรับหน้าที่เป็นผู้ดูแลเพื่อนคนเนี้ย เรียกว่าPแล้วกันเนอะ มีเรื่องอะไรPก็จะปรึกษาเราก่อนเลย ก็สนิทกันปกติค่ะ เเต่เริ่มไม่แน่ใจก็ตอนนี้แหละ...
เราไปดูหนังกับเพื่อนทั้งหมดมี7คนค่ะ ถ้ารวมPด้วยนะ
แล้วเรากับPก็นั่งข้างกันค่ะ จำได้ว่าตอนนั้นก่อนหนังจะมามันก็จะมีโฆษณาเราก็ง่วงด้วยเพราะดูรอบเเรกเลย ถ้าจะบรรยายภาพให้นึกง่ายๆก็แบบว่า เรานั่งเรียงกัน7คนเลยนะ ถ้าหันหน้าเข้าจอเรากับPจะอยู่ขวาสุด Pจะนั่งริมขวาสุดแล้วเราก็รองลงมา คือง่ายๆว่าPอยู่ขวามือของเราเองแหละ เเล้วเราง่วงเลยท้าวคางหลับค่ะ Pเลยบอกว่านอนดิ พิงไหล่GUเนี่ย เราเลยพิงไหล่มันค่ะ ความรู้กสึกคือมันแปลกๆ เรายิ้มทุกครั้งที่พิงไหล่มัน พอเราตื่นมาบิดขี้เกียจแล้วท้าวคางหลับมันก็จับหัวเรามาพิงไหล่มัน คือเรารู้สึกว่า เห้ยดีว่ะ เห้ยแบบ...เห้ยยยเขิน คือมันปนๆกันไปหมดเลยอ่ะ พอดูหนังเสร็จเพื่อนๆก็บอกเราว่า รู้ตัวมั้ยว่าเรากับPอ่ะเหมือนแฟนกันมากเลยนะ ถ้าคนที่ไม่รู้เค้าก็คิดว่าเป็นแฟนละ เราก็ขำกลบเกลื่อนค่ะ แต่ในใจก็เเปลกๆนะ ไม่รู้ว่าความรู้สึกมันคืออะไร พอกลับบ้านมาก็นึกถึงแต่ตอนที่เราพิงไหล่มัน ถามตัวเองตลอดนะคะว่าเราชอบมันรึเปล่า หรือแค่เหงา หรือเพื่อนกัน ความรู้สึกทุกอย่างมันปนกันมั่วไปหมดเลย มีใครมีประสบการณ์แบบนี้มั้ยคะ
ไม่รู้จะเรียกความรู้สึกแบบนี้ว่าอะไร เป็นกันบ้างมั้ยคะ??
คือเพื่อนเรามันเลิกกับแฟนมาได้ซักพักแล้วค่ะ เราเองก็เหมือนกันคือง่ายๆว่า ต่างคนต่างโสด แล้วเพื่อนคนนี้มันก็จะสนิทแค่เรานะคะ ช่วงแรกที่มันเลิกกับแฟนมันติดโปรมาก (โปรโคดิลนั่นแหละค่ะ) ติดจนนั่งๆเรียนอยู่เกือบจะชักก็มี อ้วกแตกก็มี แล้วเราก็ขอให้มันเลิกนะคะ แล้วมันก็เลิกให้เรา เราจะช่วยเหลิอมันตลอดค่ะ ก็เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ แต่เราจะคุยกันมากกว่าเพื่อนคนอื่นนะไม่รู้ว่ามันเหงาหรืออะไรเหมือนกัน คือกลุ่มเราจะมีเพื่อนผู้หญิงทั้งหมด11คน ผู้ชาย5คน (นี่คือที่สนิทๆเลยนะ)คือไปไหนเราก็ไปด้วยกันตลอดมีเรื่องก็ช่วยกันทุกครั้ง เเต่เราเหมือนต้องรับหน้าที่เป็นผู้ดูแลเพื่อนคนเนี้ย เรียกว่าPแล้วกันเนอะ มีเรื่องอะไรPก็จะปรึกษาเราก่อนเลย ก็สนิทกันปกติค่ะ เเต่เริ่มไม่แน่ใจก็ตอนนี้แหละ...
เราไปดูหนังกับเพื่อนทั้งหมดมี7คนค่ะ ถ้ารวมPด้วยนะ
แล้วเรากับPก็นั่งข้างกันค่ะ จำได้ว่าตอนนั้นก่อนหนังจะมามันก็จะมีโฆษณาเราก็ง่วงด้วยเพราะดูรอบเเรกเลย ถ้าจะบรรยายภาพให้นึกง่ายๆก็แบบว่า เรานั่งเรียงกัน7คนเลยนะ ถ้าหันหน้าเข้าจอเรากับPจะอยู่ขวาสุด Pจะนั่งริมขวาสุดแล้วเราก็รองลงมา คือง่ายๆว่าPอยู่ขวามือของเราเองแหละ เเล้วเราง่วงเลยท้าวคางหลับค่ะ Pเลยบอกว่านอนดิ พิงไหล่GUเนี่ย เราเลยพิงไหล่มันค่ะ ความรู้กสึกคือมันแปลกๆ เรายิ้มทุกครั้งที่พิงไหล่มัน พอเราตื่นมาบิดขี้เกียจแล้วท้าวคางหลับมันก็จับหัวเรามาพิงไหล่มัน คือเรารู้สึกว่า เห้ยดีว่ะ เห้ยแบบ...เห้ยยยเขิน คือมันปนๆกันไปหมดเลยอ่ะ พอดูหนังเสร็จเพื่อนๆก็บอกเราว่า รู้ตัวมั้ยว่าเรากับPอ่ะเหมือนแฟนกันมากเลยนะ ถ้าคนที่ไม่รู้เค้าก็คิดว่าเป็นแฟนละ เราก็ขำกลบเกลื่อนค่ะ แต่ในใจก็เเปลกๆนะ ไม่รู้ว่าความรู้สึกมันคืออะไร พอกลับบ้านมาก็นึกถึงแต่ตอนที่เราพิงไหล่มัน ถามตัวเองตลอดนะคะว่าเราชอบมันรึเปล่า หรือแค่เหงา หรือเพื่อนกัน ความรู้สึกทุกอย่างมันปนกันมั่วไปหมดเลย มีใครมีประสบการณ์แบบนี้มั้ยคะ