เสียเพื่อน เพราะบอกว่าชอบ

สวัสดีคะ หลายๆคนคงเคยมีประสบการณ์แอบรักเพื่อนตัวเอง
วันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์โดยตรงที่เกิดขึ้นกับจขกท. และเป็นประสบการณ์ที่ จขกท.จะไม่มีวันลืมอีกเลย
เรื่องเกิดขึ้นมาไม่นานนี้คะ ขอแทนตัวเองว่า เรานะคะ แล้วเพื่อนคนนั้น แทนว่า วิ
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เรากำลังเข้ามหาลัย เฟรชชี่คะเพื่อนเยอะเพราะเราเป็นคนคุยเก่งเลยมีเพื่อนเยอะ แล้วเราก็ได้รู้จักกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งคะ คือกลุ่มของวิ ตอนแรกก็เฉยๆๆนะคะ เล่นด้วยเพราะอยากมีเพื่อนเป็นผู้ชาย แล้วช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีกิจกรรมรับน้อง ต้องอยู่กับเพื่อนที่เอกบ่อยๆ เราเลยสนิทกันมากขึ้น ดันได้มาอยู่ห้องเดียวกัน วิเป็นคนที่ชอบคุยแบบคุยฮาๆซึ่งเข้ากับเราได้พอดี เลยสนิทกว่าคนอื่น ความสัมพันธ์เริ่มมากขึ้นเราดูเราพิเศษกว่าคนอื่น เค้าชอบแกล้งเรามากกว่าคนอื่น เราก็ได้สนิทกับวิเลื่อยๆ ชอบพูดเล่นพูดตลกกันและวิก็ทำกับเราแบบเหมือนชอบเรา จนวันหนึ่งความรู้สึกที่เรามีต่อวิ เริ่มไม่ไช่แล้ว เราไปหอเพื่อนคะ ไปหลายคน วิก็เรียกเราไปนั่งใกล้ๆ มาเล่นนุ้นเล่นนี้กับเราเหมือนเดิมแกล้งกัน ตอนแรกเราก็คิดว่าเราแค่หวั่นไหวเท่านั้นละ และเราก้ทำตัวปกติแต่ใจเราไม่ปกติแล้ว คือเรารู้สึกเราคิดถึงวิ มันเป็นความรู้สึกที่ดีกว่าเดิมจนเราทักไลน์ไปคุยกับวิ แล้วเราก็รู้สึกว่าเค้ารู้แล้ว ว่าเราไม่ได้รู้สึกแบบเพื่อนที่รู้สึกต่อเพื่อน จนวันเกิดเพื่อนในกลุ่มเราก็ไปวิเปลี่ยนไปจริงๆ เมินเราแบบเหมือนแฟนเก่าเจอกันประมาณนั้นจากที่วิต้องเรียกเรา ต้องคุยกับเราวิกับทำเป็นมองไม่เห็นเราพอเราคุยด้วยทำเมินใส่เรา เราก็เลยกินเหล้ากับเพื่อนๆ ไปเลื่อยโดยไม่สนใจวิแต่ก็มีห่างตาที่มองวิบ้างพอเราเริ่มไม่เหมือนเดิมแล้ว เราเดินไปอวกวิกับเป็นคนที่เดินมาดูแลเรามาลูบหลังให้เราเลยเดินจูงมือวิมานั่งวิกับเราจับมือกัน เราเลยพูดไปว่า ถ้าเราชอบวิวิจะชอบเรามั้ย คือคนมันเมาแบบไม่เหมือนเดิมแต่เราก็รู้ว่าเราพูดอะไรออกไป วิก็ทำน่าเขินๆกับมา เราบอกวิไปอีกว่า เราชอบวินะ แต่สุดท้ายคำพูดที่เราได้ยินกับมาคือ เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า เราก็แบบมันเหมือนจะหายเมาเลย เราเดินกับมาหาเพื่อนพร้อมน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมา เรารู้สึกเจ็บแบบยืนไม่ไหวเรานั่งลงพร้อมกินหนักกว่าเดิมเราไม่สนใจวิเลยตอนนั้น ร้องไห้แล้วเพื่อนเราก็มาปลอบเราพอเราเมาหนักมากๆ เพื่อนก็พาเรากับบ้านด้วยความที่ไม่รู้เรื่อง เรายืนไม่ไหวมันแบบทั้งเมาทั้งเจ็บ แต่สุดท้ายวิก็เป้นคนที่เอาเราขึ้นเราและดูแลเราแต่เรางี่เง่าคะ เพราะด้วยความเมาด้วยละ เราร้องให้จริงๆ #'เข้าใจเลยคะว่าเวลาคนเมาทำไมต้องร้องไห้ เราจำเรื่องไม่ค่อยได้แต่เพื่อนมีหลักฐานกันนะคะ มันแอบถ่ายรูปและอัดวีดีโอเราตอนเมา คือในวีดีโอเป็นวิที่กอดเราเรียกเรา เพราะเราร้องไห้อย่างเดียว แต่ในวีดีโอนั้นที่เราเห็นคือเราก็เรียกวิเหมือนกัน เหมือนต้องการแค่วิ ณ นาทีนั้น แล้วเพื่อนเราก็พาเราไปนอนหอเพื่อนคะเพราะไม่มีใครพาเรากับบ้านได้ วิก็เป้นคนที่แบกเราขึ้นมาจนถึงห้องนะคะ จากนั้นเราก็หลับ พอตื่นเช้ามาเราต้องไปเรียนคะ พอมาเจอวิที่มหาลัย เราก็ยิ้มให้นะคะ แต่ก็กับเจอในสิ่งที่เราคิดไว้ คือวิมองข้ามเราวิไม่คุยไม่พูดเดินหนีเรา เราเดินไปหาเพื่อนอีกคนที่ตรงนั้นมีวิยืนอยู่วิยังเดินหนีเราเลยคะ คือความรู้สึกแบบกูเจ็บวะ ไม่น่าบอกเลย ทำไมกูไม่เก็บไว้ เราลบเฟซวิออกเลยคะ บล๊อกไลน์เราทำอะไรไม่ถูกอารมณ์นั้นแบบ เราไม่อยากไปมหาลัยเลย  

จากนั้นเราก็พยายามคุยกับวิคะ พยายามทำถูกอย่าง แต่มันก็แค่พยายาม วิทักไลน์มาหาเราคะ วิบอกว่า '' หยุดพยายามได้ไหมลำคาน ''
คือเราเข้าใจอารมของคนอกหัก เข้าใจอารมของคนล้มทั้งยืนเลยคะ เข้าใจว่าแม้งเจ็บแค่ไหน คืออะไร  เราผิดหรอที่เราชอบ เราผิดหรอที่เราทำตามความรู้สึก คือมันเจ็บคะ พอใกล้ถึงวันกีฬาเฟรชชี่ ซ้อมหนักมาก เราก็พยายามมองมองให้วิรู้ว่าเรามอง แต่ด้วยสายตาที่บอกว่า ลำคานเรามาก เราเลยเฉยๆ และด้วยที่เราเป็นคนตลกเราเลยกลบเกลือนทำเล่นกับเพื่อนทำเป็นนุ้นนี้นั้น ให้วิรู้สึกว่าเราไม่ได้มองวิแล้ว #ลืมเล่าคะก่อนวันกีฬา1วัน เป็นวันประกวดดาว-เดือนของคณะคะ เรานั่งใกล้ๆๆวิ แบบว่าหันข้างไปแล้วเจอวิเลย เราก็แอบมองตลอด คือดื้อคะ รู้ว่าเค้าลำคานแต่ก็ยังอยากมองอยากเจอ เรามองวิตลอดคะ ด้วยความบ้าของเรา เราก็มอง จนรู้ว่าวิก็มองเราเหมือนกัน เพราะมันมีหลายครั้งที่ จ้องตากันพอดี และก็จ้องกันหลายครั้ง พอเสร๊จจากงานประกวดดาวเดือน ก็มีถ่ายรุปก่อนกับ เราก็ยืนข้างๆวิคะ เราอยากเข้าไปใกล้ๆ เราเลยทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ยืนใกล้ๆ 55555555555555 บอกเลยว่าขำตัวเองจริงๆ คือพยายามเกินไป จากนั้นก็วันกีฬาคะ วิเป็นตัวบูมของเอกเรา คือวันนั้นแดดร้อนมาก ด้วยความที่เราเป็นห่วงแบบหน้าด้านๆ เรามองวิคะ แล้วก็พูดว่าเอาน้ำมั้ย เหนื่อยมั้ยแต่เราก็โดนแบบเดิมคะ คือวิทำเป็นมองไม่เห็นเรา แต่เราก็ทั้งดื้อทั้งหน้าด้านเหมือนเดิม เราเดินไปหาเพื่อนวิคะแต่ก็เป็นเพื่อนเราเหมือนกัน ทำทุกอย่างแบบว่า หิวน้ำมั้ยเหนื่อยป่าว ร้อนมั้ย พักบ้างนะ ถามเพื่อนวิแต่จริงๆเราถามวินั้นละ เพื่อนคนนั้นก็รู้เลยแซวเรากลับ เหมือนวิจะลำคานวิเดินหนีเรา คือเจ็บอีกแล้ว เราแอบถ่ายรุปวิไว้ตลอด คือมันเหมือนโรคจิตยังไงก็ไม่รุ้ 5555555 แต่ก็มีความสุขดี พอจบวันกีฬา ตอนเย็นไลน์กลุ่มของห้องเด้งขึ้นมา เกี่ยวกับเรื่องงานแต่วิเป็นคนทักถาม เราเป็นคนตอบคนเดียวคะ แล้วก็ขึ้นว่าอ่าน 1คน แล้วเราเลยทักไปหาวิ คือถามเรื่องงานคะแต่ใจก็อยากทักไปคุย อยากคุยด้วย วิตอบกับคะ ดีใจมากถึงจะเป็นเรื่องงานก็เหอะ แต่ถามคำตอบคำเราถามไปยาวมากกับตอบมาว่า ป่าว,ไม่ก็ไช่,อันนั้นละ และอันสุดท้ายคือ มีอะไรอีกมั้ย เราก็บอกว่าไม่มีละ555555 แล้ววิก็อัพสถานะเฟซคะ ว่า อย่ามองอย่าอะไรได้มั้ย ลำคานอย่าพยายามอีกเลย อันนี้จุกจิงคะ จุกหนักกว่าเดิม มันเหมือนเป็นปมเลย มันทำอะไรไม่ถูกแค่อยากให้รู้ว่า ที่พูดความรู้สึกไปวันนั้นคือ แค่รู้สึกชอบ อยากให้รับรู้แต่ไม่ได้อยากเสียเพื่อนไปแบบนี้
ถ้ารู้ว่าจะต้องเสียเพื่อนเพราะบอกว่าชอบ เราว่าเราควรเก็บไว้ดีกว่า .

ขอบคุณคะสำหรับคนที่อ่านกระทู้นี้หากเราเขียนผิดหรือยังไงต้องขอโทษนะคะ นี้คือความรู้สึกของเราจริงๆ