จะอดทนต่อไป หรือจะทิ้งไว้กลางทาง

สวัสดีค่ะ เราขอเล่าเรื่องราวความรักของเราก่อนนะ  

     เราคบกับแฟนมาได้หนึงปีกว่าแล้วค่ะ  เราเจอกันบีท้อค  กำลังฮิตเลยช่วงนั้นอ่ะ  ตอนนั้นเราว่าเราจะเลิกเล่นเเล้วนะ  แต่พอผู้ชายคนนี้เขย่าเเล้วทักมา  วินาทีนั้นเรากลับรับเขาเป็นเพื่อนเฉยเลย  😊😊  เราก็คุยกันปกติค่ะ  ทำอะไรอยุ่กินข้าวรึยัง  นอนรึยัง  ปกติยองคนรู้จักกัน  ตอนนั้นเราเข้าปีหนึ่ง ช่วฝนั้นก็โสดนะ  แบบโสดมานานมากก  อกหักจากผู้ชายมา เลยไม่กล้าจะมีความรักอีกเลย  ส่วนผู้ชายคนนั้น เรียนจบแล้วค่ะ  กำลังทำงาน ขอเเทนว่าพีละกันนะคะ  พี่เขาหน้าตาไม่หล่อหรอก  ไอ้เราเองก็ไม่ได้สวย  แต่ก็ไม่ได้ถึงกับเเย่นะ  55++   ก้คุยกันมาเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกันนะคะ  เราเองก้มีเด็กที่ ม จีบเยอะเหมือนกัน  แต่การที่อกหักเจ้บหนักมา  เลยคิดว่าถ้ามีความรักอีก  ขอให้ดีที่สุดและจะเป็นคนสุดท้าย....

     แล้วเราก็ตกลงคบกัน พี่เขาจะเป็นคนที่นิสัยน่ารักค่ะ  เป็นคนที่ขี้เล่นถึงขั้นเรียกได้ว่า  ปากหมาเลยเเหละ  แต่เราก็โอเคนะคะ  สังคมเพื่อน สำหรับเขา สำคัญมาก เคยถามเขาว่า  ใครสำคัญกว่ากัน  ระหว่างเพื่อนกับแฟน พี่เขาตอบทันทีเลยว่า  เพื่อนคะ !!  #มั่นมากก   และไอ้สังคมเพื่อนเนี่ยเเหละคะ   มันทำให้เป็นปัญหา  ต้องบอกก่อนะคะว่า พี่เขาเรียนช่างซ่อมเครื่องบิน  เพราะฉะนั้นเพื่อนจึงมีแต่เพื่อนผู้ชาย  เรื่องเหล้านี่ก็เพื่อนสนิทมือขวาเลย  ตอนคบกันแรกๆ ก้ตกลงกันเเล้วนะคะ ว่าโอเคมั้ย  เราก็โอเคค่ะ  แต่พอนานๆไป  มันเริ่มเยอะขึ้น  ไปบ่อยมาก  กินเหล้าทีกลับเช้าบ้าง  ตีสองตีสามบ้าง  เราก็เด็กต่างจังหวัดอะค่ะ  ไม่รุ้เเสงสีในเมือง  ว่าจริงๆแล้วโลกกลางคืนมันเป็นอย่างไร  ยิ่งอยู่ในกทม.  ยิ่งน่าห่วงมากๆ  เราก้พอรุ้ว่าพี่เขาเที่ยวสไตล์ไหน  ก็ต้องมีเด็กมานั่งด้วยตลอด  แต่ทุกครั้งพี่เขาก็บอกว่ามีเพื่อนอยู่ด้วยตลอดค่ะ  เด็กที่เรียกมา  ก็ของเพื่อนไม่ใช่ของพี่เขา   เราก็เคยไปนะคะ  ไปกับพี่เขา  แต่ก็ไม่ได้บ่อยมากนัก  สิ่งที่เรากลัวมากคือเรื่องผู้หญิงค่ะ  แต่ก็ส่วนตัวไว้ใจเขาอยุ่แล้ว  เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ   จนช่วงนี้ ปีกว่า  ไปบ่อยจนไม่มีเวลาให้เราเลย  ที่ผ่านมาเราดูแลพี่เขาตลอดเลยในเวลาที่เรามีโอกาสอยุ่ด้วยกัน  เราเจอกันแค่อาทิตลัะครั้ง  พี่เขาจะมาหาเรา  หรือไม่เราก็เข้ากทม.ไปหา  ไม่ไกลมากค่ะ นั่งรถ สอง ชม. ก็ถึง  เวลาที่พี่เขาเลิกงาน เราจะคอยถาม เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย  ถึงบ้านปลอดภัยมั้ย  เป็นคนทักถามก่อนตลอดค่ะ จนเราได้เข้ามาฝึกงานที่กทม.  บ้างละ  เราก็คิดว่าเขาจะทำกับเราอย่างที่เราทำกับเขาบ้าง   ปล่าวเลยค่ะ  เราเลิกจากฝึกงาน ถึงห้อง  ก็ยังไม่ทักมา  จนเราต้องเป็คนทักไปเอง  #อีกแล้วหรอ ?  จนเราเริ่มที่จะเหนื่อยเเล้ว  เวลาก็ไม่ค่อยมีให้เรา แล้วเรายังต้องคอยเป็นคนให้เสมออีก  เราเหนื่อย  เราอยากรุ้สึกว่า  เรามีเขาดูเเล อยากรุ้สึกได้เป็นผู้รับ  เราเคยบอกเขาไปแล้วนะคะ  พี่เขาก็เปลี่ยนตัวเอง   แต่ก็เเค่ช่วงเเรกวันสองวันที่พุดเรื่องนี้แล้วก็กลับมาเป็นแบบบเดิม  เราก็อยากจะเลิกนะ  แต่เรารัก เคยเลิกกันไปแล้วแต่ก็ตัดไม่ได้จริงๆ  ต้องกลับไปง้อเขาเอง  เราก็เเค่คิดว่า  มันยัฝไม่ถึงเวลารึป่าว   เราอาจจะยังไม่เข้าใจชีวิตที่ก้าวเป็นผู้ใหญ่  ความรักที่มันไม่ใช่เด็กๆ  แอบคิดเหมือนกันนะคะ  ว่าเราลองเลิกกันดูมั้ย  รอให้เค้าเรียนจบ ทำงานแล้วเราค่อยกลับมารักกัน  พี่เขาตอบมาว่า ''ถ้าจะทำแบบนั้น  ไปแล้วไม่ต้องกลับมา  พี่ไม่ไว้ใจเธอและตัวพี่เอง  ถ้าคิดจะตัด ถ้าคิดจะเลิกก็อย่าได้กลับมาคบกันอีก  เพราะกว่าจะถึงเวลานั้น พี่ไม่รุ้ว่าเธอจะผ่านใครบ้าง''    โอ้เเม่  !!  แทบอึ้งเลยค่ะ   แต่คบต่อไป  เราเองอ่ะ  ที่ไม่ค่อยมีความสุข   พี่เขาเคยพูดว่า  ''ถึงพี่จะไม่มีเวลาให้ ไม่ได้ดูแลเธอมากเท่าไหร่ แต่คนที่พี่เลือกที่จะอยู่ด้วย  คือเธอนะ ''  พุดแบบนี้มาลังเลใจอีกแล้ว  อยากให้ครนี้เป็นคนสุดท้าย  อยากใช้ชีวิตคู่กับเขา  เราเคยอยู่ด้วยกันแบบเรียกได้ว่าอยู่กินกันเป็นเวลา 3-4  วัน   มันก็โอเคนะคะ  เวลาที่เราอยุ่ด้วยกันแค่ไม่กี่วัน  ก็มีความสุขดีคะ  แต่ระหว่างรอเวลาที่เราจะได้อยุ่ด้วยกัน  ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันจริงๆ  ระหว่างนั้น  เราก็อยากจะมีความสุข  ตอนนี้เหนื่อยและท้อมาก  จะอดทนต่อไปหรือจะทิ้งไว้กลางทางดี.......    -_-
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่