สวัสดีค่ะ ไม่เกลิ่นอะไรมากมาย งั้นขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ
//เรามีแฟนคบกันมา 3ปีกว่าแล้วคะ ตอนนั้นแรกคบเรายังอยู่ม.2กำลังจะขึ้นม.3แล้วคะ เราเจอกับพี่เค้าด้วยความบังเอิญมาก เค้าเป็นรุ่นพี่เราปีนึงคะ ช่วงแรกๆที่เราคบกันนั้นมีความสุขมากๆเราคบกันแบบใช้ความคิดเป็นผู้ใหญ่ทั้งคู่ ไม่ได้จะคบกันแบบเล่นๆคะ เพราะตัวเลขอายุมันไม่ได้การันตีทุกอย่าง และแล้วคบไปคบมาไม่กี่เดือนเค้าต้องย้ายขึ้นไปเรียนที่ ตจว.ตั้งแต่ม.4 แต่นั่นแหละค่ะระยะทางไม่ได้เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด เราก็ตั้งหน้าตาเรียนกันทั้งคู่ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ เราเจออย่างน้อยก็2-3 เดือนครั้ง แต่มันก็มีบ้างนะคะที่เราอาจเหงาบ้าง ระแวงบ้าง คิดมากบ้าง (ลืมบอกไปว่าเราเป็นคนที่ชอบคิดมากๆๆ) แต่ทำไงได้ละดีกว่าไม่สนใจมั้ยละ5555
///เข้าเรื่องๆๆๆ แต่ถึงจะได้เจอกันน้อยก็จริงแต่ช่วงเวลาที่เรารอถึง3ปีจนเค้าจบม.6เนี่ยเราไม่เคยที่จะคิดนอกใจเลยซักครั้ง เรายังคงซื่อสัตย์มาตลอด เราเลย"รอ"
เราเคยคุยกันไว้ว่าถ้าเกิดเค้าเรียนจบ เราก็มีที่เรียนเราคงได้เจอกันบ่อยๆซักทีจากที่ทนรอมานาน เราคิดถึงวันนี้ตลอดนะ อ่านต่อไปนี้คะ👉🏻
แต่!!! สุดท้ายก็พลิกผันคะ เราผิดหวังมากที่สุด เค้าต้องไปเรียนกันคนละฟากเลยจากที่คุยกันไว้ เรานี่ก็พูดไรไม่ออก บอกเลยว่าตอนนั้นเราท้อมาก เพราะนี่มันไกลกว่าเดิมอีก มันไม่ใช่แค่ 2-3เดือนครั้งที่ได้เจอกันแล้ว แต่ครั้งนี้อาจจะเป็นปีเลยก็ได้ นี่เราต้องรอเค้าถึง7ปีเลยหรอเราก็กลับมาคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราเองก็คิดว่าอยากจะบอกเลิกเพราะเราคิดว่าคงไปกันไม่ไหวแน่ๆเนื่องจากนิสัยชอบคิดมากและระแวงของเราแล้ว แต่ความคิดนึงมันก็เข้ามาในหัวคะ "เราทนมาได้ขนาดนี้แล้ว ทำไมเราไม่ลองดูอีกซักครั้งละ?" หลังจากนี้แหละค่ะจนเค้ากำลังจะไปเรียนต่อแล้วจริงๆ เราก็บอกว่า "เรามาคบกันต่อก็ได้" อยู่ๆเค้าก็ร้องไห้ขึ้นมาซะงั้น6555
//แล้ววันสุดท้ายไม่กี่เดือนมานี้ที่เราได้เจอกัน เราสัญญากันต่างๆนาๆตั้งข้อตกลงต้องอย่างนี้นะต้องอย่างนู้นนะ บางทีเราก็คิดแหละว่าเราเองก็เยอะไปจริงๆแต่ก็อยากให้เค้าเข้าใจเราบ้างเท่านั้น หลังจากนั้น โอเคเค้าก็ตกลง
##และนี่คือประเด็น##
กับการเป็นเฟรชชี่ปี1 ในรั้วมหาลัย ใช่แล้วค่ะเรื่อง "เวลา" ตลอดเวลาเราพยายามทุ่มเทเพื่อเค้าตลอดเป็นคนทักตลอด เราพยายามประคองให้ความรักมันดี แต่รู้อะไรมั้ย?? เค้ากลับไม่พยายามอะไรเลย เราก็พยายามเข้าใจนะว่ากิจกรรมมันเยอะ แต่มันจะไม่ว่างซัก5นาทีเลยเชียวหรอ แชทมาหาซักวันละข้อความเราก็ดีใจมากแล้ว รหัสเฟสไลน์เราก็มีหมดนะเราเข้าไปดูเค้าก็ยังคุยกับคนอื่นได้ตั้งเยอะหนิ และนั่นทำให้เราเกิดปมในใจว่า"เค้ายังรักเราอยู่มั้ย?" เราไม่ได้ต้องการไรมากมายเราขอแค่เวลาสั้นๆซักนิดได้มั้ย
/เราก็เลยตัดสินใจพูดเคลียร์ๆกับเค้าหลายรอบมากแล้วก็ได้คำตอบกลับมาคือ
:พี่ให้เท่าที่ให้ได้ พี่มีให้เท่านี้แหละ (เราเรียกแทนกันว่าพี่กับน้องค่ะ)
เราก็ถามต่ออีกว่าแล้วตกลงจะเอายังไงเพราะเราก็ไม่ไหวแล้วจริงๆ มันอึดอัดมาก
#คำตอบที่ตอบกลับมานั้นทำให้เราเจ็บมากเค้าตอบมาว่า
:"แล้วแต่น้อง"
และคำตอบนี้ทำให้เราได้รู้ว่าเค้าแทบจะไม่ได้แคร์อะไรเราเลย ตอนนี้เราอึดอัดมากค่ะ เราเลยอยากจะถามเพื่อนๆว่าเราควรทำไงต่อดี?
" ควรรอหรือว่าให้มันจบแค่นี้ "
##ขอบคุณคนที่อ่านจนจบนะค่ะ
ควรรอหรือพอแค่นี้?
//เรามีแฟนคบกันมา 3ปีกว่าแล้วคะ ตอนนั้นแรกคบเรายังอยู่ม.2กำลังจะขึ้นม.3แล้วคะ เราเจอกับพี่เค้าด้วยความบังเอิญมาก เค้าเป็นรุ่นพี่เราปีนึงคะ ช่วงแรกๆที่เราคบกันนั้นมีความสุขมากๆเราคบกันแบบใช้ความคิดเป็นผู้ใหญ่ทั้งคู่ ไม่ได้จะคบกันแบบเล่นๆคะ เพราะตัวเลขอายุมันไม่ได้การันตีทุกอย่าง และแล้วคบไปคบมาไม่กี่เดือนเค้าต้องย้ายขึ้นไปเรียนที่ ตจว.ตั้งแต่ม.4 แต่นั่นแหละค่ะระยะทางไม่ได้เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด เราก็ตั้งหน้าตาเรียนกันทั้งคู่ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ เราเจออย่างน้อยก็2-3 เดือนครั้ง แต่มันก็มีบ้างนะคะที่เราอาจเหงาบ้าง ระแวงบ้าง คิดมากบ้าง (ลืมบอกไปว่าเราเป็นคนที่ชอบคิดมากๆๆ) แต่ทำไงได้ละดีกว่าไม่สนใจมั้ยละ5555
///เข้าเรื่องๆๆๆ แต่ถึงจะได้เจอกันน้อยก็จริงแต่ช่วงเวลาที่เรารอถึง3ปีจนเค้าจบม.6เนี่ยเราไม่เคยที่จะคิดนอกใจเลยซักครั้ง เรายังคงซื่อสัตย์มาตลอด เราเลย"รอ"
เราเคยคุยกันไว้ว่าถ้าเกิดเค้าเรียนจบ เราก็มีที่เรียนเราคงได้เจอกันบ่อยๆซักทีจากที่ทนรอมานาน เราคิดถึงวันนี้ตลอดนะ อ่านต่อไปนี้คะ👉🏻
แต่!!! สุดท้ายก็พลิกผันคะ เราผิดหวังมากที่สุด เค้าต้องไปเรียนกันคนละฟากเลยจากที่คุยกันไว้ เรานี่ก็พูดไรไม่ออก บอกเลยว่าตอนนั้นเราท้อมาก เพราะนี่มันไกลกว่าเดิมอีก มันไม่ใช่แค่ 2-3เดือนครั้งที่ได้เจอกันแล้ว แต่ครั้งนี้อาจจะเป็นปีเลยก็ได้ นี่เราต้องรอเค้าถึง7ปีเลยหรอเราก็กลับมาคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราเองก็คิดว่าอยากจะบอกเลิกเพราะเราคิดว่าคงไปกันไม่ไหวแน่ๆเนื่องจากนิสัยชอบคิดมากและระแวงของเราแล้ว แต่ความคิดนึงมันก็เข้ามาในหัวคะ "เราทนมาได้ขนาดนี้แล้ว ทำไมเราไม่ลองดูอีกซักครั้งละ?" หลังจากนี้แหละค่ะจนเค้ากำลังจะไปเรียนต่อแล้วจริงๆ เราก็บอกว่า "เรามาคบกันต่อก็ได้" อยู่ๆเค้าก็ร้องไห้ขึ้นมาซะงั้น6555
//แล้ววันสุดท้ายไม่กี่เดือนมานี้ที่เราได้เจอกัน เราสัญญากันต่างๆนาๆตั้งข้อตกลงต้องอย่างนี้นะต้องอย่างนู้นนะ บางทีเราก็คิดแหละว่าเราเองก็เยอะไปจริงๆแต่ก็อยากให้เค้าเข้าใจเราบ้างเท่านั้น หลังจากนั้น โอเคเค้าก็ตกลง
##และนี่คือประเด็น##
กับการเป็นเฟรชชี่ปี1 ในรั้วมหาลัย ใช่แล้วค่ะเรื่อง "เวลา" ตลอดเวลาเราพยายามทุ่มเทเพื่อเค้าตลอดเป็นคนทักตลอด เราพยายามประคองให้ความรักมันดี แต่รู้อะไรมั้ย?? เค้ากลับไม่พยายามอะไรเลย เราก็พยายามเข้าใจนะว่ากิจกรรมมันเยอะ แต่มันจะไม่ว่างซัก5นาทีเลยเชียวหรอ แชทมาหาซักวันละข้อความเราก็ดีใจมากแล้ว รหัสเฟสไลน์เราก็มีหมดนะเราเข้าไปดูเค้าก็ยังคุยกับคนอื่นได้ตั้งเยอะหนิ และนั่นทำให้เราเกิดปมในใจว่า"เค้ายังรักเราอยู่มั้ย?" เราไม่ได้ต้องการไรมากมายเราขอแค่เวลาสั้นๆซักนิดได้มั้ย
/เราก็เลยตัดสินใจพูดเคลียร์ๆกับเค้าหลายรอบมากแล้วก็ได้คำตอบกลับมาคือ
:พี่ให้เท่าที่ให้ได้ พี่มีให้เท่านี้แหละ (เราเรียกแทนกันว่าพี่กับน้องค่ะ)
เราก็ถามต่ออีกว่าแล้วตกลงจะเอายังไงเพราะเราก็ไม่ไหวแล้วจริงๆ มันอึดอัดมาก
#คำตอบที่ตอบกลับมานั้นทำให้เราเจ็บมากเค้าตอบมาว่า
:"แล้วแต่น้อง"
และคำตอบนี้ทำให้เราได้รู้ว่าเค้าแทบจะไม่ได้แคร์อะไรเราเลย ตอนนี้เราอึดอัดมากค่ะ เราเลยอยากจะถามเพื่อนๆว่าเราควรทำไงต่อดี?
" ควรรอหรือว่าให้มันจบแค่นี้ "
##ขอบคุณคนที่อ่านจนจบนะค่ะ