เรื่องมันเกินขึ้นมาไม่นาน ... เราคบกับแฟนได้หนึ่งปีกว่าแล้วแต่มันมีเหตุการณ์เกิดขึ้นเพราะเรากะเค้าต่างมีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบมันเรยทำห่างกันแต่ก่อนจากเค้าบอกว่าจะกลับมา เราก็รอเค้าเรื่อยมาไม่เคยมีคนอื่นเรย
ห่างช่วงแรกเรากะเค้าก็คุยกันปกติดี ผ่านไปสัก 2-3 อาทิตย์ เค้าคุยกะเราน้อยลงเพราะเค้าทำงานที่ทั้งหนักเหนื่อยและเสี่ยงอันตราย นอกจากทำงานยังต้องไปบวชและไปเป็นทหารอีก 2 ปี ด้วยความที่เราทั้งเหงาทั้งคิดถึงทั้งเป็นห่วงเลยทักไลน์ไปคุยกะเค้าแทนการโทร ( เพราะไม่สามารถใช้โทรศัพท์คุยกันได้นอกจากคุยเฟสกะไลน์ ) ... หลังจากนั้นที่ไม่ได้คุยกะเค้าเราทักเฟสไปบางครั้งอ่านแต่ไม่ตอบบางทีก็ตอบแค่ อืม เราก็เกิดการน้อยใจงี่เง่า เลยถามเค้าว่า เคยรักกันบ้างหรือเปล่า หรือที่ผ่านเราคิดไปเองคนเดียว ถามจริงเธอยังอยากให้เรารอเธออยู่หรือเปล่า ?? เค้าคงรำคาญเรามั้งเลยตอบมาว่า " ทำตามใจตัวเองเลย ไม่ไหวก็ไม่ต้องรอก็ได้ " เราก็รู้สึกไม่ดีรู้สึกผิดเรยตอบไปว่าเรารอไหวรอได้ หลังจากวันนั้นก็คุยกันเยอะกว่าปกติ แต่เราอยากรู้ว่าเค้าอะยังรักยังคิดถึงกันบ้างหรือป่าวด้วยความอยากรู้เรยเซ้าซี้เค้าเค้าคงรำคาญเรามั้งหรือไม่ว่างเราก็ไม่รู้แต่เพราะคำถามนั้นมันทำให้เราทะเลาะกะเค้า เลยทำให้เลิกกัน
ตอนนี้เลิกกันไป ได้ 2 เดือนแล้ว ตอนเค้าบอกเลิกเค้าฝากทิ้งท้ายไว้ว่า " ความรู้สึกทำไมอะไรก็ดูยุ่งยากจัง เราเลิกกันก่อนนะ ขอเวลา 3 ปี ขอเครียอะไรกะตัวเองก่อน ถ้าถึงเวลานั้นยังไม่มีไคค่อยกลับมารักกันอีกที ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างขอบคุณที่ทำอะไรให้หลายๆอย่าง .. "
มันคงเป็นความผิดเราที่เซ้าซี้เค้ามากไปถ้าเราไม่เซ้าซี้ตอนนี้ก็คงยังคบกันอยู่ . . . แต่มันก็มีความคิดที่มันผุดขึ้นมาว่า " เลิกกัน " กับ " ถ้าถึงเวลานั้นยังไม่มีไคค่อยกลับมารักกันอีกที "สองจิตสองใจว่า ควรจะลืม หรือ ควรจะรอ เค้าดี??
ควรจะลืม หรือ ควรจะรอ
ห่างช่วงแรกเรากะเค้าก็คุยกันปกติดี ผ่านไปสัก 2-3 อาทิตย์ เค้าคุยกะเราน้อยลงเพราะเค้าทำงานที่ทั้งหนักเหนื่อยและเสี่ยงอันตราย นอกจากทำงานยังต้องไปบวชและไปเป็นทหารอีก 2 ปี ด้วยความที่เราทั้งเหงาทั้งคิดถึงทั้งเป็นห่วงเลยทักไลน์ไปคุยกะเค้าแทนการโทร ( เพราะไม่สามารถใช้โทรศัพท์คุยกันได้นอกจากคุยเฟสกะไลน์ ) ... หลังจากนั้นที่ไม่ได้คุยกะเค้าเราทักเฟสไปบางครั้งอ่านแต่ไม่ตอบบางทีก็ตอบแค่ อืม เราก็เกิดการน้อยใจงี่เง่า เลยถามเค้าว่า เคยรักกันบ้างหรือเปล่า หรือที่ผ่านเราคิดไปเองคนเดียว ถามจริงเธอยังอยากให้เรารอเธออยู่หรือเปล่า ?? เค้าคงรำคาญเรามั้งเลยตอบมาว่า " ทำตามใจตัวเองเลย ไม่ไหวก็ไม่ต้องรอก็ได้ " เราก็รู้สึกไม่ดีรู้สึกผิดเรยตอบไปว่าเรารอไหวรอได้ หลังจากวันนั้นก็คุยกันเยอะกว่าปกติ แต่เราอยากรู้ว่าเค้าอะยังรักยังคิดถึงกันบ้างหรือป่าวด้วยความอยากรู้เรยเซ้าซี้เค้าเค้าคงรำคาญเรามั้งหรือไม่ว่างเราก็ไม่รู้แต่เพราะคำถามนั้นมันทำให้เราทะเลาะกะเค้า เลยทำให้เลิกกัน
ตอนนี้เลิกกันไป ได้ 2 เดือนแล้ว ตอนเค้าบอกเลิกเค้าฝากทิ้งท้ายไว้ว่า " ความรู้สึกทำไมอะไรก็ดูยุ่งยากจัง เราเลิกกันก่อนนะ ขอเวลา 3 ปี ขอเครียอะไรกะตัวเองก่อน ถ้าถึงเวลานั้นยังไม่มีไคค่อยกลับมารักกันอีกที ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างขอบคุณที่ทำอะไรให้หลายๆอย่าง .. "
มันคงเป็นความผิดเราที่เซ้าซี้เค้ามากไปถ้าเราไม่เซ้าซี้ตอนนี้ก็คงยังคบกันอยู่ . . . แต่มันก็มีความคิดที่มันผุดขึ้นมาว่า " เลิกกัน " กับ " ถ้าถึงเวลานั้นยังไม่มีไคค่อยกลับมารักกันอีกที "สองจิตสองใจว่า ควรจะลืม หรือ ควรจะรอ เค้าดี??