เพราะผู้หญิงอย่างเราชอบมโน เลยไม่อยากเข้าข้างตัวเองว่าเขาชอบเราด้วย
คือเราชอบเพื่อนคนนึง เคยคุยกันมานานในฐานะเพื่อนร่วมเซค อยู่คนละสาขา แต่เรียนวิชาเดียวกันเลยขอแลกชีทเรียนกันบ้าง จนต่างคนต่างหายไปเป็นปี แล้วตอนนั้นเขาอกหัก โพสสเตตัสรัวๆในเฟซ เราเลยตัดสินใจทักแชทไปถามว่าไหวปะเนี่ย เต็มฟีตเราเลย หลังจากนั้นเขาก็มาระบายให้เราฟัง เราก็เป็นผู้ฟังที่ดีนะ จำได้เลยว่าตอนนั้นกำลังอยู่ในโรงภาพยนตร์(นิสัยไม่ดีเลยค่ะ) หนังก็อยากดูเพื่อนก็ดราม่า สุดท้ายเลือกคุยกับเพื่อน เพราะเป็นห่วง หนังก็ไม่ได้ดู ฮ่าๆๆ
หลังจากวันนั้นเราก็เริ่มคุยกัน ตัวเราเองก็เพิ่งอกหักมาสักพัก อยู่ในระยะทำใจเลยเข้าใจคนหัวอกเดียวกัน บอกเลยว่าตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขานะ แค่เพื่อนที่เคยช่วยเหลือกันตอนเรียน คุยไปคุยมาเราก็เริ่มรู้สึกชอบเขาค่ะ เขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูง(มั้ง)นะ ขึ้นอยู่กับว่าเขาต้องการให้เรารู้อะไรเขาก็จะไม่ปิดบัง แต่เรื่องไหนที่เขาไม่อยากให้ยุ่ง เขาก็จะเปลี่ยนเรื่องไปเลย
ช่วงที่เรียนอยู่เรามักเจอเขาในสถานที่ประจำในมหาลัย จริงๆก็เจอกันบ่อยนะ แค่มองหน้ากันเฉยๆ ไม่ได้คุยอะไรกัน พอเริ่มคุยกัน เจอกันที่มหาลัยก็มีทักทายบ้าง (ยิ้มเฉยๆ) เรากับเขาชอบแชทคุยกันมากกว่า จนวันหนึ่งเราตัดสินใจชวนเขาไปกินข้าวเย็น เขาก็มีลังเลบ้าง แต่ก็ยอมออกมา ไปกินข้าวเดินเล่น เริ่มคุยกันมากขึ้น เราชอบฟังเขาบ่นนะ บ่นแบบเล่นมุกติดตลก และชอบพูดจากวนๆให้เราขำ
หลังจากวันนั้นเราก็รู้สึกอยากไปกินข้าว ไปเที่ยวกับเขาบ่อยๆ ก็ตื้อเขาค่ะ แต่ก็อย่างว่า... คนเพิ่งเลิกกับแฟน
มีบางช่วงที่เขาอ่านแชทแล้วไม่ตอบเรา เหมือนเขามีโลกส่วนตัวที่เราเข้าไปไม่ได้ เป็นแบบนี้มาหลายวันจนเราเริ่มท้อ แต่เราก็ไม่ใช่โรคจิตขนาดที่ว่าแชทแหลกนะ เราก็แค่ถามวันเว้นวัน วันไหนที่เขาอยากคุยก็คุยกันเรื่อยๆค่ะ ไม่ได้กดดันอะไรมาก
เราเป็นคนชอบตื้อค่ะ ยิ่งเรารู้ตัวแล้วว่าเราสนใจเขา เราก็ชวนเขาไปนู่นนี่ ไปกินข้าวกันเดือนละ 2-3 ครั้ง เราชอบเอาขนมไปเทคแคร์เขาค่ะ ฮ่าๆๆ ตอนนั้นคิดแค่ว่ามีความสุขที่ได้เป็นผู้ให้ก็พอละ
เมื่อใกล้ถึงวันที่พวกเราจะจบการศึกษา ความรู้สึกเราที่มีต่อเขาคือ เราอยากคบกับเขา ก่อนเรียนจบเราให้โอกาสความรู้สึกตัวเองว่าควรเอาไงต่อ จะคุยแบบนี้ไปเรื่อยๆ หรือถอยห่างออกมา ความสัมพันธ์ที่ไม่มีสถานะแบบนี้ คนที่รู้สึกมากกว่าย่อมเจ็บมากกว่า ถ้าเขาไม่คิดเหมือนเราล่ะ เป็นแค่เพื่อนคุยยามเหงา เราเคยถามเขานะว่าคบกันมั้ย เขาบอกว่ายังไม่อยากรู้สึกอะไรตอนนี้ อื้มมมม...
เราผิดเองสินะที่ถามหาความสัมพันธ์ เราก็เข้าใจเขานะที่เขาเพิ่งเลิกกับแฟน แต่เราก็สงสารตัวเองนะที่ไม่ยอมตัดใจ ใจนึงอยากลุยต่อ.. ก็ชอบไปแล้วนี่ อีกใจก็ท้ออยากออกมา เพราะไม่รู้ว่าที่ทำไปสุดท้ายจะเป็นไง
เราไม่เคยคบกับผู้ชายค่ะ แฟนที่เราเลิกไปเขาก็เป็นทอม คบกันมานาน เลิกกันเพราะเราเปลี่ยนไปเอง เราความคิดเป็นผู้ใหญ่ขึ้น มองอนาคตที่ไกล เราชอบผู้ชายนะแต่แค่เราอยู่กับใครเราสบายใจ เราก็คบค่ะได้ไม่ได้สนเรื่องเพศเท่าไหร่ เลิกกันแต่ก็เป็นเพื่อนกันได้ค่ะ คุยกันได้ทุกเรื่อง แค่เปลี่ยนสถานะกัน แต่ก็ผูกพันธ์กันเหมือนพี่น้องค่ะ
เราไม่เข้าใจความรู้สึกหรอก ผู้ชายเขาซับซ้อนดีเนอะ เราคิดแค่ว่าชอบก็บอก ไม่ชอบก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่ก้าวก่ายกัน ไม่รู้จะใช้ชีวิตแบบซับซ้อนไปทำไม อยากให้ชัดเจนกว่านี้ เป็นเพื่อนกันก็ได้ เราก็แค่เสียใจแต่เราคงไม่หายไปหรอก แค่ห่างมาตั้งหลักเพื่อก้าวไปเจอคนใหม่เท่านั้น ...ยังไงก็เป็นเพื่อนกันได้นี่...
ตอนนี้เรากับเขาเรียนจบแล้ว เราเริ่มงานมาสักพักแล้ว เขาก็กำลังได้งานทำค่ะ ตลอดเวลาหลังจบการศึกษา เราก็ชวนเขาไปนู่นนี่ รู้สึกสนุกดีที่อยู่กับเขา เคยจับมือกันครั้งเดียว เขาเคยลูบหัวด้วยอะ (อันนี้พีคมากๆ เราหวั่นไหวกับคนที่ลูบหัว ยิ่งคนที่ชอบด้วยแล้วนะ อ่อนระทวยรวยริน ฮ่าๆๆๆ) เห็นถึงการพัฒนาความรู้สึกที่ดีขึ้นจากเมื่อก่อนบ้าง แต่ก็ยังไม่ชัดเจนอยู่ดี เขาบอกว่าไม่ได้โกรธ เกลียดอะไรเราหรอกที่เราชอบเขา แต่ไม่รู้ว่ามีโอกาสพัฒนาไปมากกว่านี้มั้ย
เราควรตัดใจแล้วรู้สึกสนุกที่ได้เพื่อนเพิ่ม หรือปล่อยเวลาไป ลุ้นว่าเขาจะเอาไงต่อดี
ก็ถือว่ามาเล่าเรื่อง มาปรึกษาค่ะ ยินดีรับฟังทุกความเห็นนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
เหมือนแฟน แต่..ไม่ใช่... ช่วยชัดเจนกับเราหน่อย ทำงี้เราหวั่นไหวนะ!!
คือเราชอบเพื่อนคนนึง เคยคุยกันมานานในฐานะเพื่อนร่วมเซค อยู่คนละสาขา แต่เรียนวิชาเดียวกันเลยขอแลกชีทเรียนกันบ้าง จนต่างคนต่างหายไปเป็นปี แล้วตอนนั้นเขาอกหัก โพสสเตตัสรัวๆในเฟซ เราเลยตัดสินใจทักแชทไปถามว่าไหวปะเนี่ย เต็มฟีตเราเลย หลังจากนั้นเขาก็มาระบายให้เราฟัง เราก็เป็นผู้ฟังที่ดีนะ จำได้เลยว่าตอนนั้นกำลังอยู่ในโรงภาพยนตร์(นิสัยไม่ดีเลยค่ะ) หนังก็อยากดูเพื่อนก็ดราม่า สุดท้ายเลือกคุยกับเพื่อน เพราะเป็นห่วง หนังก็ไม่ได้ดู ฮ่าๆๆ
หลังจากวันนั้นเราก็เริ่มคุยกัน ตัวเราเองก็เพิ่งอกหักมาสักพัก อยู่ในระยะทำใจเลยเข้าใจคนหัวอกเดียวกัน บอกเลยว่าตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขานะ แค่เพื่อนที่เคยช่วยเหลือกันตอนเรียน คุยไปคุยมาเราก็เริ่มรู้สึกชอบเขาค่ะ เขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูง(มั้ง)นะ ขึ้นอยู่กับว่าเขาต้องการให้เรารู้อะไรเขาก็จะไม่ปิดบัง แต่เรื่องไหนที่เขาไม่อยากให้ยุ่ง เขาก็จะเปลี่ยนเรื่องไปเลย
ช่วงที่เรียนอยู่เรามักเจอเขาในสถานที่ประจำในมหาลัย จริงๆก็เจอกันบ่อยนะ แค่มองหน้ากันเฉยๆ ไม่ได้คุยอะไรกัน พอเริ่มคุยกัน เจอกันที่มหาลัยก็มีทักทายบ้าง (ยิ้มเฉยๆ) เรากับเขาชอบแชทคุยกันมากกว่า จนวันหนึ่งเราตัดสินใจชวนเขาไปกินข้าวเย็น เขาก็มีลังเลบ้าง แต่ก็ยอมออกมา ไปกินข้าวเดินเล่น เริ่มคุยกันมากขึ้น เราชอบฟังเขาบ่นนะ บ่นแบบเล่นมุกติดตลก และชอบพูดจากวนๆให้เราขำ
หลังจากวันนั้นเราก็รู้สึกอยากไปกินข้าว ไปเที่ยวกับเขาบ่อยๆ ก็ตื้อเขาค่ะ แต่ก็อย่างว่า... คนเพิ่งเลิกกับแฟน
มีบางช่วงที่เขาอ่านแชทแล้วไม่ตอบเรา เหมือนเขามีโลกส่วนตัวที่เราเข้าไปไม่ได้ เป็นแบบนี้มาหลายวันจนเราเริ่มท้อ แต่เราก็ไม่ใช่โรคจิตขนาดที่ว่าแชทแหลกนะ เราก็แค่ถามวันเว้นวัน วันไหนที่เขาอยากคุยก็คุยกันเรื่อยๆค่ะ ไม่ได้กดดันอะไรมาก
เราเป็นคนชอบตื้อค่ะ ยิ่งเรารู้ตัวแล้วว่าเราสนใจเขา เราก็ชวนเขาไปนู่นนี่ ไปกินข้าวกันเดือนละ 2-3 ครั้ง เราชอบเอาขนมไปเทคแคร์เขาค่ะ ฮ่าๆๆ ตอนนั้นคิดแค่ว่ามีความสุขที่ได้เป็นผู้ให้ก็พอละ
เมื่อใกล้ถึงวันที่พวกเราจะจบการศึกษา ความรู้สึกเราที่มีต่อเขาคือ เราอยากคบกับเขา ก่อนเรียนจบเราให้โอกาสความรู้สึกตัวเองว่าควรเอาไงต่อ จะคุยแบบนี้ไปเรื่อยๆ หรือถอยห่างออกมา ความสัมพันธ์ที่ไม่มีสถานะแบบนี้ คนที่รู้สึกมากกว่าย่อมเจ็บมากกว่า ถ้าเขาไม่คิดเหมือนเราล่ะ เป็นแค่เพื่อนคุยยามเหงา เราเคยถามเขานะว่าคบกันมั้ย เขาบอกว่ายังไม่อยากรู้สึกอะไรตอนนี้ อื้มมมม...
เราผิดเองสินะที่ถามหาความสัมพันธ์ เราก็เข้าใจเขานะที่เขาเพิ่งเลิกกับแฟน แต่เราก็สงสารตัวเองนะที่ไม่ยอมตัดใจ ใจนึงอยากลุยต่อ.. ก็ชอบไปแล้วนี่ อีกใจก็ท้ออยากออกมา เพราะไม่รู้ว่าที่ทำไปสุดท้ายจะเป็นไง
เราไม่เคยคบกับผู้ชายค่ะ แฟนที่เราเลิกไปเขาก็เป็นทอม คบกันมานาน เลิกกันเพราะเราเปลี่ยนไปเอง เราความคิดเป็นผู้ใหญ่ขึ้น มองอนาคตที่ไกล เราชอบผู้ชายนะแต่แค่เราอยู่กับใครเราสบายใจ เราก็คบค่ะได้ไม่ได้สนเรื่องเพศเท่าไหร่ เลิกกันแต่ก็เป็นเพื่อนกันได้ค่ะ คุยกันได้ทุกเรื่อง แค่เปลี่ยนสถานะกัน แต่ก็ผูกพันธ์กันเหมือนพี่น้องค่ะ
เราไม่เข้าใจความรู้สึกหรอก ผู้ชายเขาซับซ้อนดีเนอะ เราคิดแค่ว่าชอบก็บอก ไม่ชอบก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่ก้าวก่ายกัน ไม่รู้จะใช้ชีวิตแบบซับซ้อนไปทำไม อยากให้ชัดเจนกว่านี้ เป็นเพื่อนกันก็ได้ เราก็แค่เสียใจแต่เราคงไม่หายไปหรอก แค่ห่างมาตั้งหลักเพื่อก้าวไปเจอคนใหม่เท่านั้น ...ยังไงก็เป็นเพื่อนกันได้นี่...
ตอนนี้เรากับเขาเรียนจบแล้ว เราเริ่มงานมาสักพักแล้ว เขาก็กำลังได้งานทำค่ะ ตลอดเวลาหลังจบการศึกษา เราก็ชวนเขาไปนู่นนี่ รู้สึกสนุกดีที่อยู่กับเขา เคยจับมือกันครั้งเดียว เขาเคยลูบหัวด้วยอะ (อันนี้พีคมากๆ เราหวั่นไหวกับคนที่ลูบหัว ยิ่งคนที่ชอบด้วยแล้วนะ อ่อนระทวยรวยริน ฮ่าๆๆๆ) เห็นถึงการพัฒนาความรู้สึกที่ดีขึ้นจากเมื่อก่อนบ้าง แต่ก็ยังไม่ชัดเจนอยู่ดี เขาบอกว่าไม่ได้โกรธ เกลียดอะไรเราหรอกที่เราชอบเขา แต่ไม่รู้ว่ามีโอกาสพัฒนาไปมากกว่านี้มั้ย
เราควรตัดใจแล้วรู้สึกสนุกที่ได้เพื่อนเพิ่ม หรือปล่อยเวลาไป ลุ้นว่าเขาจะเอาไงต่อดี
ก็ถือว่ามาเล่าเรื่อง มาปรึกษาค่ะ ยินดีรับฟังทุกความเห็นนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ