อยากให้อ่าน
.
.
.
.
.
เรากับแฟนเรียนอยู่ค่ะ แฟนเราอายุน้อยกว่าเรา 2ปี แต่นั่นไม่ใช่ปัญหานะค่ะ>,.< ช่วงแรกๆที่เราคบกันเรารักกันมาก เขาก็ดูแลเอาใจใส่เราทุกอย่าง อยู่ด้วยกันทุกวัน ไปไหนไปด้วยกันตลอด มีฟามสุขชีวิตดี๊ดี55555555555555 พอมาวันนึงแฟนเราเขาต้องไปเข้าค่ายแก้ที่เขาไม่ได้ไปทัศนศึกษา 3วันค่ะ เราไม่ได้เจอกันไม่ได้คุยกัน แต่เราลุ้นมาก เขาออกมาจะเป็นยังไงบ้างน่า คิดถึงจัง ไปแค่ 3วันเหมือน 3ปี 555555555 พอเขาออกจากค่ายก็ปกติค่ะมาหากันไปด้วยกันคุยกันปกติ แต่พอมาอีกอาทิตย์เขาก็ต้องไป รร. เพื่อแก้ มส จากนั้นเขาก็ไปแต่กับเพื่อนกว่าจะมาหา คุยกันก็น้อยลง ไปไหนก็ไม่บอก จากที่เราพูดไรไปเขาฟังหมดทำตามทุกอย่าง เขาก็เริ่มไม่ฟังไม่ทำตามขึ้นเสียงใส่ด่าสารพัดแต่ยังไม่หนักเท่าไหร่ แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะก็ปล่อยมาโดยตลอด แล้วมันก็เริ่มหนักขึ้นหนักขึ้นเรื่อยๆ เมื่อก่อนเราร้องไห้น้ำตาโคตรมีค่า มาตอนนี้สิร้องทีไรมีแต่โดนว่าบีบน้ำตา"ไม่ต้องทำหน้าเศร้าเล่าความเท็จ"555555555 จนเราทนไม่ไหวค่ะเราไม่บอกเลิกนะแต่บล้อคเฟส เพราะปกติแล้วเราจะติดต่อกันในเฟสค่ะ นานๆทีจะโท ถึงเวลาก็มาหากัน ที่บล้อคเพราะหวังว่าเขาจะโทรมาง้อเราค่ะแต่แล้วทุกๆครั้งก็แห้วตลอดจะกลายเป็นเราที่ต้องโทรไปง้อเพราะทนคิดถึงเขาไม่ไหว อยากเจอ อยากไปหา ก็เหมือนว่าเขาจะได้ใจไปเลยแหละค่ะไม่จำเป็นต้องง้อเราเพราะยังไงเราก็ต้องไปง้ออยู่ดี เราก็ปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆค่ะ ก็หวังนิดๆนะว่าเขาต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม จากที่เมื่อก่อนเราจะถามเขาทุกวันว่า"รักเค้ามั้ย" เขาก็จะตอบกลับมาตลอด"รักค้าบบ" ตั้งแต่ที่เขาเปลี่ยนไป พอถามว่ารักเค้ามั้ย เหมือนว่าเขาจะรำคานเรามากเลยค่ะ มีครั้งนึงที่ลองถามไปว่า"ยังรักเค้าอยู่รึป่าว" เขาตอบกลับมาแบบไม่เหลือเยื่อใยอะไรเลยค่ะ"ถามกูตอนนี้ กูก็มีแต่ตอบว่าเออๆนั้นแหละ" เจ็บมากค่ะ วันนึงเราทนไม่ไหวจิงๆเลยเขียนใส่กระดาษไปบอกเลิกเขาเพื่อให้เขาคิดได้แต่แล้วเขาก็ไปเลยค่ะไม่โทรมาถามไม่ง้อไม่อะไรเลยส่วนเราก็เจ็บสิค่ะร้องไห้ฟูมฟายจะตายห่า สุดท้ายเราก็ต้องทักเขาไปอยู่ดี"ทำไมทำแบบนี้ อยากเลิกทำไมไม่พูดตรงๆ ถามจิงยังรักเค้ามั้ย" ก็เหมือนเดิมค่ะตอบกลับมาแบบไม่รู้สึกอะไร"บอกเลิกกูเอง ไม่ต้องมาแถ บลาๆ อ่า" มาปัจจุบันนี้นะค่ะเขายิ่งเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เราไม่ได้คุยกันเลย เราอยากคุยกับเขามากแต่ไม่กล้า ไม่รู้นะว่าเป็นแฟนกันประสาอะไร เราไม่กล้าโทรไปหาเขาเพราะไม่อยากได้ยินคำตอบที่เขาตอบกลับมากลัวตัวเองเจ็บ แต่สุดท้ายเราก็ต้องโทร พอโทรไปถาม"เป็นอะไรรึป่าว ไม่เห็นติดต่อมาเลย หายไปเลยอะไม่ออกมาหรอ" เขาตอบกลับมาแบบเดิมของเขาแหละค่ะ"ไม่ได้เป็นไร ก็เฉยๆ ออกไปทำไม ไม่มีที่ไป ขี้เกียจอยากนอน" เราก็อ่อพยายามไม่ได้อะไรพยายามเข้าใจ เราถามเขาดีแค่ไหน เขาก็ตอบกลับมาแบบไม่เต็มใจ วันเสาร์เดือนที่แล้วที่เราอยู่ด้วยกันก็ปกติดีค่ะ แต่พอวันอาทิตย์ทีแรกก็คุยกันปกติดีอยู่นะค่ะ แต่พอเราขอดูโทรศัพท์ก็ทะเลาะกันยกใหญ่เลยเพราะเขาไม่ยอมให้เราดู สุดท้ายเขาก็พูดออกมาให้เราเจ็บเหมือนเดิมค่ะ"ถ้ากูออกมาแล้วจะเป็นแบบนี้ วันหลังกูจะไม่ออกมาอีกเลย" ค่ะเข้าใจ คบก็เหมือนไม่คบเราไม่มีสิทธิ์ในตัวเขาเลยตอนนี้ พูดไรไปเขาไม่เคยฟัง คุยก็ไม่ได้คุย นานๆทีจะเจอกัน ถึงเขาจะไล่เราไปหาคนที่ดีกว่าหาคนที่จะทำให้เรามีความสุขเถอะเพราะอยู่กับเขาก็มีแต่ทุกข์มีแต่น้ำตาเลิกๆไปๆแต่เราก็ยังไม่ไปนะค่ะเรารักเขามากแค่อยากให้รู้ ทำไมเขาไม่คิดบ้างน่าตอนที่เขาอยากได้เราเป็นแฟนเขาพยายามเปลี่ยนตัวเองขนาดไหน ดีแค่ไหน ตามเราตลอด คุยกัน ไปไหนมาไหนก็บอกกันตลอด พูดกับเพื่อนเราไว้ว่าถ้าได้คบกับเราจะดูแลอย่างดี มาดูตอนนี้สิมันแตกต่างกันมากเลย แต่ก็ดีใจนะค่ะที่ช่วงนึงเหมือนเขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม วันนั้นเรามีความสุขมาก จะมีอยู่วันนึงที่เขาเคยพูดไว้ว่า"เค้าทำเองเสียใจมามากแล้วก็อยากทำให้เองมีความสุขบ้าง" ในใจเรานี่แบบโห๊ยยคุ้มมากอะที่เรารอให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่สุดท้ายก็แค่คำพูดลมๆแล้งๆอยากบอกไว้นะ เราไม่โทษเทอหรอกที่เทอเปลี่ยนไป แต่เราโทษที่ตัวเราเองที่เราปล่อยปะละเลยจนเทอเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เทอเป็นคนแรกของเรา คนแรกของทุกๆอย่าง เราก็คิดว่าเราเป็นคนแรกของเทอทุกๆอย่างเหมือนกัน แต่ทำไมนะความรู้สึกเราถึงได้แตกต่างกันมากขนาดนี้ ตอนนี้เรารักเทอมากแต่เทอทำเหมือนไม่ต้องการเรา อยากหนีเราไปไกลๆไม่ออกมาเจอไม่โทรไม่คุยรำคาน เบื่อ เราก็เข้าใจนะว่าตอนนี้เราไม่มีค่าให้เทอกลับมารักเราเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนเราคิดนะว่าเราไม่มีวันเลิกกันแน่ๆเราคงคบกันนานมากอะ ใครแช่งเราให้เลิกกันงี้ เราขำด้วยซ้ำเพราะคิดว่าไม่มีทางเกิดขึ้นได้อะ เราเชื่อใจกัน รักกันมาก สัญญาว่าจะไม่ทิ้งกันไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นห้ามพูดคำว่าเลิก แต่แล้วสัญญานั้นมันก็กลายเป็นแค่ลมปาก มาตอนนี้เราเจ็บจนพูดไม่ออกถึงไม่ได้เลิกก็เหมือนเลิก ทรมารมากเวลาที่มีคนมาถามว่า"เป็นไรกัน ยังเห็นรักกันดีดีอยู่เลย เมื่อก่อนไปไหนก็เจอเรากับแฟนแต่ทำไมตอนนี้เห็นแค่เราคนเดียว" เมื่อก่อนกินข้าวก็ต้องรอกินพร้อมกัน ตอนนี้"หิวก็กินก่อนดิ รอทำห่าไร กระเพาะไม่ได้ติดกัน ปากไม่ใช่ปากกู" เมื่อก่อนอ๊าปากรอป้อน ตอนนี้"กู-เองได้ มีมือมีตีน"55555555 เมื่อก่อนอยากมารับเรามาก ซอยบ้านเราน้ำท่วมเทอก็ยังเข้ามารับได้ ตอนนี้ได้มารับมาส่งแล้วแต่บอก"ขี้เกียจกลับรถ" เมื่อก่อนนัดนี่มาตรงเป๊ะ เลทนิดหน่อย พอมาตอนนี้ (18.00น. "เออๆไปรับตอนนี้แหละ", 19.30น. "กำลังไป") เมื่อก่อนยอมรับนะเราเอาแต่ใจมาก อยากกินไรต้องได้กิน อยากไปไหนเทอต้องพาเราไปอะไม่พาไปเราโกด เทอทำไรขัดใจเราหน่อยเราเดินหนีไม่สนใจ เทออยากอยู่ใกล้ๆเราบอกคนเยอะที่สาธารณชน เราเอาแต่ตบตีเทอด่าเทอขึ้นเสียงใส่ดีแต่ทดสอบใจเทอลองบอกเลิกเทอไล่ให้เทอไปหาคนที่ดีกว่า ทำให้เทอร้องไห้ ให้แต่เทอรอ บางครั้งก็ไม่อยากคิดหรอกนะว่าเทอทำคืนเรารึป่าว แต่มันเหมือนเทอทำคืนจิงๆนะ เทอทำเราร้องไห้ด่าเราสารพัดขึ้นเสียงใส่ตลอด เราอยากอยู่ใกล้ๆแต่เทอก็หาข้ออ้างสารพัดร้อนบ้าง ขับรถอยู่ คนเยอะแยะ เราเดินหนีเทอไม่ตาม ตากฝนมาเทอด่าโง่สมน้ำหน้า ถึงเทอจะบอกว่าไม่ได้ทำคืนแต่ที่เทอเคยถามเราว่า"รู้สึกรึยังตอนโดนบอกเลิกมันเป็นยังไง ตอนที่เคยแกล้งบอกเลิกกูรู้สึกรึยังว่าเป็นยังไง" เราจุกจนพูดไม่ออกไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้เทอจะจำ แล้วทำไมเรื่องดีดีของเราเทอไม่จำไปคิดบ้าง เรารู้ว่าตอนนี้มันสายเกินไปที่เราจะขอแก้ไขทุกๆอย่าง เพราะยังไงเทอก็คงไม่เหมือนเดิมไม่ใช่คนเดิมที่เราเคยรู้จัก เรายังเหมือนเดิมนะรักเทอมากเหมือนเดิม ถึงเทอจะว่าเราน่าเบื่อ น่ารำคานแต่เราก็ไม่เคยคิดว่าเทอน่าเบื่อน่ารำคานเลยนะ ยิ่งอยู่ด้วยยิ่งรักยิ่งมีความสุข ยังไงก็ต้องขอบคุณเทออะที่ทำให้เรารู้จักความรักมากขึ้น วันนี้เทอไม่แคร์ไม่สนใจไม่ดูแลเราก็ไม่โกดเทอเลยแค่เราน้อยใจที่เทอไม่เหมือนเดิม นั่นก็เพราะเราทำตัวเองเอง กันวันไหนเราพร้อมยอมรับความจิงเราก็จะไม่มาทำให้เทอรู้สึกเบื่ออีกเลย เราไม่ได้ดีมีค่าอะไรหรอก เราไม่สมควรมาคบกับเทอตั้งแต่แรกแล้วแหละเราผิดเองที่ไม่เจียมตัว เราพยายามบอกเทอตั้งแต่แรกแล้วว่ายังไงเทอก็รับไม่ได้หรอกแต่เทอก็บอก"เค้ารับเองได้ทุกอย่าง เชื่อใจเค้าดิ" เราก็พยายามเชื่อนะแต่สุดท้ายเทอก็พูดออกมาเอง"เพราะเป็นแบบนี้ไง นิสัยแบบนี้แหละที่กูไม่ชอบ" เทอเข้าใจปะวะคือเราเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เราเริ่มคบกับเทอละ ทำไมแรกๆเทอไม่บอกให้เปลี่ยนละ? มาพูดไรตอนที่เราคิดว่าเทอไม่รักแล้ว แต่ก็ช่างเถอะ เทอยังจำประโยคนี้ได้อยู่รึป่าว? "เค้าก็รักไม่แพ้ที่เองรักเค้าหรอก, รักมากกว่านะ, รักคนเดียวค้าบ" ขอบคุณประโยคดีดีที่เคยบอกนะ ยังไงเราก็ยังเชื่อว่าเทอยังรักเราอยู่ เพราะเราก็รักเทอ เทอยังจำวันที่เราเคยตากแดด ลม ฝนด้วยกัน รถล้มด้วยกัน กินข้าว ป้อนข้าว น้ำ ขนมดูหนังเล่นเกมไปเที่ยว บอกรักบอกฝันดีกันทุกคืน โพตสถานะดีดีให้กัน) เรารู้ว่าเราไม่ควรพูดถึงแต่เราคิดถึงวันดีดีพวกนั้นจิงๆ สุดท้ายสิ่งที่เราจะขอเทอก่อนที่เทอจะลืมเรื่องราวดีดีที่เราเคยผ่านมาด้วยกัน ตอนนี้เราไม่ได้เจอกันเลยทั้งที่เมื่อก่อนเราอยู่ด้วยกันตลอด เมื่อก่อนถึงบางครั้งเทอจะออกมาอยู่กับเพื่อนแต่เทอก็ไม่เคยทิ้งเราไปไหน มาก็มาด้วยกันกลับก็กลับด้วยกัน แต่ตอนนี้เทอไม่ได้เจาะจงมาหาเราเลยจุดประสงค์เทอคือเพื่อนไปไหนก็ไม่บอกไม่คุยไม่ทักไม่ถาม เราไปทำไรให้เทอเบื่อหนักหนาถ้าเป็นเพราะนิสัยเราทำไมเทอไม่บอกตั้งแต่เราคบกันแรกๆเราก็คิดว่าเทอรักที่เราเป็นเรามากกว่าที่เราต้องเปลี่ยนตัวเอง เราพยายามเข้าใจว่าเทอยังอยากสนุกกับเพื่อนแต่คิดบ้างรึป่าวว่าเราก็อยากอยู่กับเทอเหมือนกัน แต่ก็นะอยากให้เรารักกันเหมือนเมื่อก่อนเนอะ #ถ้าเทอเห็นกะทู้นี้ขอให้เข้าใจเราด้วยนะเราไม่ได้ตั้งเพื่อว่าเทอ ไม่ได้ดราม่าแต่เราแค่อยากระบายที่สำคัญอะอยากให้เทอรับรู้. ความรู้สึกตอนนี้นะ เราเป็นห่วงเทอมากกลัวเทอไปทำอะไรไม่ดีเวลาที่เทอไม่สบายก็อยากดูแลอยากอยู่ใกล้ๆอยากนอนข้างๆเดินจับมืออยู่ข้างกัน ไปกินข้าวดูหนังไปเที่ยวเล่นด้วยกันมีความสุขมีแต่รอยยิ้มเหมือนเมื่อก่อน
#ลี่ อยากให้อ่าน
.
.
.
.
.
เรากับแฟนเรียนอยู่ค่ะ แฟนเราอายุน้อยกว่าเรา 2ปี แต่นั่นไม่ใช่ปัญหานะค่ะ>,.< ช่วงแรกๆที่เราคบกันเรารักกันมาก เขาก็ดูแลเอาใจใส่เราทุกอย่าง อยู่ด้วยกันทุกวัน ไปไหนไปด้วยกันตลอด มีฟามสุขชีวิตดี๊ดี55555555555555 พอมาวันนึงแฟนเราเขาต้องไปเข้าค่ายแก้ที่เขาไม่ได้ไปทัศนศึกษา 3วันค่ะ เราไม่ได้เจอกันไม่ได้คุยกัน แต่เราลุ้นมาก เขาออกมาจะเป็นยังไงบ้างน่า คิดถึงจัง ไปแค่ 3วันเหมือน 3ปี 555555555 พอเขาออกจากค่ายก็ปกติค่ะมาหากันไปด้วยกันคุยกันปกติ แต่พอมาอีกอาทิตย์เขาก็ต้องไป รร. เพื่อแก้ มส จากนั้นเขาก็ไปแต่กับเพื่อนกว่าจะมาหา คุยกันก็น้อยลง ไปไหนก็ไม่บอก จากที่เราพูดไรไปเขาฟังหมดทำตามทุกอย่าง เขาก็เริ่มไม่ฟังไม่ทำตามขึ้นเสียงใส่ด่าสารพัดแต่ยังไม่หนักเท่าไหร่ แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะก็ปล่อยมาโดยตลอด แล้วมันก็เริ่มหนักขึ้นหนักขึ้นเรื่อยๆ เมื่อก่อนเราร้องไห้น้ำตาโคตรมีค่า มาตอนนี้สิร้องทีไรมีแต่โดนว่าบีบน้ำตา"ไม่ต้องทำหน้าเศร้าเล่าความเท็จ"555555555 จนเราทนไม่ไหวค่ะเราไม่บอกเลิกนะแต่บล้อคเฟส เพราะปกติแล้วเราจะติดต่อกันในเฟสค่ะ นานๆทีจะโท ถึงเวลาก็มาหากัน ที่บล้อคเพราะหวังว่าเขาจะโทรมาง้อเราค่ะแต่แล้วทุกๆครั้งก็แห้วตลอดจะกลายเป็นเราที่ต้องโทรไปง้อเพราะทนคิดถึงเขาไม่ไหว อยากเจอ อยากไปหา ก็เหมือนว่าเขาจะได้ใจไปเลยแหละค่ะไม่จำเป็นต้องง้อเราเพราะยังไงเราก็ต้องไปง้ออยู่ดี เราก็ปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆค่ะ ก็หวังนิดๆนะว่าเขาต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม จากที่เมื่อก่อนเราจะถามเขาทุกวันว่า"รักเค้ามั้ย" เขาก็จะตอบกลับมาตลอด"รักค้าบบ" ตั้งแต่ที่เขาเปลี่ยนไป พอถามว่ารักเค้ามั้ย เหมือนว่าเขาจะรำคานเรามากเลยค่ะ มีครั้งนึงที่ลองถามไปว่า"ยังรักเค้าอยู่รึป่าว" เขาตอบกลับมาแบบไม่เหลือเยื่อใยอะไรเลยค่ะ"ถามกูตอนนี้ กูก็มีแต่ตอบว่าเออๆนั้นแหละ" เจ็บมากค่ะ วันนึงเราทนไม่ไหวจิงๆเลยเขียนใส่กระดาษไปบอกเลิกเขาเพื่อให้เขาคิดได้แต่แล้วเขาก็ไปเลยค่ะไม่โทรมาถามไม่ง้อไม่อะไรเลยส่วนเราก็เจ็บสิค่ะร้องไห้ฟูมฟายจะตายห่า สุดท้ายเราก็ต้องทักเขาไปอยู่ดี"ทำไมทำแบบนี้ อยากเลิกทำไมไม่พูดตรงๆ ถามจิงยังรักเค้ามั้ย" ก็เหมือนเดิมค่ะตอบกลับมาแบบไม่รู้สึกอะไร"บอกเลิกกูเอง ไม่ต้องมาแถ บลาๆ อ่า" มาปัจจุบันนี้นะค่ะเขายิ่งเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เราไม่ได้คุยกันเลย เราอยากคุยกับเขามากแต่ไม่กล้า ไม่รู้นะว่าเป็นแฟนกันประสาอะไร เราไม่กล้าโทรไปหาเขาเพราะไม่อยากได้ยินคำตอบที่เขาตอบกลับมากลัวตัวเองเจ็บ แต่สุดท้ายเราก็ต้องโทร พอโทรไปถาม"เป็นอะไรรึป่าว ไม่เห็นติดต่อมาเลย หายไปเลยอะไม่ออกมาหรอ" เขาตอบกลับมาแบบเดิมของเขาแหละค่ะ"ไม่ได้เป็นไร ก็เฉยๆ ออกไปทำไม ไม่มีที่ไป ขี้เกียจอยากนอน" เราก็อ่อพยายามไม่ได้อะไรพยายามเข้าใจ เราถามเขาดีแค่ไหน เขาก็ตอบกลับมาแบบไม่เต็มใจ วันเสาร์เดือนที่แล้วที่เราอยู่ด้วยกันก็ปกติดีค่ะ แต่พอวันอาทิตย์ทีแรกก็คุยกันปกติดีอยู่นะค่ะ แต่พอเราขอดูโทรศัพท์ก็ทะเลาะกันยกใหญ่เลยเพราะเขาไม่ยอมให้เราดู สุดท้ายเขาก็พูดออกมาให้เราเจ็บเหมือนเดิมค่ะ"ถ้ากูออกมาแล้วจะเป็นแบบนี้ วันหลังกูจะไม่ออกมาอีกเลย" ค่ะเข้าใจ คบก็เหมือนไม่คบเราไม่มีสิทธิ์ในตัวเขาเลยตอนนี้ พูดไรไปเขาไม่เคยฟัง คุยก็ไม่ได้คุย นานๆทีจะเจอกัน ถึงเขาจะไล่เราไปหาคนที่ดีกว่าหาคนที่จะทำให้เรามีความสุขเถอะเพราะอยู่กับเขาก็มีแต่ทุกข์มีแต่น้ำตาเลิกๆไปๆแต่เราก็ยังไม่ไปนะค่ะเรารักเขามากแค่อยากให้รู้ ทำไมเขาไม่คิดบ้างน่าตอนที่เขาอยากได้เราเป็นแฟนเขาพยายามเปลี่ยนตัวเองขนาดไหน ดีแค่ไหน ตามเราตลอด คุยกัน ไปไหนมาไหนก็บอกกันตลอด พูดกับเพื่อนเราไว้ว่าถ้าได้คบกับเราจะดูแลอย่างดี มาดูตอนนี้สิมันแตกต่างกันมากเลย แต่ก็ดีใจนะค่ะที่ช่วงนึงเหมือนเขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม วันนั้นเรามีความสุขมาก จะมีอยู่วันนึงที่เขาเคยพูดไว้ว่า"เค้าทำเองเสียใจมามากแล้วก็อยากทำให้เองมีความสุขบ้าง" ในใจเรานี่แบบโห๊ยยคุ้มมากอะที่เรารอให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่สุดท้ายก็แค่คำพูดลมๆแล้งๆอยากบอกไว้นะ เราไม่โทษเทอหรอกที่เทอเปลี่ยนไป แต่เราโทษที่ตัวเราเองที่เราปล่อยปะละเลยจนเทอเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เทอเป็นคนแรกของเรา คนแรกของทุกๆอย่าง เราก็คิดว่าเราเป็นคนแรกของเทอทุกๆอย่างเหมือนกัน แต่ทำไมนะความรู้สึกเราถึงได้แตกต่างกันมากขนาดนี้ ตอนนี้เรารักเทอมากแต่เทอทำเหมือนไม่ต้องการเรา อยากหนีเราไปไกลๆไม่ออกมาเจอไม่โทรไม่คุยรำคาน เบื่อ เราก็เข้าใจนะว่าตอนนี้เราไม่มีค่าให้เทอกลับมารักเราเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนเราคิดนะว่าเราไม่มีวันเลิกกันแน่ๆเราคงคบกันนานมากอะ ใครแช่งเราให้เลิกกันงี้ เราขำด้วยซ้ำเพราะคิดว่าไม่มีทางเกิดขึ้นได้อะ เราเชื่อใจกัน รักกันมาก สัญญาว่าจะไม่ทิ้งกันไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นห้ามพูดคำว่าเลิก แต่แล้วสัญญานั้นมันก็กลายเป็นแค่ลมปาก มาตอนนี้เราเจ็บจนพูดไม่ออกถึงไม่ได้เลิกก็เหมือนเลิก ทรมารมากเวลาที่มีคนมาถามว่า"เป็นไรกัน ยังเห็นรักกันดีดีอยู่เลย เมื่อก่อนไปไหนก็เจอเรากับแฟนแต่ทำไมตอนนี้เห็นแค่เราคนเดียว" เมื่อก่อนกินข้าวก็ต้องรอกินพร้อมกัน ตอนนี้"หิวก็กินก่อนดิ รอทำห่าไร กระเพาะไม่ได้ติดกัน ปากไม่ใช่ปากกู" เมื่อก่อนอ๊าปากรอป้อน ตอนนี้"กู-เองได้ มีมือมีตีน"55555555 เมื่อก่อนอยากมารับเรามาก ซอยบ้านเราน้ำท่วมเทอก็ยังเข้ามารับได้ ตอนนี้ได้มารับมาส่งแล้วแต่บอก"ขี้เกียจกลับรถ" เมื่อก่อนนัดนี่มาตรงเป๊ะ เลทนิดหน่อย พอมาตอนนี้ (18.00น. "เออๆไปรับตอนนี้แหละ", 19.30น. "กำลังไป") เมื่อก่อนยอมรับนะเราเอาแต่ใจมาก อยากกินไรต้องได้กิน อยากไปไหนเทอต้องพาเราไปอะไม่พาไปเราโกด เทอทำไรขัดใจเราหน่อยเราเดินหนีไม่สนใจ เทออยากอยู่ใกล้ๆเราบอกคนเยอะที่สาธารณชน เราเอาแต่ตบตีเทอด่าเทอขึ้นเสียงใส่ดีแต่ทดสอบใจเทอลองบอกเลิกเทอไล่ให้เทอไปหาคนที่ดีกว่า ทำให้เทอร้องไห้ ให้แต่เทอรอ บางครั้งก็ไม่อยากคิดหรอกนะว่าเทอทำคืนเรารึป่าว แต่มันเหมือนเทอทำคืนจิงๆนะ เทอทำเราร้องไห้ด่าเราสารพัดขึ้นเสียงใส่ตลอด เราอยากอยู่ใกล้ๆแต่เทอก็หาข้ออ้างสารพัดร้อนบ้าง ขับรถอยู่ คนเยอะแยะ เราเดินหนีเทอไม่ตาม ตากฝนมาเทอด่าโง่สมน้ำหน้า ถึงเทอจะบอกว่าไม่ได้ทำคืนแต่ที่เทอเคยถามเราว่า"รู้สึกรึยังตอนโดนบอกเลิกมันเป็นยังไง ตอนที่เคยแกล้งบอกเลิกกูรู้สึกรึยังว่าเป็นยังไง" เราจุกจนพูดไม่ออกไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้เทอจะจำ แล้วทำไมเรื่องดีดีของเราเทอไม่จำไปคิดบ้าง เรารู้ว่าตอนนี้มันสายเกินไปที่เราจะขอแก้ไขทุกๆอย่าง เพราะยังไงเทอก็คงไม่เหมือนเดิมไม่ใช่คนเดิมที่เราเคยรู้จัก เรายังเหมือนเดิมนะรักเทอมากเหมือนเดิม ถึงเทอจะว่าเราน่าเบื่อ น่ารำคานแต่เราก็ไม่เคยคิดว่าเทอน่าเบื่อน่ารำคานเลยนะ ยิ่งอยู่ด้วยยิ่งรักยิ่งมีความสุข ยังไงก็ต้องขอบคุณเทออะที่ทำให้เรารู้จักความรักมากขึ้น วันนี้เทอไม่แคร์ไม่สนใจไม่ดูแลเราก็ไม่โกดเทอเลยแค่เราน้อยใจที่เทอไม่เหมือนเดิม นั่นก็เพราะเราทำตัวเองเอง กันวันไหนเราพร้อมยอมรับความจิงเราก็จะไม่มาทำให้เทอรู้สึกเบื่ออีกเลย เราไม่ได้ดีมีค่าอะไรหรอก เราไม่สมควรมาคบกับเทอตั้งแต่แรกแล้วแหละเราผิดเองที่ไม่เจียมตัว เราพยายามบอกเทอตั้งแต่แรกแล้วว่ายังไงเทอก็รับไม่ได้หรอกแต่เทอก็บอก"เค้ารับเองได้ทุกอย่าง เชื่อใจเค้าดิ" เราก็พยายามเชื่อนะแต่สุดท้ายเทอก็พูดออกมาเอง"เพราะเป็นแบบนี้ไง นิสัยแบบนี้แหละที่กูไม่ชอบ" เทอเข้าใจปะวะคือเราเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เราเริ่มคบกับเทอละ ทำไมแรกๆเทอไม่บอกให้เปลี่ยนละ? มาพูดไรตอนที่เราคิดว่าเทอไม่รักแล้ว แต่ก็ช่างเถอะ เทอยังจำประโยคนี้ได้อยู่รึป่าว? "เค้าก็รักไม่แพ้ที่เองรักเค้าหรอก, รักมากกว่านะ, รักคนเดียวค้าบ" ขอบคุณประโยคดีดีที่เคยบอกนะ ยังไงเราก็ยังเชื่อว่าเทอยังรักเราอยู่ เพราะเราก็รักเทอ เทอยังจำวันที่เราเคยตากแดด ลม ฝนด้วยกัน รถล้มด้วยกัน กินข้าว ป้อนข้าว น้ำ ขนมดูหนังเล่นเกมไปเที่ยว บอกรักบอกฝันดีกันทุกคืน โพตสถานะดีดีให้กัน) เรารู้ว่าเราไม่ควรพูดถึงแต่เราคิดถึงวันดีดีพวกนั้นจิงๆ สุดท้ายสิ่งที่เราจะขอเทอก่อนที่เทอจะลืมเรื่องราวดีดีที่เราเคยผ่านมาด้วยกัน ตอนนี้เราไม่ได้เจอกันเลยทั้งที่เมื่อก่อนเราอยู่ด้วยกันตลอด เมื่อก่อนถึงบางครั้งเทอจะออกมาอยู่กับเพื่อนแต่เทอก็ไม่เคยทิ้งเราไปไหน มาก็มาด้วยกันกลับก็กลับด้วยกัน แต่ตอนนี้เทอไม่ได้เจาะจงมาหาเราเลยจุดประสงค์เทอคือเพื่อนไปไหนก็ไม่บอกไม่คุยไม่ทักไม่ถาม เราไปทำไรให้เทอเบื่อหนักหนาถ้าเป็นเพราะนิสัยเราทำไมเทอไม่บอกตั้งแต่เราคบกันแรกๆเราก็คิดว่าเทอรักที่เราเป็นเรามากกว่าที่เราต้องเปลี่ยนตัวเอง เราพยายามเข้าใจว่าเทอยังอยากสนุกกับเพื่อนแต่คิดบ้างรึป่าวว่าเราก็อยากอยู่กับเทอเหมือนกัน แต่ก็นะอยากให้เรารักกันเหมือนเมื่อก่อนเนอะ #ถ้าเทอเห็นกะทู้นี้ขอให้เข้าใจเราด้วยนะเราไม่ได้ตั้งเพื่อว่าเทอ ไม่ได้ดราม่าแต่เราแค่อยากระบายที่สำคัญอะอยากให้เทอรับรู้. ความรู้สึกตอนนี้นะ เราเป็นห่วงเทอมากกลัวเทอไปทำอะไรไม่ดีเวลาที่เทอไม่สบายก็อยากดูแลอยากอยู่ใกล้ๆอยากนอนข้างๆเดินจับมืออยู่ข้างกัน ไปกินข้าวดูหนังไปเที่ยวเล่นด้วยกันมีความสุขมีแต่รอยยิ้มเหมือนเมื่อก่อน