ก่อนอื่นเลยต้องขอเกริ่นก่อนเลยว่า ความตั้งใจของเราตั้งแต่เด็กๆคืออยากจะเป็นหมอ แต่พอยิ่งโตขึ้น ยิ่งรู้อะไรมากขึ้น
ความรู้สึกก็เริ่มไม่ค่อยอยากจะเป็นเท่าไหร่ ต้องมานั่งอ่านหนังสือ ต้องมาแบกรับชีวิตๆหนึ่งไว้ทั้งหมด เราคิดว่าไม่น่าจะทำได้
เราลองสอบกสพท.แล้ว ผลก็คือ ไม่ผ่าน เพราะเรารู้ว่าคนอื่นเก่งๆเยอะมาก แล้วเราไม่ได้อ่านหนังสือเยอะขนาดนั้น
เลยลองหาคณะสำรองมา มองได้กายภาพบำบัด 1ปีที่ผ่านมาเราสู้อ่านหนังสือมาตลอด แต่พอสอบคะแนนออกมาเราไม่ได้พอใจขนาดนั้น
เลือก admission เลือกไว้ ยังไงก็ติดมศว.แน่ๆ แต่ปรากฏ คะแนนปีนี้เฟ้อมาก ทำให้เราหลุดไปเลย
เราเลยมองหาคณะหลังแอดก็คือ จุลชีววิทยา แต่พอเราเริ่มจะใกล้เปิดเทอม
เรายิ่งรู้สึกว่า ยังไงคณะนี้มันก็ไม่ใช่สำหรับเราแน่ๆ ให้เรียนค่ะ เรียนได้ แต่เราลองมองไปข้างหน้า
อีก4ปี เราจะจบมา ทำงานในห้องแลป มันคงน่าเบื่อมากๆๆ
**** จนถึงตอนนี้ ประเด็นสำคัญก็คือ เรายังหาสิ่งที่ชอบจริงๆไม่เจอ เราชอบเรียนภาษา เราชอบวิทยาศาสตร์ แต่ชอบแค่ชีวะอย่างเดียว
แต่ถ้าเป็นเรื่องภาษา เราคิดว่าเราอยู่กับมันแล้วมีความสุข เราสามารถอยู่กับมันได้ทั้งวันเลยนะ
แต่.. ก็ยังไม่รู้อีกว่า ถ้าเราเรียนมา แล้วเราจะสู้มันไปถึงฝั่งได้มั้ย.. ****
ตอนนี้สติของเราไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมาก ไม่รู้จะเริ่มที่จุดไหนดี เรารู้สึกไม่อยากจะสู้กับสายวิทย์แล้ว
เราทนเรียน เสียเงินค่ากวดวิชาไปเยอะมากๆ
**** เราจะลองสู้สอบกายภาพ(ที่ญาติๆเค้าบอกว่ามันเหนื่อย สู้ไปเรียนเภสัชดีกว่า ก็คะแนนเภสัชมันสูงมากเลยนิคะ)กับมันสักตั้ง
หรือเราจะเบนสายไปเรียนภาษาเลย พอเราคุยจริงจังกับแม่ แม่ก็บอกว่า แม่รู้สึกว่าหนู happy กับภาษานะ
(แต่เรารู้แหละค่ะว่าใจจริงๆเค้าอยากให้เราเรียนพวกเภสัช) ซึ่งให้เราเรียนเราเรียนได้ แต่เราสอบไม่ได้ ****
ทั้งท้อ ทั้งเหนื่อย จะอ่านหนังสือใหม่ก็ไม่รู้จะกลับไปจุดไหนดี เราควรเริ่มวิทยาศาสตร์(PAT)ใหม่ หรือเราควรจะทิ้งมัน แล้วเอาแค่ภาษาอังกฤษ(สอบGAT)อย่างเดียว
**** หัวใจมันท้อจนไม่รู้จะลุกขึ้นมายังไง อยากจะอ่านแต่ก็ไม่รู้จะเริ่มจากจุดไหน พอจะอ่านก็ตันไปหมด ไม่มีแนวทาง
ปรึกษาแม่ แม่ก็ออกแนวแซะตลอดว่าทำไมยังไม่อ่านหนังสือ อย่าหลงระเริง เธอเป็นแค่เด็กม.6 ซึ่งเราเข้าใจ
แต่เราตันมาก ตันกว่าตอนเราจะสอบตอนม.6จริงๆซะอีก เราไม่กล้าคาดหวังกับอะไรอีกเลย เฟลมาก
ซึ่งคิดว่าเราได้มศว.แล้วแน่ๆ เรายังหลุดมาจากคะแนนต่ำสุดแค่20คะแนน..
เราท้อ เราร้องไห้ เราเครียด จนเราอยู่กับตัวเองมากๆ แทบไม่อยากจะออกไปไหน ปรึกษาเพื่อนก็ได้แค่ปรึกษา
ไม่มีคำตอบดีๆ ได้แต่พูดคุยเล่นกัน ****
ขอระบายหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ขออนุญาติแท็กติวเตอร์นะคะ เผื่อมีพี่ๆคนไหนสนใจจะติวหนูได้บ้าง วิชา ฟิสิกส์หรือPAT2ที่จะใช้สอบ ภาษาอังกฤษ
มีใครจะเข้าใจหัวใจของเด็กจะซิ่วไหม
ความรู้สึกก็เริ่มไม่ค่อยอยากจะเป็นเท่าไหร่ ต้องมานั่งอ่านหนังสือ ต้องมาแบกรับชีวิตๆหนึ่งไว้ทั้งหมด เราคิดว่าไม่น่าจะทำได้
เราลองสอบกสพท.แล้ว ผลก็คือ ไม่ผ่าน เพราะเรารู้ว่าคนอื่นเก่งๆเยอะมาก แล้วเราไม่ได้อ่านหนังสือเยอะขนาดนั้น
เลยลองหาคณะสำรองมา มองได้กายภาพบำบัด 1ปีที่ผ่านมาเราสู้อ่านหนังสือมาตลอด แต่พอสอบคะแนนออกมาเราไม่ได้พอใจขนาดนั้น
เลือก admission เลือกไว้ ยังไงก็ติดมศว.แน่ๆ แต่ปรากฏ คะแนนปีนี้เฟ้อมาก ทำให้เราหลุดไปเลย
เราเลยมองหาคณะหลังแอดก็คือ จุลชีววิทยา แต่พอเราเริ่มจะใกล้เปิดเทอม
เรายิ่งรู้สึกว่า ยังไงคณะนี้มันก็ไม่ใช่สำหรับเราแน่ๆ ให้เรียนค่ะ เรียนได้ แต่เราลองมองไปข้างหน้า
อีก4ปี เราจะจบมา ทำงานในห้องแลป มันคงน่าเบื่อมากๆๆ
**** จนถึงตอนนี้ ประเด็นสำคัญก็คือ เรายังหาสิ่งที่ชอบจริงๆไม่เจอ เราชอบเรียนภาษา เราชอบวิทยาศาสตร์ แต่ชอบแค่ชีวะอย่างเดียว
แต่ถ้าเป็นเรื่องภาษา เราคิดว่าเราอยู่กับมันแล้วมีความสุข เราสามารถอยู่กับมันได้ทั้งวันเลยนะ
แต่.. ก็ยังไม่รู้อีกว่า ถ้าเราเรียนมา แล้วเราจะสู้มันไปถึงฝั่งได้มั้ย.. ****
ตอนนี้สติของเราไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมาก ไม่รู้จะเริ่มที่จุดไหนดี เรารู้สึกไม่อยากจะสู้กับสายวิทย์แล้ว
เราทนเรียน เสียเงินค่ากวดวิชาไปเยอะมากๆ
**** เราจะลองสู้สอบกายภาพ(ที่ญาติๆเค้าบอกว่ามันเหนื่อย สู้ไปเรียนเภสัชดีกว่า ก็คะแนนเภสัชมันสูงมากเลยนิคะ)กับมันสักตั้ง
หรือเราจะเบนสายไปเรียนภาษาเลย พอเราคุยจริงจังกับแม่ แม่ก็บอกว่า แม่รู้สึกว่าหนู happy กับภาษานะ
(แต่เรารู้แหละค่ะว่าใจจริงๆเค้าอยากให้เราเรียนพวกเภสัช) ซึ่งให้เราเรียนเราเรียนได้ แต่เราสอบไม่ได้ ****
ทั้งท้อ ทั้งเหนื่อย จะอ่านหนังสือใหม่ก็ไม่รู้จะกลับไปจุดไหนดี เราควรเริ่มวิทยาศาสตร์(PAT)ใหม่ หรือเราควรจะทิ้งมัน แล้วเอาแค่ภาษาอังกฤษ(สอบGAT)อย่างเดียว
**** หัวใจมันท้อจนไม่รู้จะลุกขึ้นมายังไง อยากจะอ่านแต่ก็ไม่รู้จะเริ่มจากจุดไหน พอจะอ่านก็ตันไปหมด ไม่มีแนวทาง
ปรึกษาแม่ แม่ก็ออกแนวแซะตลอดว่าทำไมยังไม่อ่านหนังสือ อย่าหลงระเริง เธอเป็นแค่เด็กม.6 ซึ่งเราเข้าใจ
แต่เราตันมาก ตันกว่าตอนเราจะสอบตอนม.6จริงๆซะอีก เราไม่กล้าคาดหวังกับอะไรอีกเลย เฟลมาก
ซึ่งคิดว่าเราได้มศว.แล้วแน่ๆ เรายังหลุดมาจากคะแนนต่ำสุดแค่20คะแนน..
เราท้อ เราร้องไห้ เราเครียด จนเราอยู่กับตัวเองมากๆ แทบไม่อยากจะออกไปไหน ปรึกษาเพื่อนก็ได้แค่ปรึกษา
ไม่มีคำตอบดีๆ ได้แต่พูดคุยเล่นกัน ****
ขอระบายหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ขออนุญาติแท็กติวเตอร์นะคะ เผื่อมีพี่ๆคนไหนสนใจจะติวหนูได้บ้าง วิชา ฟิสิกส์หรือPAT2ที่จะใช้สอบ ภาษาอังกฤษ