ขอพื้นที่ระบายความกดดันของชีวิตผ่านบทกลอนนะครับ

จริงๆอาจจะไม่ใช่กลอนนะครับ เเค่เป็นถ้อยคำบรรยายที่ผมอยากระบายเเค่นั้น
เเต่เเค่ระบายอย่างเดียวมันก็ไม่เร้าใจใช่มะ ไม่ท้าทาย ผมเลยได้ใส่สัมผัสเพิ่มเติมให้มันกลาย&คล้ายกลอนเเทน

นานนานจะขอดราม่ากับเขาสักที
ขอบคุณ ทุกความหวังที่ คาดไว้กับผม
เเละต้องขออภัย เป็นอย่างยิ่ง ที่อาจไม่ได้ชื่นชม
ตามความคาดหวัง ที่ฝากใว้กับผม ให้ท่านได้ชื่นใจ

ผมชอบทำ อะไร ตามฉัน
อยากทำมัน ก็จะทำ ไม่ผลักไส
มีเเบบเเผน เฉพาะตน ไม่สนใคร
แค่ถึงที่ วาดฝันไว้ ก็เพียงพอ

เพราะฉะนั้น อย่าคาดหวัง กับคนอย่างฉัน
ให้เป็นนั่น ได้นี่ อย่างนี้เลยหนอ
จะคาดได้ หวังได้ แต่ต้องรอ
จะให้เป็น ทันทีหนะหรอ ก็จบชัวร์

คนเเต่ละคน มีพื้นฐานและกำลัง ไม่เท่ากัน
จะฝากฝัน ไว้กับความรู้ที่เหมือนจะมี เต็มอยู่ในหัว
ด้วยความสำเร็จ มิอาจอาศัยได้ แค่เพียงตัว
เดินมั่วๆ เเบบคนมีน้อย โชคไม่ดีก็จบ ถูกเหยียบ ถูกฝัง ถูกกลบ ลบเรี่ยเขี่ยดิน

คนอย่างผม ชื่นชอบความ สมบูรณ์เเบบ
ความคิดวิสัยทัศน์ อาจจะแคบ ก็ไม่ถวิล
สงครามชีวิต ยังไม่ลับ ดับชีวิน
ไซร้รีบสิ้น เร่งนับศพ เพราะตอนจบยังไม่อาจคาดเดา

#เพราะเรามีไม่เท่าคนอื่นจึงต้องค่อยๆปีนอย่างช้าๆ