รักฝังใจกับใครสักคน

คบกับ 2-3 ปี

กับ ห่างกัน 4 ปี

กำลังเรียนภาคพิเศษและทำงานไปด้วย กำลังหางานทำเพราะพึ่งจบ

เอาแต่ใจ ชอบตามใจ อะไรก็ได้

อยู่ชลบุรี   อยู่กรุงเทพ

ไปหา ตลอดทุกอาทิตย์ บางครั้ง ก็มาเที่ยวกรุงเทพบ้าง

มีความสุขตลอด กวนตีนกันบ้าง บางที ก็ไม่ชอบก็มีบ้าง

วันนึง ได้ไปดูงานต่างประเทศ 1 ปี

3 เดือนต่อมา... ขอเลิก เพราะมี ใครอีกคนเข้าามา

บัดนี้ ก็ 3 ปีแล้ว ที่เลิกกัน

แต่ทำไม.... ผมลืมเทอไม่ได้ ก่อนหน้านี้ก็พึ่งมีแฟนใหม่คนนึง ตอนแรกก็ใช่ เพราะคุยกันเข้าใจ คุยกันรู้เรื่อง แต่พอนานเข้า เริ่มไม่มีเหตุผล เช่น ผมไปกินข้าวด้วยไม่ได้ โกรธผม จจะเลิกกับผม บอกผมไม่ใส่ใจ หลายครั้ง บางครั้งมาที่ทำงาน ผมทำงานก็บอกผมไม่สนใจ... ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเวลาคบกับแฟนใหม่ถึงเป็นแบบนี้ ทำไมแฟนเก่าผมไม่เห็นเป็น แฟนเก่ามาที่ทำงานเวลาผมทำงาน บางครั้ังเค้ายังจะช่วยผมทำงานเลย นั่งเล่น ไปเรื่อย

ผมก็ไม่เข้าาใจว่าทำไม ผมถึงยังคงคิดถึงแฟนเก่าอยู่แบบนี้ ผมก็ว่าผมตัดใจจากเค้าขาดแล้วนะ แต่ทำไม เวลาทำอะไรต่างๆ มันก็ขึ้นนมาในหัวผม

นี้แหละนะ ความรัก ความทรงจำ ความรู้สึก
เราก็เหมือนกระดาษสีขาว
ที่ใครสักคนมาใช้ดินสอขีดเขียนความทรงจำเป็นข้อความ
เวลาเขียนนั้นแรงกดดินสอก็เหมือนกับความรู้สึก ที่ฝังลึกลงไปมากเพียงใด
พอเวลาเลิกกันต่อให้ใช้ยางลบยี่ห้อดีขนาดไหนก็ลบข้อความกับรอยลึกของแรงกดนั้นไปไม่ได้ในทันที
เหมือนกับความทรงจำที่จางไปและความรู้สึกข้างในที่ยังคงรู้สึก