ความรัก...เป็นสิ่งที่ดีนะ

อันนี้เป็น นิทานความรัก ที่แต่งเองนะคะ ไม่ยาวมาก (ร่วมแสดงความคิดเห็นได้นะ)



มานะ(เด็กผู้ชาย)และรัก(เด็กผู้หญิง) เป็นเพื่อที่เล่นด้วยกันอยู่บ่อย

และวันหนึ่งมานาะก็รู้สึกได้ว่าเขาเริ่มชอบรัก เขาจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะจีบรัก
   (เขาคอยดูแลเฝ้าเอาอกเอาใจ จนหลายทีก็ดูเหมือว่ารักมีใจให้)



แล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่เขาเอ่ยปากพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไป "รัก เราชอบเธอนะ เป็นแฟนกันนะ"
    รัก...ไม่พูดอะไร ส่ายหน้าและรีบวิ่งหนีไป

ตั้งแต่นั้นมา มานะก็ไม่เคยเจอรักอีกเลย มานะไปหารักที่บ้านแต่ก็ไม่เจอใครเลยมีแต่บ้านหลังเปล่าๆที่ไร้สิ่งของ

จนมานะโตเป็นหนุ่ม เขาพึ่งกลับมาบ้านหลังจากที่เรียนจบจากต่างจังหวัด
เขามาทำบุญที่วัดในหมู่บ้าน(เป็นครั้งแรกที่เขาเข้าวัดเลยก็ว่าได้)
  เขากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เมื่อมองไปเห็นพ่อและแม่ของรัก เขารีบวิ่งเข้าไปเพื่อที่จะถามเรื่องราวของรัก

แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นพอและแม่กำลังวางดอกไม้ไว้อาลัยบนธาตุบรรจุกระดูกของลูกสาวที่ชื่อ รัก

แม่เล่าให้มานะฟังว่า รักป่วยเป็นโรคร้ายมาตั้งแต่เกิดแล้ว รักเป็นคนเก็บตัวมากไม่ค่อยมีเพื่อน
  แต่รักก็เคยพูดถึงเพื่อนคนหนึ่งว่า เธอชอบมานะมาก มานะเป็นคนดี ถ้าโตขึ้นเธอก็อยากแต่งงานกับมานะ

แต่เธอก็กลับล้มป่วยอย่างหนัก พ่อกับแม่จึงตัดสินใจย้ายมาที่กรุงเทพฯ เพื่อรักษารัก แต่ตอนนี้เธอก็ไปสบายแล้ว
  
  มานะร้องไห้ไม่หยุด เขาทำได้แค่นึกถึงเรื่องราวเก่าๆและภาพรอยยิ้มของรัก



จบแล้วคะ ความรัก...เป็นสิ่งที่ดีนะ รักษามันไว้ให้ยาวนานที่สุดนะ