จุดเริ่มต้นแห่งการเป็นผี

จขกท. แค่อยากเล่าเฉยๆครับ อาจไม่มีสาระมากนัก ผมชอบกีฬาฟุตบอลและเล่นดูฟุตบอลต่างประเทศอย่างต่อเนื่อง
และอาจมีติดปลายนวมบ้าง (ปัจจุบันเลิกการพนันทุกชนิดมาหลายปีแล้ว) ณ ช่วงนั้น ม.4 ผมยังไม่มีทีมใดในดวงใจ
เป็นแค่กองเชียร์เฉพาะกิจ รึดูไปเรื่อยๆ แต่จุดพลิกผลันมันอยู่ที่นัดชิง แชมป์เปี้ยนลีก ปี 1999/2000 แมนยู VS บาเยิร์น มิวนิค
นัดนั้นผมเชียร์บาเยิร์นน่ะ เพราะเรตติ้งมันไหลไปที่ครึ่งช่วงตัว และบาเยิร์นก็นำไปก่อน 1-0 จนใกล้จะจบเกม
สุดท้าย แมนยูก็มีพลังแฝงแซงทางโค้ง กด 2 ลูกติด ชนะไป 2-1 เช้ามาไปโรงเรียนกระเป๋าแบนแฟนทิ้ง ณ ตอนนั้นผมคิดในใจ
ทีมนี้มันฮึดจิงๆ ไม่ยอมแพ้สู้ตลอด ผมเลยตั้งใจว่าจะลองเชียร์และติดตามทีมนี้อย่างจิงจัง และก็ศึกษามาเรื่อยๆ สิ่งหนึ่งที่ผมชอบ
แมนยูเป็นทีมที่มีระบบและมาตรฐาน โดยเฉพาะการให้เกียรติผู้จัดการทีม ซึ่งแม้ท่านเซอร์จะดุด่าว่ากล่าว แรงแค่ไหน ผลงานไม่ดีในบางช่วง
แต่นักแตะและผู้บริหารยังให้เกียรติ และเคารพในการตัดสินใจ ไม่ค่อยเปลี่ยนโค๊ซบ่อยๆ ดูน่าเบื่อ(ส่วนตัวค่อยไม่ชอบทีมเปลี่ยนโค๊ซบ่อยๆ)
เลยรู้สึกว่า ผมน่าจะเป็นแฟนคลับไปยาวๆ จนมันฝังรากลึกยากจะถอดถอนใจไปได้แม้จะหมดยุคเซอร์ และหวังว่าจะมีจะมีตำนานนักเตะอีกมายมาย
.
.
.
อีกอย่างแมนยูไม่ค่อยขายนักแตะที่ดีและพร้อมจะเป็นตำนานเหมือน "เจิด แนะแจะ"  พี่กิ๊ก พี่โคล พี่แกรี่ แต่ละคนไอดอลทั้งนั้น
(ปล..บ่นไปเรื่อย เขียนไม่ดีอย่าว่ากันน่ะครับ)