ครั้งแรกที่ลองเขียน เราไม่รู้ว่าต้องทำไงดี ตอนนี้บอกไรไม่ถูก มันมีแค่ความรู้ผิดที่ทำแบบนี้ที่สุด เราขอใช้นามสมมุตินะ เราเป็นนาย a นะ เราเป็นเกย์ บอกก่อนเลย
ครั้งนึงนานมากแล้วตอนเข้าปี1 เราเจอคนนึงคือนายb ตอนรับน้อง ตอนนั้นเราก้อรู้สึกดีมากๆเลยนะ แบบบอกไม่ถูกไม่รุ้จะทำไง เราพยายามหาฟรสบุค จนเจอก้อแอด แต่ทำไงได้ก้อได้แค่มองส่องๆไม่ได้แอด แต่มาวันนึงมีเพื่อนสิทเราเรียนคณะเดียวกันก้อเลยได้ ไลน์คอนแทร็คมา ถามว่ารุ้สึกปนไง บอกเลยรุ้สึกดี ก้อลยคุยกับเขาผ่านไลน์คอนแท็คนั้น แต่รุ้สึกเหมือนโดนเกียจแหละ 555555 เราก้อจู่โจมซะเต็มที คงชอบมาก แถบจะจีบเลย แต่เขาคงไม่ชอบราหรอก เขาได้แค่ตอบ อ่า อืม แล้วก้อไม่ตอบ ตอนนั้นเรารู้เหตุผลนะว่าทำไมเขาไม่ตอบ ก้อเพราะ เราเปนนักกิจกรรม เราเริ่มมีการแต่งเปนตัวตลก แต่งเปนผู้หญิงที่เรียกเสียงหาให้กับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในภาค ตอนนั้นเสียใจมากจนแบบพยายามลืมนะ แต่ทำไงได้ กอปล่อยเขาไป แต่ก้อนึกถึงตลอดเวลาเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราก้อทักไปนะ เขาก้อตอบบ้าง ไม่ตอบก้อเยอะ 555555 (ในเลข5มีน้ำตาซ้อนอยู่) เราจะทำไง บอกไม่ถูก จนวันนึงเราปิดไทมไลน์ของไลน์เรา แล้วปลี่ยนภาพปก ภาพดิสพลย์ ต่างๆ ใช้อักษรย่อเป็นชื่อของเรา แล้ววันนั้นขาดันตอบมา เขาบอกว่าโทรสับเพิ่งซ้อมเสจ เราก้อคุยกันนะ คุยกันทั้งวัน คุยทุกวันเลย แต่เราไม่ได้บอกว่าเราชื่อ a เราบอกว่าเราชื่อ C แล้วก้อบอกว่าอยู่อีกคณะนึงแทน เราคุยกันคุยกันทั้งคืนเลยนะวันแรกอ่ะ เราโรตจะมีความสุขเลย เราเลยคิดอะไรแปลกๆมาในหัวว่าจะให้ของขวัญทั้งหมด 21 ชิ้น เราก้อให้เขานะ แต่ไม่ได้ไปให้เอง ฝากเพื่อนบ้าง ฝากน้องบ้าง แล้วก้อแอบดูห่างๆ เขาก้อให้เราเหมือนกัน นั้นก้อคือ ตุ๊กตาหมีที่เขารัก ที่สำคัญมาก เราก้อดีใจเหมือนกัน ต่อมาไม่ว่าราไปไหน อดไม่ได้ที่จะมีของให้ขาตลอดเลย ต่อมาเราไปค่าย5 วันห้ามใช้โทรสับ อดคุย เราแทบจะร้องนะ เพราะคิดถึงไม่รุ้เพราะอะไร แต่มันก้อผ่านไปแล้ว จนเรากลับมาที่ มอ จนกระทั้งชิ้นที่ 5 (เราเว้นช่วงให้นะอาทิตย์ละครั้ง) ราก้อฝากไปให้ตามปกติ แต่เขาเริ่มสงสัย เริ่มอยากรุ้ว่าเราเปนใคร หน้าตาเปนไง ตลอดคุยเราจะย้ำเรื่องพวกนี้มากนะเรื่องหน้าตา เขาก้อจะตอบว่าเขาชอบคนที่นิสัยดีหน้าตาไม่เกี่ยว แต่ไงล่ะครับ เขาคุยแล้วก้อปรึกษาเพื่อนสนิทผู้หญิงของเขา ตลอด จนคนๆเนี่ยะแอดเฟรสเรามานะ แล้วเขาก้อเชควันเกิด เชคสิ่งที่เราชอบ ทำไงล่ะที่นี้ เขาเอาไปบอก บี คืนนั้นบีพูดแปลกๆถามไรแปลกๆ มีร้องไห้บ้าง ถามว่าไม่ใช่เขาใช่มั้ย เราก้อตอบว่าไม แล้วบอกว่า วันนี้มาเจอกันมั้ย เราจะให้ของชิ้นที่ 21 กับเทอ ตอนนั้นเราก้อกลัวมากเลยนะ กลัวสุดๆ พอมาเจอกันจิ่ง เราว่างกล่องนั้นไว้บนโต๊ะ แล้วบอกเค้าว่า พอเปิดดูแล้ว ถ้าไม่โอเค จะลุกหนีก้อได้เราไม่ว่า แต่ถ้าอยากรุ้เหตุผลให้นั่งรอเดี่ยวเดินเข้าไปหา(ในกล่องเปนของสำคัญที่รุ้ว่าเราคือ เอ) จากนั้นเขาก้อเปิดดู หยิบดู แล้วก้อว่าง แล้วก้อนั่งนิ่งๆ ตอนนั้นใจคอไม่ดีเลยนะ ไม่ดีเลยจิงๆ เลยเดินออกไปจับไหล่แล้วยิ้ม เขามองหน้าเรา หน้าเขาแดง พูดสั่นๆ เราก้อเลยถถามไปว่าอยากฟังเหตุผลมั้ย ว่าเพราะอะไร เขาก้อพูดขึ้นมาว่า แต่เราเปนเพื่อนกันได้นะ เราไปต่อไม่ถูก เรายังไม่ได้พูดเหตุผลเลย เราก้อเรา เดินหยิบกล่องไปทิ้งแล้วก้อเดินหนี ต่างคนต่างแยก เขาไปพบเพื่อนผู้หญิงที่เขาสนิทแหละ เราก้อนั่งมองไกลๆ เขาคงคุยไรกันไม่รุ้ ส่วนเราก้อไปหาเพื่อนสนิทในกลุ่มของเขาที่เปนผู้ชายแล้วเป็นเพื่อนเรา แล้วเราให้ขาฟัง เขาบอกมีสองอย่างถ้าไม่ตื้อ ก้อจบไปแบบดีๆเถอะ เริ่มที่ตัวเราจบที่ตัว แต่เขาถามว่าจะตื้อมั้ย ถ้ารักก้อทำให้เหน แต่ตอนนั้นก้อแอบโกดๆเพื่อนผู้หญิงที่บีไปปรึกษานะ เขาแอดเฟรสเรามา เราเลยขอเบอร์แล้วโทรไป ขอพูดประมาณว่า ให้เราไปเถอะ เพื่อนเขา เขาดูแลเองได้ แล้วเขาถามว่าทำแบบนั้นทำไม เราบอกว่า จะต้องถามด้วยหรอ เทอน่าจะใจเรามั้ย แล้วก้อจบการสนทนา เราได้แต่ฝากให้เขาดูแลบีด้วย แต่สักพักไม่นาน เทอเพื่อนของบีส่งข้อความมา ว่า ขออีกเรื่องนึง เลิกติดต่อกับ บี ซะ คือเราขอร้อง ปล่อยมันไปเถอะ ตอนนั้นเราอ่านเสรจ ได้แต่ตอบ อื่ม อ่า แล้วก้อร้องไห้ออกมา เราพยายามโทรหาบี บีให้เมทรับบอกว่าไม่พร้อมคุย แล้วทักไลน์ไป เราบอกขอคุยด้วยที ครั้งสุดท้าย จะไม่รบกวนไรอีกแล้ว เขาตอบกลับมาว่า ขอเปนวันอื่นนะ วันนี้ไม่พร้อมจิงๆ ตอนนี้เราไม่รุ้เราจะต้องทำไง จะปล่อยเขาไป หรือ ตื้อ หรือทำไงดี เราบอกไม่ถูกตลอดเวลาที่คุยกันมันมีความสุขมากๆ แต่สิ่งที่เราทำมันก้อเกินกว่าเขาจะรับได้ เหมือนเล่นกับความรู้สึกเขา เราไม่รู้จะทำไงจิงๆ คำว่าขอโทดคงไม่พอ ?????
สิ่งที่ทำมันไม่น่าให้อภัย ! แต่ยังไงผมก้อรักนายนะ
ครั้งนึงนานมากแล้วตอนเข้าปี1 เราเจอคนนึงคือนายb ตอนรับน้อง ตอนนั้นเราก้อรู้สึกดีมากๆเลยนะ แบบบอกไม่ถูกไม่รุ้จะทำไง เราพยายามหาฟรสบุค จนเจอก้อแอด แต่ทำไงได้ก้อได้แค่มองส่องๆไม่ได้แอด แต่มาวันนึงมีเพื่อนสิทเราเรียนคณะเดียวกันก้อเลยได้ ไลน์คอนแทร็คมา ถามว่ารุ้สึกปนไง บอกเลยรุ้สึกดี ก้อลยคุยกับเขาผ่านไลน์คอนแท็คนั้น แต่รุ้สึกเหมือนโดนเกียจแหละ 555555 เราก้อจู่โจมซะเต็มที คงชอบมาก แถบจะจีบเลย แต่เขาคงไม่ชอบราหรอก เขาได้แค่ตอบ อ่า อืม แล้วก้อไม่ตอบ ตอนนั้นเรารู้เหตุผลนะว่าทำไมเขาไม่ตอบ ก้อเพราะ เราเปนนักกิจกรรม เราเริ่มมีการแต่งเปนตัวตลก แต่งเปนผู้หญิงที่เรียกเสียงหาให้กับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในภาค ตอนนั้นเสียใจมากจนแบบพยายามลืมนะ แต่ทำไงได้ กอปล่อยเขาไป แต่ก้อนึกถึงตลอดเวลาเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราก้อทักไปนะ เขาก้อตอบบ้าง ไม่ตอบก้อเยอะ 555555 (ในเลข5มีน้ำตาซ้อนอยู่) เราจะทำไง บอกไม่ถูก จนวันนึงเราปิดไทมไลน์ของไลน์เรา แล้วปลี่ยนภาพปก ภาพดิสพลย์ ต่างๆ ใช้อักษรย่อเป็นชื่อของเรา แล้ววันนั้นขาดันตอบมา เขาบอกว่าโทรสับเพิ่งซ้อมเสจ เราก้อคุยกันนะ คุยกันทั้งวัน คุยทุกวันเลย แต่เราไม่ได้บอกว่าเราชื่อ a เราบอกว่าเราชื่อ C แล้วก้อบอกว่าอยู่อีกคณะนึงแทน เราคุยกันคุยกันทั้งคืนเลยนะวันแรกอ่ะ เราโรตจะมีความสุขเลย เราเลยคิดอะไรแปลกๆมาในหัวว่าจะให้ของขวัญทั้งหมด 21 ชิ้น เราก้อให้เขานะ แต่ไม่ได้ไปให้เอง ฝากเพื่อนบ้าง ฝากน้องบ้าง แล้วก้อแอบดูห่างๆ เขาก้อให้เราเหมือนกัน นั้นก้อคือ ตุ๊กตาหมีที่เขารัก ที่สำคัญมาก เราก้อดีใจเหมือนกัน ต่อมาไม่ว่าราไปไหน อดไม่ได้ที่จะมีของให้ขาตลอดเลย ต่อมาเราไปค่าย5 วันห้ามใช้โทรสับ อดคุย เราแทบจะร้องนะ เพราะคิดถึงไม่รุ้เพราะอะไร แต่มันก้อผ่านไปแล้ว จนเรากลับมาที่ มอ จนกระทั้งชิ้นที่ 5 (เราเว้นช่วงให้นะอาทิตย์ละครั้ง) ราก้อฝากไปให้ตามปกติ แต่เขาเริ่มสงสัย เริ่มอยากรุ้ว่าเราเปนใคร หน้าตาเปนไง ตลอดคุยเราจะย้ำเรื่องพวกนี้มากนะเรื่องหน้าตา เขาก้อจะตอบว่าเขาชอบคนที่นิสัยดีหน้าตาไม่เกี่ยว แต่ไงล่ะครับ เขาคุยแล้วก้อปรึกษาเพื่อนสนิทผู้หญิงของเขา ตลอด จนคนๆเนี่ยะแอดเฟรสเรามานะ แล้วเขาก้อเชควันเกิด เชคสิ่งที่เราชอบ ทำไงล่ะที่นี้ เขาเอาไปบอก บี คืนนั้นบีพูดแปลกๆถามไรแปลกๆ มีร้องไห้บ้าง ถามว่าไม่ใช่เขาใช่มั้ย เราก้อตอบว่าไม แล้วบอกว่า วันนี้มาเจอกันมั้ย เราจะให้ของชิ้นที่ 21 กับเทอ ตอนนั้นเราก้อกลัวมากเลยนะ กลัวสุดๆ พอมาเจอกันจิ่ง เราว่างกล่องนั้นไว้บนโต๊ะ แล้วบอกเค้าว่า พอเปิดดูแล้ว ถ้าไม่โอเค จะลุกหนีก้อได้เราไม่ว่า แต่ถ้าอยากรุ้เหตุผลให้นั่งรอเดี่ยวเดินเข้าไปหา(ในกล่องเปนของสำคัญที่รุ้ว่าเราคือ เอ) จากนั้นเขาก้อเปิดดู หยิบดู แล้วก้อว่าง แล้วก้อนั่งนิ่งๆ ตอนนั้นใจคอไม่ดีเลยนะ ไม่ดีเลยจิงๆ เลยเดินออกไปจับไหล่แล้วยิ้ม เขามองหน้าเรา หน้าเขาแดง พูดสั่นๆ เราก้อเลยถถามไปว่าอยากฟังเหตุผลมั้ย ว่าเพราะอะไร เขาก้อพูดขึ้นมาว่า แต่เราเปนเพื่อนกันได้นะ เราไปต่อไม่ถูก เรายังไม่ได้พูดเหตุผลเลย เราก้อเรา เดินหยิบกล่องไปทิ้งแล้วก้อเดินหนี ต่างคนต่างแยก เขาไปพบเพื่อนผู้หญิงที่เขาสนิทแหละ เราก้อนั่งมองไกลๆ เขาคงคุยไรกันไม่รุ้ ส่วนเราก้อไปหาเพื่อนสนิทในกลุ่มของเขาที่เปนผู้ชายแล้วเป็นเพื่อนเรา แล้วเราให้ขาฟัง เขาบอกมีสองอย่างถ้าไม่ตื้อ ก้อจบไปแบบดีๆเถอะ เริ่มที่ตัวเราจบที่ตัว แต่เขาถามว่าจะตื้อมั้ย ถ้ารักก้อทำให้เหน แต่ตอนนั้นก้อแอบโกดๆเพื่อนผู้หญิงที่บีไปปรึกษานะ เขาแอดเฟรสเรามา เราเลยขอเบอร์แล้วโทรไป ขอพูดประมาณว่า ให้เราไปเถอะ เพื่อนเขา เขาดูแลเองได้ แล้วเขาถามว่าทำแบบนั้นทำไม เราบอกว่า จะต้องถามด้วยหรอ เทอน่าจะใจเรามั้ย แล้วก้อจบการสนทนา เราได้แต่ฝากให้เขาดูแลบีด้วย แต่สักพักไม่นาน เทอเพื่อนของบีส่งข้อความมา ว่า ขออีกเรื่องนึง เลิกติดต่อกับ บี ซะ คือเราขอร้อง ปล่อยมันไปเถอะ ตอนนั้นเราอ่านเสรจ ได้แต่ตอบ อื่ม อ่า แล้วก้อร้องไห้ออกมา เราพยายามโทรหาบี บีให้เมทรับบอกว่าไม่พร้อมคุย แล้วทักไลน์ไป เราบอกขอคุยด้วยที ครั้งสุดท้าย จะไม่รบกวนไรอีกแล้ว เขาตอบกลับมาว่า ขอเปนวันอื่นนะ วันนี้ไม่พร้อมจิงๆ ตอนนี้เราไม่รุ้เราจะต้องทำไง จะปล่อยเขาไป หรือ ตื้อ หรือทำไงดี เราบอกไม่ถูกตลอดเวลาที่คุยกันมันมีความสุขมากๆ แต่สิ่งที่เราทำมันก้อเกินกว่าเขาจะรับได้ เหมือนเล่นกับความรู้สึกเขา เราไม่รู้จะทำไงจิงๆ คำว่าขอโทดคงไม่พอ ?????