กระทู้แรกของชีวิตเลยครับ ผมขอพื้นที่ตรงนี้มาพูดถึงชีวิตของผมในตอนนี้หน่อยครับ
"ถ้าเรามีโอกาสอีกครั้ง จะแก้ในสิ่งที่เราพลาด และจะปรับตัวเองเท่าที่บทเรียนครั้งนี้สอนเรามาให้ดีที่สุด"
นี่คือคำพูดของผมในหัวตอนนี้เลยครับขณะที่ผมนั่งพิมพ์อยู่ ก่อนอื่นขอท้าวความก่อนนะครับ คือผมเป็นนิสิตมหาวิทยาลัยหนึ่งครับ ผมก็ได้มีแฟนคนนึง ถ้าปลายตุลานี้ก็จะอายุความรักของเราคือสองปีครับ เธอเป็นคนที่น่ารักมากครับ นิสัยดี เป็นคนเอาใจใส่ ออนโยน ขี้อ้อน เป็นคนหัวอ่อนนิดๆ ตลอดเวลาที่คบกัน เธอก็ดูแลผมมาตลอด คอยเตือนนั่นเตือนนี่ คอยอยู่ข้างๆกันตลอด ทุกครั้งเราจะไปกินข้าวด้วยกัน ในทุกวันผมจะถามเธอว่าอยากกินอะไร เธอไม่เคยนึกออกเลย แต่ไม่ว่าเธอคิดไม่ออกรึอยากไปร้านนี้ สุดท้ายฒก็จะพาไปร้านที่ผมอยากิน เรื่องของใช้ อะไรจิปาทะ เธอเคยเปิดไอจีเปิดเฟสบุ๊คให้ดูของที่อยากได้ อันนี้น่ารักจังเลยตัวเอง ถูกด้วย สวยไหม ผมเองไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไรเลย ก็ตอบไป อื้อก็สวยดีนะ อยากได้หรอ แต่เธอไม่เคยได้อะไรอย่างใจเธอหรอกครับ ผมจะอ้างเงินตลอด จะหมดบ้าง ใช่ไม่มีเหตุผลบ้าง แต่เธอก็ไม่เคยที่จะประชดรึเหวี่ยงอะไรหนักมากหรอกครับ เธอนอยๆแปปก็มากอดผมเหมือนเดิม แต่มีของชิ้ยนึงที่ผมซื้อให้ครั้งล่าสุดคือตุ๊กตาหมีพูห์คู่นึงครับ ขนาดต่างกันนิดนึง ตัวไม่ใหญ่มากครับ ราคาไม่กี่ร้อย เธอก็จะคิดว่าตุ๊กตานี้แทนเราสองคน เอาไว้นอนกอดเวลาไกลกัน เอาไว้ดูต่างหน้า ซึ่งเธอชอบหมีพูห์มาก ก็จะเห็นนะครับหลักๆคือผมจะควบคุมอะไรหลายอย่าง แต่เธอเองจะอะไรก็ได้ไงครับ แต่บางทีก็อยากได้ แต่ผมก็ผลัดไปตลอดเวลา เอาไว้ก่อนนะ ประมาณนี้ครับ แล้วความรักมักมีปัญหาเสมอครับ เราก็จะนอยกันบ่อยบ้าง ผมเริ่มก่อนบ้าง เค้าเริ่มก่อนบ้าง แต่ผมจะมักไม่ค่อยชอบที่เค้าทุ้งมิ้งไร้สาระอะครับ ตามภาษา ผญ ผมจะชอบบ่นเค้า พอเค้าเถียง ผมก็เดือดสิครับ แต่พอสักพักก็กอดกันเหมือนเดิม แต่ปัญหานี้เกิดขึ้นบ่อยครั้งมาก และมาในช่วงหลังๆที่เราคบกัน ผมมีงานวิจัยที่ต้องทำเพื่อจบครับ ผมไม่ค่อนมีเวลาให้เธอเลย เธอก็จะดูซีรีย์การตูน เรื่อยเปื่อย แต่ขอแค่ได้อยู่ด้วยกัน เธอก็โอเค เธอติดผมมาก จนมาตอนหลัง โรคบ้าผมก็กลับมาครับ เริ่มบ่น เริ่มว่าในสิ่งที่ผมเห็นว่าไม่โอเค เธอก็เถียงครับ แต่ผมจะเถียงดักทางจนเธอเงียบไปและนอย ปัญหานี้เกิดขึ้นบ่อยมาก จนมีสัญญาณสุดท้าย คือเค้าก็โดนผมบ่นนี่ละครับ แต่เค้านิ่งๆ เนือย ดูไม่เถียง ตอนนั้นผมนึกว่าเค้าเข้าใจในสิ่งที่ผมพูดครับ แต่มันไม่มช่ครับ ตอนนั้นเค้าคงเริ่มเก็บมาเรื่อยๆ แล้วเค้าจะมีกลุ่มเพื่อนมอปลายซึ่งสนิทมาก เค้าเคยมีนัดไปหากันบ่อยครับ แต่พักหลังนี้ เค้าไปหาเค้าบอกผม เห็นว่าเค้าอยากไป ไอ้เรื่องไปไหนอะไรผมโอเคครับไม่ค่อยอะไร เธอก็ไป แต่อาทิตหลังนี้เธอไปต้นอาทิต ปลายอาทิตย์ ผมเองก็ตกใจทำไมไปบ่อยจังแต่ไม่คิดอะไรครับ จนอาทิตเดียวดันแหล่ะครับ เค้าบอกจะไปหาเพื่อน ผมก็โอเคครับไปส่งเค้า ซึ่งวันอาทิตย์เค้าจะกลับมาครับเพื่อมาเตรียมเรียน วันนั้นเป็นวันศุกร์ครับ ผมก็สไตล์เดิมไงครับ โอเคตามใจ ผมไปส่งเธอขึ้นรถตู้ ผมจำแววตาสุดท้ายนั้นได้ เธอดูเศร้าๆ ผมยั่งเอะใจเบา แฟนเราเป็นอะไรป่าวว่ะ แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่ดี กลับมาห้องนอนดูการ์ตูน เอ้อผมลืมบอกครับ ผมนี่จะมีแอบคุยกะคนนั้นคนนี้บ้าง แต่การคุยผมไม่ใช่การคุยเพื่อมีชู้สาวขนาดนั้นนะครับ มีทักมาคุย ผมทักไปบ้าง ซึ่งตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรถึงทำแบบนั้น แต่ผมไม่เคยคิดนอกใจครับ ผมผิดเอาเลยละกันยอมรับ กลับมาต่อนะครับ เธอก็เงียบเลย ปกติเธอกะผมจะคุยโทสับน้อยมาก อย่างน้อยก็ไลน์กันเผนจังหว่ะ แต่วันนั้นเธอเงียบไปเลย ผมก็มีนัดสังสรรค์กะเพื่อนเนื่องจากผมเพิ่งสอบวิจัยเสร็จ เธอเงียบไปทั้งคืนผมก็มีทักบ้าง แต่เธอก็ไม่หายไปไหนครับยังอยู่ตอบปกติ และในคืนนั้นระหว่างที่ผมนั่งอยู่ร้านเหล้า ผมก็เลยอยากรู้ว่าเค้าเป็นอะไรช่วงนี้ ซึ่งปกติเค้าก็จะพูดเลยนะครับว่า เออมีอะไรนะ จุดไหน เค้าก็ตอบนะครับครั้งนี้ เค้าตอบผมว่า "เครียดๆอ่ะ เหนื่อย" ผมก็ถามต่อว่าทำไม เธอพูดปนะโยคที่ผมอึ้งสุดๆคือ "เลิกกันนะ" แล้วเธอก็บล็อคสายผม ผมติดต่อเธอไม่ได้ ผมคุยได้แต่ไลน์ เธอก็พูดแล้วก็หายไปครับเหตุการณ์วันนั้นเพิ่งเกิดเมื่อวันที่ สามนี่เองครับ จั้งแต่วันนั้น ผมก็ไลน์หาเธอตลอดเวลาให้มาคุยดีๆ มีอะไรพี่งง เธอก็เงียบๆไป แล้วบอกแต่ว่าไม่เอาแล้วเลิกคือเลิก จบนะ พอแล้ว เหนื่อย ไม่โอเค หมดใจ พูดอยู่แค่นี้ ศึ่งคำพูดพวกนี้มันขัดกับความเป็นตัวตนเธอมาก เพราะเธอรักผมมาก ติดผม และผมแน่ใจเค้าจะไม่มีใครแน่นอน แต่จนถึงตอนนี้ เค้าตอบไลน์ผมเหมือนเดิมแต่ดูช้าๆนานตอบที ผมก็สารภาพในสิ่งที่อยู่ในใจจริง อันนี้ผมไม่โลกสวยนะครับแต่ถ้าคุณยืนจุดนี้ได้คุยจะเข้าใจสุดๆเลย ผมบอกกะเค้าว่าจะเปลี่ยนตัวเอง จะทำทุกอย่างให้ดี จะเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่พลาดไป จะทำอะไรที่มันจะทำให้ดีขึ้นมาก เธอก็ตอบมาได้คำเดียวครับว่าไม่ เลิกนะ มันสายไปแล้วอยู่แบบนี้ ซึ่งตอนนี้มีแค่ไลน์นี่ละครับที่ผมจะติดต่อเธอได้ตอนนี้ แต่พอวกเข้าเรื่องเราสองคน เธอก็จะพูดอย่างที่บอกครับ จนตอนนี้เค้าก็ยังอยู่กะเพื่อน ไม่กลับมามหาลัยเลยอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ ผมเสียใจมากครับตอนนี้ สภาพจิตใจย่ำแย่ ห้องนอนก็ต้องไปอาศัยเพื่อนนอนครับ บอกเลยว่าก็อึดอัดธรรมดาที่ไม่ใช่ห้องเรา ตอนนี้นะครับ ผมมืดแปดด้านเลย สิ่งอะไรหลายอย่าง ผมควรทำอย่างไรครับ ตอนนี้ผมรู้แล้วผมรักเค้ามากขนาดไหน ตลอดเวลาที่ไม่แสดงออก แต่ใจมันบอกชัดเจนมากครับ ที่ผ่านมานี่ที่คุยกะใคร รึอะไรยังไง ผมรู้เลยไม่ตอบโจทย์ครับ ผู้ชายจำไว้นะ ตอนนี้จะบอกคุณได้ดีที่สุดครับคุณควรทำอย่างไรต่อ ส่วนตอนนี้ผมเองก็ได้แต่ตื้อ ละจะทำอะไรสักอย่างที่ผมอยากให้เธอเห็น ถึงเวลาที่ผ่านมาทั้งหมด เรามีกันมายังไง ที่ผมว่าเพราะผมไม่อยากให้เธอไปไหนจริงๆครับ ผมอยากให้เค้ากลับมา ผมจะทำอะไรที่ดีให้ดูจนกว่าถึงที่สุดจริงๆ ถ้าวันนึงเค้าบล็อคไลน์ผม ผมต้องแน่นอนครับคือยากที่สุด ตอนนี้ใจผมสลายมากๆ จากคนที่รักผมมาก เค้ากลับทำผมแบบที่ว่าไม่ใยดีเลย เค้าทำได้อย่างไร ผมรู้ตัวเค้าดี แปลว่าเค้าอาจจะเก็บรึว่ามีอะไรแน่นอนถึงไม่หันมาเลยขนาดนี้ ผมแย่มากครับ แยากมีหนทางแะไรที่จะทำให้เค้าฟังผม โอกาสผมก็ใช้เปลือง ผมอยากปรึกษาเพื่อนพี่น้องครับผมควรทำอย่างไรดี ตอนนี้ผมไม่ไหวเลยจริงๆครับ เหตุการณ์สดในตอนนี้ ผมเห็นแต่ภาพดีๆ ตอนนั้นตอนนี้ ผมควรทำอย่างไรครับ
ผมอยากให้คนที่ยังมีคนรักอยู่นะครับ มาอ่านกระทู้ผม ผมไม่อยากให้เป็นอย่างผมครับ
"ถ้าเรามีโอกาสอีกครั้ง จะแก้ในสิ่งที่เราพลาด และจะปรับตัวเองเท่าที่บทเรียนครั้งนี้สอนเรามาให้ดีที่สุด"
นี่คือคำพูดของผมในหัวตอนนี้เลยครับขณะที่ผมนั่งพิมพ์อยู่ ก่อนอื่นขอท้าวความก่อนนะครับ คือผมเป็นนิสิตมหาวิทยาลัยหนึ่งครับ ผมก็ได้มีแฟนคนนึง ถ้าปลายตุลานี้ก็จะอายุความรักของเราคือสองปีครับ เธอเป็นคนที่น่ารักมากครับ นิสัยดี เป็นคนเอาใจใส่ ออนโยน ขี้อ้อน เป็นคนหัวอ่อนนิดๆ ตลอดเวลาที่คบกัน เธอก็ดูแลผมมาตลอด คอยเตือนนั่นเตือนนี่ คอยอยู่ข้างๆกันตลอด ทุกครั้งเราจะไปกินข้าวด้วยกัน ในทุกวันผมจะถามเธอว่าอยากกินอะไร เธอไม่เคยนึกออกเลย แต่ไม่ว่าเธอคิดไม่ออกรึอยากไปร้านนี้ สุดท้ายฒก็จะพาไปร้านที่ผมอยากิน เรื่องของใช้ อะไรจิปาทะ เธอเคยเปิดไอจีเปิดเฟสบุ๊คให้ดูของที่อยากได้ อันนี้น่ารักจังเลยตัวเอง ถูกด้วย สวยไหม ผมเองไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไรเลย ก็ตอบไป อื้อก็สวยดีนะ อยากได้หรอ แต่เธอไม่เคยได้อะไรอย่างใจเธอหรอกครับ ผมจะอ้างเงินตลอด จะหมดบ้าง ใช่ไม่มีเหตุผลบ้าง แต่เธอก็ไม่เคยที่จะประชดรึเหวี่ยงอะไรหนักมากหรอกครับ เธอนอยๆแปปก็มากอดผมเหมือนเดิม แต่มีของชิ้ยนึงที่ผมซื้อให้ครั้งล่าสุดคือตุ๊กตาหมีพูห์คู่นึงครับ ขนาดต่างกันนิดนึง ตัวไม่ใหญ่มากครับ ราคาไม่กี่ร้อย เธอก็จะคิดว่าตุ๊กตานี้แทนเราสองคน เอาไว้นอนกอดเวลาไกลกัน เอาไว้ดูต่างหน้า ซึ่งเธอชอบหมีพูห์มาก ก็จะเห็นนะครับหลักๆคือผมจะควบคุมอะไรหลายอย่าง แต่เธอเองจะอะไรก็ได้ไงครับ แต่บางทีก็อยากได้ แต่ผมก็ผลัดไปตลอดเวลา เอาไว้ก่อนนะ ประมาณนี้ครับ แล้วความรักมักมีปัญหาเสมอครับ เราก็จะนอยกันบ่อยบ้าง ผมเริ่มก่อนบ้าง เค้าเริ่มก่อนบ้าง แต่ผมจะมักไม่ค่อยชอบที่เค้าทุ้งมิ้งไร้สาระอะครับ ตามภาษา ผญ ผมจะชอบบ่นเค้า พอเค้าเถียง ผมก็เดือดสิครับ แต่พอสักพักก็กอดกันเหมือนเดิม แต่ปัญหานี้เกิดขึ้นบ่อยครั้งมาก และมาในช่วงหลังๆที่เราคบกัน ผมมีงานวิจัยที่ต้องทำเพื่อจบครับ ผมไม่ค่อนมีเวลาให้เธอเลย เธอก็จะดูซีรีย์การตูน เรื่อยเปื่อย แต่ขอแค่ได้อยู่ด้วยกัน เธอก็โอเค เธอติดผมมาก จนมาตอนหลัง โรคบ้าผมก็กลับมาครับ เริ่มบ่น เริ่มว่าในสิ่งที่ผมเห็นว่าไม่โอเค เธอก็เถียงครับ แต่ผมจะเถียงดักทางจนเธอเงียบไปและนอย ปัญหานี้เกิดขึ้นบ่อยมาก จนมีสัญญาณสุดท้าย คือเค้าก็โดนผมบ่นนี่ละครับ แต่เค้านิ่งๆ เนือย ดูไม่เถียง ตอนนั้นผมนึกว่าเค้าเข้าใจในสิ่งที่ผมพูดครับ แต่มันไม่มช่ครับ ตอนนั้นเค้าคงเริ่มเก็บมาเรื่อยๆ แล้วเค้าจะมีกลุ่มเพื่อนมอปลายซึ่งสนิทมาก เค้าเคยมีนัดไปหากันบ่อยครับ แต่พักหลังนี้ เค้าไปหาเค้าบอกผม เห็นว่าเค้าอยากไป ไอ้เรื่องไปไหนอะไรผมโอเคครับไม่ค่อยอะไร เธอก็ไป แต่อาทิตหลังนี้เธอไปต้นอาทิต ปลายอาทิตย์ ผมเองก็ตกใจทำไมไปบ่อยจังแต่ไม่คิดอะไรครับ จนอาทิตเดียวดันแหล่ะครับ เค้าบอกจะไปหาเพื่อน ผมก็โอเคครับไปส่งเค้า ซึ่งวันอาทิตย์เค้าจะกลับมาครับเพื่อมาเตรียมเรียน วันนั้นเป็นวันศุกร์ครับ ผมก็สไตล์เดิมไงครับ โอเคตามใจ ผมไปส่งเธอขึ้นรถตู้ ผมจำแววตาสุดท้ายนั้นได้ เธอดูเศร้าๆ ผมยั่งเอะใจเบา แฟนเราเป็นอะไรป่าวว่ะ แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่ดี กลับมาห้องนอนดูการ์ตูน เอ้อผมลืมบอกครับ ผมนี่จะมีแอบคุยกะคนนั้นคนนี้บ้าง แต่การคุยผมไม่ใช่การคุยเพื่อมีชู้สาวขนาดนั้นนะครับ มีทักมาคุย ผมทักไปบ้าง ซึ่งตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรถึงทำแบบนั้น แต่ผมไม่เคยคิดนอกใจครับ ผมผิดเอาเลยละกันยอมรับ กลับมาต่อนะครับ เธอก็เงียบเลย ปกติเธอกะผมจะคุยโทสับน้อยมาก อย่างน้อยก็ไลน์กันเผนจังหว่ะ แต่วันนั้นเธอเงียบไปเลย ผมก็มีนัดสังสรรค์กะเพื่อนเนื่องจากผมเพิ่งสอบวิจัยเสร็จ เธอเงียบไปทั้งคืนผมก็มีทักบ้าง แต่เธอก็ไม่หายไปไหนครับยังอยู่ตอบปกติ และในคืนนั้นระหว่างที่ผมนั่งอยู่ร้านเหล้า ผมก็เลยอยากรู้ว่าเค้าเป็นอะไรช่วงนี้ ซึ่งปกติเค้าก็จะพูดเลยนะครับว่า เออมีอะไรนะ จุดไหน เค้าก็ตอบนะครับครั้งนี้ เค้าตอบผมว่า "เครียดๆอ่ะ เหนื่อย" ผมก็ถามต่อว่าทำไม เธอพูดปนะโยคที่ผมอึ้งสุดๆคือ "เลิกกันนะ" แล้วเธอก็บล็อคสายผม ผมติดต่อเธอไม่ได้ ผมคุยได้แต่ไลน์ เธอก็พูดแล้วก็หายไปครับเหตุการณ์วันนั้นเพิ่งเกิดเมื่อวันที่ สามนี่เองครับ จั้งแต่วันนั้น ผมก็ไลน์หาเธอตลอดเวลาให้มาคุยดีๆ มีอะไรพี่งง เธอก็เงียบๆไป แล้วบอกแต่ว่าไม่เอาแล้วเลิกคือเลิก จบนะ พอแล้ว เหนื่อย ไม่โอเค หมดใจ พูดอยู่แค่นี้ ศึ่งคำพูดพวกนี้มันขัดกับความเป็นตัวตนเธอมาก เพราะเธอรักผมมาก ติดผม และผมแน่ใจเค้าจะไม่มีใครแน่นอน แต่จนถึงตอนนี้ เค้าตอบไลน์ผมเหมือนเดิมแต่ดูช้าๆนานตอบที ผมก็สารภาพในสิ่งที่อยู่ในใจจริง อันนี้ผมไม่โลกสวยนะครับแต่ถ้าคุณยืนจุดนี้ได้คุยจะเข้าใจสุดๆเลย ผมบอกกะเค้าว่าจะเปลี่ยนตัวเอง จะทำทุกอย่างให้ดี จะเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่พลาดไป จะทำอะไรที่มันจะทำให้ดีขึ้นมาก เธอก็ตอบมาได้คำเดียวครับว่าไม่ เลิกนะ มันสายไปแล้วอยู่แบบนี้ ซึ่งตอนนี้มีแค่ไลน์นี่ละครับที่ผมจะติดต่อเธอได้ตอนนี้ แต่พอวกเข้าเรื่องเราสองคน เธอก็จะพูดอย่างที่บอกครับ จนตอนนี้เค้าก็ยังอยู่กะเพื่อน ไม่กลับมามหาลัยเลยอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ ผมเสียใจมากครับตอนนี้ สภาพจิตใจย่ำแย่ ห้องนอนก็ต้องไปอาศัยเพื่อนนอนครับ บอกเลยว่าก็อึดอัดธรรมดาที่ไม่ใช่ห้องเรา ตอนนี้นะครับ ผมมืดแปดด้านเลย สิ่งอะไรหลายอย่าง ผมควรทำอย่างไรครับ ตอนนี้ผมรู้แล้วผมรักเค้ามากขนาดไหน ตลอดเวลาที่ไม่แสดงออก แต่ใจมันบอกชัดเจนมากครับ ที่ผ่านมานี่ที่คุยกะใคร รึอะไรยังไง ผมรู้เลยไม่ตอบโจทย์ครับ ผู้ชายจำไว้นะ ตอนนี้จะบอกคุณได้ดีที่สุดครับคุณควรทำอย่างไรต่อ ส่วนตอนนี้ผมเองก็ได้แต่ตื้อ ละจะทำอะไรสักอย่างที่ผมอยากให้เธอเห็น ถึงเวลาที่ผ่านมาทั้งหมด เรามีกันมายังไง ที่ผมว่าเพราะผมไม่อยากให้เธอไปไหนจริงๆครับ ผมอยากให้เค้ากลับมา ผมจะทำอะไรที่ดีให้ดูจนกว่าถึงที่สุดจริงๆ ถ้าวันนึงเค้าบล็อคไลน์ผม ผมต้องแน่นอนครับคือยากที่สุด ตอนนี้ใจผมสลายมากๆ จากคนที่รักผมมาก เค้ากลับทำผมแบบที่ว่าไม่ใยดีเลย เค้าทำได้อย่างไร ผมรู้ตัวเค้าดี แปลว่าเค้าอาจจะเก็บรึว่ามีอะไรแน่นอนถึงไม่หันมาเลยขนาดนี้ ผมแย่มากครับ แยากมีหนทางแะไรที่จะทำให้เค้าฟังผม โอกาสผมก็ใช้เปลือง ผมอยากปรึกษาเพื่อนพี่น้องครับผมควรทำอย่างไรดี ตอนนี้ผมไม่ไหวเลยจริงๆครับ เหตุการณ์สดในตอนนี้ ผมเห็นแต่ภาพดีๆ ตอนนั้นตอนนี้ ผมควรทำอย่างไรครับ