ผมคบกับรุ่นน้องคนหนึ่งมา 4 ปี เพื่อนหลายคนต่างพากันบอกว่าน้องไม่ทิ้งมุงหรอก น้องรักมุงจะตาย มุงอย่าทิ้งน้องละกัน
ผมทะเลาะใหญ่โตบอกเลิกน้องคนนี้ตลอด 4 ปีทั้งหมด 16 ครั้ง มีเพียง 2 ครั้งเท่านั้น (ไม่นับครั้งนี้) ที่น้องคนนี้บอกเลิกผม นอกนั้นผมบอกเลิกนางมาตลอด และ 2 ครั้งนั้นเป็นเหตุผลที่ต่อให้เป็นใครก็ต้องยอมทำตาม นั่นคือ
- ครั้งแรก
โดนบอกเลิก เพราะแม่ของน้องรู้ ช่วงนั้นคือต้นเดือนกรกฎาคม พ่อแม่ของน้องยังไม่อยากให้น้องมีแฟน
วันนั้นจำได้ว่าน่าจะเป็นวันเสาร์-อาทิตย์ ผมนอนร้องไห้ฟังเพลง "เธอทำให้ฉันเสียใจ" (จำชื่อเพลงไม่ได้) ตอนนั้นยอดวิวแค่ 1,000 กว่าเอง ผมเล่าเรื่องของตัวเองลงในคอมเม้นได้ท็อปคอมเม้นด้วย (ตลกดี) เออ . . . แต่สุดท้ายก็ได้กลับมาคบกัน ตบตาผู้ใหญ่ว่าเลิกกัน แต่จริงๆยังคบกันต่อ โหดปะละ
- ครั้งที่สอง
โดนบอกเลิก เพราะญาติเขารู้ เกิดขึ้นในช่วงปลายปีที่ 2 ที่คบกัน จำได้แม่นเลยว่าคือวันที่ 23 ธันวาคม 2555 ครั้งนี้ตลกดี ผมพยายามยื้อมาก โทรไปขอให้พี่คนโตของน้องพยายามช่วยหน่อย อย่างน้อยขอให้เลิกกันตอนวันปีใหม่ก็ยังดี (คนบ้าไรอยากให้ปีใหม่มีความเศร้า) สุดท้ายก็ได้คบกันต่อ ขอบคุณพี่จริงๆครับ
สังเกตไหม ทุกเหตุผลที่น้องบอกเลิกผม เกิดจากครอบครัวทั้งนั้น มันเลยทำให้ผมคิดว่าน้องแมร่งเป็น #ของตาย หลังจากนั้นประมาณปีที่ 2 นะคุณเอยยย ผมจีบเพื่อนสนิทตัวเอง (ขอโทษทีที่จีบแก) เลิกกันครั้งใหญ่พอสมควร ไม่ได้คุยกับน้องไปเกือบสัปดาห์หนึ่ง แต่น้องไม่ยอมตัดใจจากผมเลย นางสู้เอาเป็นเอาตายมาก ง้อแบบทุกทาง 5555 ใจอ่อนสิครับ
ดูสิคุณทั้งหลาย เราทำนางเสียใจ นางก็ยังจะขอคืนดี เป็นคุณจะคิดไหมละว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของตาย
จุดพีคจริงๆ คือช่วงปีที่ 3 ประมาณเดือนธันวา-พฤษภา เราทั้งคู่เริ่มเข้าใจกันมากขึ้น ถ้ามีเรื่องที่ทะเลาะกัน พวกเราจะไม่เถียงกัน เราจะหยุดแล้วก็มานั่งคุยกัน ถามคำต่อคำ คลายทุกความสงสัย
ผมรู้สึกว่าช่วงนี้คือช่วงที่เราทั้งคู่รักกันมากจริงๆ ผมเริ่มตามใจน้อง อยากทำไรก็ทำเลยตามสบาย ตรงนั้นแหละคือความผิดพลาดของผมเอง 5555555 (ไม่น่าตามใจเลยยยย น่าจะโหดเข้มเหมือนเดิม)
เหตุผลการเลิกกันของผม ผมคิดว่าจุดเริ่มต้นมันเกิดขึ้นในช่วงวันที่ 16-18 มิถุนายน เราทะเลาะกันรุนแรงระดับหนึ่งเลยแหละ แต่นางก็ง้อเรา คุณลองนึกภาพ เบอร์โทรศัพท์มากกว่า 10 เบอร์โทรเข้าเครื่องคุณทั้งวัน แสดงให้เห็นว่าน้องรักผมขนาดไหน ผมก็ใจอ่อน ตอนนั้นยิ่งมั่นใจเข้าไปใหญ่เลยว่า น้องเป็นของตายของผมแน่ๆ น้องรักผมมากแน่ๆ
หลังจากนั้นไม่ถึงสัปดาห์ เข้าสู่สัปดาห์สอบกลางภาค (ซัมเมอร์) ผมเริ่มอ่านหนังสือ เริ่มไม่คุยกับน้อง ไม่รู้ว่าความคิดน้องตอนแรกคือคบประชดผมหรือเปล่า ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกเธอจะเริ่มคุยกับ "เขา" ช่วงวันที่ 24-25 มิถุนายน (ไม่มั่นใจ เพราะน้องแอบคุย แชทแล้วก็ลบประวัติๆ //พวกเรามีรหัสเฟซของกันและกัน) ซึ่งตอนนั้นผมกำลังอ่านหนังสืออย่างหนัก (และเล่นเกมอย่างบ้าคลั่ง) น้องทักแชทมาผมก็แค่อ่านไม่ตอบ นั่นคงจะทำให้น้องเหงาไม่น้อยเลย อะห๊ะ ใช่แล้ว หลังจากนั้นไม่ถึงสองสัปดาห์ น้องตกลงปลงใจบอกเลิกผม และเรื่องหลังจากนี้ทุกคนที่รู้จักผมก็รู้กันดีอยู่ . . . บอกเลิกครั้งที่ 3 และครั้งสุดท้ายของน้อง
เอาจริงๆ ผมไม่ต้องบอกก็ได้มั้งว่าคุณที่อ่านได้อะไรจากเรื่องนี้ แต่เอาหน่อยละกัน
ผมเคยคิดว่า ชีวิตคู่มันมีอะไรมากกว่าการที่ทั้งสองต้องมาคุยกันทุกวันๆ ต้องมาจูจี้ ต้องซื้อของขวัญให้กัน ต้องไปกินข้าวด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน ผมเคยคิดว่ามันไร้สาระมาก แต่คุณทั้งหลายไม่รู้หรอก คู่ของคุณเขาอาจไม่ได้คิดแบบนั้น ถ้ายังงั้นคุณก็ถาม อย่าปล่อยให้อีกฝ่ายคิดเอง และสมมุติคุณไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่คู่ของคุณทำ คุณก็พูดมันออกมา อย่าเก็บไว้ นี่คืออีกเหตุผลที่ทำให้พวกเราเลิกกัน เพราะน้องปิดความรู้สึกไว้ น้องเป็นคนที่ห่วงคนอื่นมาก ห่วงกว่าตัวของตัวเอง นางไม่อยากทำให้คนอื่นเสียใจ เพราะฉะนั้นนางเลยเก็บสิ่งที่ไม่ชอบในตัวผมออกไป เก็บไว้ในส่วนลึกๆ ซึ่งพอถึงวันหนึ่งเรื่องพวกนี้มันก็จะออกมา เอามาเป็นเหตุผลในวันที่เลิกกัน
สุดท้ายนี้
ถ้าวันนั้น...พูดออกไปว่า "อยู่ต่อก็ได้นะ"
ถ้าวันนั้น...กลับไปหาเธอ
ถ้าวันนั้น...ไม่ตามใจเธอ
ถ้าวันนั้น...ให้ของขวัญวันเกิด
ถ้าวันนั้น...ให้ของขวัญครบรอบ
ถ้าวันนั้น...ผมไม่นอกใจเธอ
ถ้าแก้ไขได้สักอย่าง...วันนี้จะไม่เกิดขึ้น
#ระบายครั้งสุดท้ายแล้ว พรุ่งนี้เริ่มต้นใหม่
...เลิกครั้งสุดท้าย; 4 ปี แพ้ให้ 2 สัปดาห์
ผมทะเลาะใหญ่โตบอกเลิกน้องคนนี้ตลอด 4 ปีทั้งหมด 16 ครั้ง มีเพียง 2 ครั้งเท่านั้น (ไม่นับครั้งนี้) ที่น้องคนนี้บอกเลิกผม นอกนั้นผมบอกเลิกนางมาตลอด และ 2 ครั้งนั้นเป็นเหตุผลที่ต่อให้เป็นใครก็ต้องยอมทำตาม นั่นคือ
- ครั้งแรก
โดนบอกเลิก เพราะแม่ของน้องรู้ ช่วงนั้นคือต้นเดือนกรกฎาคม พ่อแม่ของน้องยังไม่อยากให้น้องมีแฟน
วันนั้นจำได้ว่าน่าจะเป็นวันเสาร์-อาทิตย์ ผมนอนร้องไห้ฟังเพลง "เธอทำให้ฉันเสียใจ" (จำชื่อเพลงไม่ได้) ตอนนั้นยอดวิวแค่ 1,000 กว่าเอง ผมเล่าเรื่องของตัวเองลงในคอมเม้นได้ท็อปคอมเม้นด้วย (ตลกดี) เออ . . . แต่สุดท้ายก็ได้กลับมาคบกัน ตบตาผู้ใหญ่ว่าเลิกกัน แต่จริงๆยังคบกันต่อ โหดปะละ
- ครั้งที่สอง
โดนบอกเลิก เพราะญาติเขารู้ เกิดขึ้นในช่วงปลายปีที่ 2 ที่คบกัน จำได้แม่นเลยว่าคือวันที่ 23 ธันวาคม 2555 ครั้งนี้ตลกดี ผมพยายามยื้อมาก โทรไปขอให้พี่คนโตของน้องพยายามช่วยหน่อย อย่างน้อยขอให้เลิกกันตอนวันปีใหม่ก็ยังดี (คนบ้าไรอยากให้ปีใหม่มีความเศร้า) สุดท้ายก็ได้คบกันต่อ ขอบคุณพี่จริงๆครับ
สังเกตไหม ทุกเหตุผลที่น้องบอกเลิกผม เกิดจากครอบครัวทั้งนั้น มันเลยทำให้ผมคิดว่าน้องแมร่งเป็น #ของตาย หลังจากนั้นประมาณปีที่ 2 นะคุณเอยยย ผมจีบเพื่อนสนิทตัวเอง (ขอโทษทีที่จีบแก) เลิกกันครั้งใหญ่พอสมควร ไม่ได้คุยกับน้องไปเกือบสัปดาห์หนึ่ง แต่น้องไม่ยอมตัดใจจากผมเลย นางสู้เอาเป็นเอาตายมาก ง้อแบบทุกทาง 5555 ใจอ่อนสิครับ
ดูสิคุณทั้งหลาย เราทำนางเสียใจ นางก็ยังจะขอคืนดี เป็นคุณจะคิดไหมละว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของตาย
จุดพีคจริงๆ คือช่วงปีที่ 3 ประมาณเดือนธันวา-พฤษภา เราทั้งคู่เริ่มเข้าใจกันมากขึ้น ถ้ามีเรื่องที่ทะเลาะกัน พวกเราจะไม่เถียงกัน เราจะหยุดแล้วก็มานั่งคุยกัน ถามคำต่อคำ คลายทุกความสงสัย
ผมรู้สึกว่าช่วงนี้คือช่วงที่เราทั้งคู่รักกันมากจริงๆ ผมเริ่มตามใจน้อง อยากทำไรก็ทำเลยตามสบาย ตรงนั้นแหละคือความผิดพลาดของผมเอง 5555555 (ไม่น่าตามใจเลยยยย น่าจะโหดเข้มเหมือนเดิม)
เหตุผลการเลิกกันของผม ผมคิดว่าจุดเริ่มต้นมันเกิดขึ้นในช่วงวันที่ 16-18 มิถุนายน เราทะเลาะกันรุนแรงระดับหนึ่งเลยแหละ แต่นางก็ง้อเรา คุณลองนึกภาพ เบอร์โทรศัพท์มากกว่า 10 เบอร์โทรเข้าเครื่องคุณทั้งวัน แสดงให้เห็นว่าน้องรักผมขนาดไหน ผมก็ใจอ่อน ตอนนั้นยิ่งมั่นใจเข้าไปใหญ่เลยว่า น้องเป็นของตายของผมแน่ๆ น้องรักผมมากแน่ๆ
หลังจากนั้นไม่ถึงสัปดาห์ เข้าสู่สัปดาห์สอบกลางภาค (ซัมเมอร์) ผมเริ่มอ่านหนังสือ เริ่มไม่คุยกับน้อง ไม่รู้ว่าความคิดน้องตอนแรกคือคบประชดผมหรือเปล่า ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกเธอจะเริ่มคุยกับ "เขา" ช่วงวันที่ 24-25 มิถุนายน (ไม่มั่นใจ เพราะน้องแอบคุย แชทแล้วก็ลบประวัติๆ //พวกเรามีรหัสเฟซของกันและกัน) ซึ่งตอนนั้นผมกำลังอ่านหนังสืออย่างหนัก (และเล่นเกมอย่างบ้าคลั่ง) น้องทักแชทมาผมก็แค่อ่านไม่ตอบ นั่นคงจะทำให้น้องเหงาไม่น้อยเลย อะห๊ะ ใช่แล้ว หลังจากนั้นไม่ถึงสองสัปดาห์ น้องตกลงปลงใจบอกเลิกผม และเรื่องหลังจากนี้ทุกคนที่รู้จักผมก็รู้กันดีอยู่ . . . บอกเลิกครั้งที่ 3 และครั้งสุดท้ายของน้อง
เอาจริงๆ ผมไม่ต้องบอกก็ได้มั้งว่าคุณที่อ่านได้อะไรจากเรื่องนี้ แต่เอาหน่อยละกัน
ผมเคยคิดว่า ชีวิตคู่มันมีอะไรมากกว่าการที่ทั้งสองต้องมาคุยกันทุกวันๆ ต้องมาจูจี้ ต้องซื้อของขวัญให้กัน ต้องไปกินข้าวด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน ผมเคยคิดว่ามันไร้สาระมาก แต่คุณทั้งหลายไม่รู้หรอก คู่ของคุณเขาอาจไม่ได้คิดแบบนั้น ถ้ายังงั้นคุณก็ถาม อย่าปล่อยให้อีกฝ่ายคิดเอง และสมมุติคุณไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่คู่ของคุณทำ คุณก็พูดมันออกมา อย่าเก็บไว้ นี่คืออีกเหตุผลที่ทำให้พวกเราเลิกกัน เพราะน้องปิดความรู้สึกไว้ น้องเป็นคนที่ห่วงคนอื่นมาก ห่วงกว่าตัวของตัวเอง นางไม่อยากทำให้คนอื่นเสียใจ เพราะฉะนั้นนางเลยเก็บสิ่งที่ไม่ชอบในตัวผมออกไป เก็บไว้ในส่วนลึกๆ ซึ่งพอถึงวันหนึ่งเรื่องพวกนี้มันก็จะออกมา เอามาเป็นเหตุผลในวันที่เลิกกัน
สุดท้ายนี้
ถ้าวันนั้น...พูดออกไปว่า "อยู่ต่อก็ได้นะ"
ถ้าวันนั้น...กลับไปหาเธอ
ถ้าวันนั้น...ไม่ตามใจเธอ
ถ้าวันนั้น...ให้ของขวัญวันเกิด
ถ้าวันนั้น...ให้ของขวัญครบรอบ
ถ้าวันนั้น...ผมไม่นอกใจเธอ
ถ้าแก้ไขได้สักอย่าง...วันนี้จะไม่เกิดขึ้น
#ระบายครั้งสุดท้ายแล้ว พรุ่งนี้เริ่มต้นใหม่