สวัสดีค่ะ หลังจากที่เผือกเรื่องของกระทู้อื่นมาเยอะละ วันนี้ขอเล่าประสบการณ์ชีวิตของตัวเองบ้างนะคะ
ใครที่มีพ่อ หรือแม่ หัวโบราณกันบ้างคะ ส่วนใหญ่คงจะเยอะนะ คนที่เปิดกระทู้นี้มา 70%ก็ต้องมีไม่พ่อก็แม่ใช่มั้ยล่ะ
อืมมม ไม่อยากเกริ่นอะไรมาก เข้าเรื่องเลยละกันนะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก แท็กผิดอะไรตรงไหนก็ขอโทษด้วย
-----
จขกท เรียนปีสองอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่ง อายุตอนนี้ ก็ 20 ละค่ะ เราเป็นลูกสาวคนเดียว พ่อแม่ก็เลยรักและดูแลเป็นพิเศษราวกับไข่ในหิน
การเลี้ยงดู การพูดคุย บางครั้งแม่เค้าจะพูดคุยกับเราเหมือนเราเป็นเด็กน้อย ทำเสียงแหลมๆ ชอบคิดว่าเราทำอะไรเองคิดอะไรเองไม่เป็น ทั้งที่เราทำอะไรได้ด้วยตัวเองทุกอย่าง เราพยายามบอกกับเค้า ให้เค้ารู้ว่าเราทำได้ ส่วนพ่อเรา เค้าไม่ชอบให้เราไปไหน ชอบให้อยู่บ้านทุกวัน (ยกเว้นไปเรียนนะ) ถ้าวันไหนออกไปข้างนอก ท่านจะหงุดหงิด ไม่สบายใจ (แต่ก่อนเราชอบออกไปข้างนอก กลับมาสี่โมงก็โดนบ่นตลอด แต่เดี๋ยวนี้ไม่ละ แหะๆ) ซึ่งเราก็ต้องกลับบ้านมาก่อน 5 โมงตลอด หรืออาจเร็วกว่านั้นในบางครั้ง ชอบให้ตื่นนอนตั้งแต่แปดโมง คือเราตื่นสาย เราจะโดนด่า เรื่องการเรียน เราห้ามเรียนเกรดตก น้อยกว่า 3.8 ท่านจะบ่นๆละ ซึ่งเราก็พยายามไม่ให้ตกเลยซักปี เครียดมากค่ะเรื่องนี้ ไม่รู้จะพูดยังไงเลย555555 คนส่วนใหญ่ชอบบ่นว่าเออ พวกที่ได้เกรดดีๆอะ
จะบ่นไปทำไมวะ เกรดบ้านเต็มแปดเหรอ .. เอ่อ เราไม่ได้เครียดเพราะเกรดน้อยค่ะ แต่บางทีพ่อเราเค้าตั้งความหวังไว้สูงไปไง กลัวทำเค้าผิดหวัง ลองพูดแล้วว่าการเรียนมันยากขึ้นทุกปี แต่เค้าไม่เข้าใจค่ะ เรื่องแฟน อ่ะ คือท่านไม่ให้เรามีแฟนจนกว่าจะเรียนจบ โอโห แต่นี่ก็แอบมีนะ แต่เรากับเค้าพากันเรียน แต่ตอนนี้เลิกแล้วแหละ เรื่องการแต่งตัว เค้าให้อิสระกับการแต่งตัวเรามาก คือจะขาสั้นกระโปรงสั้นยังไงก็ได้ แต่เราก็ไม่ค่อยแต่งโป๊นักหรอก อากาศมันร้อน กลัวแดด เรื่องการดื่ม เค้าไม่ว่า ดื่มได้ แต่ต้องอยู่ในบ้าน หรือไปร้านอาหารกับพ่อแม่เท่านั้น แต่ช่วงที่เราอยู่หอเราก็แอบไปเที่ยวไปดริ้งกับเพื่อนนะ คุมสติตัวเองได้ค่ะ ไม่ทำอะไรอย่างว่าแน่นอน ละที่สำคัญเลยคือเค้าจะวางอนาคตให้เราเสร็จสรรพ คือจบมาต้องทำแบบนี้นะ อาชีพนี้นะ เพลีย
สำหรับเรามันไม่จริงเสมอไปหรอก มันอยู่ที่การคิดของแต่ละคนค่ะ ว่าคิดได้มั้ย รักตัวเองมั้ย รักพ่อแม่มั้ย
พ่อแม่เลี้ยงดูเราเป็นไข่ในหินก็จริง เราแรดก็จริง#อิอิ แต่เราก็อยู่ในจุดที่พอดูแลตัวเองได้
และไม่เคยทำอะไรให้เสื่อมเสียค่ะ ทุกวันนี้ยังเวอจิ้นอยู่พูดเลย
อื้มม มาถึงจุดพีคของกระทู้นี้ อีข้างบนแค่เกริ่นนะพวกแกร
เราคิดว่าเราโชคดีมากๆ ที่ท่านห่วงเราถึงขนาดนี้ ถึงแม้มันจะเกร็งๆไปบ้างก็เถอะ
แต่ท่านก็รักเรามาก ถึงแม้ว่าเราไม่ชอบที่ท่านทำแบบนี้และพยายามคุยๆอยู่หลายที
แต่ก็ไม่เป็นผล T_T
แต่เราก็ยังจะรักและตั้งใจเรียน ทำงานหาเงินมาเลี้ยงพวกเค้าให้สุขสบายนะ
เราจะพยายามเต็มที่ ให้มันหยุดอยู่ที่เรา สมมติถ้าเรามีลูก (หาแฟนให้ได้ก่อนTT) เราจะไม่บังคับ แต่จะคุยกับเค้าด้วยเหตุผลค่ะ
ฝากถึงคนที่มีพ่อแม่หัวโบราณนะคะ ถึงเค้าจะห้ามโน่นห้ามนี่ แต่เค้ารักพวกคุณมาก
ก่อนที่จะทำอะไร ควรนึกถึงพวกเค้าด้วย ไม่มีใคร แฟนทิ้งตกงานเกรดไม่ดีเพื่อนไม่คบบลาๆ คุณไม่เหลือใคร แต่คุณก็ยังเหลือพวกเค้า
อยากจะหนีเที่ยว ก็หนีให้มันอยู่ในขอบเขต อยากจะมีแฟน ก็ให้พากันเรียน อย่าเพิ่งไปบ่ะๆโอ้บ่ะกันเลย ถ้าอยากจริงๆก็ป้องกันเถอะ
ทำดีกับเค้าให้มากที่สุดก่อนที่เค้าจะไม่อยู่นะคะ เราเข้าใจ คนเรามีเกิดแก่เจ็บตาย ท่านไม่สามารถอยู่กับเราได้ตลอดเวลา
และเราก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าเราจะอยู่ยังไง ถ้าวันนึงเค้าจากไป
และฝากถึงพ่อแม่ทุกท่านนะคะ ลองพูดคุยกับลูกบ้าง คงทราบใช่มั้ยคะว่าพวกคุณก็ผ่านการเป็นวัยรุ่นมา น่าจะเข้าใจอะไรได้ดี
คิดดูสิคะ อิงจากในรูปภาพข้างบนนะ ถ้าคุณมีลูกคุณสอนให้ลูกอยู่แต่ในกรอบ ต่อหน้าคุณลูกเป็นเด็กดี น่ารักมาก แต่พอรับหลังกลับทำตัวแรง
ฝากให้คิดนะคะ คุณพ่อคุณแม่ทั้งหลาย
ฝากไว้สำหรับคนที่มีพ่อแม่หัวโบราณ คิดว่าลูกยังเป็นเด็กเล็กๆอยู่เสมอ
ใครที่มีพ่อ หรือแม่ หัวโบราณกันบ้างคะ ส่วนใหญ่คงจะเยอะนะ คนที่เปิดกระทู้นี้มา 70%ก็ต้องมีไม่พ่อก็แม่ใช่มั้ยล่ะ
อืมมม ไม่อยากเกริ่นอะไรมาก เข้าเรื่องเลยละกันนะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก แท็กผิดอะไรตรงไหนก็ขอโทษด้วย
-----
จขกท เรียนปีสองอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่ง อายุตอนนี้ ก็ 20 ละค่ะ เราเป็นลูกสาวคนเดียว พ่อแม่ก็เลยรักและดูแลเป็นพิเศษราวกับไข่ในหิน
การเลี้ยงดู การพูดคุย บางครั้งแม่เค้าจะพูดคุยกับเราเหมือนเราเป็นเด็กน้อย ทำเสียงแหลมๆ ชอบคิดว่าเราทำอะไรเองคิดอะไรเองไม่เป็น ทั้งที่เราทำอะไรได้ด้วยตัวเองทุกอย่าง เราพยายามบอกกับเค้า ให้เค้ารู้ว่าเราทำได้ ส่วนพ่อเรา เค้าไม่ชอบให้เราไปไหน ชอบให้อยู่บ้านทุกวัน (ยกเว้นไปเรียนนะ) ถ้าวันไหนออกไปข้างนอก ท่านจะหงุดหงิด ไม่สบายใจ (แต่ก่อนเราชอบออกไปข้างนอก กลับมาสี่โมงก็โดนบ่นตลอด แต่เดี๋ยวนี้ไม่ละ แหะๆ) ซึ่งเราก็ต้องกลับบ้านมาก่อน 5 โมงตลอด หรืออาจเร็วกว่านั้นในบางครั้ง ชอบให้ตื่นนอนตั้งแต่แปดโมง คือเราตื่นสาย เราจะโดนด่า เรื่องการเรียน เราห้ามเรียนเกรดตก น้อยกว่า 3.8 ท่านจะบ่นๆละ ซึ่งเราก็พยายามไม่ให้ตกเลยซักปี เครียดมากค่ะเรื่องนี้ ไม่รู้จะพูดยังไงเลย555555 คนส่วนใหญ่ชอบบ่นว่าเออ พวกที่ได้เกรดดีๆอะ
สำหรับเรามันไม่จริงเสมอไปหรอก มันอยู่ที่การคิดของแต่ละคนค่ะ ว่าคิดได้มั้ย รักตัวเองมั้ย รักพ่อแม่มั้ย
พ่อแม่เลี้ยงดูเราเป็นไข่ในหินก็จริง เราแรดก็จริง#อิอิ แต่เราก็อยู่ในจุดที่พอดูแลตัวเองได้
และไม่เคยทำอะไรให้เสื่อมเสียค่ะ ทุกวันนี้ยังเวอจิ้นอยู่พูดเลย
อื้มม มาถึงจุดพีคของกระทู้นี้ อีข้างบนแค่เกริ่นนะพวกแกร
เราคิดว่าเราโชคดีมากๆ ที่ท่านห่วงเราถึงขนาดนี้ ถึงแม้มันจะเกร็งๆไปบ้างก็เถอะ
แต่ท่านก็รักเรามาก ถึงแม้ว่าเราไม่ชอบที่ท่านทำแบบนี้และพยายามคุยๆอยู่หลายที
แต่ก็ไม่เป็นผล T_T
แต่เราก็ยังจะรักและตั้งใจเรียน ทำงานหาเงินมาเลี้ยงพวกเค้าให้สุขสบายนะ
เราจะพยายามเต็มที่ ให้มันหยุดอยู่ที่เรา สมมติถ้าเรามีลูก (หาแฟนให้ได้ก่อนTT) เราจะไม่บังคับ แต่จะคุยกับเค้าด้วยเหตุผลค่ะ
ฝากถึงคนที่มีพ่อแม่หัวโบราณนะคะ ถึงเค้าจะห้ามโน่นห้ามนี่ แต่เค้ารักพวกคุณมาก
ก่อนที่จะทำอะไร ควรนึกถึงพวกเค้าด้วย ไม่มีใคร แฟนทิ้งตกงานเกรดไม่ดีเพื่อนไม่คบบลาๆ คุณไม่เหลือใคร แต่คุณก็ยังเหลือพวกเค้า
อยากจะหนีเที่ยว ก็หนีให้มันอยู่ในขอบเขต อยากจะมีแฟน ก็ให้พากันเรียน อย่าเพิ่งไปบ่ะๆโอ้บ่ะกันเลย ถ้าอยากจริงๆก็ป้องกันเถอะ
ทำดีกับเค้าให้มากที่สุดก่อนที่เค้าจะไม่อยู่นะคะ เราเข้าใจ คนเรามีเกิดแก่เจ็บตาย ท่านไม่สามารถอยู่กับเราได้ตลอดเวลา
และเราก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าเราจะอยู่ยังไง ถ้าวันนึงเค้าจากไป
และฝากถึงพ่อแม่ทุกท่านนะคะ ลองพูดคุยกับลูกบ้าง คงทราบใช่มั้ยคะว่าพวกคุณก็ผ่านการเป็นวัยรุ่นมา น่าจะเข้าใจอะไรได้ดี
คิดดูสิคะ อิงจากในรูปภาพข้างบนนะ ถ้าคุณมีลูกคุณสอนให้ลูกอยู่แต่ในกรอบ ต่อหน้าคุณลูกเป็นเด็กดี น่ารักมาก แต่พอรับหลังกลับทำตัวแรง
ฝากให้คิดนะคะ คุณพ่อคุณแม่ทั้งหลาย