ถ้าความรักมันทำร้ายจิตใจนัก...ก็เป็นโสดต่อไปเถอะค่ะ...จะได้ไม่เป็นภาระของจิตใจ!!!

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ...เราโสดมา 23 ปีแล้ว และเราไม่เคยมีแฟน เหตุผลที่เราไม่มีแฟนเพราะยังไม่เจอคนที่ใช่ ((คนที่ใช่ สำหรับเรา คือ คนที่เป็นสุภาพบุรุษ คนที่มีเหตุผล คนที่มีความเป็นผู้ใหญ่ คนที่ให้เกียรติกันและกัน คนที่มีมุมมอง ทัศนะคติ ความคิด การใช้ชีวิตที่คล้ายกัน รักกันจริง/จริงใจ)) คือ การที่เราจะคบใครสักคน เราต้องการคนที่เคียงข้างเราในวันที่เราเจอปัญหา ให้ลังใจเราในวันที่เราท้อ ปลอบใจเราในวันที่เราเสียใจ และทำให้เรายิ้มได้ในวันที่เราร้องไห้ และเป็นคนที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุข เราไม่ได้คบคนที่ฐานะ การศึกษา หรือหน้าตา แต่เราคบที่ความจริงใจมากกว่า คนส่วนใหญ่ที่เข้ามา มาพร้อมกับเงิน เพราะผู้ชายบางคน(ย้ำว่าบางคนนะค่ะ)เอาเงินแลกใจ แต่สำหรับเรา ไม่ใช่!!! เพราะเราเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องการผู้ชายธรรมดามาเดินข้างๆ แต่มันไม่มี ส่วนใหญ่ใส่หน้ากากเข้าหากันมากกว่า นี่คือเหตุผลที่เราโสด เราไม่ได้เลือกนะค่ะ แต่สำหรับเราแล้ว คนที่ใช่...ก็คือคนที่ใช่ ส่วนคนที่ไม่ใช่...ก็คือไม่ใช่
***มาวันนึงเราก็เจอคนที่ใช่...ใช่สำหรับเรามาก เราเลยลองเปิดใจตัวเองเพื่อเขาและเรายอมรับว่าเรารักเขามาก แต่สุดท้ายเขาก็เดินจากเราไป เราเสียใจมากนะค่ะ แต่เราเป็นคนใจเย็น เก็บอาการ และนิ่งพอควร จนใครๆที่รู้จักเราเห็นเราเป็นคนปกติธรรมดาแต่พวกเขาไม่รู้เลยว่าในใจเราซ้ำแค่ไหน เจ็บมากเท่าไหร่!!! ความรู้สึกนี้มันแย่มากเลยสำหรับเรา จนวันนึงเราได้อ่านเจอข้อความที่ทำให้เราทำใจได้และปลงได้บ้าง ถึงแม้ว่ามันจะเป็นจริงหรือไม่จริง แต่มันก็ทำให้เราสบายใจมากขึ้น...คือข้อความประมาณว่า "สิ่งหนึ่งที่ตรงข้ามกันคือสิ่งที่ไม่ได้เกิดมาเป็นของเราต่อให้ฉุดดึงมันไว้มากเท่าไหร่สักวันหนึ่งมันก็จากเราไป. ... สิ่งใดที่เกิดมาเป็นของเราต่อให้มันหนีเราไปสุดปลายฟ้าสักวันมันก็กลับมาเป็นของเราอยู่ดี" เมื่อเรารู้ตัวแล้วว่าไปยังไงก้อไปไม่ถึงเราก็ปล่อยมันไปเถอะ ปล่อยโอกาสให้ชีวิตได้เจออะไรที่แปลกใหม่ บางครั้งการอยู่คนเดียวก็ทำให้เราได้เข้าใจอะไรมากขึ้น

ปล. เป็นกำลังใจให้คนที่กำลังเจอปัญหาเรื่องความรักนะค่ะ
ปล.2 จขกท ก็คงจะโสดต่อไปแบบนานๆ...จนกว่าจะเจอคนที่ใช่...ถ้าไม่เจอก็คงนั่งเล่นบนคาน อิอิ
ปล.3 ถ้าจิตใจมันบอกช้ำมากนัก ก็พักรักษามันบ้างนะค่ะ มันจะได้มีแรงที่จะเจอรักครั้งใหม่