จากกระทู้ที่แล้ว ที่ จขกท.เล่าถึงประสบการณ์ความรักที่เจ็บจนเกินบรรยายไป จนไม่กล้ามีความรักหรือรักใครได้อีกเลย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครเข้ามานะค่ะ ก็มีเข้ามาตลอดแต่ก็จะไม่ค่อยอยากยุ่ง แต่จะมีพี่อยู่คนนึงชื่อพี่กอล์ฟพี่เค้าเป็นเพื่อนกับพี่ชายเรา พี่ชายเราติดต่อให้ซึ่งไม่คิดจะถามเราเลยว่าชอบมั๊ยแต่อะ เราก็น้อมรับไว้ลองดู555555 เราก็คุยกันทุกวันมานานเกือบ2ปี แต่ต้องยอมรับตรงนี้เหมือนกันว่าพี่กอล์ฟเป็นผช.ที่ดีมากๆสองปีที่รู้จักกันมา พี่กอล์ฟน่ารักมากห่วงใยใส่ใจดูแลเรราตลอดเรากับพี่กอล์ฟเรียนอยู่คนละที่ พี่กอล์ฟเรียนมหาลัยเอกชนแถวเกษตร ส่วนเราเรียนอยู่แถวสวนดุสิตซึ่งระยะทางค่อนข้างจะไกลจากกันพอสมควรแต่เวลาเราเลิกเรียนพี่กอล์ฟจะมารอรับเราหน้ามหาวิทยาลัยทุกวัน งง นะค่ะบางที แบบว่าเห้ย นี่ใจคอจะมารอรับทุกวันเลยหรอมาตรงเวลาเป๊ะๆทุกวัน แต่ถ้าวันไหนมาช้าก็จะโทรมาบอกล่วงหน้า เพื่อนๆเราจะสนิทกับพี่กอล์ฟทุกคนด้วยความที่ว่าเค้าเฟรนลี่สนุกสนานวันเฮฮา หน้าตาน่ารักระดับนึงเพราะงี้มั๊งเพื่อนเราเลยชอบ5555555เวลาไปไหนมาไหนมันจะให้เราตามแต่พี่เค้าตลอด อะ เราก็ตามใจเพื่อน โทรตามให้เค้าก็มาไม่ว่าจะยุ่งขนาดไหนเค้าก็จะมาจนบางทีเราแอบดุก็มี ว่าถ้าไม่ว่างก็ไม่ต้องมาเค้าก็จะบอกแค่ว่า เออสบายมากหน่ะ บางทีก็เอือมๆ แบบว่าจะตามใจอะไรขนาดนั้นนนน แต่ขอบอกตรงนี้ก่อนว่าตลอดเวลา2ปี ถึงพี่กอล์ฟจะดีมากแต่เราไม่เคยแม้แต่จะรู้สึกดีเลยเพราะเราเองก็ไม่กล้าจะรู้สึกดีกับใครให้คุยกันปกติคุยได้แต่เราคิดว่าเราดูออกว่าพี่กอล์ฟคิดอะไรเพราะว่าพี่ชายเราจะถามเราตลอดว่าไอกอล์ฟเป็นงัยมั่ง ใช้ได้ป่าว เราก็ได้แต่ตอบว่า อืม ดี แต่อย่าคิดว่าจะจับคู่ให้น้องน้องไม่เอา เราก็จะโดนด่ากลับตลอดว่าเนี่ยคนดีๆเราก็ไม่ชอบที่เลวๆแบบไอเจรักจริงรักจัง(จากกระทู้ที่แล้ว) เราก็ได้แต่นั่งเงียบไม่อยากจะเถียงคือเราไม่คิดอยากมีใครจริงๆเพราะความรู้สึกเก่าๆมันฝังใจเอาสะมากๆถึงจะดีขึ้น แต่ใช่ว่าไม่กลัวเลยปิดกั้นความรู้สึกตัวเองปิดกั้นตัวเอง
เวลาพี่กอล์ฟโทรมาหาเราเราก็จะอ้างนั่นนู่นนี่ ไม่ว่างบ้างแหละ เค้าก็ยอมนะเราไม่เคยต้องเป็นฝ่ายโทรหาเค้าก่อนเลยไม่เคยเลยสักนิด เวลาเราหงุดหงิดเครียดๆเรื่องเรียนมาเราอยากอยู่คนเดียวแบบเงียบๆ ถ้าพี่กอล์ฟดโทรมาเค้าจะโดนเราด่าตลอดว่าโทรมาไม่ดูเวลาเลยอะยังไม่อยากคุยเบื่อ เราจะเหวียงวีนๆใส่ตลอดด่านานมากๆใส่ๆๆ แต่ผลที่ตอบกลับมาจากปากพี่กอล์ฟทุกครั้งคือ "โอเคพี่ขอโทดครับไว้เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่นะ " คำนี้จะเป็นประโยคสุดท้ายทุกครั้งที่เราได้ยินก่อนจะตัดสาย เราก็ได้แต่ด่าตามหลัง อะไรนักหนาเบื่อๆๆรำคานๆโว้ยยยยยย ไอฝั่งด้านพี่ชายเรานั่นก็กองหนุนตัวยุ จนมาวันนึงความจริงเปิดเผยสิ่งที่เราคิดมาตลอดมันคือเรื่องจริงเมื่อพี่กอล์ฟมาสารภาพกับเราว่าเค้ารักเราจริงๆไม่ได้พูดไปทั่วเหมือนที่คนอื่นๆ ต่อให้เราจะวีนจะเหวี่ยงใส่แค่ไหนเค้าก็ทนได้ถ้าทนไม่ได้เค้าไปนานแล้วไม่ปล่อยเวลาล่วงเลยมาถึง2ปีจนถึงปัจจุบันหรอก เค้าพูดประมาณนี้และจบด้วยประโยคที่ว่า "เป็นแฟนกับพี่นะ" เราถึงกับอึ้ง ทำตัวไม่ถูกคือว่าความรู้สึกมันบอกไม่ถูกจะว่ารู้สึกดีมั๊ยมันก็ดี ดีตรงที่เค้ารับได้กับเรื่องที่เราผ่านมาแต่เราไม่คิดจะไว้ใจใครตั้งนานแล้วที่ยอมคุยด้วยเพราะเห็นเป็นเพื่อนพี่ชาย ก็เลยยอมคุยแล้วเดี๋ยวค่อยหาสารพัดวิธีกำจัดออกจากชีวิตด้วยวิธีเก๋ๆ (มั๊ง555555555555555555555555555) เค้าสารภาพหมดเปลือกจริงๆทุกคำพูดทุกการกระทำทุกอย่างที่ผ่านนมานี่ถ้าเป็นผญ.คนอื่นอาจจะตอบตกลงเป็นแฟนกับเค้าตั้งแต่เจอกันแรกๆแล้วมั๊งคือดีจนแสนดี ซึ่งต่างจากเราหลังจากเหตุการณ์เรื่องพี่เจเราก็ดูจะเป็นผญ.ออกแนวแรงๆกว่าเดิม เอาง่ายๆเลยแล้วกันเราสองงคนต่างกันทุกอย่างในเรื่องของทัศนคติ นิสัยใจคอ เราเลยเลือกที่จะตัดความสัมพันธ์ด้วยการบอกว่า เราไม่ใช่ผญ.ที่ดีเลยที่ผ่านมาพี่เองก็รู้ว่าเป็นคนยังงัยและเราเองผ่านอะไรเจออะไรมาบ้าง แต่เค้าบอกเค้ารับได้มันก็แค่อดีต เราก็คิดในใจ ใช่มันแค่อดีตๆๆๆๆ คิดย้อนไปย้อนมาแต่สุดท้ายเราก็ยืนยันคำเดิมว่าไม่ดีกว่า เราคิดว่าเค้าน่าจะเจอคนดีกว่าเราเจอคนที่จริงใจมากกว่าเรา หลังจากวันนั้นพี่กอล์ฟดูจะผิดหวังนะ แต่ก็ยังคอยมาหาเราตลอดๆ จนหนักเข้าๆ เราเริ่มตีตัวออกห่าง หนีกลับบ้านไม่อยากเจอหน้าโทรมาเราก็จะไม่รับหรือบางทีอยู่มหาลัยจะให้เพื่อนผช.รับโทรศัพให้ เราทำทุกวิถีทางที่จะให้พี่เค้าไปไกลๆเราใช้วิธีนี้อยู่นานเกือบครึ่งปีจนมาหลังพี่กอล์ฟเริ่มหายไปๆ นานๆจะมา นานๆจะโทรหาแต่กับพี่ชายเราเค้าจะคุยกันตลอดเพราะเค้าแกงค์เดียวกัน ช่วงที่พี่กอล์ฟหายไปเราเองก็รู้สึกแปลกๆนะหงุดหงิดว่าแม่มไม่คิดจะโทรหาหรอ ชิ เออแล้วแต่ดีละรำคาน ชอบๆๆอยู่คนเดียวหายไปแล้วไม่ต้องกลับมานะเว้ย ฮ่าาาา หัวเราะอยู่คนเดียวแบบผู้ชนะในห้อง แต่ผ่านไปสักพักเอาอีกและนั่งมองโทรศัพท์เปิดเลื่อนไปเลื่อนมาไม่โทรจริงหรอแกรรรร บางวันเรากลับบ้านมาแอบย่องๆไปขโมยโทรศัพท์พี่ชายตัวเองส่งข้อความหาพี่กอล์ฟทำทีว่าพี่ชายเราส่งเองให้พี่กล์อฟมาหาที่บ้าน จนพี่เราจับได้555555555555555ทะเลาะกะพี่ตัวเองยกใหญ่แทบจะมีมวยและต้องใช้คำหยาบๆเลยว่าไอพี่เชี่ยนี่ก็ชอบขุดเรื่องเก่าๆขึ้นมาพูด ยิ่งขุดมันก็ยิ่งสะกิดแผลมั๊ย และทีนี้ก็ฝันไปเถอะว่าจะตอบรับเพื่อนพี่ตัวเอง เราก็โวยวายทะเลาะกับพี่ตัวเองยกใหญ่เถียงขาดใจดิ้นจนแม่ต้องรีบห้ามทัพ ก่อนบ้านจะแตก5555555 พอดีกันปุ๊ปเราก็เริ่มทำการหว่านล้อมพี่ชายตัวเองด้วยการแอีบๆถาม "เฮียเพื่อนเฮียสบายดีทุกคนนะ" นี่คือคำถามที่เราคิดว่ามันคือการหว่านล้อมมากๆ55555555555555555555555555555555555555 พี่ชายเราก็ตอบกลับทันทีว่า "สบายดีไอกอล์ฟอะ" เรานี่หน้าแตกเพล้ง อุส่าหว่านล้อมเราเลยเบะหน้าใส่ บอกทำไมอะไม่อยากรู้ พี่เราเลยหัวเราะใส่หน้าเรา "ก็เฮียอยากบอกมีไรปะค่ะน้องสาวคนสวยยยสวยมากสวยจนเลือกมาก เลือกจนผช.ยอมแพ้ " เราเลยถามต่อว่าหมายถึงอะไร พี่เราเลยขอคุยกับเราแบบเปิดใจเลยมีอะไรคิดอะไรพูดออกมาห้ามปิดบังห้ามเก็บไปคิดคนเดียว คำถามแรกที่พี่ชายยิงใส่เราคือ "ลืมไอเจได้หรือยัง" เราก็พยักหน้าหงึกๆ แต่ก็ต้องยอมรับตามความเป็นจริงว่า "น้องลืมได้แต่ไม่ทั้งหมดแต่น้องไม่ได้รักเค้าแล้วจริงๆนะเฮีย เฮียก็รู้นี่นาน้องเป็นคนยังงัยอ่า " พี่เราก็ถามต่อ "แล้วเรารู้บ้างมั๊ยว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ " เราก็งงๆกับคำถาม เราก็พูดออกมาเบาๆ ไรวะ พี่เราก็หัวเราะ เขกหัวเราไปทีนึง แล้วถามต่อ "ทำไมคนดีๆ เราถึงไม่ชอบเค้าทั้งๆที่เค้าทำดีทุกอย่างห่วงใยใส่ใจดูแล " เราเลยถามกลับว่าเฮียกำลังหมายถึงพี่กล์อฟใช่มั๊ย พี่เราก็พยักหน้า เราก็เลยตอบตามความจริงและตามที่เราคิด " น้องกลัวอะเฮียน้องไม่กล้าไม่อยากจะคาดหวังอะไรกับใครเลยต่อให้เค้าดีแต่ถ้าตอนหลังเค้าเป็นแบบผช.คนนั้นที่น้องเเจอมาน้องจะไม่แย่กว่าเดิมหรอ น้องยอมรับนะเฮียทุกวันนี้น้องสร้างกำแพงป้องกันความรู้สึกตัวเองปกปิดตัวเองไว้สูงมากๆ น้องรู้สึกว่าน้องไม่พร้อมน้องกลัวเฮียเข้าใจน้องใช่มั๊ย " พี่ชายเราก็พยักหน้าให้เราเค้าบอกเค้าเข้าใจ แล้วบอกกับเราว่า "เราสร้างมันเราก็ทำลายมันได้ ถ้าเราไม่คิดทำลายมันเราก็จะอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ไปตลอดชีวิต มันทำให้เราพลาดอะไรดีๆไปหลายอย่างมากนะ อาจจะไม่ใช่แค่กอล์ฟ อาจจะเป็นคนอื่นๆที่เค้าดีจริงๆ แต่เราพลาดที่ปล่อยเค้า เพราะเราเอาอดีตมาเป็นตัวกำหนดอนาคต อดีตคือดีตมันแก้ไขไม่ได้เลย ถ้าเป็นแบบนี้เราไม่ต้องหนีไปตลอดหรอ " เราก็นั่งฟังแบบใจจดใจจ่อมาก เราเริ่มมองหน้าพี่ตัวเอง แล้วถามว่า เราควรทำยังงัย พี่เราตอบกลับมาว่า "ไม่ต้องทำอะไรแล้ว แค่เปิดใจรับรู้รับฟังยอมรับไม่ปิดกั้นเลิกกลัวทุกอย่างอดีตทิ้งมันช่างแม่ม อย่าเอาคนๆเดียวตัดสินคนทั้งหมดบนโลกใบนี้เลย แล้วถามหน่อยนะครึ่งปีที่กอล์ฟมันหายไปมันเริ่มไม่เหมือนเดิมเรารู้สึกยังงัย " เราก็อมยิ้มเขินๆ กำแพงช้านนนนนนนนนถูกอิพี่ชายตัวดีกับพี่กอล์ฟพังแล้วใช่มั๊ยยย เราก็ตอบไปตรงๆ"ก็รอแง คิดว่าจะโทรมาหาบ้างมาเจอบ้างไปรับบ้างก็ไม่ไป คิดถึงด้วยจะบอกตรงๆบอกเลยจะบอกให้ จิตใจทำด้วยอะไรใจดำเพื่อนเฮียอะ ขี้แพ้หว่ะ อ่อนๆๆ" เราก็ตะโกนใส่หน้าพี่เราพี่เราก็หัวเราะ เรานั่นแหละใจดำกับมันก่อน เราก็ อ้าวว ไหงมาว่าน้อง พี่เราเลยลูบหัวเราและพูดกับเราว่า "รู้ตัวในวันที่สายไปแล้ว รู้ใจตัวเองช้าไป " เราก็ส่ายหน้าถามว่าคืออะไร พี่เราเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังว่า "รู้มั๊ยไอกอล์ฟอะมันเป็นคนที่จริงใจและก็จริงจังมากนะ มันเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวกับทุกๆเรื่อง มุ่งมั่นกับทุกอย่างอะไรที่มันตั้งใจไว้มันจะทำให้สำเร็จ มันจะมุ่งมั่นอยู่แบบนั้นจนกว่ามันจะรู้สึกว่าตัวเองถึงทางตัน บรรดาเพื่อนเฮียก็มีมั่นนี่แหละที่หนักแน่นที่สุด แต่ถ้าเมื่อไหร่มันสู้ไม่ได้ มันจะถอยไปแบบเงียบๆบางทีมันก็ไปแบบพวกเฮียเองก็เดาใจไม่ถูก และถ้าพูดถึงมันตอนนี้ หึ มันไปคบกับรุ่นน้องที่คณะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว " เราฟังแล้วถึงกับนิ่งพูดไม่ออก น้ำตาเริ่มมา หยดแหมะๆ พูดกับพี่ชายว่า "เป็นแบบนี้นี่เองหรอที่เค้าเรียกว่ารู้ตัวช้า แล้วทำไมเฮียไม่พูดไม่บอกน้องว่าเค้าไปมีแฟนแล้ว" พี่เราก็หัวเราะบอกแต่ว่าก็ไม่เห็นเราถามถึงจนมาถึงวันนี้ไได้เปิดใจคุยกัน ถึงได้มีโอกาสสอนและมีโอกาสเล่าเรื่องทั้งหมด เราก็เข้าใจทั้งพี่เราเองและก็ตัวพี่กอล์ฟเอง
พอกลับมานั่งนึกอีกทีถือว่าตัวเองพลาดมากๆที่มัวแต่ปิดกั้นตัวเอง มัวแต่เอาอดีตมาเป็นตัวกำหนดอนาคต พลาดที่ไม่กล้าจะลองเปิดใจรับเรื่องราวต่างๆในสิ่งที่คนๆนึงอยากจะบอก มารู้ตัวทีหลังว่าตัวเองเสียคนดีๆไป โดยที่เค้าไม่ได้ผิดอะไรเลย เค้าพยายามเข้าหาเราวิ่งตามเรา ใช้ใจแลกใจแต่กลับเป็นเราที่มองข้ามความรู้สึกและสิ่งดีๆที่เค้าทำให้ จนวันนึงเค้าไม่สามารถทนได้เค้าเลือกที่จะไปไปเจอคนที่ดีกว่าเราคนที่แคร์เค้ามากกว่าเราสุดท้ายเจ็บไปตามระเบียบอีกและ แต่ก็ไม่โทษใครทั้งสิ้นค่ะถ้าผิดผิดที่ตัวเราเองนี่แหละค่ะ มัวแต่จมปลัก มีของมีค่าอยู่ใกล้ตัวแต่ดันมองข้ามเหยียบย่ำความรู้สึกเค้า พออยากจะได้เค้ากลับคืนมา ก็ไม่ทัน มันดูจะสายเกินไป
เมื่อรักครั้งเก่าเคยทำลายชีวิตเลยสร้างกำแพงปิดกั้นตัวเองจนทำให้ปัจจุบันเสียคนดีๆหนึ่งคนไป
เวลาพี่กอล์ฟโทรมาหาเราเราก็จะอ้างนั่นนู่นนี่ ไม่ว่างบ้างแหละ เค้าก็ยอมนะเราไม่เคยต้องเป็นฝ่ายโทรหาเค้าก่อนเลยไม่เคยเลยสักนิด เวลาเราหงุดหงิดเครียดๆเรื่องเรียนมาเราอยากอยู่คนเดียวแบบเงียบๆ ถ้าพี่กอล์ฟดโทรมาเค้าจะโดนเราด่าตลอดว่าโทรมาไม่ดูเวลาเลยอะยังไม่อยากคุยเบื่อ เราจะเหวียงวีนๆใส่ตลอดด่านานมากๆใส่ๆๆ แต่ผลที่ตอบกลับมาจากปากพี่กอล์ฟทุกครั้งคือ "โอเคพี่ขอโทดครับไว้เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่นะ " คำนี้จะเป็นประโยคสุดท้ายทุกครั้งที่เราได้ยินก่อนจะตัดสาย เราก็ได้แต่ด่าตามหลัง อะไรนักหนาเบื่อๆๆรำคานๆโว้ยยยยยย ไอฝั่งด้านพี่ชายเรานั่นก็กองหนุนตัวยุ จนมาวันนึงความจริงเปิดเผยสิ่งที่เราคิดมาตลอดมันคือเรื่องจริงเมื่อพี่กอล์ฟมาสารภาพกับเราว่าเค้ารักเราจริงๆไม่ได้พูดไปทั่วเหมือนที่คนอื่นๆ ต่อให้เราจะวีนจะเหวี่ยงใส่แค่ไหนเค้าก็ทนได้ถ้าทนไม่ได้เค้าไปนานแล้วไม่ปล่อยเวลาล่วงเลยมาถึง2ปีจนถึงปัจจุบันหรอก เค้าพูดประมาณนี้และจบด้วยประโยคที่ว่า "เป็นแฟนกับพี่นะ" เราถึงกับอึ้ง ทำตัวไม่ถูกคือว่าความรู้สึกมันบอกไม่ถูกจะว่ารู้สึกดีมั๊ยมันก็ดี ดีตรงที่เค้ารับได้กับเรื่องที่เราผ่านมาแต่เราไม่คิดจะไว้ใจใครตั้งนานแล้วที่ยอมคุยด้วยเพราะเห็นเป็นเพื่อนพี่ชาย ก็เลยยอมคุยแล้วเดี๋ยวค่อยหาสารพัดวิธีกำจัดออกจากชีวิตด้วยวิธีเก๋ๆ (มั๊ง555555555555555555555555555) เค้าสารภาพหมดเปลือกจริงๆทุกคำพูดทุกการกระทำทุกอย่างที่ผ่านนมานี่ถ้าเป็นผญ.คนอื่นอาจจะตอบตกลงเป็นแฟนกับเค้าตั้งแต่เจอกันแรกๆแล้วมั๊งคือดีจนแสนดี ซึ่งต่างจากเราหลังจากเหตุการณ์เรื่องพี่เจเราก็ดูจะเป็นผญ.ออกแนวแรงๆกว่าเดิม เอาง่ายๆเลยแล้วกันเราสองงคนต่างกันทุกอย่างในเรื่องของทัศนคติ นิสัยใจคอ เราเลยเลือกที่จะตัดความสัมพันธ์ด้วยการบอกว่า เราไม่ใช่ผญ.ที่ดีเลยที่ผ่านมาพี่เองก็รู้ว่าเป็นคนยังงัยและเราเองผ่านอะไรเจออะไรมาบ้าง แต่เค้าบอกเค้ารับได้มันก็แค่อดีต เราก็คิดในใจ ใช่มันแค่อดีตๆๆๆๆ คิดย้อนไปย้อนมาแต่สุดท้ายเราก็ยืนยันคำเดิมว่าไม่ดีกว่า เราคิดว่าเค้าน่าจะเจอคนดีกว่าเราเจอคนที่จริงใจมากกว่าเรา หลังจากวันนั้นพี่กอล์ฟดูจะผิดหวังนะ แต่ก็ยังคอยมาหาเราตลอดๆ จนหนักเข้าๆ เราเริ่มตีตัวออกห่าง หนีกลับบ้านไม่อยากเจอหน้าโทรมาเราก็จะไม่รับหรือบางทีอยู่มหาลัยจะให้เพื่อนผช.รับโทรศัพให้ เราทำทุกวิถีทางที่จะให้พี่เค้าไปไกลๆเราใช้วิธีนี้อยู่นานเกือบครึ่งปีจนมาหลังพี่กอล์ฟเริ่มหายไปๆ นานๆจะมา นานๆจะโทรหาแต่กับพี่ชายเราเค้าจะคุยกันตลอดเพราะเค้าแกงค์เดียวกัน ช่วงที่พี่กอล์ฟหายไปเราเองก็รู้สึกแปลกๆนะหงุดหงิดว่าแม่มไม่คิดจะโทรหาหรอ ชิ เออแล้วแต่ดีละรำคาน ชอบๆๆอยู่คนเดียวหายไปแล้วไม่ต้องกลับมานะเว้ย ฮ่าาาา หัวเราะอยู่คนเดียวแบบผู้ชนะในห้อง แต่ผ่านไปสักพักเอาอีกและนั่งมองโทรศัพท์เปิดเลื่อนไปเลื่อนมาไม่โทรจริงหรอแกรรรร บางวันเรากลับบ้านมาแอบย่องๆไปขโมยโทรศัพท์พี่ชายตัวเองส่งข้อความหาพี่กอล์ฟทำทีว่าพี่ชายเราส่งเองให้พี่กล์อฟมาหาที่บ้าน จนพี่เราจับได้555555555555555ทะเลาะกะพี่ตัวเองยกใหญ่แทบจะมีมวยและต้องใช้คำหยาบๆเลยว่าไอพี่เชี่ยนี่ก็ชอบขุดเรื่องเก่าๆขึ้นมาพูด ยิ่งขุดมันก็ยิ่งสะกิดแผลมั๊ย และทีนี้ก็ฝันไปเถอะว่าจะตอบรับเพื่อนพี่ตัวเอง เราก็โวยวายทะเลาะกับพี่ตัวเองยกใหญ่เถียงขาดใจดิ้นจนแม่ต้องรีบห้ามทัพ ก่อนบ้านจะแตก5555555 พอดีกันปุ๊ปเราก็เริ่มทำการหว่านล้อมพี่ชายตัวเองด้วยการแอีบๆถาม "เฮียเพื่อนเฮียสบายดีทุกคนนะ" นี่คือคำถามที่เราคิดว่ามันคือการหว่านล้อมมากๆ55555555555555555555555555555555555555 พี่ชายเราก็ตอบกลับทันทีว่า "สบายดีไอกอล์ฟอะ" เรานี่หน้าแตกเพล้ง อุส่าหว่านล้อมเราเลยเบะหน้าใส่ บอกทำไมอะไม่อยากรู้ พี่เราเลยหัวเราะใส่หน้าเรา "ก็เฮียอยากบอกมีไรปะค่ะน้องสาวคนสวยยยสวยมากสวยจนเลือกมาก เลือกจนผช.ยอมแพ้ " เราเลยถามต่อว่าหมายถึงอะไร พี่เราเลยขอคุยกับเราแบบเปิดใจเลยมีอะไรคิดอะไรพูดออกมาห้ามปิดบังห้ามเก็บไปคิดคนเดียว คำถามแรกที่พี่ชายยิงใส่เราคือ "ลืมไอเจได้หรือยัง" เราก็พยักหน้าหงึกๆ แต่ก็ต้องยอมรับตามความเป็นจริงว่า "น้องลืมได้แต่ไม่ทั้งหมดแต่น้องไม่ได้รักเค้าแล้วจริงๆนะเฮีย เฮียก็รู้นี่นาน้องเป็นคนยังงัยอ่า " พี่เราก็ถามต่อ "แล้วเรารู้บ้างมั๊ยว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ " เราก็งงๆกับคำถาม เราก็พูดออกมาเบาๆ ไรวะ พี่เราก็หัวเราะ เขกหัวเราไปทีนึง แล้วถามต่อ "ทำไมคนดีๆ เราถึงไม่ชอบเค้าทั้งๆที่เค้าทำดีทุกอย่างห่วงใยใส่ใจดูแล " เราเลยถามกลับว่าเฮียกำลังหมายถึงพี่กล์อฟใช่มั๊ย พี่เราก็พยักหน้า เราก็เลยตอบตามความจริงและตามที่เราคิด " น้องกลัวอะเฮียน้องไม่กล้าไม่อยากจะคาดหวังอะไรกับใครเลยต่อให้เค้าดีแต่ถ้าตอนหลังเค้าเป็นแบบผช.คนนั้นที่น้องเเจอมาน้องจะไม่แย่กว่าเดิมหรอ น้องยอมรับนะเฮียทุกวันนี้น้องสร้างกำแพงป้องกันความรู้สึกตัวเองปกปิดตัวเองไว้สูงมากๆ น้องรู้สึกว่าน้องไม่พร้อมน้องกลัวเฮียเข้าใจน้องใช่มั๊ย " พี่ชายเราก็พยักหน้าให้เราเค้าบอกเค้าเข้าใจ แล้วบอกกับเราว่า "เราสร้างมันเราก็ทำลายมันได้ ถ้าเราไม่คิดทำลายมันเราก็จะอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ไปตลอดชีวิต มันทำให้เราพลาดอะไรดีๆไปหลายอย่างมากนะ อาจจะไม่ใช่แค่กอล์ฟ อาจจะเป็นคนอื่นๆที่เค้าดีจริงๆ แต่เราพลาดที่ปล่อยเค้า เพราะเราเอาอดีตมาเป็นตัวกำหนดอนาคต อดีตคือดีตมันแก้ไขไม่ได้เลย ถ้าเป็นแบบนี้เราไม่ต้องหนีไปตลอดหรอ " เราก็นั่งฟังแบบใจจดใจจ่อมาก เราเริ่มมองหน้าพี่ตัวเอง แล้วถามว่า เราควรทำยังงัย พี่เราตอบกลับมาว่า "ไม่ต้องทำอะไรแล้ว แค่เปิดใจรับรู้รับฟังยอมรับไม่ปิดกั้นเลิกกลัวทุกอย่างอดีตทิ้งมันช่างแม่ม อย่าเอาคนๆเดียวตัดสินคนทั้งหมดบนโลกใบนี้เลย แล้วถามหน่อยนะครึ่งปีที่กอล์ฟมันหายไปมันเริ่มไม่เหมือนเดิมเรารู้สึกยังงัย " เราก็อมยิ้มเขินๆ กำแพงช้านนนนนนนนนถูกอิพี่ชายตัวดีกับพี่กอล์ฟพังแล้วใช่มั๊ยยย เราก็ตอบไปตรงๆ"ก็รอแง คิดว่าจะโทรมาหาบ้างมาเจอบ้างไปรับบ้างก็ไม่ไป คิดถึงด้วยจะบอกตรงๆบอกเลยจะบอกให้ จิตใจทำด้วยอะไรใจดำเพื่อนเฮียอะ ขี้แพ้หว่ะ อ่อนๆๆ" เราก็ตะโกนใส่หน้าพี่เราพี่เราก็หัวเราะ เรานั่นแหละใจดำกับมันก่อน เราก็ อ้าวว ไหงมาว่าน้อง พี่เราเลยลูบหัวเราและพูดกับเราว่า "รู้ตัวในวันที่สายไปแล้ว รู้ใจตัวเองช้าไป " เราก็ส่ายหน้าถามว่าคืออะไร พี่เราเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังว่า "รู้มั๊ยไอกอล์ฟอะมันเป็นคนที่จริงใจและก็จริงจังมากนะ มันเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวกับทุกๆเรื่อง มุ่งมั่นกับทุกอย่างอะไรที่มันตั้งใจไว้มันจะทำให้สำเร็จ มันจะมุ่งมั่นอยู่แบบนั้นจนกว่ามันจะรู้สึกว่าตัวเองถึงทางตัน บรรดาเพื่อนเฮียก็มีมั่นนี่แหละที่หนักแน่นที่สุด แต่ถ้าเมื่อไหร่มันสู้ไม่ได้ มันจะถอยไปแบบเงียบๆบางทีมันก็ไปแบบพวกเฮียเองก็เดาใจไม่ถูก และถ้าพูดถึงมันตอนนี้ หึ มันไปคบกับรุ่นน้องที่คณะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว " เราฟังแล้วถึงกับนิ่งพูดไม่ออก น้ำตาเริ่มมา หยดแหมะๆ พูดกับพี่ชายว่า "เป็นแบบนี้นี่เองหรอที่เค้าเรียกว่ารู้ตัวช้า แล้วทำไมเฮียไม่พูดไม่บอกน้องว่าเค้าไปมีแฟนแล้ว" พี่เราก็หัวเราะบอกแต่ว่าก็ไม่เห็นเราถามถึงจนมาถึงวันนี้ไได้เปิดใจคุยกัน ถึงได้มีโอกาสสอนและมีโอกาสเล่าเรื่องทั้งหมด เราก็เข้าใจทั้งพี่เราเองและก็ตัวพี่กอล์ฟเอง
พอกลับมานั่งนึกอีกทีถือว่าตัวเองพลาดมากๆที่มัวแต่ปิดกั้นตัวเอง มัวแต่เอาอดีตมาเป็นตัวกำหนดอนาคต พลาดที่ไม่กล้าจะลองเปิดใจรับเรื่องราวต่างๆในสิ่งที่คนๆนึงอยากจะบอก มารู้ตัวทีหลังว่าตัวเองเสียคนดีๆไป โดยที่เค้าไม่ได้ผิดอะไรเลย เค้าพยายามเข้าหาเราวิ่งตามเรา ใช้ใจแลกใจแต่กลับเป็นเราที่มองข้ามความรู้สึกและสิ่งดีๆที่เค้าทำให้ จนวันนึงเค้าไม่สามารถทนได้เค้าเลือกที่จะไปไปเจอคนที่ดีกว่าเราคนที่แคร์เค้ามากกว่าเราสุดท้ายเจ็บไปตามระเบียบอีกและ แต่ก็ไม่โทษใครทั้งสิ้นค่ะถ้าผิดผิดที่ตัวเราเองนี่แหละค่ะ มัวแต่จมปลัก มีของมีค่าอยู่ใกล้ตัวแต่ดันมองข้ามเหยียบย่ำความรู้สึกเค้า พออยากจะได้เค้ากลับคืนมา ก็ไม่ทัน มันดูจะสายเกินไป