ขอปรึกษาหน่อยค่ะ เราได้รู้จักกับผู้ชายคนนึงค่ะ เค้าอายุมากกว่าเรา 22 ปี เจอทีแรกก็ไม่คิดว่าจะอายุห่างกันมากขนาดนี้ เราเจอกันตอนที่ไปทำงาน ตจว.ค่ะ เค้าเข้ามาคุยด้วย มาขอไลน์ ด้วยความที่เราก็ไม่ได้มีใคร เลยไม่อยากปิดกั้นตัวเอง เค้าไลน์มาหา โทรมาคุย บอกเราว่า...ตอนนี้เค้าไม่ได้มีใคร เค้าต้องการใครซักคนที่ทำให้เค้ามีความหวัง มีแรงสู้ต่อ เพราะเค้าเคยมีครอบครัว มีลูก แต่ก็ได้เลิกกันไป แฟนเค้าย้ายออกไปอยู่ที่อื่น
เค้าโทรมาคุยกับเราทุกวันดึกๆก็โทร คุยจนหลับก็คุย...เรารู้สึกดีนะ แล้วก็รู้สึกถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูก เราก็เริ่มคบกันค่ะ เค้าดูแล ใส่ใจ โทรหาตลอด เราเองสัมผัสได้ว่าเค้ารู้สึกดีกับเรา (มโนเองรึป่าว?) แต่ว่าเรารู้สึกรักเค้ามากๆเลยล่ะ เค้าไม่ใช่คนร่ำรวยอะไรค่ะ แต่ด้วยความที่เค้าเป็นผู้ใหญ่ เวลาอยู่ใกล้ๆก็จะดูแลดีมาก ทำให้เรารู้สึกอบอุ่น เค้าถามเราว่า รับได้มั้ยที่เค้ามีหน้าที่ต้องดูแลลูกคนนึง ถ้าเค้ามาอยู่กับเราแล้วพาลูก (3 ขวบ)มาอยู่ด้วย เราจะรับได้มั้ย? เราบอกเค้าว่า เรารับได้ เพราะเรารักเค้า.. พอผ่านมาซักพักเค้าเริ่มไม่ค่อยโทรหาตอนดึกๆ เราเลยเอะใจ พยายามสืบ..เลยรูว่าผู้หญิงคนนั้นกลับมาอยู่กับเค้าที่บ้านตั้งแต่หลังสงกรานต์
แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้น! เราถามเค้าว่า แฟนเค้ากลับมาอยู่ด้วยแล้วทำไมไม่บอก! โกหกกันทำไม!
เค้าตอบเรามาว่า เค้าขอโทษที่ไม่กล้าบอกเพราะกลัวเราจะเสียใจ..เค้าไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังเราเลย เราถามกลับไปว่า เค้ากับแฟนกลับมาคบกันแล้วใช่มั้ย? เค้าตอบว่า ไม่ได้คบ! เราเลยถามไปอีกว่า ไม่คบแล้วอยู่บ้านเดียวกันจะให้เรียกว่าอะไรคะ? เค้าก็ตอบว่า ไม่ได้อยู่กันแบบแฟน...บอกตรงๆนาทีนั้นนี่เราเจ็บแทบไม่รู้จะเจ็บยังไง เลยบอกเค้าไปว่า "เลิก" ในเมื่อมีเค้า ระหว่างเราก็ต้องจบ...เค้าก็บอกว่า เค้ารักเรามาก เราคือความหวังของเค้า ให้เราเชื่อใจเค้า ว่าเค้าอยู่กับผู้หญิงคนนั้นแบบเพื่อน เค้าคุยกันแล้วว่าทำเพื่อลูกเฉยๆ วันนึงเค้าก็ต้องไป เค้าบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเข้าใจ และอยู่ที่บ้านกับครอบครัวเค้าแค่ต้องการดูแลลูกเฉยๆ เค้าขอให้เรารอเค้า ให้เค้าเคลียร์งานก่อนแล้วเค้าจะมาอยู่กับเรา เราเจอกันทุกอาทิตย์ค่ะ วันหยุดเค้าจะมาตลอด ...
เราไม่แน่ใจว่าควรตัดสินใจยังไงค่ะ? แต่ค่อนๆไปทาง เลิก เพราะไม่ต้องการพรากพ่อเค้า ไปจากลูกเค้า คิดว่ายังไงๆเค้าเองก็ควรจะทำเพื่อลูก เราเองก็จะยอมจบให้ เพราะนึกถึงลูกเค้าแล้ว รู้สึกละอายใจค่ะ เด็กควรอยู่ในครอบครัวที่พร้อมหน้าพ่อ แม่ ลูก...แต่เค้าบอกว่า เราไม่ได้ไปแย่งใคร ไม่ได้ทำร้ายใคร ซักวันนึงลูกเค้าจะเข้าใจ..บลาๆๆ
ส่วนอีกใจนึงรักเค้ามาก อยากดูแลเค้า อยากใช้ชีวิตกับเค้า..แต่ก็ไม่อยากทำร้ายใคร
อยากถามว่า ควรจะทำยังไงดีคะ แล้วคำพูดของผู้ชายแบบนี้ ควรจะเชื่อดีรึป่าว เป็นไปได้มั้ยที่อยู่บ้านด้วยกัน แต่ไม่มีอะไร แยกห้องกันนอน ? และ...ควรจะหยุด หรือ รอ คะ?????
จริงๆเราเชื่อใจเค้าส่วนนึงนะคะ แต่เพราะคำว่า "ครอบครัวเค้า" เรานี่ไปไม่เป็นเลย
ขอบคุณค่ะ
"อยู่กับเค้าแบบเพื่อน คุยกันรู้เรื่องแล้ว แค่ต้องทำเพื่อลูกเฉยๆ"เป็นไปได้มั้ยที่จะเป็นความจริง แล้วเราควรหยุดหรือรอต่อไป
เค้าโทรมาคุยกับเราทุกวันดึกๆก็โทร คุยจนหลับก็คุย...เรารู้สึกดีนะ แล้วก็รู้สึกถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูก เราก็เริ่มคบกันค่ะ เค้าดูแล ใส่ใจ โทรหาตลอด เราเองสัมผัสได้ว่าเค้ารู้สึกดีกับเรา (มโนเองรึป่าว?) แต่ว่าเรารู้สึกรักเค้ามากๆเลยล่ะ เค้าไม่ใช่คนร่ำรวยอะไรค่ะ แต่ด้วยความที่เค้าเป็นผู้ใหญ่ เวลาอยู่ใกล้ๆก็จะดูแลดีมาก ทำให้เรารู้สึกอบอุ่น เค้าถามเราว่า รับได้มั้ยที่เค้ามีหน้าที่ต้องดูแลลูกคนนึง ถ้าเค้ามาอยู่กับเราแล้วพาลูก (3 ขวบ)มาอยู่ด้วย เราจะรับได้มั้ย? เราบอกเค้าว่า เรารับได้ เพราะเรารักเค้า.. พอผ่านมาซักพักเค้าเริ่มไม่ค่อยโทรหาตอนดึกๆ เราเลยเอะใจ พยายามสืบ..เลยรูว่าผู้หญิงคนนั้นกลับมาอยู่กับเค้าที่บ้านตั้งแต่หลังสงกรานต์
แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้น! เราถามเค้าว่า แฟนเค้ากลับมาอยู่ด้วยแล้วทำไมไม่บอก! โกหกกันทำไม!
เค้าตอบเรามาว่า เค้าขอโทษที่ไม่กล้าบอกเพราะกลัวเราจะเสียใจ..เค้าไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังเราเลย เราถามกลับไปว่า เค้ากับแฟนกลับมาคบกันแล้วใช่มั้ย? เค้าตอบว่า ไม่ได้คบ! เราเลยถามไปอีกว่า ไม่คบแล้วอยู่บ้านเดียวกันจะให้เรียกว่าอะไรคะ? เค้าก็ตอบว่า ไม่ได้อยู่กันแบบแฟน...บอกตรงๆนาทีนั้นนี่เราเจ็บแทบไม่รู้จะเจ็บยังไง เลยบอกเค้าไปว่า "เลิก" ในเมื่อมีเค้า ระหว่างเราก็ต้องจบ...เค้าก็บอกว่า เค้ารักเรามาก เราคือความหวังของเค้า ให้เราเชื่อใจเค้า ว่าเค้าอยู่กับผู้หญิงคนนั้นแบบเพื่อน เค้าคุยกันแล้วว่าทำเพื่อลูกเฉยๆ วันนึงเค้าก็ต้องไป เค้าบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเข้าใจ และอยู่ที่บ้านกับครอบครัวเค้าแค่ต้องการดูแลลูกเฉยๆ เค้าขอให้เรารอเค้า ให้เค้าเคลียร์งานก่อนแล้วเค้าจะมาอยู่กับเรา เราเจอกันทุกอาทิตย์ค่ะ วันหยุดเค้าจะมาตลอด ...
เราไม่แน่ใจว่าควรตัดสินใจยังไงค่ะ? แต่ค่อนๆไปทาง เลิก เพราะไม่ต้องการพรากพ่อเค้า ไปจากลูกเค้า คิดว่ายังไงๆเค้าเองก็ควรจะทำเพื่อลูก เราเองก็จะยอมจบให้ เพราะนึกถึงลูกเค้าแล้ว รู้สึกละอายใจค่ะ เด็กควรอยู่ในครอบครัวที่พร้อมหน้าพ่อ แม่ ลูก...แต่เค้าบอกว่า เราไม่ได้ไปแย่งใคร ไม่ได้ทำร้ายใคร ซักวันนึงลูกเค้าจะเข้าใจ..บลาๆๆ
ส่วนอีกใจนึงรักเค้ามาก อยากดูแลเค้า อยากใช้ชีวิตกับเค้า..แต่ก็ไม่อยากทำร้ายใคร
อยากถามว่า ควรจะทำยังไงดีคะ แล้วคำพูดของผู้ชายแบบนี้ ควรจะเชื่อดีรึป่าว เป็นไปได้มั้ยที่อยู่บ้านด้วยกัน แต่ไม่มีอะไร แยกห้องกันนอน ? และ...ควรจะหยุด หรือ รอ คะ?????
จริงๆเราเชื่อใจเค้าส่วนนึงนะคะ แต่เพราะคำว่า "ครอบครัวเค้า" เรานี่ไปไม่เป็นเลย
ขอบคุณค่ะ