“ ฉันซื้อที่แล้วก็จะเข้าดำเนินการของฉันเลย เธอก็ต้องเตรียมย้ายออกไปจากที่นะ ”
“ ผมจะไปอยู่กรุงเทพเลย และพร้อมที่จะไปทำงานกับท่านทันที ”
“ ก็เอา พร้อมจะทำงานก็ไปหาฉันได้เลย ”
ทาทองเอาข่าวดีกลับมาบอกหลานสาว
“ เห็นฝีมือป้าไหม ขึ้นไปแค่ไม่กี่วันก็จัดการซื้อที่ได้สำเร็จ ทีนี้เรืองโครงการก่อสร้างก็นำเนินการได้เลย ”
“ จริงหรือคะ จามดีใจจังเลยแล้วราคาที่ดินแพงไหมคะ ซื้อไร่ละเท่าไหร่ ”
“ ก็ไม่แพง แต่ก็ไม่ถูกมากหรอกนะ ป้าซื้อไร่ละแสน ”
“ ถูกแล้วล่ะค่ะ คุณป้า ที่ดินแปลงนั้นสวยมาก แถมลำไยก็ออกผลแล้วด้วย ไอ้เจ้าของมันคงไม่รู้ว่าที่ตรงนั้นน่ะทำเลทอง เห็นเงินห้าล้านคงตาลุก ฮึ ไอ้บ้านนอก ”
“ ไปว่าเขาทำไม รู้ไหมป้ามีข้อตกลงกับเขาด้วยนะ ”
“ ข้อตกลงอะไรคะ ”
“ ก็ ขอเข้ามาทำงานที่บริษัทของเราน่ะสิ ”
“ คุณป้า ไปรับมันมาทำงานได้อย่างไร รู้ไหมคะ จามเกลียดขี้หน้ามันที่สุด ไอ้นี่แหระค่ะที่มีเรื่องกับจามคราวนั้น จามยังไม่ได้เล่าให้คุณป้าฟังเลย ”
“ จามไปมีเรื่องอะไรกับเขา ”
“ มันด่าจาม ว่าจามงี่เง่า และไล่จามออกมาจากสวนลำไยของมัน ”
“ แล้วทำไมถึงได้ไปทะเลาะกับเขาได้ ”
“ จามไปซื้อลำไยค่ะ มันวางขายอยู่ริมถนน แล้วจามก็เลือก มันหาว่าจามไปคุยลำไยของมันกระจุยกระจาย แล้วพาลไม่ขายให้จาม จามเกลียดมัน ที่มันบังอาจมาว่าจามไม่เคยมีใครกล้ามาว่าจามเลยนะคะ ”
“ อย่างนี้นี่เอง เอาน่าเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ป้าก็รับปากเขาแล้วว่าจะให้เขามาทำงานด้วย เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ก็ให้เขามาทำงานกับเราก่อน แล้วค่อยหาเหตุไล่ออกทีหลังป้า จะได้ไม่เสียคำพูด ”
“ แล้วจะให้มันมาทำตำแหน่งอะไรคะ ยามหรือ ”
“ ยามอะไร เขาจบบริหารธุรกิจมา ป้าว่าจะให้เขาทำตำแหน่งบัญชี คนเก่าของเราเขาเพิ่งลาออกไปเรียนต่อไม่ใช่หรือ ให้เขามาทำแทนตำแหน่งนี้ก็แล้วกัน ”
“ ทำบัญชี ก็อยู่ฝ่ายของจามสิคะ ไม่เอาค่ะ จามไม่เอามันมาเป็นลูกน้องเด็ดขาด ไม่ทำงานร่วมกับมัน ”
“ ยายจาม นี่เราไม่มีสปิริตเลยนะ กะแค่คนคนเดียว เราใส่ใจอะไรนักหนา ให้โอกาสเขาทำดูก่อน ไม่ชอบใจเราก็หาเหตุเขี่ยเขาไป มันยากอะไรนักหนาหืมม์ ”
“ คุณป้า ”
“ เอาน่า ทนไปสักพัก แล้วเธอจะจัดการกับเขาอย่างไรก็ตามใจเธอ ”
จามจุรีสุดจะหงุดหงิด ทำไมนายนั่นต้องมาทำงานกับเธอด้วย เกลียดขี้หน้าอย่างกับอะไรดี ดันทะลึ่งจะมาเป็นผู้ใต้บังคับ เห็นทีจะต้องหาวิธีไล่ออกให้เร็วที่สุด คอยดู
ตะวันพาแม่กับตาเอี้ยงเข้ามาอยู่กรุงเทพ เขาซื้อบ้านหลังเล็กๆชานเมืองให้แม่กับตาอยู่ ตัวเขาเองมาเช่าคอนโดอยู่ไม่ไกลจากบริษัททุติยะเอนจิเนียนัก ตะวันรู้ว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับจามจุรีที่นี่ และเธออยู่ในฐานะเจ้านายของเขา เขาต้องฝึกความอดทนกับผู้หญิงหลงอำนาจคนนี้อย่างหนักทีเดียว แล้ววันที่เขาต้องเผชิญหน้ากับจามจุรีก็มาถึง เมื่อเขาเข้ามาทำงานได้สองวัน เสียงโทรศัพท์ภายในเรียก กุลธิดาพนักงานเดินหนังสือของบริษัทมาบอกกับตะวัน
“ คุณตะวันคะ ท่านผู้จัดการให้พบค่ะ ที่ห้องท่านเลยนะคะ ”
ตะวันยิ้ม นางเสือเตรียมจะตะครุบเขาแล้ว ชายหนุ่มไปที่ห้องของจามจุรี เขาเปิดประตูเข้าไป จามจุรีนั่งใขว่ห้างอยู่ที่โซฟารับแขก มองเขาอย่างเหยียดๆ
“ ยังไง พนักงานบัญชีคนใหม่ ”
“ ก็ดีนี่ครับ ”
“ นี่ ที่นี่น่ะบริษัทของฉันนะ อย่ามาทำตีฝีปาก ”
“ ผมยังไม่ได้ตีฝีปากอะไรกับคุณเลย ก็คุณถามผมว่ายังไง ผมก็บอกว่าดี จะให้บอกว่ายอดแย่หรือไง ”
“ นี่นาย อย่าเอานิสัยพ่อค้าขายลำไยของนายมาใช้กับฉันนะ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร แล้วนายอยู่ในฐานะอะไรและฉันอยู่ในฐานะอะไร ”
“ คุณจามจุรี ผู้จัดการฝ่ายบุคคลของบริษัททุติยะเอ็นจิเนียร์จำกัด ”
จามจุรีมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้ายิ้มหยัน
“ เศรษฐีใหม่ ทำไมต้องมาทำงานกินเงินเดือน เดือนละไม่กี่พันบาท ”
“ ผมไม่ใช่พวกถลุงสมบัติเก่า เกาะกินเงินเก่าที่เป็นสมบัติของบรรพบุรุษ แล้วลอยชายไปวันๆ อวดอ้างตัวเองว่ายิ่งใหญ่ ”
จามจุรีจ้องเขาตาลุกแทบถลน
“ นี่แกว่าใคร หา ”
“ ก็ว่าตัวของผมเอง ทำไม เงินแค่ห้าล้าน ถ้า ไม่ทำงานทำการจะกินไปได้สักกี่วัน คุณก็รู้ เงินเดี๋ยวนี้ใช้ง่ายจะตาย ”
“ นายออกไปได้แล้ว แล้วทำงานให้คุ้มกับเงินเดือนแปดพันบาทของนาย แต่ความจริงความรู้ของนายก็ดีนี่ ถ้าไม่พลาดท่าถูกไล่ออกซะก่อนเงินเดือนคงถึงหมื่นกับเขาหรอกนะ ”
ตะวันยิ้ม เขาเดินกลับออกไปโดยไม่โค้งไม่ทำความเคารพอะไรทั้งสิ้นกับเธอที่เป็นผู้บังคับบัญชา จามจุรีเครียดจนต้องเอาบุหรี่จุดสูบอัดควันเข้าปอดจนเต็มที่ เธอต้องหาทางเล่นงานตะวันให้ได้ ไม่เช่นนั้นไอ้ก้อนอะไรที่มันจุกอยู่ในอกคงไม่มีวันหลุดออกไปเด็ดขาด
ตะวันแอบมาเยี่ยมแม่และตาเอี้ยง เขานั่งแท็กซี่มาและลงเดินจากปากซอยเมื่อถึงบ้าน สุทธินีดีใจที่ลูกชายมาหา
“ ตะวัน เป็นยังไงบ้างลูกเข้าไปทำงานกับพวกนั้น ลูกพบใครบ้างหรือยัง ”
“ เพิ่งพบแต่ลูกสาว ไอ้ทุติยะกับเมียของมันยังไม่พบ ”
“ ระวังตัวนะลูก พวกนั้นน่ะร้ายกาจมาก ลูกจะประมาทไม่ได้แม้แต่นิดเดียว ”
“ แม่อย่าห่วงผมเลย ผมเอาตัวรอดได้สบาย แล้วนี่ตาไปไหน แม่อยู่บ้านคนเดียว ”
“ ออกไปหาซื้อต้นไม้ แกเหงา อยากปลูกต้นไม้ต้นไร่บ้าง รอบๆบ้านนี่ก็พอมีที่ให้ปลูกได้เยอะทีเดียว แล้วนี่ลูกมายังไงแม่ไม่เห็นรถเลย ”
“ ผมมาแท็กซี่ครับ มันจะได้ปลอดภัยสำหรับแม่ ”
ตะวันมองมารดาที่บัดนี้ดูสะอาดสะอ้านมีน้ำมีนวนขึ้นจนเขาชม
“ แม่ผมนี่สวยจัง ผมไม่นึกเลยนะว่า แม่ของผมจะสวยขนาดนี้ ”
“ ดูสิ มายอแม่ ปากหวานแบบนี้ สาวๆคงหลงคารมไปหลายคนแล้วสิ ”
“ ไม่มีหรอกครับ ตอนนี้นอกจากจะต้องทำให้ไอ้คนที่มันฆ่าพ่อ ทำร้ายแม่ มันชดใช้กรรมแล้ว ผมยังไม่คิดจะมีใคร ผมอยากอยู่ใกล้ๆแม่ อยู่กับแม่ไปนานๆ ชดเชยเวลาที่เราต้องพลัดพรากจากกันมานาน ”
“ โถ ลูกแม่ แค่ได้เห็นหน้าลูก ได้อยู่ใกล้ลูก แม่ก็ไม่คิดจะจองเวรกับใครอีกแล้ว ”
“ แม่ไม่คิด แต่ผมคิด ผมต้องเอาคืน เอาสุรียาบดีของเราคืน พวกมันเป็นแค่กาฝากสุรียาบดี มันจะมา ”
ลอยหน้าเสวยสุขกันได้อย่างไร วิญญาณของพ่อต้องไม่เป็นสุขแน่ ถ้าพวกมันไม่กระเด็นออกไปจากสุรียาบดี
แล้วตะวันก็ได้พบกับทุติยะได้เห็นหน้าอย่างจังๆเมื่อนายทุติยะมาประชุมที่บริษัท ในฐานะประธานกรรมการของบริษัท ทุติยะแม้จะอายุมากแล้ว แต่ท่าทางยังสง่างาม ผมสีดอกเลาทำให้เขาดูน่าเกรงขาม ตะวันมองผูที่ทำลายครอบครัวของเขาด้วยสายตาที่สงบนิ่ง ชาตรีเพื่อนร่วมงานเข้ามาบอก
“ วันนี้ท่านประธานเชิญหัวหน้าฝ่ายทุกคนเข้าพบ สงสัยมีเรื่องสำคัญ ”
“ เรื่องอะไร คุณพอรู้ไหม ”
“ น่าจะเรื่องจัดงานวันเกิดของท่าน เพราะงานวันเกิดของท่าน จะตรงกับวันที่ก่อตั้งบริษัทใหม่ เขาจะมีเลี้ยงพวกพนักงานทุกปี ”
“ เลี้ยงทั้งบริษัทเลยหรือ ”
“ ใช่ ถือว่าเป็นงานประจำปีของบริษัท โบนัส เงินเดือนก็จะได้จะขึ้นกันตอนนี้ ของเราน่ะไม่เหมือนที่อื่น ที่อื่นเขาขึ้นกันในวันปีใหม่ แต่ที่นี่ถือเอาวันเกิดท่านประธานเป็นวันขึ้นเงินเดือน จ่ายโบนัส เลื่อนขั้น เลื่อนตำแหน่ง ”
๐ ยิ่งใหญ่จริงนะ ๐ ตะวันคิดในใจ ตะวันเห็นทาทองและสวาทกับกรรมการอีกหลายคน เข้ามากันที่บริษัท จามจุรีก็เข้าร่วมประชุมด้วย แสดงว่าเธอก็เป็นหนึ่งในคณะกรรมการของบริษัทด้วย แต่คนหนึ่งที่ตะวันแปลกใจมากคือ ชายสูงอายุ ท่าทางดุเมื่อเขาเข้ามานายทุติยะซึ่งมีฐานะเป็นประธานยังต้องออกมาต้อนรับ
“ เชิญครับท่าน ผมไม่ได้ไปกราบท่านซะนาน ช่วงนี้งานมันยุ่งเหลือเกิน ”
“ ไม่เป็นไร ท่านเป็นรัฐมนตรี งานเยอะผมรู้ ”
ตะวันหันมาถามชาตรี
“ คุณชาตรี ผู้ชายคนนั้นใคร ท่าทางท่านประธานเกรงใจไม่ใช่น้อย ”
“ พลเอกอุเทน ท่านเป็นคนดูแลหุ้นของบริษัทนี้ แทนท่านเจ้าของบริษัทเดิม เห็นว่ามากทีเดียว ”
“ เจ้าของเดิม คุณรู้จักไหม ใคร ”
“ ไม่รู้หรอก ผมเพิ่งมาทำงานที่นี่หลังจากเปลี่ยนชื่อบริษัทใหม่ไปแล้ว ชื่อเดิมน่ะธารเทพอิควิปเม้นท์ แต่ตอนหลังเขามาเปลี่ยนแปลงกัน ”
ตะวันนิ่ง แสดงว่าหุ้นในส่วนที่เป็นของบิดาของเขายังมีอยู่และอยู่ในความดูแลของท่านนายพลท่านนี้ แต่จะดูแลกันในฐานะไหนอย่างไรนี่สิเขาต้องรู้ให้ได้
หลังการประชุมเรียบร้อย ฝ่ายประชาสัมพันธ์ก็แจ้งให้พนักทุกคนว่า บริษัทจะมีงานจัดเลี้ยงพนักงานประจำปี และปีนี้จะไม่จัดที่บริษัทแต่จะไปจัดงานที่บ้านสุรียาบดีของท่านประธานแทน เพราะจะฉลองตำแหน่งให้กับคุณหญิงทาทองพี่สาวท่านประธานและเป็นกรรมการคนหนึ่งของบริษัทด้วย ตะวันขนลุกซ่าน เขากำลังจะได้เข้าไปเหยียบสุรียาบดี จะได้เข้าไปเห็นบ้านของพ่อ ที่บรรพบุรุษของพ่อสร้างเอาไว้
ล้อมเดือนลงมาจากเชียงรายด้วยเพราะขัดคำชวนของจามจุรีไม่ได้ และเธอก็อยากมาเยี่ยมตะวันเพราะรู้ว่าเขามาทำงานที่บริษัททุติยะ จามจุรีพาล้อมเดือนมาที่บริษัท
“ คุณตะวันทำงานกับเธอเป็นอย่างไรบ้าง ”
“ ตายจริง นี่เธอเรียกเขาว่าคุณตะวันเชียวหรือ คงสนิทกับเขาใช่ไหม ”
“ ก็เป็นเพื่อนกัน คบกันหลังจากที่เธอกลับมาแล้ว เขานิสัยดีนะ คุยสนุก ”
“ ใช่สิ เธอเป็นเพื่อนกับเขาได้เพราะเธอไม่ได้ถูกเขาด่านี่ ”
“ เธอน่ะคิดมาก เรื่องมันนิดหน่อยเอง และก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้เขาก็มาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอ เจ้านายที่ดีน่ะ เขาไม่อคติกับลูกน้องนะ ”
“ แต่นายนี่ ยโสจะตาย เธอยังไม่เห็น เขาเจอจามนะจะยกมือไหว้หรือโค้งคำนับไม่มีเลย เดินคอแข็งทำยังกับจามเป็นหัวตอ ”
“ โห ใจคอเธอจะต้องให้เขาไหว้สาเธอเลยหรือ อายุของเขาน่าจะแก่กว่าเธอนะ ”
“ ไม่แก่กว่าหรอก ปีเดียวกัน จามดูประวัติของเขามาแล้ว ปีนี้อายุยี่สิบสามปี ”
“ นี่ขนาดเกลียดหน้านะ ยังดูประวัติซะละเอียด ”
“ ก็เพราะเกลียดหน้าไงเลยต้องรู้ประวัติให้ละเอียด รู้จักหัวนอนปลายตีน ”
“ ล้อมขอไปพบกับเขาหน่อยได้ไหม ไม่ได้เจอเขาซะนาน ”
“ ถ้าอยากเจอเดี๋ยวจามให้เด็กตามเขามาให้ที่นี่ ”
จามจุรีกดเครื่องโทรศัพท์ภายในให้โอเปอเรเตอร์ตามตะวันมาพบ ”
“ เธอจะมาอยู่กรุงเทพกี่วันน่ะล้อม ”
“ คงได้แค่สองสามวัน ตอนนี้แขกที่มาพักเยอะ ต้องรีบกลับไปช่วย จามล่ะ ไม่ขึ้นไปดูโครงการของจามหรือ ”
“ ก็คงขึ้นไปนะ แต่ให้เลยงานวันเกิดของคุณพ่อไปก่อน ไม่รู้ดำเนินการกันไปเท่าไหร่แล้ว ส่วนใหญ่คุณป้าจะเป็นคนขึ้นไปดูแล ”
ตะวันเคาะประตูแล้วเปิดเข้ามา เขายิ้มเมื่อเห็นล้อมเดือนนั่งอยู่
“ คุณล้อม มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ”
“ มาถึงเมื่อเช้านี้เองค่ะ คุณตะวันสบายดีหรือคะ ”
“ ครับ ผมสบายดี ”
เขาชายตามองเจ้านายสาวที่ยืนพิงโต๊ะทำงานมองเขาอยู่
“ เรียกผมมาพบ มีอะไรหรือครับท่านผู้จัดการ ”
“ เปล่า ล้อมเขาอยากเจอนาย นั่งสิ จะมายืนค้ำหัวฉันอยู่อย่างนี้หรือไง ”
ตะวันลงนั่งตรงข้ามกับล้อมเดือน ยิ้มให้เธออย่างมีไมตรี
“ เดี๋ยวนี้คุณตะวันกลายเป็นคนกรุงเทพไปแล้วนะคะ คงจะลืมเชียงรายไปแล้ว ”
“ ไม่เลย ผมไม่เคยลืมฐานะเดิมของตัวเอง ลืมบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง ”
“ แล้วเมื่อไหร่จะกลับไปเยี่ยมเชียงรายอีกล่ะคะ ”
“ ผมต้องกลับไปแน่ กลับไปอยู่ที่นั่น ”
“ คนบ้านนอก ก็ธรรมดาไม่ชินกับกรุงเทพ ไม่ชินกับเมืองศิวิไลซ์ ”
จามจุรีพูดลอยๆ
“ ใช่ ผมไม่ชิน เพราะมองทีไร หน้ากากหนาเตอะ จนมองไม่เห็นหน้าเดิม ”
“ เอ๊ะ นี่นายย้อนฉันหรือ ”
“ ผมไม่ได้ย้อน ผมพูดตามความรู้สึกของผม ท่านผู้จัดการเดือดร้อนอะไรด้วยล่ะ ”
“ นี่นาย อย่ามาตีฝีปากกับฉันนะ ให้มันรู้ซะบ้างว่านายอยู่ในสถานภาพไหน ว่างๆก็ไปหาซื้อหนังสือมารยาทผู้ดีมาอ่านซะบ้าง ”
“ ท่านผู้จัดการอ่านแล้วเอามาสอนผมดีกว่า จะได้ ได้ประโยชน์กันทั้งท่านและผม ”
“ นายตะวัน ”
“ พอเถอะค่ะ อย่าเถียงกันเลย จามเลิกงานแล้วไปส่งล้อมด้วยนะวันนี้ล้อมอยากกลับบ้านเร็วๆ อยากคุยกับคุณยายเพราะไม่ได้เจอกันซะนาน ”
ล้อมเดือนห้ามทัพและเปลี่ยนเรื่องคุย
...พิมพ์พิลาสฒ์...
สิ้นแสงสุริยา ตอนที่ 6
“ ผมจะไปอยู่กรุงเทพเลย และพร้อมที่จะไปทำงานกับท่านทันที ”
“ ก็เอา พร้อมจะทำงานก็ไปหาฉันได้เลย ”
ทาทองเอาข่าวดีกลับมาบอกหลานสาว
“ เห็นฝีมือป้าไหม ขึ้นไปแค่ไม่กี่วันก็จัดการซื้อที่ได้สำเร็จ ทีนี้เรืองโครงการก่อสร้างก็นำเนินการได้เลย ”
“ จริงหรือคะ จามดีใจจังเลยแล้วราคาที่ดินแพงไหมคะ ซื้อไร่ละเท่าไหร่ ”
“ ก็ไม่แพง แต่ก็ไม่ถูกมากหรอกนะ ป้าซื้อไร่ละแสน ”
“ ถูกแล้วล่ะค่ะ คุณป้า ที่ดินแปลงนั้นสวยมาก แถมลำไยก็ออกผลแล้วด้วย ไอ้เจ้าของมันคงไม่รู้ว่าที่ตรงนั้นน่ะทำเลทอง เห็นเงินห้าล้านคงตาลุก ฮึ ไอ้บ้านนอก ”
“ ไปว่าเขาทำไม รู้ไหมป้ามีข้อตกลงกับเขาด้วยนะ ”
“ ข้อตกลงอะไรคะ ”
“ ก็ ขอเข้ามาทำงานที่บริษัทของเราน่ะสิ ”
“ คุณป้า ไปรับมันมาทำงานได้อย่างไร รู้ไหมคะ จามเกลียดขี้หน้ามันที่สุด ไอ้นี่แหระค่ะที่มีเรื่องกับจามคราวนั้น จามยังไม่ได้เล่าให้คุณป้าฟังเลย ”
“ จามไปมีเรื่องอะไรกับเขา ”
“ มันด่าจาม ว่าจามงี่เง่า และไล่จามออกมาจากสวนลำไยของมัน ”
“ แล้วทำไมถึงได้ไปทะเลาะกับเขาได้ ”
“ จามไปซื้อลำไยค่ะ มันวางขายอยู่ริมถนน แล้วจามก็เลือก มันหาว่าจามไปคุยลำไยของมันกระจุยกระจาย แล้วพาลไม่ขายให้จาม จามเกลียดมัน ที่มันบังอาจมาว่าจามไม่เคยมีใครกล้ามาว่าจามเลยนะคะ ”
“ อย่างนี้นี่เอง เอาน่าเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ป้าก็รับปากเขาแล้วว่าจะให้เขามาทำงานด้วย เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ก็ให้เขามาทำงานกับเราก่อน แล้วค่อยหาเหตุไล่ออกทีหลังป้า จะได้ไม่เสียคำพูด ”
“ แล้วจะให้มันมาทำตำแหน่งอะไรคะ ยามหรือ ”
“ ยามอะไร เขาจบบริหารธุรกิจมา ป้าว่าจะให้เขาทำตำแหน่งบัญชี คนเก่าของเราเขาเพิ่งลาออกไปเรียนต่อไม่ใช่หรือ ให้เขามาทำแทนตำแหน่งนี้ก็แล้วกัน ”
“ ทำบัญชี ก็อยู่ฝ่ายของจามสิคะ ไม่เอาค่ะ จามไม่เอามันมาเป็นลูกน้องเด็ดขาด ไม่ทำงานร่วมกับมัน ”
“ ยายจาม นี่เราไม่มีสปิริตเลยนะ กะแค่คนคนเดียว เราใส่ใจอะไรนักหนา ให้โอกาสเขาทำดูก่อน ไม่ชอบใจเราก็หาเหตุเขี่ยเขาไป มันยากอะไรนักหนาหืมม์ ”
“ คุณป้า ”
“ เอาน่า ทนไปสักพัก แล้วเธอจะจัดการกับเขาอย่างไรก็ตามใจเธอ ”
จามจุรีสุดจะหงุดหงิด ทำไมนายนั่นต้องมาทำงานกับเธอด้วย เกลียดขี้หน้าอย่างกับอะไรดี ดันทะลึ่งจะมาเป็นผู้ใต้บังคับ เห็นทีจะต้องหาวิธีไล่ออกให้เร็วที่สุด คอยดู
ตะวันพาแม่กับตาเอี้ยงเข้ามาอยู่กรุงเทพ เขาซื้อบ้านหลังเล็กๆชานเมืองให้แม่กับตาอยู่ ตัวเขาเองมาเช่าคอนโดอยู่ไม่ไกลจากบริษัททุติยะเอนจิเนียนัก ตะวันรู้ว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับจามจุรีที่นี่ และเธออยู่ในฐานะเจ้านายของเขา เขาต้องฝึกความอดทนกับผู้หญิงหลงอำนาจคนนี้อย่างหนักทีเดียว แล้ววันที่เขาต้องเผชิญหน้ากับจามจุรีก็มาถึง เมื่อเขาเข้ามาทำงานได้สองวัน เสียงโทรศัพท์ภายในเรียก กุลธิดาพนักงานเดินหนังสือของบริษัทมาบอกกับตะวัน
“ คุณตะวันคะ ท่านผู้จัดการให้พบค่ะ ที่ห้องท่านเลยนะคะ ”
ตะวันยิ้ม นางเสือเตรียมจะตะครุบเขาแล้ว ชายหนุ่มไปที่ห้องของจามจุรี เขาเปิดประตูเข้าไป จามจุรีนั่งใขว่ห้างอยู่ที่โซฟารับแขก มองเขาอย่างเหยียดๆ
“ ยังไง พนักงานบัญชีคนใหม่ ”
“ ก็ดีนี่ครับ ”
“ นี่ ที่นี่น่ะบริษัทของฉันนะ อย่ามาทำตีฝีปาก ”
“ ผมยังไม่ได้ตีฝีปากอะไรกับคุณเลย ก็คุณถามผมว่ายังไง ผมก็บอกว่าดี จะให้บอกว่ายอดแย่หรือไง ”
“ นี่นาย อย่าเอานิสัยพ่อค้าขายลำไยของนายมาใช้กับฉันนะ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร แล้วนายอยู่ในฐานะอะไรและฉันอยู่ในฐานะอะไร ”
“ คุณจามจุรี ผู้จัดการฝ่ายบุคคลของบริษัททุติยะเอ็นจิเนียร์จำกัด ”
จามจุรีมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้ายิ้มหยัน
“ เศรษฐีใหม่ ทำไมต้องมาทำงานกินเงินเดือน เดือนละไม่กี่พันบาท ”
“ ผมไม่ใช่พวกถลุงสมบัติเก่า เกาะกินเงินเก่าที่เป็นสมบัติของบรรพบุรุษ แล้วลอยชายไปวันๆ อวดอ้างตัวเองว่ายิ่งใหญ่ ”
จามจุรีจ้องเขาตาลุกแทบถลน
“ นี่แกว่าใคร หา ”
“ ก็ว่าตัวของผมเอง ทำไม เงินแค่ห้าล้าน ถ้า ไม่ทำงานทำการจะกินไปได้สักกี่วัน คุณก็รู้ เงินเดี๋ยวนี้ใช้ง่ายจะตาย ”
“ นายออกไปได้แล้ว แล้วทำงานให้คุ้มกับเงินเดือนแปดพันบาทของนาย แต่ความจริงความรู้ของนายก็ดีนี่ ถ้าไม่พลาดท่าถูกไล่ออกซะก่อนเงินเดือนคงถึงหมื่นกับเขาหรอกนะ ”
ตะวันยิ้ม เขาเดินกลับออกไปโดยไม่โค้งไม่ทำความเคารพอะไรทั้งสิ้นกับเธอที่เป็นผู้บังคับบัญชา จามจุรีเครียดจนต้องเอาบุหรี่จุดสูบอัดควันเข้าปอดจนเต็มที่ เธอต้องหาทางเล่นงานตะวันให้ได้ ไม่เช่นนั้นไอ้ก้อนอะไรที่มันจุกอยู่ในอกคงไม่มีวันหลุดออกไปเด็ดขาด
ตะวันแอบมาเยี่ยมแม่และตาเอี้ยง เขานั่งแท็กซี่มาและลงเดินจากปากซอยเมื่อถึงบ้าน สุทธินีดีใจที่ลูกชายมาหา
“ ตะวัน เป็นยังไงบ้างลูกเข้าไปทำงานกับพวกนั้น ลูกพบใครบ้างหรือยัง ”
“ เพิ่งพบแต่ลูกสาว ไอ้ทุติยะกับเมียของมันยังไม่พบ ”
“ ระวังตัวนะลูก พวกนั้นน่ะร้ายกาจมาก ลูกจะประมาทไม่ได้แม้แต่นิดเดียว ”
“ แม่อย่าห่วงผมเลย ผมเอาตัวรอดได้สบาย แล้วนี่ตาไปไหน แม่อยู่บ้านคนเดียว ”
“ ออกไปหาซื้อต้นไม้ แกเหงา อยากปลูกต้นไม้ต้นไร่บ้าง รอบๆบ้านนี่ก็พอมีที่ให้ปลูกได้เยอะทีเดียว แล้วนี่ลูกมายังไงแม่ไม่เห็นรถเลย ”
“ ผมมาแท็กซี่ครับ มันจะได้ปลอดภัยสำหรับแม่ ”
ตะวันมองมารดาที่บัดนี้ดูสะอาดสะอ้านมีน้ำมีนวนขึ้นจนเขาชม
“ แม่ผมนี่สวยจัง ผมไม่นึกเลยนะว่า แม่ของผมจะสวยขนาดนี้ ”
“ ดูสิ มายอแม่ ปากหวานแบบนี้ สาวๆคงหลงคารมไปหลายคนแล้วสิ ”
“ ไม่มีหรอกครับ ตอนนี้นอกจากจะต้องทำให้ไอ้คนที่มันฆ่าพ่อ ทำร้ายแม่ มันชดใช้กรรมแล้ว ผมยังไม่คิดจะมีใคร ผมอยากอยู่ใกล้ๆแม่ อยู่กับแม่ไปนานๆ ชดเชยเวลาที่เราต้องพลัดพรากจากกันมานาน ”
“ โถ ลูกแม่ แค่ได้เห็นหน้าลูก ได้อยู่ใกล้ลูก แม่ก็ไม่คิดจะจองเวรกับใครอีกแล้ว ”
“ แม่ไม่คิด แต่ผมคิด ผมต้องเอาคืน เอาสุรียาบดีของเราคืน พวกมันเป็นแค่กาฝากสุรียาบดี มันจะมา ”
ลอยหน้าเสวยสุขกันได้อย่างไร วิญญาณของพ่อต้องไม่เป็นสุขแน่ ถ้าพวกมันไม่กระเด็นออกไปจากสุรียาบดี
แล้วตะวันก็ได้พบกับทุติยะได้เห็นหน้าอย่างจังๆเมื่อนายทุติยะมาประชุมที่บริษัท ในฐานะประธานกรรมการของบริษัท ทุติยะแม้จะอายุมากแล้ว แต่ท่าทางยังสง่างาม ผมสีดอกเลาทำให้เขาดูน่าเกรงขาม ตะวันมองผูที่ทำลายครอบครัวของเขาด้วยสายตาที่สงบนิ่ง ชาตรีเพื่อนร่วมงานเข้ามาบอก
“ วันนี้ท่านประธานเชิญหัวหน้าฝ่ายทุกคนเข้าพบ สงสัยมีเรื่องสำคัญ ”
“ เรื่องอะไร คุณพอรู้ไหม ”
“ น่าจะเรื่องจัดงานวันเกิดของท่าน เพราะงานวันเกิดของท่าน จะตรงกับวันที่ก่อตั้งบริษัทใหม่ เขาจะมีเลี้ยงพวกพนักงานทุกปี ”
“ เลี้ยงทั้งบริษัทเลยหรือ ”
“ ใช่ ถือว่าเป็นงานประจำปีของบริษัท โบนัส เงินเดือนก็จะได้จะขึ้นกันตอนนี้ ของเราน่ะไม่เหมือนที่อื่น ที่อื่นเขาขึ้นกันในวันปีใหม่ แต่ที่นี่ถือเอาวันเกิดท่านประธานเป็นวันขึ้นเงินเดือน จ่ายโบนัส เลื่อนขั้น เลื่อนตำแหน่ง ”
๐ ยิ่งใหญ่จริงนะ ๐ ตะวันคิดในใจ ตะวันเห็นทาทองและสวาทกับกรรมการอีกหลายคน เข้ามากันที่บริษัท จามจุรีก็เข้าร่วมประชุมด้วย แสดงว่าเธอก็เป็นหนึ่งในคณะกรรมการของบริษัทด้วย แต่คนหนึ่งที่ตะวันแปลกใจมากคือ ชายสูงอายุ ท่าทางดุเมื่อเขาเข้ามานายทุติยะซึ่งมีฐานะเป็นประธานยังต้องออกมาต้อนรับ
“ เชิญครับท่าน ผมไม่ได้ไปกราบท่านซะนาน ช่วงนี้งานมันยุ่งเหลือเกิน ”
“ ไม่เป็นไร ท่านเป็นรัฐมนตรี งานเยอะผมรู้ ”
ตะวันหันมาถามชาตรี
“ คุณชาตรี ผู้ชายคนนั้นใคร ท่าทางท่านประธานเกรงใจไม่ใช่น้อย ”
“ พลเอกอุเทน ท่านเป็นคนดูแลหุ้นของบริษัทนี้ แทนท่านเจ้าของบริษัทเดิม เห็นว่ามากทีเดียว ”
“ เจ้าของเดิม คุณรู้จักไหม ใคร ”
“ ไม่รู้หรอก ผมเพิ่งมาทำงานที่นี่หลังจากเปลี่ยนชื่อบริษัทใหม่ไปแล้ว ชื่อเดิมน่ะธารเทพอิควิปเม้นท์ แต่ตอนหลังเขามาเปลี่ยนแปลงกัน ”
ตะวันนิ่ง แสดงว่าหุ้นในส่วนที่เป็นของบิดาของเขายังมีอยู่และอยู่ในความดูแลของท่านนายพลท่านนี้ แต่จะดูแลกันในฐานะไหนอย่างไรนี่สิเขาต้องรู้ให้ได้
หลังการประชุมเรียบร้อย ฝ่ายประชาสัมพันธ์ก็แจ้งให้พนักทุกคนว่า บริษัทจะมีงานจัดเลี้ยงพนักงานประจำปี และปีนี้จะไม่จัดที่บริษัทแต่จะไปจัดงานที่บ้านสุรียาบดีของท่านประธานแทน เพราะจะฉลองตำแหน่งให้กับคุณหญิงทาทองพี่สาวท่านประธานและเป็นกรรมการคนหนึ่งของบริษัทด้วย ตะวันขนลุกซ่าน เขากำลังจะได้เข้าไปเหยียบสุรียาบดี จะได้เข้าไปเห็นบ้านของพ่อ ที่บรรพบุรุษของพ่อสร้างเอาไว้
ล้อมเดือนลงมาจากเชียงรายด้วยเพราะขัดคำชวนของจามจุรีไม่ได้ และเธอก็อยากมาเยี่ยมตะวันเพราะรู้ว่าเขามาทำงานที่บริษัททุติยะ จามจุรีพาล้อมเดือนมาที่บริษัท
“ คุณตะวันทำงานกับเธอเป็นอย่างไรบ้าง ”
“ ตายจริง นี่เธอเรียกเขาว่าคุณตะวันเชียวหรือ คงสนิทกับเขาใช่ไหม ”
“ ก็เป็นเพื่อนกัน คบกันหลังจากที่เธอกลับมาแล้ว เขานิสัยดีนะ คุยสนุก ”
“ ใช่สิ เธอเป็นเพื่อนกับเขาได้เพราะเธอไม่ได้ถูกเขาด่านี่ ”
“ เธอน่ะคิดมาก เรื่องมันนิดหน่อยเอง และก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้เขาก็มาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอ เจ้านายที่ดีน่ะ เขาไม่อคติกับลูกน้องนะ ”
“ แต่นายนี่ ยโสจะตาย เธอยังไม่เห็น เขาเจอจามนะจะยกมือไหว้หรือโค้งคำนับไม่มีเลย เดินคอแข็งทำยังกับจามเป็นหัวตอ ”
“ โห ใจคอเธอจะต้องให้เขาไหว้สาเธอเลยหรือ อายุของเขาน่าจะแก่กว่าเธอนะ ”
“ ไม่แก่กว่าหรอก ปีเดียวกัน จามดูประวัติของเขามาแล้ว ปีนี้อายุยี่สิบสามปี ”
“ นี่ขนาดเกลียดหน้านะ ยังดูประวัติซะละเอียด ”
“ ก็เพราะเกลียดหน้าไงเลยต้องรู้ประวัติให้ละเอียด รู้จักหัวนอนปลายตีน ”
“ ล้อมขอไปพบกับเขาหน่อยได้ไหม ไม่ได้เจอเขาซะนาน ”
“ ถ้าอยากเจอเดี๋ยวจามให้เด็กตามเขามาให้ที่นี่ ”
จามจุรีกดเครื่องโทรศัพท์ภายในให้โอเปอเรเตอร์ตามตะวันมาพบ ”
“ เธอจะมาอยู่กรุงเทพกี่วันน่ะล้อม ”
“ คงได้แค่สองสามวัน ตอนนี้แขกที่มาพักเยอะ ต้องรีบกลับไปช่วย จามล่ะ ไม่ขึ้นไปดูโครงการของจามหรือ ”
“ ก็คงขึ้นไปนะ แต่ให้เลยงานวันเกิดของคุณพ่อไปก่อน ไม่รู้ดำเนินการกันไปเท่าไหร่แล้ว ส่วนใหญ่คุณป้าจะเป็นคนขึ้นไปดูแล ”
ตะวันเคาะประตูแล้วเปิดเข้ามา เขายิ้มเมื่อเห็นล้อมเดือนนั่งอยู่
“ คุณล้อม มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ”
“ มาถึงเมื่อเช้านี้เองค่ะ คุณตะวันสบายดีหรือคะ ”
“ ครับ ผมสบายดี ”
เขาชายตามองเจ้านายสาวที่ยืนพิงโต๊ะทำงานมองเขาอยู่
“ เรียกผมมาพบ มีอะไรหรือครับท่านผู้จัดการ ”
“ เปล่า ล้อมเขาอยากเจอนาย นั่งสิ จะมายืนค้ำหัวฉันอยู่อย่างนี้หรือไง ”
ตะวันลงนั่งตรงข้ามกับล้อมเดือน ยิ้มให้เธออย่างมีไมตรี
“ เดี๋ยวนี้คุณตะวันกลายเป็นคนกรุงเทพไปแล้วนะคะ คงจะลืมเชียงรายไปแล้ว ”
“ ไม่เลย ผมไม่เคยลืมฐานะเดิมของตัวเอง ลืมบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง ”
“ แล้วเมื่อไหร่จะกลับไปเยี่ยมเชียงรายอีกล่ะคะ ”
“ ผมต้องกลับไปแน่ กลับไปอยู่ที่นั่น ”
“ คนบ้านนอก ก็ธรรมดาไม่ชินกับกรุงเทพ ไม่ชินกับเมืองศิวิไลซ์ ”
จามจุรีพูดลอยๆ
“ ใช่ ผมไม่ชิน เพราะมองทีไร หน้ากากหนาเตอะ จนมองไม่เห็นหน้าเดิม ”
“ เอ๊ะ นี่นายย้อนฉันหรือ ”
“ ผมไม่ได้ย้อน ผมพูดตามความรู้สึกของผม ท่านผู้จัดการเดือดร้อนอะไรด้วยล่ะ ”
“ นี่นาย อย่ามาตีฝีปากกับฉันนะ ให้มันรู้ซะบ้างว่านายอยู่ในสถานภาพไหน ว่างๆก็ไปหาซื้อหนังสือมารยาทผู้ดีมาอ่านซะบ้าง ”
“ ท่านผู้จัดการอ่านแล้วเอามาสอนผมดีกว่า จะได้ ได้ประโยชน์กันทั้งท่านและผม ”
“ นายตะวัน ”
“ พอเถอะค่ะ อย่าเถียงกันเลย จามเลิกงานแล้วไปส่งล้อมด้วยนะวันนี้ล้อมอยากกลับบ้านเร็วๆ อยากคุยกับคุณยายเพราะไม่ได้เจอกันซะนาน ”
ล้อมเดือนห้ามทัพและเปลี่ยนเรื่องคุย