เสียใจที่แพ้!!! แต่ไม่เสียใจที่เชียร์!!! นักวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติไทย

ทีมหญิง จากที่หลายคนไม่คาดคิดว่าจะได้ยืนโพเดียมอีกครั้ง กลับได้ถึงเหรียญเงิน ส่วนทีมชายก็ยังได้เหรียญทองแดง ถ้าไม่เผลอไปแพ้ โปแลนด์ 2-3 มีสิทธิ์ได้ถึงทอง ทำไมประเทศที่วอลเลย์บอลไม่ติดแม้กีฬายอดนิยม

มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย สำหรับความพ่ายแพ้ต่อญี่ปุ่นในการแข่งขันวอลเลย์บอลหญิงคัดไปโอลิมปิก 2016 ความเป็นไปได้ที่จะได้ไปหรือไม่ได้ไปผมคงเลิกคิดแล้ว ยอมรับว่าแมตช์ที่แพ้ให้กับฮอลแลนด์นั้น ผมก็ไม่พอใจ

เสียใจและผิดหวัง 2 ครั้งติดๆ กัน ปีนี้เชียร์นักกีฬาวอลเลย์บอลญี่ปุ่นทั้งทีมชายและทีมหญิง match ที่แข่งก่อนหน้านี้ ทั้ง VNL และ โอลิมปิก ไม่ว่าผลแพ้ ชนะ เราก็ไม่รู้สึกอะไร ถือว่ากีฬามีแพ้มีชนะ แต่ที่รั

แม้รู้ว่าเราจะแพ้แต่เชียร์กันจนเต็มสนาม เชียร์กันทุกแต้มที่ไทยได้ ชอบบรรยากาศแบบนี้มาก วันนี้เห็นนักกีฬาเล่นกันค่อนข้างผ่อนคลาย ทำให้รู้สึกภูมิใจกับนักกีฬา ส่วนเรื่องแพ้ชนะเป็นเรื่องรองเลย สำหรับสิ่งท

ตามเชียร์เป็นติ่งทีมนี้มาเนิ่นนาน ผิดหวังจากอาถรรพ์ตุ๊บรอบ 8 ทีมโอลิมปิกของทีมหญิง แบบซ้ำซ้อน อยู่ในยุคที่นักกีฬา หยุมหัวกันเอง จนมีตำนานเล่าขานให้พวกลูกเจี๊ยบเมาส์ต่อๆ กันมา นักกีฬาทีมนี้ มันอยู่ใน

เช่น ทุ่มกับฟุตซอล หรือ ฟุตบอล แบบชนิดเดียวไปเลย เอาให้เหมือนบางประเทศที่กีฬาส่วนใหญ่ไม่เก่ง ไปแข่งชิงเหรียญพวกมหกรรมเอเชียนเกมส์ หรือ โอลิมปิก คือได้ลำดับท้ายๆแทบไม่ได้เหรียญอะไรเลย แต่บ้ากีฬาอยู่เพ

คัดโอลิมปิคครั้งนี้ เหมือนถูกเหยียบหัวใจครั้งแล้วครั้งเหล่า เหมือนมีความหวังก็หมดหวัง เราที่เป็นแค่คนดูคนเชียร์ยังเจ็บปวดเสียใจขนาดนี้ แล้วนักกีฬาจะแค่ไหน ขอเพียงได้เห็นรอยยิ้มของพวกเธอพรุ่งนี้ต่อไป