เรารู้จักกันได้เพราะเหตุบังเอิญที่ว่า เพื่อนเรามีแฟน แล้วแบบว่าแฟนของเพื่อนเราก็แนะนำให้คุยกัน
แล้วตอนนั่นก็แบบว่าตัวเรามีแฟนอยู่แล้วนะ แต่มันก็ไม่ได้รักหรอก เหมือนคบๆไปลบสถานะอะ
แต่พอเรามาเจอคนนี้ ด้วยความที่เราก็เป็นคนที่เอาแต่ใจหรือแบบตามภาษาผู้หญิงอะ แรกๆที่คบกัน
เค้าโอเคนะดีกับเราทุกอย่าง ตามใจ เอาใจ ง้อ ตลอดใจเย็น ไม่เคยโวยวาย คือคุยกันไม่ถึงเดือนนะ แล้วก็คบเลย
ดีตรงที่ว่า คนนี้เราไม่ต้องสร้างตัวเองในมุมอื่น เป็นของตัวเอง สุดๆ คบกันได้ปี ความไม่รู้จักพอของเราก็ยังไม่หาย
เค้าไม่เคยคุยกับใครหรือนอกใจเราเลยนะ มีแต่เราที่ทำแบบนั่น แอบคุย แอบไปเที่ยวกับคนอื่น เวลาโดนจับได้เราก็ขอโทษ เค้าก็อภัยให้เราเสมอ
แต่เวลาเค้าทำผิด เรามักจะหาเรื่องตลอด จนเลิกกัน เราจำได้ว่า เราชอบพูดทุกครั้งเวลาทะเลาะกัน ด้วยประโยคที่ "รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็เลิกไป"
แต่เค้าก็ไม่เคยทิ้งเราไปเลย จนกระทั่ง วันนึงสังคมของเราสองคนก็เริ่มเปลี่ยนไป เราไม่ค่อยเจอใคร แต่สังคมของเค้าเจอใครมากมาย จนทำให้ความคิดของเค้าเริ่มเปลี่ยน จากอีกคนกลายเป็นอีกคน (ลืมบอกเราคบๆเลิกๆกันบ่อยมาก จนคนรอบข้างเริ่มชิน -- ) จนอีกครั้งที่เราเลิกกัน เราไม่มีใหม่ แต่เค้าจะไปมีใหม่ตลอด ที่เลิกกัน จะเรียกว่ามันเป็นวัฏจักรก็ได้นะ เวลาเค้ามีแฟนใหม่ เราจะไม่คุยกัน เเต่เวลาเค้าเลิกกัน เราสองคนจะกลับมาคุยมาคบกันแบบนี้
จนเพื่อนฝั่งเราไม่ค่อยโอเค เพราะว่าตั้งแต่สังคมของมันเปลี่ยนไป จากที่แรกๆที่คบกันมันจะเป็นฝ่ายเจ็บ เเต่กลับเป็นเราที่เจ็บแทนเสมอ
ไม่รู้ว่าที่เป็นแบบนี้ เพราะเราเคยทำเค้ารึป่าว? จะบอกว่ามันไปมีใหม่แล้วมันก็ไปแบบนั่นตามภาษาผู้ชาย พอมันกลับมาจากที่เคยเสียน้ำตาให้มัน เรากลับไม่จำแต่กลับมาคุยด้วยเหมือนเดิม สนิทเหมือนเดิม รู้สึกเหมือนเดิม จนลืมไปเลยว่าครั้งนึงเราเคยเสียใจเพราะคนๆนี้
เราคิดว่านี้คือรักแรกของเรา เพราะไม่ว่าเราจะเลิกคุยกันยังไง ห่างกันนานขนาดไหน ทิ้งกันไปกี่ที เสียใจกี่รอบ
เเต่แค่พอได้กลับมาเจอกัน ได้กลับมาคุยกัน ทุกอย่างมันกลับเหมือนเดิม เพื่อนเราบอกว่าสิ่งที่เป้นอยู่ มันอาจไม่ใช่รัก แต่มันอาจคือความผูกพันธุ์
เลยทำให้เราทั้งสองคนยังคุยกันอยู่ หรือตัดขาดกันไม่ได้ #อยากรู้ว่าตอนนี้ที่เรายังกลับมาคุยกันเพราะเรายังรักกันหรือเพราะเราแค่ผูกพันธุ์กันแค่นั่น
4ปีที่รู้จักกันมา มันคือรักหรือความผูกพันธุ์
แล้วตอนนั่นก็แบบว่าตัวเรามีแฟนอยู่แล้วนะ แต่มันก็ไม่ได้รักหรอก เหมือนคบๆไปลบสถานะอะ
แต่พอเรามาเจอคนนี้ ด้วยความที่เราก็เป็นคนที่เอาแต่ใจหรือแบบตามภาษาผู้หญิงอะ แรกๆที่คบกัน
เค้าโอเคนะดีกับเราทุกอย่าง ตามใจ เอาใจ ง้อ ตลอดใจเย็น ไม่เคยโวยวาย คือคุยกันไม่ถึงเดือนนะ แล้วก็คบเลย
ดีตรงที่ว่า คนนี้เราไม่ต้องสร้างตัวเองในมุมอื่น เป็นของตัวเอง สุดๆ คบกันได้ปี ความไม่รู้จักพอของเราก็ยังไม่หาย
เค้าไม่เคยคุยกับใครหรือนอกใจเราเลยนะ มีแต่เราที่ทำแบบนั่น แอบคุย แอบไปเที่ยวกับคนอื่น เวลาโดนจับได้เราก็ขอโทษ เค้าก็อภัยให้เราเสมอ
แต่เวลาเค้าทำผิด เรามักจะหาเรื่องตลอด จนเลิกกัน เราจำได้ว่า เราชอบพูดทุกครั้งเวลาทะเลาะกัน ด้วยประโยคที่ "รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็เลิกไป"
แต่เค้าก็ไม่เคยทิ้งเราไปเลย จนกระทั่ง วันนึงสังคมของเราสองคนก็เริ่มเปลี่ยนไป เราไม่ค่อยเจอใคร แต่สังคมของเค้าเจอใครมากมาย จนทำให้ความคิดของเค้าเริ่มเปลี่ยน จากอีกคนกลายเป็นอีกคน (ลืมบอกเราคบๆเลิกๆกันบ่อยมาก จนคนรอบข้างเริ่มชิน -- ) จนอีกครั้งที่เราเลิกกัน เราไม่มีใหม่ แต่เค้าจะไปมีใหม่ตลอด ที่เลิกกัน จะเรียกว่ามันเป็นวัฏจักรก็ได้นะ เวลาเค้ามีแฟนใหม่ เราจะไม่คุยกัน เเต่เวลาเค้าเลิกกัน เราสองคนจะกลับมาคุยมาคบกันแบบนี้
จนเพื่อนฝั่งเราไม่ค่อยโอเค เพราะว่าตั้งแต่สังคมของมันเปลี่ยนไป จากที่แรกๆที่คบกันมันจะเป็นฝ่ายเจ็บ เเต่กลับเป็นเราที่เจ็บแทนเสมอ
ไม่รู้ว่าที่เป็นแบบนี้ เพราะเราเคยทำเค้ารึป่าว? จะบอกว่ามันไปมีใหม่แล้วมันก็ไปแบบนั่นตามภาษาผู้ชาย พอมันกลับมาจากที่เคยเสียน้ำตาให้มัน เรากลับไม่จำแต่กลับมาคุยด้วยเหมือนเดิม สนิทเหมือนเดิม รู้สึกเหมือนเดิม จนลืมไปเลยว่าครั้งนึงเราเคยเสียใจเพราะคนๆนี้
เราคิดว่านี้คือรักแรกของเรา เพราะไม่ว่าเราจะเลิกคุยกันยังไง ห่างกันนานขนาดไหน ทิ้งกันไปกี่ที เสียใจกี่รอบ
เเต่แค่พอได้กลับมาเจอกัน ได้กลับมาคุยกัน ทุกอย่างมันกลับเหมือนเดิม เพื่อนเราบอกว่าสิ่งที่เป้นอยู่ มันอาจไม่ใช่รัก แต่มันอาจคือความผูกพันธุ์
เลยทำให้เราทั้งสองคนยังคุยกันอยู่ หรือตัดขาดกันไม่ได้ #อยากรู้ว่าตอนนี้ที่เรายังกลับมาคุยกันเพราะเรายังรักกันหรือเพราะเราแค่ผูกพันธุ์กันแค่นั่น