มีเรื่องจะเล่าค่ะ อยากเตือนผญที่ไว้ใจใครง่ายๆ
คือเราเป็นคนไม่คิดอะไรใครเพื่อนก็ไว้ใจหมดแหล่ะ เลยเจอเรื่อง

สะ
อยู่มหาลัย เรียนๆไปก็เริ่มได้รู้จักคนมากหน้าหลายตา ช่วยเหลือกันปกติ เราดันเป็นพวกที่ไว้ใจใครง่าย ขึ้นชื่อว่าเพื่อนให้ไปเลยค่ะเต็ม 100 แล้วแต่ว่าใครจะทำให้มันลดลง ดันมีสะด้วย
จากนั้นก็ได้รู้จักกับเพื่อนผชคนนึงมันก็เรื่องเรียนเรื่องกิจกรรมที่ทำให้ได้รู้จัก เรียนด้วยกันทำงานด้วยกันมาสักพัก มันก็เริ่มโทรมาคุยบ้างนิดๆหน่อยๆไม่ได้คิดอะไร ก็ไปเรื่อยๆ พอเรียนก็ต้องมีทำงานใช่มั้ย ห้องเราดันมีของทำงานครบทุกอย่าง เพื่อนเลยจะชอบมาทำงานหอเรา บ้างทีก็มาเล่นบ้างดูหนังปกติ เพื่อนผชคนนั้นก็มาด้วย คือเราไม่ได้คิดอะไรเลยไง ทำตัวปกติทุกอย่าง ... เป็นแบบนี้มาสักระยะ เพื่อนผชคนนี้มันเริ่มทักมาแบบ เห้ยอยู่ไหนเรียนป่ะว่ะ เดี๋ยวกูไปเล่นห้อง อะไรประมาณนี้ แต่ก็ดีน่ะเพราะช่วงที่มันทักมาจะตรงกับที่เรามีเรียนทุกทีถือว่าดีไป มันก็ทักมางี้อยู่เรื่อยๆ ในใจก็คิดรำคานน่ะ แต่คิดว่าเป็นเพื่อนไง เลยไม่ได้อะไร
วันเกิดเรื่อง
ก็นั่งกินเหล้ากันปกติกับเพื่อนที่ร้านแถวๆม. สักพัก เอาแล้ว มันโทรมาอีกแล้ว คิดในใจ "เป็นไรกับกูมากป่ะว่ะ"
มันก็ถาม : อยู่ไหน??
เราก็ตอบไป : กูอยู่ร้าน~~~ว่ะ มีไรว่ะ
มัน : กูเมาว่ะ กลับหอไม่ไหว ค้างห้องได้ป่ะ??
ในใจเราก็คิด (

เอ้ยกูอีกล่ะ แต่ก็มีความรู้สึกแปลกๆขึ้นมานิดๆ แต่อีกใจมันก็เพื่อนน่ะเว้ยเผื่อมันเป็นไรมาล่ะว่ะ แต่ก็ เออๆๆไปเพราะห้องเราน่าจะใกล้ร้านเหล้าสุดล่ะ)
เราเลยกลับวันนั้นสติมีประมาณ 70 ล่ะมั่งไม่เมา
มาถึงหอมันก็รออยู่ใต้หอล่ะ สภาพก็เมาแหล่ะแต่ก็เดินได้พูดรู้เรื่อง พอถึงห้อง ก็เข้าห้อง ถามปกติ ไป-ไหนมาเนี้ย&$%#@$£ เรื่อยๆ สักพักเราเลยนั่งเล่นมือถือบนเตียง มันเริ่มละมานั่งใกล้เรามาโอบเรา เอาเห้ย ในใจคิดว่าเริ่มไม่ใช่ล่ะ แล้วมันก็เริ่มเลยพยายามกอดพยามหอมไปเรื่อยๆจินตนาการต่อน่ะ แต่คือเรานิ่งนิ่งมาก คำที่ออกจากปากเรามีคำเดียวคือ "ปล่อย" พูดแบบนิ่งๆ พูดไปเรื่อยๆ จนมันยอมปล่อย เราเลยบอกให้มันออกไปจากห้องเรา ตอนแรกมันก็ไม่ยอมไปหรอก คือเรานิ่งมาก มันกลับมากอดมาหอมอีก ก็ยังนิ่งและพูดคำเดิม เป็นอย่างงี้หลายรอบ จนมันยอมออกไป หลังจากมันออกจากห้องไปก็ไม่รู้หรอกว่ามันจะขับรถถึงหอมั้ย จะแหกโค้งตายมั้ย เรื่องของเลย กูไม่แคร์
ความรู้สึกตอนนั้นคือ ไม่รู้จะอธิบายออกมายังไง มันผิดหวังอะนี้กูคิดว่าเป็นเพื่อน เห้ยเพื่อนน่ะเว้ย แล้วจะมาทำแบบนี้กับกูหรอ เชี้ยเกินไปล่ะ
จากนั้นมา เราไม่คุยกับมันอีกเลย เรียกว่าตัดขาดความเป็นเพื่อนกันเลย
ที่เล่ามายาวๆ กะจะบอกว่า อย่างไว้ใจใครเยอะ อย่าโง่แบบเรา อย่าอะไรยังไงก็ได้มันไม่ดี คิดบ้างก่อนจะคบใคร ยิ่งเป็นผญ ยิ่งต้องคิดอีกเยอะๆ อย่าโลกสวยเหมือนเราน่ะ !!
ความไว้ใจให้ไม่ได้กับทุกคนน่ะค่ะ !!
คือเราเป็นคนไม่คิดอะไรใครเพื่อนก็ไว้ใจหมดแหล่ะ เลยเจอเรื่อง
อยู่มหาลัย เรียนๆไปก็เริ่มได้รู้จักคนมากหน้าหลายตา ช่วยเหลือกันปกติ เราดันเป็นพวกที่ไว้ใจใครง่าย ขึ้นชื่อว่าเพื่อนให้ไปเลยค่ะเต็ม 100 แล้วแต่ว่าใครจะทำให้มันลดลง ดันมีสะด้วย
จากนั้นก็ได้รู้จักกับเพื่อนผชคนนึงมันก็เรื่องเรียนเรื่องกิจกรรมที่ทำให้ได้รู้จัก เรียนด้วยกันทำงานด้วยกันมาสักพัก มันก็เริ่มโทรมาคุยบ้างนิดๆหน่อยๆไม่ได้คิดอะไร ก็ไปเรื่อยๆ พอเรียนก็ต้องมีทำงานใช่มั้ย ห้องเราดันมีของทำงานครบทุกอย่าง เพื่อนเลยจะชอบมาทำงานหอเรา บ้างทีก็มาเล่นบ้างดูหนังปกติ เพื่อนผชคนนั้นก็มาด้วย คือเราไม่ได้คิดอะไรเลยไง ทำตัวปกติทุกอย่าง ... เป็นแบบนี้มาสักระยะ เพื่อนผชคนนี้มันเริ่มทักมาแบบ เห้ยอยู่ไหนเรียนป่ะว่ะ เดี๋ยวกูไปเล่นห้อง อะไรประมาณนี้ แต่ก็ดีน่ะเพราะช่วงที่มันทักมาจะตรงกับที่เรามีเรียนทุกทีถือว่าดีไป มันก็ทักมางี้อยู่เรื่อยๆ ในใจก็คิดรำคานน่ะ แต่คิดว่าเป็นเพื่อนไง เลยไม่ได้อะไร
วันเกิดเรื่อง
ก็นั่งกินเหล้ากันปกติกับเพื่อนที่ร้านแถวๆม. สักพัก เอาแล้ว มันโทรมาอีกแล้ว คิดในใจ "เป็นไรกับกูมากป่ะว่ะ"
มันก็ถาม : อยู่ไหน??
เราก็ตอบไป : กูอยู่ร้าน~~~ว่ะ มีไรว่ะ
มัน : กูเมาว่ะ กลับหอไม่ไหว ค้างห้องได้ป่ะ??
ในใจเราก็คิด (
เราเลยกลับวันนั้นสติมีประมาณ 70 ล่ะมั่งไม่เมา
มาถึงหอมันก็รออยู่ใต้หอล่ะ สภาพก็เมาแหล่ะแต่ก็เดินได้พูดรู้เรื่อง พอถึงห้อง ก็เข้าห้อง ถามปกติ ไป-ไหนมาเนี้ย&$%#@$£ เรื่อยๆ สักพักเราเลยนั่งเล่นมือถือบนเตียง มันเริ่มละมานั่งใกล้เรามาโอบเรา เอาเห้ย ในใจคิดว่าเริ่มไม่ใช่ล่ะ แล้วมันก็เริ่มเลยพยายามกอดพยามหอมไปเรื่อยๆจินตนาการต่อน่ะ แต่คือเรานิ่งนิ่งมาก คำที่ออกจากปากเรามีคำเดียวคือ "ปล่อย" พูดแบบนิ่งๆ พูดไปเรื่อยๆ จนมันยอมปล่อย เราเลยบอกให้มันออกไปจากห้องเรา ตอนแรกมันก็ไม่ยอมไปหรอก คือเรานิ่งมาก มันกลับมากอดมาหอมอีก ก็ยังนิ่งและพูดคำเดิม เป็นอย่างงี้หลายรอบ จนมันยอมออกไป หลังจากมันออกจากห้องไปก็ไม่รู้หรอกว่ามันจะขับรถถึงหอมั้ย จะแหกโค้งตายมั้ย เรื่องของเลย กูไม่แคร์
ความรู้สึกตอนนั้นคือ ไม่รู้จะอธิบายออกมายังไง มันผิดหวังอะนี้กูคิดว่าเป็นเพื่อน เห้ยเพื่อนน่ะเว้ย แล้วจะมาทำแบบนี้กับกูหรอ เชี้ยเกินไปล่ะ
จากนั้นมา เราไม่คุยกับมันอีกเลย เรียกว่าตัดขาดความเป็นเพื่อนกันเลย
ที่เล่ามายาวๆ กะจะบอกว่า อย่างไว้ใจใครเยอะ อย่าโง่แบบเรา อย่าอะไรยังไงก็ได้มันไม่ดี คิดบ้างก่อนจะคบใคร ยิ่งเป็นผญ ยิ่งต้องคิดอีกเยอะๆ อย่าโลกสวยเหมือนเราน่ะ !!