แม่เราอายุ75ปี อยู่บ้านคนเดียว ขายของเล็กๆน้อยๆ ข้างบ้านเป็นบ้านของป้าซึ่งสนิทกันมากวันๆส่วนมากจะนั่งคุยนินทาคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย
จนเมื่อสองปีที่แล้วป้าเราเสีย เหลือแต่ลูกของป้า ซึ่งลูกของป้าก็อยู่คนเดียวและกลัวผีมาก ก็เลยมานอนกับแม่เรา นอนกับแม่เราอยู่หลายเดือนก็สลับไปนอนบ้านลุงป้าง เราก็เคยถามว่าทำไมไปนอนบ้านลุง แม่ก็ตอบว่าหลานไม่ชอบแม่ เราก็ไม่ได้ถามเหตุผลว่าไม่ชอบเพราะอะไร
เรากับแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน อยู่ห่างกันประมาณ 40 กม.จนเมื่อประมาณสิงหาคมปีที่แล้วเราซื้อบ้านซึ่งเรื่องยุ่งมันก็เริ่มตรงนี้แหละ
เดือนสิงหาคม วันแม่เราก็พาแม่มาดูบ้านที่ซื้อ และก็ชวนมาอยู่ด้วย ซึ่งแม่ก็ตกลง
ต้นเดือนกันยายนตกแต่งบ้านเสร็จเราก็รับเค้ามาอยู่แต่ก่อนหน้านี้เราบอกกับเค้าว่าเราไม่ได้มาอยู่ด้วยนะแม่ต้องอยู่กับหลานซึ่งเป็นลูกเราอายุ10ขวบ และแม่เราก็เลี้ยงมาตั้งแต่เกิด ซึ่งแม่เราก็ตกลง ดูท่าทางแม่เราดีใจมากเพราะไม่อยากอยู่บ้านเดิมคนเดียวส่วนเราต้องนอนที่ร้านเพราะกว่าร้านจะปิดก็สามทุ่มและลูกคนเล็กเราสองขวบก็คงหลับแล้วเราไม่สะดวกที่จะมานอนด้วยแต่ตอนเช้ากับตอนเย็นก็จะซื้อของกินมาให้
หลังจากที่ไปรับแม่มาวันแรกแกก็ไม่ยอมนอนที่บ้านใหม่บอกปวดขาเราก็ไม่ว่าอะไรก็เลยพามานอนที่ร้านแต่ที่ร้านแคบมากแม่เรานอนข้างล่างเราและสามีและลูกสองคนนอนข้างบนรวมกันเพราะเหลือห้องนอนห้องเดียวอีกห้องไว้เก็บของ ผ่านมาอีกวันแม่ก็ไม่ยอมไปนอนบ้านใหม่เราก็ถามว่าทำไมแกก็บอกปวดขาและทำท่าทางไม่พอใจ ผ่านมาวันที่สามก็ไม่ไปและบอกว่าจะกลับบ้านแระไปส่งหน่อย เราก็ตามใจจะกลับก็กลับ
แม่กลับถึงบ้านได้สองวันก็โทรมาร้องให้บอกว่าบ้านไม่เหมือนเดิมแล้วให้มารับหน่อยอยู่ไม่ได้แล้ว เราก็ถามว่าทำไมก็อยูมาตั้งแต่เล็กแล้ว ยังไม่ว่างไปรับนะรอก่อน
หลังจากนั้นแม่ก็โทรมาทุกวันบอกให้ไปรับอยู่ไม่ได้แล้ว โทรมาประมาณห้าวันเราก็ไปรับพอไปถึงบ้านแม่ก็บอกไม่มากับเราแล้วอยู่ได้แล้วซึ่งเราก็งงมากทั้งที่บอกว่าอยู่ไม่ได้โทรมาร้องให่ทุกวัน
จนเวลาผ่านไปถึงเดือนพฤศจิกายนเราก็ถามว่าจะมาอยู่บ้านที่ซื้อไปเราก็ถามย้ำหลายรอบมากแม่ก็ตอบไม่มา บอกลุงอยากให้อยู่บ้านเดิมจะได้มีเพื่อน เราก็เลยบอกว่าถ้าไม่มาเราจะให้คนเช่านะ แม่ก็บอกให้เช่าเลยจะได้มีรายได้ พอต้นเดือนธันวาคมก็มีคนเช่า
เราบอกแม่ว่ามีคนเช่าแล้ว หลังจากนั้นอาทิตย์หนึ่งแม่ก็โทรมาบอกอยู่ไม่ได้อีกแล้ว เราก็บอกไปว่าแล้วจะให้ทำไงบ้านก็ให้คนเช่าแล้วไม่มีที่อยู่หรอก หลังจากนั้นแม่ก็โทรมาทุกวันบอกว่าคนขับรถโดยสารประจำทางกับคนเก็บเงินด่า ด่าทุกคันเลยที่วิ่งผ่านหน้าบ้าน
เราก็เลยถามว่าด่ายังงัยแม่ตอบว่าด่าว่าลูกไม่เลี้ยง ลูกทิ้งให้อยู่คนเดีบว
ด่าว่าต้องขายตัวแลกเงิน เรางงมากว่าแม่เราได้ยินได้ยังงัยรถโดยสารวิ่งผ่านหน้าบ้านมันเสียงดังมากนะ เป็นแบบนี้อยูเป็นเดือนเราก็เลยบอกว่าถ้าได้ยินจริงทำไมไม่แจ้งความแม่ตอบว่าแจ้งแล้วไม่มีใครสนใจ เราก็เลยบอกว่าเดียวเราไปแจ้งที่ขนส่งจังหวัดให้เค้าจะได้จัดการกับรถโดยสารให้ เราก็ไปแจ้งขนส่ง แจ้งเสร็จก็โทรบอกแม่ วันถัดมาแม่บอกว่าได้ยินรถโดยสารคุยกันว่าลูกเค้าไปแจ้งขนส่งว่าแม่เค้าไม่ได้ขายตัวและลูกเค้าก็ไม่ได้ทิ้งด้วย
แล้วแม่เราก็เงียบไปเราก็นึกว่าทุกอย่างจะดีแล้ว แต่อีกเดือนต่อมาแม่โทรมาร้องให้บอกมีคนจะมาฆ่าเราก็ถามว่าใครรถโดยสารอีดเหรอแม่ตอบว่าไม่ใช่คราวนี้พวกขับรถสิบล้อ ขู่จะฆ่าแกทุกคันเลย เราบอกตรงๆเลยว่าเราไม่เชื่อ แม่ก็โทรมาทุกวันอยู่เป็นเดือน สุดท้ายบอกจะไปอยู่บ้านน้าเราก็เลยบอกอยากไปก็ไป หลังจากนั้นแม่ก็โทรบอกว่าน้าไม่ให้ไปอยู่ด้วย เราก็ไม่สนใจอะไรเรารับมือกับสถานการณ์ไปวันๆเราเครียดมากจนลูกคนโตเราปิดเทอมเดือนเมษายนเราก็เลยให้ไปอยู่กับแม่เราเผื่อจะดีขึ้น ช้วงเดือนเมษาก็ไม่มีปัญหาอะไรเราก็ถามลูกเราว่ามีใครมาด่ายายมั้ยลูกเราก็บอกไม่มี เปิดเทอมพฤษภาคมลูกเรากลับมาก็เกิดปัญหาแบบเดิมโทรมาร้องให้บอกคนขับรถสิบล้อจะมาฆ่าบ้าง บอกได้ยินเสียงคนงัดบ้านบ้าง บอกไม่อยากอยู่แล้วไม่กล้าอยู่กลัวคนมาฆ่า
จนเราตัดสินใจเปิดร้านอีกที่หนึ่งเพื่อให้แม่มาอยู่ด้วยและให้นอนที่ร้านเลย ซึ่งแม่ก็ดีใจมาก พูดอวดคนทั้งหมู่บ้าน ว่าเรารวยมากเปิดร้านใหม่และจะรับไปอยู่ด้วย เรารับแม่มาอยู่ด้วยกลางเดือนพฤษถาคมแม่ก็โทรกลับไปหาญาตทุกวันดูมีความสุขมากแล้วญาตแม่ก็มาเยี่ยมสองครั้ง จนกระทั่งวันนี้เกิดเรื่อง แม่บอกเราว่าตอนเราไม่อยู่มีคนมาหน้าร้านแกล้งมาซื้อของ และแม่ได้ยินคุยกันว่ามีคนจ้างให้มาข่มขืนแม่และถ่ายคลิปไว้เพื่อเอาไปประจาน แม่บอกเราเราไม่เชื่อเราถามแม่เราตรงๆเลยว่าแม่เราเป็นโรคประสาทหรือเปล่าโรคหูแว่วที่คิดว่าจะมีคนมาฆ่าตัวเองแม่ก็บอกไม่ได้เป็น เราไม่รู้จะทำอย่างไรดีแล้วสามีเราก็บอกให้พาไปหาหมอ
รบกวนทุกๆคนช่วยคิดทีค่ะ
แม่เป็นโรคประสาทหรือเปล่า
จนเมื่อสองปีที่แล้วป้าเราเสีย เหลือแต่ลูกของป้า ซึ่งลูกของป้าก็อยู่คนเดียวและกลัวผีมาก ก็เลยมานอนกับแม่เรา นอนกับแม่เราอยู่หลายเดือนก็สลับไปนอนบ้านลุงป้าง เราก็เคยถามว่าทำไมไปนอนบ้านลุง แม่ก็ตอบว่าหลานไม่ชอบแม่ เราก็ไม่ได้ถามเหตุผลว่าไม่ชอบเพราะอะไร
เรากับแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน อยู่ห่างกันประมาณ 40 กม.จนเมื่อประมาณสิงหาคมปีที่แล้วเราซื้อบ้านซึ่งเรื่องยุ่งมันก็เริ่มตรงนี้แหละ
เดือนสิงหาคม วันแม่เราก็พาแม่มาดูบ้านที่ซื้อ และก็ชวนมาอยู่ด้วย ซึ่งแม่ก็ตกลง
ต้นเดือนกันยายนตกแต่งบ้านเสร็จเราก็รับเค้ามาอยู่แต่ก่อนหน้านี้เราบอกกับเค้าว่าเราไม่ได้มาอยู่ด้วยนะแม่ต้องอยู่กับหลานซึ่งเป็นลูกเราอายุ10ขวบ และแม่เราก็เลี้ยงมาตั้งแต่เกิด ซึ่งแม่เราก็ตกลง ดูท่าทางแม่เราดีใจมากเพราะไม่อยากอยู่บ้านเดิมคนเดียวส่วนเราต้องนอนที่ร้านเพราะกว่าร้านจะปิดก็สามทุ่มและลูกคนเล็กเราสองขวบก็คงหลับแล้วเราไม่สะดวกที่จะมานอนด้วยแต่ตอนเช้ากับตอนเย็นก็จะซื้อของกินมาให้
หลังจากที่ไปรับแม่มาวันแรกแกก็ไม่ยอมนอนที่บ้านใหม่บอกปวดขาเราก็ไม่ว่าอะไรก็เลยพามานอนที่ร้านแต่ที่ร้านแคบมากแม่เรานอนข้างล่างเราและสามีและลูกสองคนนอนข้างบนรวมกันเพราะเหลือห้องนอนห้องเดียวอีกห้องไว้เก็บของ ผ่านมาอีกวันแม่ก็ไม่ยอมไปนอนบ้านใหม่เราก็ถามว่าทำไมแกก็บอกปวดขาและทำท่าทางไม่พอใจ ผ่านมาวันที่สามก็ไม่ไปและบอกว่าจะกลับบ้านแระไปส่งหน่อย เราก็ตามใจจะกลับก็กลับ
แม่กลับถึงบ้านได้สองวันก็โทรมาร้องให้บอกว่าบ้านไม่เหมือนเดิมแล้วให้มารับหน่อยอยู่ไม่ได้แล้ว เราก็ถามว่าทำไมก็อยูมาตั้งแต่เล็กแล้ว ยังไม่ว่างไปรับนะรอก่อน
หลังจากนั้นแม่ก็โทรมาทุกวันบอกให้ไปรับอยู่ไม่ได้แล้ว โทรมาประมาณห้าวันเราก็ไปรับพอไปถึงบ้านแม่ก็บอกไม่มากับเราแล้วอยู่ได้แล้วซึ่งเราก็งงมากทั้งที่บอกว่าอยู่ไม่ได้โทรมาร้องให่ทุกวัน
จนเวลาผ่านไปถึงเดือนพฤศจิกายนเราก็ถามว่าจะมาอยู่บ้านที่ซื้อไปเราก็ถามย้ำหลายรอบมากแม่ก็ตอบไม่มา บอกลุงอยากให้อยู่บ้านเดิมจะได้มีเพื่อน เราก็เลยบอกว่าถ้าไม่มาเราจะให้คนเช่านะ แม่ก็บอกให้เช่าเลยจะได้มีรายได้ พอต้นเดือนธันวาคมก็มีคนเช่า
เราบอกแม่ว่ามีคนเช่าแล้ว หลังจากนั้นอาทิตย์หนึ่งแม่ก็โทรมาบอกอยู่ไม่ได้อีกแล้ว เราก็บอกไปว่าแล้วจะให้ทำไงบ้านก็ให้คนเช่าแล้วไม่มีที่อยู่หรอก หลังจากนั้นแม่ก็โทรมาทุกวันบอกว่าคนขับรถโดยสารประจำทางกับคนเก็บเงินด่า ด่าทุกคันเลยที่วิ่งผ่านหน้าบ้าน
เราก็เลยถามว่าด่ายังงัยแม่ตอบว่าด่าว่าลูกไม่เลี้ยง ลูกทิ้งให้อยู่คนเดีบว
ด่าว่าต้องขายตัวแลกเงิน เรางงมากว่าแม่เราได้ยินได้ยังงัยรถโดยสารวิ่งผ่านหน้าบ้านมันเสียงดังมากนะ เป็นแบบนี้อยูเป็นเดือนเราก็เลยบอกว่าถ้าได้ยินจริงทำไมไม่แจ้งความแม่ตอบว่าแจ้งแล้วไม่มีใครสนใจ เราก็เลยบอกว่าเดียวเราไปแจ้งที่ขนส่งจังหวัดให้เค้าจะได้จัดการกับรถโดยสารให้ เราก็ไปแจ้งขนส่ง แจ้งเสร็จก็โทรบอกแม่ วันถัดมาแม่บอกว่าได้ยินรถโดยสารคุยกันว่าลูกเค้าไปแจ้งขนส่งว่าแม่เค้าไม่ได้ขายตัวและลูกเค้าก็ไม่ได้ทิ้งด้วย
แล้วแม่เราก็เงียบไปเราก็นึกว่าทุกอย่างจะดีแล้ว แต่อีกเดือนต่อมาแม่โทรมาร้องให้บอกมีคนจะมาฆ่าเราก็ถามว่าใครรถโดยสารอีดเหรอแม่ตอบว่าไม่ใช่คราวนี้พวกขับรถสิบล้อ ขู่จะฆ่าแกทุกคันเลย เราบอกตรงๆเลยว่าเราไม่เชื่อ แม่ก็โทรมาทุกวันอยู่เป็นเดือน สุดท้ายบอกจะไปอยู่บ้านน้าเราก็เลยบอกอยากไปก็ไป หลังจากนั้นแม่ก็โทรบอกว่าน้าไม่ให้ไปอยู่ด้วย เราก็ไม่สนใจอะไรเรารับมือกับสถานการณ์ไปวันๆเราเครียดมากจนลูกคนโตเราปิดเทอมเดือนเมษายนเราก็เลยให้ไปอยู่กับแม่เราเผื่อจะดีขึ้น ช้วงเดือนเมษาก็ไม่มีปัญหาอะไรเราก็ถามลูกเราว่ามีใครมาด่ายายมั้ยลูกเราก็บอกไม่มี เปิดเทอมพฤษภาคมลูกเรากลับมาก็เกิดปัญหาแบบเดิมโทรมาร้องให้บอกคนขับรถสิบล้อจะมาฆ่าบ้าง บอกได้ยินเสียงคนงัดบ้านบ้าง บอกไม่อยากอยู่แล้วไม่กล้าอยู่กลัวคนมาฆ่า
จนเราตัดสินใจเปิดร้านอีกที่หนึ่งเพื่อให้แม่มาอยู่ด้วยและให้นอนที่ร้านเลย ซึ่งแม่ก็ดีใจมาก พูดอวดคนทั้งหมู่บ้าน ว่าเรารวยมากเปิดร้านใหม่และจะรับไปอยู่ด้วย เรารับแม่มาอยู่ด้วยกลางเดือนพฤษถาคมแม่ก็โทรกลับไปหาญาตทุกวันดูมีความสุขมากแล้วญาตแม่ก็มาเยี่ยมสองครั้ง จนกระทั่งวันนี้เกิดเรื่อง แม่บอกเราว่าตอนเราไม่อยู่มีคนมาหน้าร้านแกล้งมาซื้อของ และแม่ได้ยินคุยกันว่ามีคนจ้างให้มาข่มขืนแม่และถ่ายคลิปไว้เพื่อเอาไปประจาน แม่บอกเราเราไม่เชื่อเราถามแม่เราตรงๆเลยว่าแม่เราเป็นโรคประสาทหรือเปล่าโรคหูแว่วที่คิดว่าจะมีคนมาฆ่าตัวเองแม่ก็บอกไม่ได้เป็น เราไม่รู้จะทำอย่างไรดีแล้วสามีเราก็บอกให้พาไปหาหมอ
รบกวนทุกๆคนช่วยคิดทีค่ะ