ผมรักเค้าครับ เราสองคนต่างคนต่างรักกัน มีความรู้สึกดีๆต่อกันมาตลอดหลายยเดือน เราคุยกันทุกวันในโซเชียล เราคอยเป็นห่วง คอยถามหา คอยแคร์ความรู้สึกกันมาโดยตลอด มีปํญหาอะไรเราก็จะมาคอยปรึกษากันมาคอบปลอบใจกันเสมอ แต่เราสองคนต่างคนต่างไม่กล้าที่จะพูดความรู้สึกนี้ออกไปเพราะเราทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันและที่#สำคัญเราสองคนเป็นผู้ชายเหมือนกัน ซึ่งมันมีอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้เราทั้งสองคนรู้สึกว่า สิ่งที่เราทั้งสองคนกำลังทำกันอยู่นั่นมันแค่คำว่าเพื่อนหรอ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆจนมาถึงตอนนี้ เหมือนอะไรๆมันก็เปลี่ยนไป เขาทำเป็นไม่รู้สึกอะไร เหมือนมันมีเหตุผลอะไรสักอย่างที่เขาต้องทำแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะเขาคิดว่า มันคงเป็นไปไม่ได้ เสียเวลา หรืออาจจะเป็นเพราะสิ่งที่เขาทำนั่นมันแค่คำว่าเพื่อนหรอครับ ผมคิดไปเองหมดเลยรึป่าว?แต่จนมาถึงวันนี้ผมทำไมยังรู้สึกแบบนี้อยู่ ผมก็จึงต้องทำเป็นเฉยๆเหมือนกัน เพราะผมก็ไม่กล้าที่จะถามและบอกความรู้สึกที่ผ่านมาออกไป จึงได้ทำเป็นแค่เพื่อนคนๆนึงต่อไป บางทีผมก็รู้สึกเหงาๆน้ะครับ มันรู้สึกเคว้งคว้าง จากที่เมื่อก่อนยัง รู้สึกดีต่อกัน ผมควรจะทำยังไงต่อดี ผมไม่อยากจะปั้นหน้าเฮฮา ทั้งๆที่ในใจโคตรรู้สึกแย่
เสียใจมากครับ อยากตัดใจ