เรารักคนๆหนึ่งรักเขามาก จากที่เป็นคนไม่ยอมใครง่ายๆแต่กับคนนี้เรายอมทุกอย่าง ถึงบางคำเขาจะทำร้ายจิตใจเราแค่ไหนแต่เราก็ไม่พูดอะไร
ถึงจะรู้ว่าเขารักใครแต่เราก็เลิกรักเขาไม่ได้ มีหลายครั้งที่เขาหายไปแล้วเขาก็กลับมาใจหนึ่งก็คิดว่าเขาคงมาเพราะเหงาแต่อีกใจก็มีความสุขที่เขากลับมา
เรารอเขามาเกือบจะถึงปีแล้ว หลายครั้งที่เขาบอกว่ารักแท้คงไม่มี ไม่มีใครจริงจัง ไม่มีใครรักเขาจริง เราก็ได้แต่เถียงในใจว่า แล้วคนที่นั่งอยู่ตรงนี้คืออะไร
แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่ามีหลายอย่างที่เราคบกันไม่ได้ 1. อายุเราห่างกับเขามากประมาณ 9 ปี 2. เราเด็กเกิ๊นไปเราเพิ่งจะอยู่ ม.4 แต่เขาทำงานแล้วเขาคงต้องการคนที่มาดูแลเขาได้จริงๆ หลายครั้งที่เราพยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่แต่ก็ต้องแพ้เพราะคำว่างานกับหาเงินเองความจริงคนอื่นๆที่อายุมากกว่าเขาหรือไม่ว่าใคร
ก็มีแต่คนบอกว่าเราความคิดเหมือนผู้ใหญ่โตกว่าวัยแต่คนนี้เราเพิ่งจะเคยเจอครั้งแรกที่โดนหาว่าเด็กครั้งแรกนี้จุกเลยแต่เริ่มชินเพราะโดนบ่อยกับคนนี้
หลายครั้งที่เขาชอบมาพูดเรื่องความรักให้เราฟัง ใจหนึ่งเราก็เจ็บแต่อีกใจก็เหมือนแบบอย่างน้อยเขาก็เล่าให้เราฟัง บางครั้งเขาก็หาแฟนให้เราก็หาให้
มันเหมือนแบบยอมทนเจ็บขอแค่เขามีความสุขรึเปล่าก็ไม่แน่ใจหรือแค่เขาอยู่กับเราก็พอ เราก็อยู่อย่างนั้นมาเรื่อยๆจนพี่เขาหายไป
ตอนนั้นรู้สึกทรมาณมาก คิดถึงแต่เขา นึกถึงแต่ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเขาคิดแต่ว่าเราทำอะไรผิดเขาถึงหายไป
จนกระทั่งเจอคนๆหนึ่ง เขาดีมากดีจนแบบไม่เจอข้อเสียเลยหลายคนอาจะคิดว่าโอเวอร์แต่สำหรับเรารู้สึกอย่างงั้นจริงๆเขาอายุห่างจากเรา 7 ปี
ความคิดทัศนคติของเราตรงกันหลายอย่าง ชอบเราก็ชอบคล้ายๆกัน นิสัยเราก็เหมือนถอดแบบกันมา เขาตามใจเราทุกอย่างเข้าใจเราช่วงนั้นจะเป็นช่วงที่เราการบ้านเยอะมากแทบไม่มีเวลาเล่นเฟสเลยแต่เขาก็รอเราการบ้านตรงไหนเราไม่ได้เขาก็พยายามหามาอธิบายให้เราเข้าใจเวลามีเรื่องอะไรเขาก็คอยอยู่ข้างๆให้คำปรึกษาตั้งแต่ที่ดูใจกันมาเราไม่เคยทะเลาะกันเลยจนรู้สึกเหมือนจะลืมคนเก่าได้ แต่อย่างที่บอกพอเขาหายไปเขาก็กลับมาพอเขาทักมาเรากลับรู้สึกดีใจและไม่คุยกับคนที่ห่างกัน 7 ปีเลย ถึงคุยก็คุยนิดเดียวไม่ก็พอผ่านๆเราบอกเขาว่าเราเรียนหนักขอเวลาส่วนตัวอยู่คนเดียวแต่ความจริงเราแอบไปคุยกับที่ห่างกัน 9 ปี จนถึงตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไจะปล่อยเป็นงี้ต่อไปหรือจะบอกเลิกคนที่เขารักเราดีเราไม่อยากดึงใครเข้ามาเจ็บด้วย แต่เราก็กลัวว่าถ้าคนที่เรารักเขาหายไปอีกเราจะทำยังไงเราคงเห็นแก่ตัวมาก //ลืมบอกเราเป็นเลส ที่เรามาทั้งหมดก็เป็นเลสเหมือนกัน
บอกเลิกคนที่รักเราแล้วรอคนที่เรารักยอมเจ็บอยู่คนเดียวหรืออยู่กับคนที่เขารักเราไปเรื่อยๆจนกว่าจะลืมคนนั้นได้
ถึงจะรู้ว่าเขารักใครแต่เราก็เลิกรักเขาไม่ได้ มีหลายครั้งที่เขาหายไปแล้วเขาก็กลับมาใจหนึ่งก็คิดว่าเขาคงมาเพราะเหงาแต่อีกใจก็มีความสุขที่เขากลับมา
เรารอเขามาเกือบจะถึงปีแล้ว หลายครั้งที่เขาบอกว่ารักแท้คงไม่มี ไม่มีใครจริงจัง ไม่มีใครรักเขาจริง เราก็ได้แต่เถียงในใจว่า แล้วคนที่นั่งอยู่ตรงนี้คืออะไร
แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่ามีหลายอย่างที่เราคบกันไม่ได้ 1. อายุเราห่างกับเขามากประมาณ 9 ปี 2. เราเด็กเกิ๊นไปเราเพิ่งจะอยู่ ม.4 แต่เขาทำงานแล้วเขาคงต้องการคนที่มาดูแลเขาได้จริงๆ หลายครั้งที่เราพยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่แต่ก็ต้องแพ้เพราะคำว่างานกับหาเงินเองความจริงคนอื่นๆที่อายุมากกว่าเขาหรือไม่ว่าใคร
ก็มีแต่คนบอกว่าเราความคิดเหมือนผู้ใหญ่โตกว่าวัยแต่คนนี้เราเพิ่งจะเคยเจอครั้งแรกที่โดนหาว่าเด็กครั้งแรกนี้จุกเลยแต่เริ่มชินเพราะโดนบ่อยกับคนนี้
หลายครั้งที่เขาชอบมาพูดเรื่องความรักให้เราฟัง ใจหนึ่งเราก็เจ็บแต่อีกใจก็เหมือนแบบอย่างน้อยเขาก็เล่าให้เราฟัง บางครั้งเขาก็หาแฟนให้เราก็หาให้
มันเหมือนแบบยอมทนเจ็บขอแค่เขามีความสุขรึเปล่าก็ไม่แน่ใจหรือแค่เขาอยู่กับเราก็พอ เราก็อยู่อย่างนั้นมาเรื่อยๆจนพี่เขาหายไป
ตอนนั้นรู้สึกทรมาณมาก คิดถึงแต่เขา นึกถึงแต่ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเขาคิดแต่ว่าเราทำอะไรผิดเขาถึงหายไป
จนกระทั่งเจอคนๆหนึ่ง เขาดีมากดีจนแบบไม่เจอข้อเสียเลยหลายคนอาจะคิดว่าโอเวอร์แต่สำหรับเรารู้สึกอย่างงั้นจริงๆเขาอายุห่างจากเรา 7 ปี
ความคิดทัศนคติของเราตรงกันหลายอย่าง ชอบเราก็ชอบคล้ายๆกัน นิสัยเราก็เหมือนถอดแบบกันมา เขาตามใจเราทุกอย่างเข้าใจเราช่วงนั้นจะเป็นช่วงที่เราการบ้านเยอะมากแทบไม่มีเวลาเล่นเฟสเลยแต่เขาก็รอเราการบ้านตรงไหนเราไม่ได้เขาก็พยายามหามาอธิบายให้เราเข้าใจเวลามีเรื่องอะไรเขาก็คอยอยู่ข้างๆให้คำปรึกษาตั้งแต่ที่ดูใจกันมาเราไม่เคยทะเลาะกันเลยจนรู้สึกเหมือนจะลืมคนเก่าได้ แต่อย่างที่บอกพอเขาหายไปเขาก็กลับมาพอเขาทักมาเรากลับรู้สึกดีใจและไม่คุยกับคนที่ห่างกัน 7 ปีเลย ถึงคุยก็คุยนิดเดียวไม่ก็พอผ่านๆเราบอกเขาว่าเราเรียนหนักขอเวลาส่วนตัวอยู่คนเดียวแต่ความจริงเราแอบไปคุยกับที่ห่างกัน 9 ปี จนถึงตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไจะปล่อยเป็นงี้ต่อไปหรือจะบอกเลิกคนที่เขารักเราดีเราไม่อยากดึงใครเข้ามาเจ็บด้วย แต่เราก็กลัวว่าถ้าคนที่เรารักเขาหายไปอีกเราจะทำยังไงเราคงเห็นแก่ตัวมาก //ลืมบอกเราเป็นเลส ที่เรามาทั้งหมดก็เป็นเลสเหมือนกัน