อย่าถามว่าชาติให้อาไรกับคุณ จงถามว่าคุณให้อาไรกับชาติ

เขาเอาชาติ นั่นก็คือทุกสรรพสิ่ง คน สัตว์ สิ่งของ ฯลฯ ทุกอย่างที่หล่อหลอมขึ้นเป็นชาติมาเป็นที่ตั้ง บูชา
ไม่ได้เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งมาเป็นที่ตั้ง เพื่อยกย่องเหนือคำว่าชาติ หรืออุปโลภขึ้นมา
เขาถึงรู้ซึ้งถึงความยากลำบากที่กว่าจะได้เป็นชาติ
ที่มาจากทุกคน ทุกมวลต่างๆ ทุกอย่าง ทุกสรรพสิ่ง ซึ่งมันจับต้องได้เป็นรูปธรรม จากความเจริญที่เขาได้รับ
แบบจับต้องได้ รู้สึกได้ เห็นกับตา ที่ทำให้ประเทศเขาเจริญเป็นมหาอำนาจอย่างทุกวันนี้ไงครับ

เรียกว่าทุกคนในประเทศเขาคือเจ้าของประเทศ เขาถึงภูมิใจและอินกับมันได้เต็มภาคภูมิ
โดยไม่ต้องมานั่งสงสัยหรือมีคำถามว่าตกลงประเทศที่ฉันอยู่นี้ใครคือเจ้าของ...ทุกคนเท่ากันหมดเขาเลยไม่รู้สึกต่ำต้อย
แค่จริงใจทำให้เห็นทำให้รู้สึกสัมผัสได้ ไม่ใช่มามโนสร้างภาพกับสิ่งที่จับต้องไม่ได้
เรื่องมันง่ายๆที่เขาทำกัน และสำเร็จ ประเทศที่ทำไม่สำเร็จเพราะมันคิดเยอะซับซ้อน เพราะมีจุดประสงค์แอบแฝง
แบบนั้นไม่มีวันทำได้แบบเขาหรอก...